pffff ik ben echt gesloopt. Mijn vriend is weer aan het werk sinds gisteren. Hij heeft 4 maanden thuis gezeten met behoud van loon en heeft nu een nieuwe baan. In 4 maanden doe je natuurlijk alles samen wat de kleine betrefd en dan bam sta je er toch weer alleen voor overdag. Moet zeggen dat het soms toch wel zwaar valt. Vanmorgen ben ik om 9.30 uur vertrokken met mijn kleine van 22 maanden naar de stad. Hij moest mee voor schoentjes natuurlijk. Wat een ramp wat een ramp.... Zijn we op een gegeven moment in een schoenenwinkel en ziet hij een krat met ballen. Hele tijd bal bal bal en zet het hem op zijn krijsen ineens. En ik bleef gewoon rustig, geprobeerd schoentjes te passen maar niets paste. ( hij heeft een hoge wreef en een breede voet). Toen maar naar buiten met een krijsend kind andere schoenenwinkel. Daar kon hij even uit de kinderwagen om te spelen zodat ik op mijn gemakkie kon kijken of er iets bij stond. Ook niet... Wilde hem roepen om hem weer in de kinderwagen te zetten en toen begon hij weer te krijsen. Hem verteld van: Nee, nu is het afgelopen, er is niets aan de hand ik vind dit niet leuk dat je zo huilt. Even stil was het en daarna begon het gewoon weer. Bij de C&A naar binnen om wat kleding uit te zoeken en weer gillen omdat hij eruit wilde. Zit een man naar hem te kijken en naar mij, dus ik keek hem vuil aan van, probeer jij maar eens wat te zeggen. Toen draaide hij zich maar om. hahaha. Maargoed op de terugweg ook steeds huilen enzo. Thuis 2 boterhammetjes gegeven en toen is hij gelijk naar bed gegaan. Maar ik ben echt gebroken. Het janken staat me nu even nader als het lachen.... Het is echt zwaar. This al een pittig jongetje en volgens mij zit hij nu ook in de peuterpubertijd. Het enigste wat ik kan doen is consequent blijven van nee is nee. De ene dag gaat het wel goed maar de andere dag ben ik echt gesloopt. Zo dit moest ik even kwijt.. Zijn er meer moeders die er last van hebben?
Oh jee, dat is inderdaad even slikken als je weer alleen met je kind bent. Ik moet wel lachen om je onderschrift: 'Heerlijk die rust..." Daar denk je nu even anders over denk ik.
vreselijk he haha.. Mijn man heeft nooit tijd dus ben het afgelopen half jaar 2 keer naar de stad geweest (toen mijn moeder oppaste).
hahaha ja idd. Hij ligt nu te slapen en dan denk je ooo effe rusten, maar er staat nog een berg afwas, moet alvast met het eten beginnen etc........ Dus geen rust...
Ja, ik vind het ook rete zwaar alleen met de kinderen. Zeker nu met 2. Niets aan. Ben blij dat ik studeer en straks weer aan de slag kan
Heel herkenbaar ben al eens met zoontje aan de hand naar de Kruidvat geweest. Eenmaal binnen was hetraak, alles uit de schappen halen en wegrennen. Het zweet brak me uit. Ook al eens schoenen wezen kopen en hij rende de winkel op zn sokken uit en maar lachen. Blijft elke keer een gewaagde uitstap om met hem te winkelen, moet zeggen dat heeft hij niet van zn vader.......
Mijn zoontje gaat wel een aantal dagen in de week naar het kdv. Maar dacht ik neem hem gewoon mee zodat ik gelijk kan zien of een schoentje goed zit. Dan hoef ik bijv niet weer terug naar een winkel om ze te ruilen. Ik weet het niet, hij is echt dwars de laatste week.... Hoop uitproberen, zin doordrammen en noem maar op...
Heel herkenbaar. Mijn vriend is regelmatig een hele week in het buitenland. Dan sta ik er van 's ochtends tot 's avonds (en 's nachts alleen voor). Doe rustig aan, stel winkelen uit, tot je samen bent. En blijf vooral rustig. Als je kindje merkt dat je gestresst bent...tja dan gaat hij lopen klieren (hier dan!)
Als ik met hem buiten loop ook. Continue waarschuwen. Kijk uit. Laat liggen. Blijf af. Kom hier.... Wanneer gaat hij eens luisteren?????? hihihi
Tja ik neem meestal wat afleiding mee. Rijstewafel, biscuitje enz. Geen suikers maar gewoon een zoethoudertje als hij het echt te bont maakt. Maar onze zoon heb ik eigenlijk van kleins af aan mee genomen met winkelen waardoor hij het nooit heel erg vindt. Ik betrek hem nu hij 2 is ook bij de dingen, mag hij spullen bv. in het mandje doen. Die van mij is juist meer vervelender als mijn man mee gaat haha! Dan is die zo enthousiast dat die wat drukker wordt.
haha sorry maar zoooo herkenbaar. Die van mij wil ook nooit in de buggy blijven. Haal haar er wel eens uit, maar dan is het rennen en kan ik haar uit diverse stellingen plukken en als het haar niet zint zet ze het gewoon op een krijsen en gaat dramatisch gieren op de grond. En dan kan ik er wel bij weglopen, maar dan rent zij snel de andere kant op,met alle gevolgen van dien. Hier dus ook altijd klotsende oksels tijdens het shoppen/ boodschappen doen Het is een dikke schat, maar wat een boefje Ik ben daarom ook altijd heel blij met onverwachts bezoek, kunnen ze direct even oppassen zodat ik even snel naar de winkel kan.
Ik ga nooit kleding en schoenen shoppen met mijn zoon erbij, dat doe ik alleen. Ik ga alleen met hem naar de stad voor kleine dingetjes bij de Hema of zo. Dingen die je zo kan pakken en weer doorlopen. Ik heb ook geen zin in brulpartijen, vandaar... We zijn overigens wel net terug uit de Ikea. Anderhalf uur daar rondgelopen, en meneertje heeft niet één keer gejengeld, hoera!!!
Meid hier hebben wij ook een pittig dametje. Ze is ons continue aan het uitproberen, om gek van te worden! Sinds een aantal dagen huilt ze ook om alles, vooral als we nee zeggen, maar ook als ze bijv. uit bad moet. Vroeger huilde ze bijna nooit!
Ik heb daar nooit zo'n problemen mee gehad, en dat met een tweeling! Maar waarschijnlijk heb ik ook vrij makkelijke kinderen, dat hoor ik in ieder geval regelmatig. Ze kunnen en konden wel eens strontvervelend zijn hoor, maar over het algemeen viel het wel mee. Nu moet ik zeggen dat ik het winkelen zoveel mogelijk uitstel tot een moment dat papa thuis is. Vaak op donderdagavond met een vriendin lekker shoppen (als ik de kinderen niets hoef te laten passen) of in het weekend met z'n allen.
Zo herkenbaar. Ik ga gewoon de stad niet meer in met kinderen. Ik heb er twee (2 en 3,5). De jongste is een krijser en de oudste een wegloper en dondersteen. Gillend gek word ik. Dus gewoon niet doen en wachten op een beter moment.
Ik zit aan de medicatie. Ritalin... Voorheen had ik ook niet met hem de stad in gegaan omdat het me al benauwde. En zag allemaal beren op mijn pad. Nu met die Ritalin gaat het goed. Tuulijk vond ik het niet leuk dat hij zo was. Maar ik was er wel rustig onder. Ik kreeg hem echt niet stil dus toen had ik maar zoiets van. Ga dan maar even huilen. Als ik geen ritalin had geslikt dan had het zweet me echt uitgebroken en had ik het echt niet meer geweten. Als we met zijn allen de stad in gaan dan is er niets aan de hand. En dan doen we effe snel een boodschapje. Naar mijn weten ging het vanmorgen ook allemaal snel. Ik ben niet iemand die uren in een winkel gaat lopen of wat dan ook. Ik pak wat ik nodig heb en weg ben ik. Ik dacht ik probeer eens samen met hem te kijken voor schoenen maar al die beren die ik al die tijd al op mijn pad zag waren er ook. Dus ook bij deze dat ik nooit meer (voorlopig niet meer) met hem gaat winkelen.
ik ga ook nooit (meer) shoppen met m'n zoontje. In de buggy blijft hij krijsen, als hij losloopt zit hij overal aan of loopt weg, zodat ik meer naar hem kijk dan naar de spullen die ik wil kopen. Dus dat doe ik alleen of met m'n dochter. Boodshappen bij de supermarkt was eerst ook een drama, ALTIJD krijsen in het karretje, maar dat gaat nu gelukkig beter. Daarbij neem ik hem ook altijd gewoon mee, en maak me ook niet druk om of hij wel of niet krijst. Jammer voor hem als hij 't niet leuk vind, maar die boodschappen hebben we gewoon echt nodig. Met shoppen wacht ik altijd tot er imand oppast of m'n man vrij is.
Hoera, eindelijk hoor ik s dat er meer kindjes zijn die voor geen cent luisteren. Ik kreeg van vriendinnen al het idee dat Ivy dr gedrag heel afwijkend was en ik opvoedproblemen had zeg. Hier vaart manlief en ik ben dus altijd 2 weken achter elkaar alleen met de kids. Dan onderneem ik maar zelden tripjes naar de stad hoor. Als ik toch moet neem ik een duowagen mee en dan nog probeert Ivy van alles in de buurt mee te graaien of begint te zeuren dat ze er uit wil. Aangezien ik momenteel een flinke pnd heb niet goed voor me
Pfew, gelukkig hebben wij die hele erge fase nu wel een beetje achter de rug Ze vindt het nu weer even gezellig om mee te gaan Zolang ik maar niet langer dan anderhalf uur ga.