Ik liet mijn gedachtes er eens over gaan en vroeg me af hoe andere mensen hier tegenaankijken. Kennis van ons heeft een kindje gekregen met een syndroom. Dit wisten ze pas laat in de zwangerschap. Ze hebben het er erg moeilijk mee. Inmiddels is het kindje geboren maar hebben geen slingers, kaartje enz.. Ene kant denk ik ja logisch anders krijg je iedereen op bezoek en 1000 keer dezelfde vragwn waar je.misschien helemaal niet op zit te wachten. Aan de andere kant denk ik ja het is toch je kindje en ookkal is die anders als andere kindjes het isen blijft je kind, waar je maanden naar uit hebt gekeken. Het is wel een ander kind als wat je eerst in gedachten had en wat je voor toekomst voor je zag maar zou je er later geen spijt van.krijgen dat je geen kaartje hebt voor je kind? En hoe leg je dat later aan je kind uit? Ik heb (gelukkig) hier nooit mee te maken gehad maar vraag me nu af hoe ik dat zou doen. ene kant ben je enorm verdrietig en rouw je misschien over een droombeeld wat niet zo zal uitkomen aan de andere kant is de geboorte van je kind ook iets moois. Ben benieuwd hoe moeders die hier wel mee te maken hebben gehad instaan
Hier ook een kindje met aangeboren afwijking. Eerste maand op de IC, maar ze heeft het gehaald en het gaat goed. Vanaf dag 1 hebben we haar geboorte gevierd! Ook gelijk geboortekaartjes gestuurd! We houden van ons moppie, hoe ze ook is (ze is er goed uitgekomen hoor, doet het best goed). Je weet nooit hoe een aangeboren afwijking of syndroom zich ontwikkelt in de komende jaren. Ik zou me doodschamen als mijn dochter later groter is en zich zou afvragen waarom er geen kaartjes en slingers waren bij de geboorte (waren jullie niet blij met mij?). Ik denk enkel in het geval dat het echt zeer zeer zeer twijfelachtig is of mijn kind het zou overleven, dat ik dan iets terughoudender zou zijn met kaartjes ed...
Wat jammer dat ze daarvoor kiezen. Je weet nooit of en kindje gezond is. tegenwoordig hebben we wel de illusie dat we alles kunnen uitsluiten, maar we houden onszelf alleen maar voor de gek. Je weet pas of een kindje gezond is als hij geboren is en zelfs dat is een momentopname. Ons zoontje is 11 weken te vroeg geboren en de eerste paar dagen waren zo heftig dat we ook geen kaartjes of niks hadden. de 2e week wilden we toch laten zien dat hij geboren was ondanks de onzekerheden. We hebben dus de 2e week kaartjes laten maken en deze de 3e week verstuurd. versiering hebben we de 2e week opgehangen wel vrij subtiel en het werd allemaal uitbundiger toen hij na 11 weken naar huis mocht. Ik hoop dat ze nog zover komen dat ze toch kaartjes versturen en versiering ophangen.
Mja, ik weet natuurlijk niet wat het kindje exact mankeert, maar ik kan me inderdaad voorstellen als het ernstig is (= grote kans dat het kind ook snel na de geboorte sterft), dat je wacht met kaartjes of in elk geval enkel kaartjes stuurt naar de zeer intieme kring (ouders, grootouders etc. maar niet naar groottantes etc.), of dat je geen kaartjes stuurt om geen gezeur te hebben van familielid X "dat Y wél een kaartje gehad heeft en waarom X niet". Of misschien dat ze het een beetje te druk hebben met de extra zorgen.
Ow wat erg, geen versiering of kaartjes omdat het een syndroom heeft.. Beetje vreemd, het heeft 9 maanden in je buik gezeten en dat moet gevierd worden lijkt mij..
Zover ik begrijp gaat het kindje het wel overleven maar zal nooit veel kunnen. heeft een weekje in het ziekenhuis gelegen. Maar zijn mu al een tijdje thuis. Begrijp dat ze veel moeite hebben met het accepteren Denk dat ik er iers over inhet kaartje zou zetten op en lieve manier bv uit naam van het kindje een stukje erover schrijven zodat iedereen in elk geval geibforneerd is en evt bezoek niet uit reactie. verkeerd reageert
Misschien moeten ze het eerst nog verwerken voor ze het kunnen delen. Wij hebben een premature baby en zelf heb ik pas de geboortekaartjes de deur uit gedaan toen ze thuis is gekomen. En toen ook het huis versierd om dat te vieren deze keer pas het geboorte bord in de tuin laten zetten toen ze echt stabiel was. Ze lag toen wel nog in het ziekenhuis maar iedereen mocht het weten.
Ik denk dat je er pas over kan oordelen als je het zelf mee hebt gemaakt. Geen situatie is gelijk. Ouders moet het doen op de manier wat voor hun zelf goed voelt en het niet doen voor een ander. Ik weet ook niet of ik het zou vieren als ik niet zolang weet dat mijn kindje die ik net heb gekregen niet zoveel zou kunnen en geen leven krijgt die je haar of hem zo gegund had. Lijkt me erg zwaar dus kan me voorstellen dat het vieren dan niet meer hoeft.
Wij hebben pas kaartjes gestuurd toen we wisten dat onze dochter het zou halen. En we hebben de zinsnede 'na een lange en onzekere tijd zijn we blij dat onze dochter thuis is' op het kaartje gezet.
Hier wel kaartjes en versiering toen onze kleine met Down werd geboren. En wat was ik blij dat ik gewoon gefeliciteerd werd met mijn kleine bijzondere wondertje. Ik keek er erg tegenop om weer naar de mensen te gaan maar is me erg meegevallen. Openheid scheelt een hoop verdriet denk ik. Bovendien is het fijn om je verhaal te kunnen vertellen. Maar iedereen gaat er anders mee om en dat moet je respecteren
Ik kan me goed voorstellen dat het een acceptatie proces is voor ze en dat het niet feestelijk voelt als je een kindje met een syndroom krijgt dat weinig zal kunnen in de toekomst. Wij hebben ondanks dat onze kleine held de eerste 4 maanden in het ziekenhuis lag wel slingers opgehangen en geboortekaartjes gestuurd. Wij waren erg trots op hem. Maar hij deed het ondanks zijn slechte hartje en syndroom erg goed de eerste weken na de geboorte. Ik weet niet hoe dat zou zijn geweest als het heel slecht met hem was gegaan. Wij hebben een kindje met een ernstig medisch probleem en een syndroom maar weten dat zijn kansen om op te groeien tot een gelukkige volwassen jongeman groot zijn. Ik weet niet hoe dat gevoeld zou hebben als hij nooit veel zou kunnen.
Ze worden niet besproken.. staat toch niet in geur en kleur hun situatie er wordt besproken hoe andere mensen dat deden / zouden doen Conclusie; dat er redenen zijn om wel te sturen maar ook redenen om niet te doen Je weet het pas als je in die situatie staat wat je zelf doet
Ze worden wel degelijk besproken en veroordeeld hier. Dieptriest. Dan krijg je een kindje met problemen en dan hebben mensen nog commentaar op hoe je het aanpakt ook. Daar heeft niemand iets aan. Biedt liever je hulp aan, vraag of je iets voor hen kan doen. En open geen topic hier om te roddelen over hoe anderen omgaan met hun ellende. Want naast het geluk die ze ervaren, is er vast heel veel verdriet. Misschien daarom geen versiering of kaartjes, misschien is er een andere reden. Lekker boeiend al die opsmuk! Waar kan een mens zich druk om maken zeg, kaartjes en ballonnen
Hier ook een kindje met syndroom. Werd pas later bekend maar ik zou het ten alle tijden gevierd hebben. Het is niet makkelijk om het te accepteren maar ieder kind verdiend slingers en kaartje.. vind ik... Maar iedereen is daar anders in natuurlijk..
Kan me hier ook zoiets uit het dorp herinneren...al een tijd terug. Kind kreeg zuurstof te kort tijdens de bevalling en is gehandicapt geraakt. Tja, kan me voorstellen dat er dan ook en soort van 'rouw' bestaat ondanks dat je kind 'nog leeft'. Lastig. Denk dat iedereen hier zijn eigen voorkeur en keuzes in heeft / maakt...