Hallo Dames, Ik vraag me af of er meer mensen zijn die voor de eerste lang bezig is geweest en nu twijfelt om voor een 2e te gaan. Ons verhaal: In 7 jaar tijd 3 miskramen gehad. Eerst 3 jaar niet zwanger raken zonder medische oorzaak, toen elk jaar 1x zwanger wat dus uitliep op een miskraam. Uiteindelijk zwanger geraakt voor de 4x en dit is een wolk van een meid geworden afgelopen januari is zij geboren. Wij voelen ons enorm rijk met haar. Wat voorheen heel "normaal en vanzelfsprekend" leek, is voor ons toch wat minder vanzelfsprekend. Als je voor een 2e gaat, wat staat ons dan te wachten? Wordt het weer zo'n lijdensweg? OF zal het dan zomaar raak zijn? Geen mens die ons dat vooraf kan vertellen. Wat zijn jullie ervaringen?
Hoi Lexie, Ik heb een zoontje van bijna 4 en heb daarvoor 2 jaar in de MMM gezeten. Nu zijn we ook alweer 1,5 jaar bezig en ik heb net mijn 3e IUI behandeling achter de rug. Ik ervaar het nu zoals bij de eerste zwangerschap toch weer erg zwaar. Ondanks dat ik al een kindje heb is de wens van een 2e super groot. Ik hoor ook best vaak om me heen dat ik gelukkig moet zijn met mijn kindje maar het kriebelt zo voor een 2e. Wat zwaar meid dat jullie zoveel jaar en zoveel mk hebben moeten doorstaan. Wat was de oorzaak dat het zwanger worden niet goed lukte? Liefs Maaike
Hai Maaike, Dank voor je reactie! Wat spannend dat jullie bezig zijn voor een 3e. De teleurstelling is niet minder groot als je al een kindje hebt lopen en het gaat met de behandeling weer mis. Dat kan ik me wel voorstellen ja. Wat ons betreft: is er geen oorzaak gevonden, ze noemen het "Onbegrepen onvruchtbaarheid" en daar kun je het dan mee doen. Overigesn zijn wel alle zwangerschappen spontaan tot stand gekomen, dus zonder medische hulp. Wij hebben na 2 jaar alle onderzoeken mogen doen en daar is neits uit gekomen. Wij konden toen door voor IUI, maar dat zag ik niet zitten. Ik vond het geestelijk toen erg zwaar, we zijn toen uit de medische molen gestapt. En 3 mnd later was ik zwanger. Oké dit werd een miskraam, maar dat gaf wel hoop, we konden dus wel zwanger raken. Maar dat maakt het dus ook zo moeilijk, dat we geen oorzaak hebben. Het zou dus zomaar kunnen dat het in ronde 1 raak is, omdat mijn lijf nu een voldragen zwangerschap heeft doorstaan als het ware. Maar voor het zelfde geld, krijgen we hetzelfde gedonder weer! Ik wou zo graag van te voren weten wat ik kan verwachten.
hoi hoi hier ook de mmm in toen we kinderen wilden, ik bleek PCO te hebben, ben toen ook geopereerd aan cystes en een vleesboom, daarna 3 maanden spiraaltje, en daarna begonnen met het nemen van medicatie. Uiteindelijk zwanger van 2 ling, maar mk met 8 weken van 1 vruchtje.....mijn zoontje is blijven zitten tot 32 weken, wilde er met 25 weken al uit, en had een flinke groei achterstand. nu, 3 jaar na de geboorte van mijn zoontje, wederom in de mmm, ondanks dat ik weet dat er risico's zijn, maar mijn wens voor een brusje voor mijn zoontje is zo groot, dat ik gewoon niet anders kan dan toegeven aan mijn gevoel. Moet er bij zeggen dat mijn man er wel af en toe moeite mee heeft. groetjes
Hier nu een zoon na 7x ICSI... Gelukkig hebben we nog cryo's dat maakt de gang naar het ziekenhuis wel makkelijker denk ik. Het blijven moeilijke dingen, ondanks dat je een prachtig kindje thuis hebt. De wens naar een tweede kan net zo groot zijn en ja...weer de MMM in. Je zal wel moeten, als je nog graag een kindje erbij wilt. Misschien kan een gesprek in het ziekenhuis je helpen met deze afweging. Kijk gewoon hoe je je na zo'n gesprek voelt (en je partner natuurlijk). Als jullie het natuurlijk willen proberen (logisch) dan kan je eigenlijk op niemand terugvallen en zal je zelf die knoop door moeten hakken. Ik bedoel daarmee dat je met het ziekenhuis echt een start hebt. Wat vindt je partner eigenlijk van het project Brusje? (zoals we het toch over het algemeen noemen in de MMM ). Elmo
Meneer Lex heeft eigenlijk zoiets van, we zien wel hoe het loopt. Ik denk dat hij ergens het idee heeft en dat het nu makkelijker zal gaan. Maar ja dat weet je niet. Eerlijk gezegd heb ik zelf niet echt zin om de MMM in te gaan. Dat heb ik voor Demi niet hoeven doen en dat wil ik voor een brusje ook niet. Dan ben je er weer zo vreselijk mee bezig, steeds dat zwaard van Democlas (of hoe heet ie ook al weer )boven je hangen. Nee ik trok het toen niet en ik ga dat nu ook niet trekken. Wij zijn ook niet per definitie afhankelijk van het ziekenhuis, Elmo, dat is het verschil in jouw en mijn situatie. Bij mij zijn alle zwangerschappen uiteindelijk spontaan ontstaan. Ik denk dat het eerder richting het volgende zal gaan: dat we een termijn stellen ofzo. Als het na 3 jaar niet gelukt is, dat we er dan mee stoppen ofzo. Ik denk dat het daar wel op uit zal draaien. Eigenlijk hoop ik dat ik misschien hier mensen tegenkom die ook na onbegrepen onvruchtbaarheid zwanger zijn geraakt en daarna ook door gegaan zijn voor een 2e. En dan ben ik met name benieuwd hoe snel ze zwanger raakten van die 2e. En of ze idd weer lang bezig hebben moeten zijn. En aan de andere kant, wat maakt het uit hoe het bij een ander gaat. Dat zegt niets over mijn situatie. Nou ja ach, jullie begrijpen me vast wel
Ja, ik begrijp je zeker wel! Zelfs na ons traject zal de hoop op een spontane zwangerschap nooit verdwijnen. Je weet immers nooit, 1 is genoeg Jullie plan klinkt me dan ook logisch in de oren. Ik wil je ontzettend veel succes wensen en hoop dat er spontaan een ukje komt en vooral BLIJFT zitten (nou ja, niet langer dan 9 maanden dan) Knuffels
Hoi Lexie, Wij zijn ook onbegrepen verminderd vruchtbaar en ik hoop ook nog steeds op een spontane zwangerschap. Ik snap wel dat je een termijn wilt stellen en niet weer zoveel jaar wilt gaan proberen. Ik merk dat ik mijn grenzen in de MMM steeds verlegd. Over een paar mnd zal ik toch IVF krijgen als ik via IUI nog niet zwanger ben. Ik had vantevoren nooit gedacht dat het zover zou komen. Ik wil je heel veel succes wensen en hopelijk komen jullie wensen uit. Liefs Maaike Ps wij gaan voor een 2e beebje niet een 3e!
Wij hebben ook absoluut zoiets van een 2e oké maar danis het ook klaar. Heb altijd al 2 kids gewild, dus meer wordt het nooit. Maar goed, als wij besluiten er voor te gaan, dan zullen we zeker nog wel een half jaar tot een jaar wachten denk ik. Jullie ook succes en bedankt voor jullie verhalen
Mijn vriendin is voor de 1ste 7 jaar bezig geweest (ook nooit een oorzaak gevonden) en is nu na 6 maanden proberen zwanger van haar 2de.