Ik zie hier een aantal topics voorbij komen over wat je nou een slechte moeder maakt. Nou meiden, ik zal jullie eens even iets vertellen, waarna jullie je supermoeders voelen! Het ergste is nog wel dat het over mijn halfzus gaat. Het zal wel een lang verhaal worden, omdat het echt hoog bij me zit, maar dat zullen jullie naar dit gelezen te hebben wel begrijpen. Ik heb mijn halfzus pas op mijn 16de leren kennen, omdat ze toen pas weer contact zocht met mijn vader. Zij is een stuk ouder dan mij en had toen al twee kindjes. Die kindjes waren toen 3 en 5. In eerste instantie begon mijn zus te stoken tussen mij en mijn vader. Zij wilde even alle aandacht die ze gemist had inhalen en daar moest ik dan maar voor wijken. Een hele hoop gedoe tot gevolg. Op een gegeven moment het hier wel over gehad en toen ging het ook wel beter. Naarmate haar kindje ouder werden begon het gedoe bij hun thuis. De kinderen werden de hele dag voor het karretje gespannen...doe dit voor mij, haal me dat boven, doe de afwas eens, haal mijn oplader even en zo ging dat heel de dag door. Al zaten de kids midden in een spel, als mama riep diende er gerend te worden. haar man bleef als een dooie zombie achter zijn pc zitten en vond alles wel goed zo. Mijn zus schreeuwde ook tegen haar kids. Een paar jaar later zijn mijn halfzus en die man uit elkaar gegaan. Ze waren echter nog wel getrouwd. Ze had al vrij snel een andere kerel, maar die klopte van geen kant. Hij had al veel fraude op zijn naam staan en hij was nog bezig met dingen die niet klopte. Binnen een aantal maanden was mijn zus zwanger van hem. Bewust welteverstaan! Naarmate de zwangerschap vorderde begonnen er breuken in de relatie te komen en in de achtste maand strande de relatie. Mijn zus bleef achter met ontzettende schulden. Wat iedereen verbaasde was dat de man waar ze nog steeds mee getrouwd was op papier..de vader van haar twee eerste kids..haar zwanger en met schulden terugnam en de schulden beloofde af te betalen Ze was wel zo lullig om niet meer met hem in 1 bed te willen slapen en ze leefde langs elkaar af. De kids werden nog steeds afgeblaft en vooral toen het derde kind geboren werd was de ellende compleet. Het oudste kind is op een gegeven moment zelfs weggelopen van huis en is een week zoek geweest..Uiteindelijk is ze gevonden ver weg van hier..in het buitenland. Door dit incident is er hulp vanuit jeugdzorg in huis gekomen. Wat een slap mens is dat zeg:xHet enige wat ze doet is leuk winkeltjes kijken met de oudste maar aan de gezinssituatie doet ze geen ene fuck:x Mijn zus is sinds een jaar alleen. En nu hebben die kids helemaal feest..dus NIET!! Het middelste kind schreeuwde kort geleden nog dat ze dood wildenadat mijn zus haar uitschold voor dik varken, mongool en een kind waar ze van moest kotsen. Het jongste kind is helemaal verpest en maakt het de oudste twee ook niet makkelijk. Laatst had hij één van de oudere kids geknepen en wat zei mijn zus, dat heb je zelf gedaan, je wil gewoon dat de jongste op zijn flikker krijg Ik neem het middelste kind vaker mee naar mij, omdat zij de enige "normale" in het gezin is en er ernstig onder lijd. Het oudste kind loopt namelijk een aantal jaar achter qua geestelijke ontwikkeling, en het jongste kind heeft adhd met nog een vorm van autisme ernaars. Klink en klaar dat die twee structuur nodig hebben, maar wat doet mama....die is ieder weekend dat zij ze heeft naarstig op zoek naar oppas zodat zij kan gaan stappen...kan ze dat niet dan horen de oudste twee weer wat voor vervelende rot poeten ze zijn:x Ze kookt zelfs niet meer...allemaal magnetronzooi..en de kids beginnen flink uit te dijen. En ik vind het echt superrot, maar ik weet niet wat ik moet doen. Mijn zus lijkt nu wel een monster, maar ze heeft ook goede kanten en dat maakt het dan wel weer moeilijk. Ik heb het idee dat ze gewoon zo ontzettend in de knoop met zichzelf zit dat ze haar kids geeneens meer aankan. En mijn familie is echt een egoïstische club mensen dus hulp vanuit hun kun je wel vergeten. En ik wil wel hulp bieden maarja ik kan ook niet alles op mijn nek nemen. Ik snap niet dat die dame van jeugdzorg het niet door heeft...verder praat mijn zus ook bij maatschappelijk werk maar die schijnen ook niks door te hebben... Ik heb haar ook al een paar keer aangesproken maar ze schijnt het niet te begrijpen ofzo..het komt niet binnen.. Wat een shitzooi..al heeft ze haar nare kanten enzo..toch is het mijn zus...dat is wat het moeilijk maakt..dat ik wel een familiemens ben...maarja haar kids zijn ook mijn familie en die hebben het zwaar...argghh maar goed, meiden, naar het lezen van dit verhaal moeten jullie je toch wel een goede moeder vinden ook al zit je kind wel eens een hele dag voor de tv of heb je geen zin om uitgebreid te koken!!
Idd. AMK. En verder er zijn voor de kinderen en ze een goed gevoel geven dat is al heel belangrijk. Sterkte Maar dat van af en toe een klusje in huis doen ja mijn zoon van tien helpt me ook. Geen afwas wel zijn kleren in de was mand en soms zet hij voor mij een bakje koffie brengt de luier naar de prullen bak vuilnis zak in de buiten bak.Niet elke dag maar af en toe mag hij best mee helpen in huis. Maar ik denk dat je dat niet bedoeld en dat het daar er totaal anders aantoe gaat.
Bureau jeugdzorg is er toch al bekend mee..die moeten gewoon eens beter hun ogen gaan openmaken. Amk komt toch voor bureau jeugdzorg he? Die schakelen dat toch in als ze zo n situatie zien? Dus daar bereik ik niet zoveel mee. Die twee oudste moeten zich gewoon eens eerlijk uitspreken, maar die zijn waarchijnlijk bang om uit huis geplaatst te worden..dat willen ze niet, omdat mijn zus ook wel goede kanten heeft...ze heeft gewoon hulp nodig om in te gaan zien hoe ze haar kids moet opvoeden...
ik heb even gekeken en het amk maakt zelfs onderdeel uit van bureau jeugdzorg. Het oudste kind heeft toen aan hun moeten vertellen waarom ze weggelopen was dus dat moet daar wel bekend zijn lijkt me. Het punt is dat als hun nu zeggen dat het allemaal goed is en ze zich voordoen als een perfect gezinnetje bureau jeugdzorg ook niet zoveel kan doen. Als ik nu meerdere mensen had die me hierbij hielpen dan had het misschien nut, maar ik ben altijd weer de enige die die situatie uit de hand vind lopen... en die huishoudelijke klusjes.....dat gaat er idd anders aan toe!
euhmm... ik wil echt geen olie op het vuur gooien. Maar wat je nu zelf schrijft klopt in mijn ogen ook echt niet. Alle kinderen lijden er ontzettend onder. Degene die in jouw ogen nog het meest normaal functioneert waarschijnlijk wel het minste aangezien dat kind geen stoornis heeft (ontwikkelt). Ze verdienenen allemaal de nodige aandacht. Maar goed. Los daarvan. Wat zegt je halfzus als je haar op bovenstaande punten aanspreekt. en dan bedoel ik op eeen neutraal moment. Niet tijdens een ruzie haar alles voor de voeten gooien want dan zal ze het zeker niet in zien. Misschien kun je wel met haar mee tijdens een gesprek van jeugdzorg. Soms weet iemand wel dat het verkeerd loopt maar kunnen ze zelf niet uit de ellende komen. Hebben ze net iemand anders nodig die hierbij helpt. Kan de huisarts je niet door verwijzen naar een andere instantie? Of de juiste mensen? Kan me niet voorstellen dat je het hier bij moet laten omdat 1 persoon bij jeugdzorg niet inziet hoe in en intriest de situatie is. Pff.. wat een ellende zeg. En mocht je nou met de daarvoor bestemde instanties er niet uitkomen. Je bedoelt het heel goed, anders open je zo'n topic niet. Maar is er echt niks te verzinnen zodat ook de ander 2 kindjes in het gezin tijd en aandacht kunnen krijgen? Lastig hoor!!
Ik zou ook heel graag die andere twee aandacht willen geven, maar ik heb natuurlijk zelf ook nog een kleine bink hier rondlopen. Het middelste kind neem ik vaker mee, omdat ik haar rust gun en ze het echt niet meer trekt. De oudste wil zelf al nooit mee en gaat gewoon tegen haar moeder in en de jongste die ziet nog niet in dat zijn moeder het allemaal niet trekt! De oudste gaat er dus gewoon tegenin en lijkt zich op de één of andere manier erbij neergelegd te hebben dat ze nog even twee jaar uit moet zitten ofzo...en daarom is ze ook niet eerlijk tegen haar begeleider van jeugdzorg. Het middelste kind daarentegen trekt het zich wel aan en daarom haal ik haar uit die situatie..ook omdat op dit moment het enige is wat ik kan doen...ik ben nu ook niet bij macht om meer te doen.. ik vraag me altijd af of buren of andere mensen eromheen hun oren gewoon dichthouden..ik snap dat nooit zo...en die vader van hun die weet het toch ook???die hoort toch ook wat zijn kinders vertellen (hij heeft de jongste ook als kind aangenomen) waarom moet ik dan weer de enige zijn die zich hier druk om maakt!! Waarschijnlijk omdat ik één van de weinige ben die het wel normaal vind een kind structuur te bieden en een veilige leefomgeving te geven!
mischien toch wel helpen.. wat het is wel je zus.. en maatschappelijke hulp inschakelen zodat die ook helpen.. zoals je zei je zus is zo ontzettend in de knoop met zichzelf zit dat ze haar kids geeneens meer aankan. en je zei ook dat ze goede kanten heeft? nou help haar mee en breng haar de zonneschijn.. en haar goede kanten boven brengen en haar zelfverzekerd maken .. en dat dit zo niet gaat dat mischien ooit wel iemand wel 'de mensen' inschakelen en zo je kinderen kwijt kan raken.. gaat mischien niet makkelijk maar het is waard.. 't is je sister en blijft je sister !