Haha, ja ik durf het ook niet altijd overal te zeggen. Bang dat het ineens omslaat hahahaha! Heel herkenbaar inderdaad. Mijn tweede was dan wel geen huilbaby (mijn eerste wel), maar hij was veel ziek het eerste jaar met ziekenhuisopnames en hij sliep maandenlang alleen OP mij. Hahaha! Dus dit is inderdaad appeltje eitje. Laat je me even weten hoe het met een vierde is straks? Ben ik wel benieuwd naar
Haha is goed ik zelf ook begin het steeds spannender te vinden en me af te vragen hoe ik het in vredesnaam ga doen met vier
De verhalen van Merah in dit topic maken mij heel bang. Ik weet sinds ruim 2 weken dat we een derde krijgen en toen bleek ik al ruim 5 maanden. Veel tijd om te wennen is er dus niet. Ik weet van mijn moeder (die er zelf 3 heeft) dat ze het heel zwaar vond, vooral het eerste jaar. Ik zie daar ontzettend tegenop. Vooral omdat vriend en ik ook twijfelden over een tweede, heel erg zelfs. Uiteindelijk toch gedaan en het was gelukkig (net als de 1e) een heel lief en makkelijk kind, weinig ziek en huilen kent ze niet. Maar we waren het over 1 ding eens: nu is het klaar, geen derde kindje erbij. Maarja, zie waar we nu staan. Financieel is het mogelijk, maar leuk is anders, ik wil graag goed sparen voor de kinderen en hun studie betalen bijvoorbeeld, dat soort dingen vind ik belangrijk en zijn voor mij een reden om geen derde te willen. Ook het feit dat je de aandacht beter moet verdelen, kdv wordt weer duurder, alle praktische reden waren voor mij een heel goed argument om het bij 2 te houden. Twee was praktisch. Qua ruimte in huis zou het kunnen, de werkkamer moet dan alleen verdwijnen. Ook op vakantie, dagjes weg, thuis: jij de een, ik de ander. Of wanneer een van ons ze alleen heeft: aan elke hand eentje (al kan de jongste nog niet lopen). Maar ja met 3 gaat dat niet. Het komt vast doordat het nu nacht is en doordat de jongste vandaag een baaldag had, maar ik zie er gewoon tegenop. Merah had het hier al over de ochtendstress en dergelijke. Ik vind dat nu met 2 goed te doen, maar wat al wordt gezegd: voor 3 kinderen kom je handen tekort. Met 3 kinderen ook meer afspraken en Merah uit jouw verhaal begrijp ik dat je tbm bent of in elk geval parttime werkt? Ik moet 's ochtends meestal om 7.45 de deur uit. Heb een kind op school, een kind op kdv en dadelijk nog een babietje wat daar heen moet. Daarnaast net te horen gekregen dat mijn contract bij werkgever 2 (ik heb 2 banen) met een jaar is verlengd. Ze zien me aankomen: kom ik nu pas vertellen dat ik alweer bijna met verlof ga. Kan iemand me even positieve verhalen vertellen over het leven met drie kinderen? Het wordt vast ook leuk en de jongste 2 zullen slechts 1,5 jaar schelen en daardoor hopelijk veel samen spelen. Ik ga echt van dit kindje houden en mijn vriend ook, maar op dit moment kan ik alleen de negatieve dingen zien. Ik ben altijd een hele relaxte moeder geweest, maar ben bang dat ik dat niet kan blijven met een derde erbij. Stom dat doemdenken, zijn vast de hormonen en de slapeloze nachten nu. (Komt niet door de kinderen, maar gewoon door mezelf haha)
Pepijn, het lijkt me heel moeilijk als je niet de tijd hebt gehad te wennen aan het idee van een derde. Het heeft 3 maanden geduurd voor ik zwanger was van nummer 3 en ik was achteraf blij dat het niet gelijk in ronde 1 al raak was. Heb echt even de tijd nodig gehad om te wennen aan het idee dat we nu echt voor een derde gingen! Dus ik begrijp dat je nu helemaal in de war bent, vooral als jullie het écht bij twee kinderen wilden houden. Alles wat jij opnoemt ging ook door mijn hoofd, maar echt.. Hier was het stress voor niets! Ja, de ochtendspits is druk, maar ook daar word je handig in. Tot er een beetje ritme in zat ben ik gewoon extra vroeg opgestaan zodat ik alles al vóór de kinderen wakker waren klaar had staan. 'S avonds kleren en alvast broodjes/beleg klaarleggen scheelt ook enorm veel! Ik heb echt nachtmerries gehad over het naar school brengen met 3 kinderen, want inderdaad ik las ook overal dat je handen tekort komt.. Maar het is me zo meegevallen! Ik ken eigenlijk ook niemand met 3 kinderen die het vreselijk moeilijk vind. Ik lees het hier en hoor wel eens verhalen van anderen, maar bij de mensen die ik ken met 3 kinderen (ook kort op elkaar) gaat het eigenlijk heel goed! Wat ik een verschil vind met 2 kinderen is dat als ik mijn tweede de fles gaf/verzorgde ik ook een manier moest vinden mijn eerste te vermaken, of te zorgen dat ze zichzelf even kon vermaken. Dat is nu niet van toepassing, want ze spelen samen terwijl ik bezig ben met de baby. Ze hebben zoveel aan elkaar, ben nog altijd blij dat ze qua leeftijd zo weinig schelen. Als we de hort opgaan met zijn allen loopt(wagen)/let 1 van ons op de baby en de andere loopt/let op de andere twee. Mijn oudste van 4 is buiten een ideaal kind, dus dat scheelt ook wel. Maar daar heb ik in ieder geval nooit het gevoel in gehad dat we handen tekort kwamen.. Met zijn tweeën gaat het juist heel soepel allemaal. Niet anders dan met 2 kinderen in ieder geval. Natuurlijk spelen al je hormonen en de slapeloze nachten die je nu hebt mee, maar ik heb geleerd dat vooraf stressen niet echt nut heeft, je weet toch niet hoe het gaat lopen. Ik geloof erin dat er altijd wel een weg in te vinden valt. Zoals ik al zei, ik ben super moeilijke babys gewend.. Dus ik weet ook hoe erg het eerste jaar kan zijn. Heb nu het geluk dat de derde een makkelijke baby is en alles zo soepel loopt. Denk dus niet dat het te maken heeft met een eerste, tweede, derde of ... kindje maar meer wat voor baby je hebt, hoe de andere kinderen op de nieuwe situatie reageren en hoe relaxt je zelf bent. Je mag me altijd pb'en als je nog meer wilt weten.
Bloem, bedankt voor je uitgebreide reactie!! Doet me goed Het scheelt dat mijn vriend het grootste gedeelte van de ochtendspits doet. Ik moet al om 8 op mijn werk zijn en hij kan zijn tijd veel zelf indelen, dus begint vaak om 9. Brengt de oudste naar school en daarna de jongste naar kdv. Maar we proberen wel samen te ontbijten rond kwart over 7/half 8 en zorg ik dat de tasjes klaar zijn. Vriend ruimt alles dan weer op. Onze kinderen schelen 3 jaar. De oudste zit sinds mei op school en de jongste is nu 14 maanden. Het verschil is dus heel groot, de oudste ziet haar zusje echt nog als een baby, omdat ze niet praat of loopt en veel van haar zus afpakt. Ik ben dus heel veel bezig met ze uit elkaar te trekken, omdat de oudste heel snel boos kan worden. Ze zijn verder heel makkelijk, maar de oudste wil heel graag samen spelen met een van ons. De jongste scharrelt dan wat rond. Ik weet nog niet hoe dat met een derde moet, want ik vond dat een jaar geleden ook al lastig. Bij elke luier, voeding, slaapje etc had ik even geen tijd voor oudste en zij kon daar moeilijk mee omgaan. Ze wil heel graag samen spelen en kan moeilijk alleen spelen. Met haar zusje spelen doet ze niet, ze vinden elkaar wel lief, maar het leeftijdsverschil is te groot. Wellicht dat dat over een jaar beter is, wanneer jongste echt een peuter is. Een van de moeders die daar misschien tips voor heeft? Je hebt vast gelijk dat we er aan wennen en gelukkig ben ik de eerste 3 maanden na de bevalling thuis om in het ritme te kunnen groeien. Ik denk dat ik de middelste alsnog gewoon 1 of 2 dagen naar het kdv zal brengen, zodat ik wat tijd alleen heb met de baby. Dat vond ik zo fijn bij de eerste: je hebt dan echt tijd voor je baby om elkaar lekker te leren kennen. Wanneer er al een ukkie rond loopt, draait het veel meer om het kindje dat er al is en moet de baby maar mee draaien met het gezin.
Fijn dat je vriend de ochtendspits voor de grootste gedeelte doet! Ik denk dat dat al enorm scheelt hoor. Mijn man heeft onregelmatige diensten dus is ook veel thuis. Dat scheelt echt! Ben er erg blij mee. Ik heb geen ervaring met een wat groter leeftijdsverschil, misschien kunnen andere moeders je daar over vertellen. Je oudste dochter is straks als de baby er is ook al wat ouder he! En misschien reageert jou tweede weer heel anders op de baby dan je oudste destijds deed. Die is het natuurlijk sowieso niet gewend 'alleen' te zijn. Die heeft altijd al een zus gehad. Voor de rest heb ik daar geen ervaring mee. Ze kunnen zichzelf goed vermaken hier en doen veel samen. Een derde past zich naar mijn ervaring aan aan het ritme dat je al hebt inderdaad. Het is namelijk niet anders dan dat hij mee moet met het brengen en halen naar school etc. En inderdaad, als de tweede het fijn vind op het KDV lekker laten gaan, zo blijft zij ook in haar vertrouwde ritme en heb jij tijd voor de baby toch! Mijn tweede gaat straks ook naar de psz (na de zomervakantie) en dan ben ik dus ook alleen met de baby, ook wel weer fijn. Kunnen we lekker gaan babyzwemmen ofzo samen! Is toch weer een ander soort van 1 op 1 aandacht. Oh en nog gefeliciteerd met je zwangerschap! Dat was ik vergeten
Ook ik heb 3 kindjes, met een klein leeftijdsverschil. Ik ben dus wel zo iemand die het even aanpassen vond. Niet omdat het allemaal niet lukte met de kinderen, maar ik merk wel dat ik behoorlijk wat meer ballen in de lucht moet zien te houden. Ik ben nu vaak nog tot 23.00u met huishoudelijke dingen bezig, en ik heb ook wel eens korte nachten en dan is het allemaal wat zwaarder. Ook speelt er bij mij het volgende mee. Ik ben echt dol op mijn kids en zou er best nog wel een vierde bij willen, maar ik voel me echt mega schuldig t.o.v. mijn oudere kids (die ook pas bijna 4 en bijna 2 zijn) omdat ik ook hun genoeg aandacht wil geven. En dat is nu ff lastig omdat je ook veel tijd kwijt bent aan de maaltijden bereiden en opruimen, het huishouden en vooral de baby ertussendoor nog even lekker voeden en knuffelen. Er blijft gewoon minder quality time over voor de andere kinderen vind ik. Tuurlijk zal dat straks makkelijker worden als ze naar school gaan. Maar ik zelf hou ervan om elk kind 1 op 1 genoeg aandacht te kunnen geven. Ook straks voor schoolwerk of interesses. Dat vind ik het moeilijkste aan 2+ kinderen. Ik ben benieuwd hoe het over een paar jaartjes zal zijn. Wij denken nog wel aan een vierde maar ik zou dan wel graag willen dat iedereen ook al naar school gaat en een bepaald ritme heeft... want nu vind ik dat elk kind genoeg persoonlijke aandacht en zorg verdient, nu ze zo klein zijn.
Ik zal zeer binnenkort gaan merken hoe het is een derde erbij. Heel bewust voor gekozen en heb er echt vreselijk veel zin in!!!