Ik ben nu ruim 7 maanden zwanger en op zich gaat het allemaal hartstikke goed. Mijn zwangerschap was niet gepland, maar we gaan er samen echt helemaal voor. Hebben we ook geen moment over getwijfeld. Maar ik voel me nu toch best wel vaak erg eenzaam. Van mijn vriendinnen is er nog niemand die zelfs maar aan kinderen denkt. En ik kan met hun niet echt praten over wat er nu allemaal in me omgaat, vooral omdat mijn leven zich nu in zo'n andere fase bevind dan dat van hen. Ik studeer nog en werk dus niet en omdat het studeren me steeds zwaarder gaat vallen ga ik ook steeds minder naar de universiteit. Ik ben bij mijn vriend ingetrokken en ook al is het in de plaats waar ik zelf ook vandaan kom, ik heb hier niet veel meer. Al mijn vriendinnen zijn hier ook weggetrokken en behalve mijn ouders en wat kennissen zijn mijn sociale contacten hier minimaal. Eigenlijk heb ik hier niemand om gewoon even te praten over hoe het allemaal is. En dat het niet altijd allemaal leuk hoeft te zijn, want op de een of andere manier heerst er een ontzettend taboe op niet altijd onverdeeld blij zijn met je zwangerschap. Terwijl ik echt wel blij ben met ons kindje en ook echt wil dat hij gezond op de wereld komt, maar ik zou graag eens met iemand willen praten die mijn gevoelens begrijpt. Dus ik vroeg me af of er hier misschien iemand is die hetzelfde meemaakt / heeft gemaakt.
Hey, ik ben 18 jaar en bij mij was het dus ook niet gepland.. Ik wil graag een keer met je praten omdat ik soms het gevoel herken. Toevallig heb ik dan een wel vriendin met een kindje, maar die heeft het druk zat.
Nee, niet hetzelfde meegemaakt, maar wel VAN HARTE welkom op het forum en GEFELICITEERD MET DE ZWANGERSCHAP!
ook ik heb niet zoiets meegemaakt, maar welkom hier en gefeliciteerd met je zwangerschap groetjes mounia
Ik heb je bericht naar: zwangerschap verplaatst. Het topic: ik ben zwanger is puur voor felicitaties. Alsnog van harte en veel succes. Elmo (moderator)
Gefeliciteerd allereerst! Kan helaas niet met je mee praten. Wel werk ik en studeer ik 's avonds (momenteel even niet meer.. het is te zwaar). Wij waren de eerste in onze vriendengroep die de, overigens geplande, zwangerschap aankondigden. Vlak na deze aankondiging bleken er nog twee andere stellen in verwachting te zijn, dus hier gelukkig veel begrip en steun. Kan me wel voorstellen dat je het af en toe echt nodig hebt om even je hart te luchten en daar zijn wij voor! Welkom op 't forum en veel succes verder!
Ik snap wel een beetje wat je bedoeld. Ben een tijdje geleden naar de andere kant van het land verhuisd, en heb al mijn vrienden en familie in het westen achter gelaten. Nu heb ik een hele leuke man, maar vooral in het begin heb ik me best eenzaam gevoeld. Kwam rechtstreeks uit een druk en enerverend studentenleven, en dat was in 1 klap over. Ondertussen is het wel een stuk beter hoor. We bleken erg leuke buren te hebben, leuke meiden op zwangerschapsyoga leren kennen en ik ga vanaf volgende week ook nog naar zwangerschapscursus. Daarnaast heb ik leuke collega's waar ik buiten werktijd ook vaak nog wat mee doe. Voel me heel af en toe best nog alleen, maar een stuk minder dan in het begin. Vooral die cursussen zijn een erg goede plek om leuke meiden te ontmoeten. Succes!
Hey meid Ik snap precies wat je bedoeld. Zelf ben ik pas verhuisd en heb ik alles achter gelaten. Moet hier dus ook helemaal opnieuw beginnen en ja, aangezien ik ook nog jong ben vinden veel mensen het een schande dat ik zwanger ben. Helaas dachten een paar vriendinnen er ook zo over, en daar heb ik nu geen contact meer mee. Ik zit hier vaak op het forum om een beetje met mensen te kletsen, en dan trekt de eenzaamheid bij mij wel weg, omdat iedereen hier hetzelfde doel heeft, en we elkaar allemaal wel snappen. Ik leef met je mee Liefs