Beste meiden, Ik heb dringend jullie hulp nodig. Ik kan ivm meelezers niet te veel uitweiden over het complete verhaal. Dus mochten jullie meer informatie willen nav het topic kunnen jullie dit via privé bericht doen. Voor de geen die mij wel herkennen zet dit aub niet hier neer! Waar het om gaat: Mijn vriend en ik zijn uit elkaar. Er zijn kinderen in het spel we wonen niet meer samen. We hebben co-ouderschap. Echter is mijn ex partner mentaal niet helemaal in orde. En is het huis een grote puinzooi. De kindjes komen amper buiten en de hele dag lopen ze in pyjama. Mijn oudste gaat ook niet meer naar de peuterspeelzaal. Hij kan zich er naar eigen zeggen niet toe aanzetten om wat te doen of de oudste naar school te brengen. Toen ik ze ging halen was het een puinhoop vaat van een paar dagen stond er nog etc speelgoed/was/luiers door de woonkamer heen. Dit lag/stond er allemaal nog toen ik ze weer terug bracht. ( hij was gisteren laat thuis dit wist ik en zou dus bij mijn kinderen blijven tot hij thuis was ) Omdat ik mijn kinderen zo niet kan/wil achter laten heb ik het zo goed als opgeruimd en ben naar huis gegaan toen hij thuis kwam. Iedereen om mij heen zegt maar dat ik contact op moet nemen met jeugdzorg omdat dit onder verwaarlozing valt. Maar ik vind dat zo moeilijk want hij houdt zielsveel van de kinderen en hij heeft echt niet door wat hij doet! Maar mijn moeder hart breekt als ik dit elke keer weer zie en al helemaal als ik mijn kindjes daar zo moet achter laten.
Hoe lang is de situatie nu zo dat jullie niet meer samen wonen? Ik persoonlijk zou niet direct jeugdzorg er bij halen. Het komt op mij over als iets tijdelijks. Waarschijnlijk deed jij tijdens jullie relatie het huishouden e.d. Hij moet nu dan wennen aan een nieuwe situatie. Geef hem die tijd maar uit wel je zorgen richting hem. Gewoon eerlijk zijn. Hij zou ook eens naar zijn huisarts kunnen gaan om het te bespreken. Het klinkt ook wel wat depressief namelijk.
Jeugdzorg is misschien gelijk wel ver. Ik heb ook wel eens een week en vies aanrecht of de was een paar dagen staan. Maar wat je ook kan doen is maatschappelijk werkster of iets in die richting. En praat met hem er over. Of schrijf het op als communicatie moeilijk tussen jullie gaat
Dit is al 6 maanden zo. Niet iets van 1 of 2 maanden. En het gaat niet om een vies aanrecht maar over vaat die zowat staat weg te schimmelen op een aanrecht en zoveel vaat dat er geen schoon bord meer in de kast staat.
Eerlijk gezegd zou ik mijn kinderen daar niet achter laten. Ook al weet ik dat hun vader ontzettend veel van zijn kinderen houd. De kinderen zijn nog te klein om zelf iets aan te geven dus ik zou ze beschermen en daar dus niet meer heen brengen zolang je ex niet aan zichzelf en het huishouden werkt. Kunnen ze bij jou wonen? En kan je hem dan niet bij jullie thuis uitnodigen? Ik weet niet hoe de situatie is? Hebben jullie co ouderschap? Ik vind wel dat je erg je best doet voor je ex, respect daarvoor. Sterkte en succes!
Tja 6 maanden vind ik persoonlijk nog niet extreem lang, na een jaar moet er wel iets van verbetering in zitten. Maar ik denk tussen de regels door te lezen dat je het eigenlijk wel eens bent met het advies om dit te gaan melden bij BJZ, maar dat je het eng vindt. Je weet immers niet wat de consequenties hiervan gaan zijn. Daar zou ik dit ook open en eerlijk tegen hem zeggen. Zo van: luister, ik maak me vreselijk zorgen over de leefsituatie van de kinderen. Ik begrijp dat je het zwaar hebt maar hier mogen de kinderen niet de dupe van worden. Ik geef je tot dan en dan om verandering aan te brengen, als er nog niks gebeurd is moet ik helaas BJZ hierbij betrekken... Aan hem dan de keuze.
Ik zou ook moeite hebben om mijn kinderen daar achter te laten, hun belang staat voorop. Ze hebben er wel belang bij hun vader te zien, maar misschien kan dat tijdelijk anders geregeld worden onder de voorwaarde dat hij wel hulp zoekt? Iemand die depressief is, zorgt amper voor zichzelf, laat staan dat hij in staat is om voor anderen te zorgen. Hij heeft zorg nodig. Als hij die weigert lijkt co-ouderschap me geen optie voor de periode dat hij ziek is in deze mate. Wat moeilijk, sterkte.
Tja, BJZ inschakelen zou ik niet doen, maar ik zou wel het co-ouderschap stop proberen te zetten, de hoofdverblijfplaats van de kinderen bij jou en een omgangsregeling opzetten. Want de situatie zoals die nu is lijkt me zeker niet in het belang van de kinderen.
Misschien eisen dat hij een huishoudelijke hulp neem? Dan blijft het huis redelijk schoon. En dan graag net voordat de kinderen komen. Een pyjama dag is niet zo erg.. Hoe lang zijn de kinderen bij hem? Evt een dag ruilen zodat er geen psz wordt gemist, als dat tenminste mogelijk is.. Ik weet niet of hij nog veel contact heeft met zijn ouders (misschien kunnen die op de dagen dat de kinderen er zijn, een oogje in het zeil houden) En als dit allemaal niet lukt, tja dan zou ik toch jeugdzorg overwegen..
Bjz inschakelen wil ik niet want ik weet dat hij ze kwijt raakt (dit ook ivm het verleden) Bjz is er overigens daardoor al bij betrokken. Met hem praten heeft weinig zin aangezien ik die pogingen al tig keer heb geprobeerd Co-ouderschap terugdraaien lukt helaas niet zomaar. Daar heb ik al naar geïnformeerd.
Ik zou mijn kinderen daar niet de dupe van laten worden.. Als hij er ook nog geen donder aan uit vreet om uit dat dal te komen, dan was het voor mij einde en zou ik toch bjz inschakelen.
Zijn er ook regelmatig gesprekken met bjz? Er moet toch eens wat gaan gebeuren, hij moet aan zijn depressie gaan werken hoeveel moet hij nog kwijt raken voordat hij dat inziet?
Dit is natuurlijk ook niet zomaar. Ik vind dat hier sprake is van verwaarlozing. Heb je het al met hem besproken? Staat hij er niet voor open om gewoon een omgangsregeling op te starten? Vindt hij het zelf wel leuk/haalbaar om de kinderen zoveel bij zich te hebben? Wellicht kunnen jullie er samen uitkomen. Zo niet, dan zou ik toch maar eens kijken wat de mogelijkheden voor het opstarten van een procedure zijn.
Bjz is er echt niet op uit om kinderen bij hun ouders weg te halen. Als ze dit doen is daar ook wel alle reden voor. En dan zou ik mn kinderen daar sowieso niet achterlaten.
Ik zou mijn kinderen daar dus niet achter laten. Jij ruimt het huis op? Voor hem? Heel nobel hoor maar ik zou mijn kids gewoon noet meer bij hem laten. En hij neemt nuet eens de moeite om zijn zoon naar school te brengen??? Dat kan toch niet!!! Ik zou zeker richting jeugdzorg gaan. Zo te lezen doe jij genoeg om te helpen. Als hij niet naar een psych wil zou ik bjz inschakelen en lekker de kinderen bij me houden. Je laat ze toch niet achter in een puinzooi???
Ik kan me voorstellen dat je bjz te ver vind gaan, maar heb je hem wel eens duidelijk voor de keus gesteld? Of je gaat het huis, jezelf en de kinderen goed verzorgen of we gaan kijken naar een andere omgangsvorm. Zo ja wat was zijn antwoord daarop dan?