Wat heb jij voor opleiding? Welk niveau? Want ik word dus serieus in m'n gezicht uitgelachen als ik daarop solliciteer... 2 keer HBO nemen ze niet serieus als je voor ongeschoold werk komt vragen
pfff wat een onzin. Ik ben wo opgeleid en heb op alles gesolliciteerd wat los en vastzat... van schoonmaak en supermarkt tot onderzoeker en beleidsmedewerker. Ik heb 7 mnd gezocht (stuurde 10 solliciaties per week minimaal) en vlieg er nu binnenkort weer uit. dus mensen die zeggen dat het klopt... hebben een bord voor hun kop
klopt! ik heb op mijn cv eea (opleiding enzo) weggelaten om mijn huidige baan te kunnen krijgen. Mijn baas heeft geen idee dat ik de hoogstopgeleide van de hele organisatie ben.
Ah, ik moet dus gewoon een fake-CV opstellen, maar dan in deze tijd dus juist dingen weglaten, om het mooier te maken.... Ga 'm onthouden!
Ook ik ben hoogopgeleid en heb redelijk wat werkervaring. Toen ik zonder baan kwam te zitten heb ik me ook de rambam gesolliciteerd. Op een gegeven moment echt voor alles, zelfs secretaresse, maar ze nemen echt geen te hoog opgeleide mensen aan, want ze weten dat die weggaan. Uiteindelijk bijna 8 maanden geduurd waarin ik zeker 10 sollicitaties per week eruit deed.
Ik denk dat je met de juiste inzet en instelling nog steeds "snel" aan een baan kunt komen. Als ik kijk naar de mensen om mij heen welke ontslagen zijn hebben binnen no-time weer een nieuwe baan gevonden en inmiddels een vast contract. Een vriendin van mij is zelfs (zichtbaar) zwanger aangenomen voor een functie waar direct een vast contract bij zat. Allemaal mensen met een positieve instelling in verschillende leeftijden en werkgebieden. Een baan krijg je niet alleen door vanachter een pc te reageren. Je moet investeren in een baan. Langsgaan bij een bedrijf, er achteraan bellen, opvallen enzovoorts.
Dat ligt er echt aan.. ict wel bijv... Ik verloor vorig jaar april mijn baan. En volgens mijn man had ik zo een baan weer.. ik heb 9 maanden lang op alles gesolliciteerd. Van schoonmaak tot in een winkel.. en vaak kreeg k niet eens een reactie. Of ik paste niet binnen de functie. .. tja ik was 24 en solliciteerde voor een parttime functie welke ook door een meisje van 15 gedaan kunnen worden. . Dus ik ben te oud.. Mijn man leek het onzin, tot hij dus echt zag dat k me lam solliciteerde en telkens nee op rekest kreeg.. nu denkt hij niet meer zo.
Wat verschrikkelijk voor jou ouders Aszz! Ik hoop dat hij snel iets vindt! Maar inderdaad.... een baan zoeken is niet makkelijk.Tenzij je een "klus" beurtje aan je potentiële werkgever wilt geven in ruil voor een baan.... maar anders zijn de kansen maar heel laag! Ik dacht ook slim te zijn...van de zorg sector naar het administratieve gedeelte. Ja foutje..... Dat was niet zo n goede zet. Ook daar is het drama. Maar ja.... waar is het nou geen drama qua banen. Nee hoor. Iedereen die denkt dat er zo een baan gevonden is, heeft het mooi mis. Zo makkelijk is het niet.
Naïeve buurman, helaas zijn er zo nog velen. Hoe vaak ik dit gehoord heb. Ik zeg dan altijd maar: prijs je maar gelukkig dat je er niets vanaf weet. Ik heb een HBO-diploma, maar ben op dit moment werkzaam in de schoonmaak. Nu had ik connecties, anders was ik er nog niet binnen gekomen. Ook daar wordt flink bezuinigd. Nee, het gaat niet meer op: als je écht wil, is er wel werk. Helaas...
Klinkt leuk, maar ook jij bent duidelijk zelf niet werkzoekende... Ik was echt zooooo ontzettend positief. Goed CV, hoop zelfvertrouwen, veel zin in nieuwe uitdagingen. Maar de hulpverlening wordt kapot bezuinigd, plekken die open komen worden nauwelijks weer opgevuld/intern opgelost en andere sectoren zien je aankomen met plannen voor een carriereswitch. Die hebben zat kandidaten die wel voldoende geschoold zijn. En als je dan met jonge kinderen zit, schooltijden, geen recht op kinderopvangtoeslag en de opvang niet uit eigen zak kunnen betalen en geen mensen in de buurt die wel even op je kinderen kunnen passen, wordt het wel erg lastig, kan ik je vertellen
Klopt wel. Ik heb na mijn zwangerschapsverlof 6 maanden zonder werk gezeten (bedrijf waar ik werkte kon de deuren sluiten toen zoontje 1 maand oud was) maar ik heb eerlijk gezegd toen wel maar 3 weken echt volop gesoliciteerd. Dus langsgaan, daarna nog eens bellen, nog eens langsgaan,... Daar na 5 maanden ontslagen (was toch een rotjob) en ik kon binnen 2 weken weer ergens beginnen, op 3 of 4 plaatsen zelfs maar die uren waren niet te doen en ik had al iets anders op het oog en op de 3e week kon ik bij dat bedrijf beginnen waar ik echt wilde werken en daar werk ik nu 9 maanden met perfecte uren. Nu heb ik wel geen hoge functie ofzo maar ik heb wel werk en het is leuk werk. Wel nog steeds als uitzendkracht maar dat contract komt hopelijk wel. En wat zegt een contract tegenwoordig?
Ja lastig idd. Mijn man heeft nog nooit gesolliciteerd en vanaf zijn 15e nog nooit zonder werk gezeten. Hij wordt altijd gevraagd (horeca met goede referenties en contacten) Ik ben afgestudeerd in de kinderopvang en ben net weer mijn baan kwijt geraakt (werkte in de supermarkt) na 8 maanden solliciteren. Ik hoop nu wel snel weer wat te vinden maar het is idd wel zo dat je heel snel wordt afgewezen omdat je niet flexibel genoeg bent, te oud bent, onjuist geschoold, geen rijbewijs enz. Ik hoop snel weer wat te vinden maar niet voor iedereen ligt er werk op iedere straathoek. Edit: langsgaan bij bedrijven is bij de meeste bedrijven in de randstad echt nog done hoor, geloof me ik heb het geprobeerd. Ook andere dingen die hier worden geroepen gaan niet altijd op. Ik heb op alle mogelijke vacatures gereageerd maar zelfs in een call center wordt ik niet aangenomen.
Iemand met een vaste baan (zoals je buurman en ik) kunnen makkelijk praten. Maar ik kan niet voorstellen dat iemand voor de lol niet rond kan komen/werkloss thuis zit. Al vind ik ook dat veel mensen een hele eisenlijst voor een baan hebben die niet realistisch is. Dat kan je je gewoon niet veroorloven lijkt me. Vl is de afgelopen 5 jaar 3 keer ontslagen geweest (tijdelijk contract niet verlengt etc.) en had steeds binnen 2 weken weer nieuw werk. Niet al het werk vond hij leuk maar werk is werk. Eerst zorgen dat je rond kan komen en dan kan je altijd verder opzoek naar een baan binnen je eisenpakket.
Fijn voor de buurman dat hij kennelijk al jaren vast werk heeft. Ik wens hem geen werkloosheid toe, maar wel dat hij zijn oogkleppen effe afneemt. Op de laatste functie die bij ons op mijn werk vrijkwam heeft zo effe 80 man gesolliciteerd (het heeft 3 dagen online gestaan). Terwijl er 5 man op gesprek mocht komen en er toch echt maar 1 job was. Op de functie daarvoor 200 man (een week online gestaan). Mensen van de andere kant van 't land onder andere. Als je dan de keuze hebt om iemand te vinden uit eigen streek en dus minder woon-werkverkeer te moeten betalen ... dan weet mijn baas het ook wel. Ik ben 3 jaar geleden 2 jaar aan 't zoeken geweest naar mijn job. Gelukkig ineens een vast contract, maar stel dat mijn baas morgen wil besparen en mij op straat zet ... kan ik terug 2 jaar gaan zoeken. Ik ben immers 30, heb een handicap, heb geen rijbewijs, ben afhankelijk van openbaar vervoer en mag maar 50 % werken. Op jobs waar ze een rijbewijs vragen solliciteer ik dus sowieso al niet, hetzelfde als de locatie onmogelijk te bereiken is met OV of als ik 3 uur enkel onderweg zou zijn. Of als de eisen te hoog liggen (ik weet dat ik mijzelf niet kan verkopen door mijn handicap). Ik heb geluk gehad dat ik op deze vacature stootte via mijn begeleiding en ze in 't "normale" circuit niemand vonden en er dus geen andere kandidaten waren. En dat ik door mijn handicap een ondersteuningspremie krijg van de overheid (mijn baas krijgt 30 % van mijn loon terug). Ik werk onder mijn niveau en da's bijna een reden geweest om mij niet aan te nemen. Ze wilden immers niet het risico nemen om mij aan te nemen en dat ik na een paar maanden alweer weg zou zijn als ik iets beters vond. Heb hen echt wel mogen uitleggen waarom ik onder niveau solliciteerde. En mijn hogeschooldiploma dan maar weglaten ... dan hadden ze mij weer niet eens laten op gesprek komen.
Overigens ... mijn partner zit gelukkig ook in zo'n sector waar ie bij ontslag op 2 dagen nieuw werk heeft. Zo gespecialiseerd dat er nauwelijks mensen te vinden zijn. Het enige nadeel op zijn huidige bedrijf is dat hij één van de laatsten was (hij werkt er nu 4.5 jaar) die een vast contract kreeg. Al de nieuwkomers werken met tijdelijke dingen, die ze dus in no time niet verlengen (meer dan werk genoeg nochtans). Of waar als je 't zelf beu bent, je dus ook zo weg bent. Hij leidt elke maand wel nieuwe mensen op, steekt er tijd in terwijl zijn werk blijft liggen ... en na 3 à 6 à 9 maanden zijn die mensen meestal weg omdat ze elders wél direct een vast contract krijgen. En je kan hen moeilijk ongelijk geven. Er staan voor hun labo permanent 4 à 5 functies open. Op een totaal van 20 à 25 man, maakt dat een serieuze extra werkdruk want dat werk moet wel gedaan worden. Langsgaan bij een supermarkt of een winkel in de buurt kan je overigens misschien ... Maar de meeste bedrijven zitten er echt niet op te wachten - hebben er ook de tijd en de mensen niet voor - dat sollicitanten hun deur plat lopen. En 20 keer bellen is ook geen optie. Als bij die 200 sollicitaties op 1 vacature al die mensen moeten bellen met mijn baas (en eventueel zelfs meerdere keren) ... dan heeft mijn baas niks anders te doen de hele dag.
Hier idem, mijn man hoeft niet eens te solliciteren maar krijgt de banen in zijn schoot geworpen, waar de werkgevers tegen elkaar opbieden ook nog eens. En ook ik hoef niet te klagen. Maar goed, dat is weinigen gegund en dat wij wèl in zo'n bevoorrechte positie verkeren zijn wij elke dag heel dankbaar voor. Veel ellende en ontslagen om ons heen, zelfs bij de goedverdienende en zeer hoogopgeleide expats komt het voor dat ze hun baan niet meer zeker zijn. En in Nederland is het nóg erger, daar ben je met 50+ afgeschreven terwijl je enorme werkervaring en expertise in het buitenland dan juist enorm gewild is. Bekrompen en doodzonde.
Men moet ook genoegen kunnen nemen met minder uren en/of minder salaris. Ik werk zelf in de horeca en daar is altijd werk. En ja, dan moet je in de weekenden/vakanties/avonduren ook werken. Maar dan heb je wel een baan.
Nee, gelukkig niet zelf werkzoekende maar genoeg van dichtbij meegemaakt dat er werkt werd gezocht. Verschillende leeftijden, verschillende sectoren en binnen 1-2 maanden hebben ze allemaal een nieuwe baan gevonden. Dus het, jij bent duidelijk niet werkzoekende, vind ik dan niet relevant. In je laatst stukje wordt in mijn ogen duidelijk waarom het voor jou lastig(er) is een baan te vinden. Jou persoonlijke eisen. De banen zijn er wel maar jou eisen passen daar niet bij.
Persoonlijk vind ik het makkelijk praten van je buurman. Tegenwoordig is het niet voor iedereen meer zo gemakkelijk. Ookal heb je de ervaring, heb je geen eisenpakket, ben je bereid om alle wegen te bewandelen die er maar zijn, dan nog is er vaak wel een reden om je af te wijzen. Je valt niet binnen het plaatje wat zij zoeken, de vacature is inmiddels al gevuld etc etc etc. Je moet maar net de juiste treffen die je wel die kans wil geven en dat zijn er in deze tijd gewoon niet veel meer. Nu ook, na meer dan 2 jaar werkloos een mail gekregen om voor 2 dagen te gaan werken. Is niet waar mijn diploma's liggen, heb er eigenlijk geen ervaring mee, maar het is werk. Hoop dus ook dat het doorgaat, want dan ben ik weer eindelijk onafhankelijk. Maarja, zo zie je maar, het is niet makkelijk. Ik vind persoonlijk dat sommige mensen echt onder die steen van ze uit moeten kruipen en moeten ervaren wat het is. Zonder dat kan je namelijk geen oordeel vellen.
Daar heb je absoluut een goed punt. Ik denk dat een flink aantal mensen gewoon nog (te) hoge eisen stelt en zich sowieso weinig flexibel opstelt. Daar zit een werkgever niet op te wachten natuurlijk. Maar dat zal zeker niet voor iedereen opgaan, zeker de wat oudere mensen zijn vaak nog wel bereid de mouwen op te stropen en alles aan te pakken. De 'jonkies' daarentegen......