Ik ben van jouw dan wel benieuwd hoe je het volgende op zou lossen in praktische zin dan. Je bent langer als een half jaar werkeloos dus geen recht meet op kinderopvang. Geen oppas om je heen. Dus voor een sollicitatiegesprek van jouw kant moet je partner vrij nemen, maar om dus echt op pad te gaan naar bedrijven zoals je voorstelt kan hij uiteraard niet steeds vrij nemen. Hoe zou je dat doen dan? dan heb ik het nog niet over dat er gewoon ook wachtlijsten zijn bij kinderdagverblijven en tja je kan je kind moeilijk alleen thuis laten dus dan kan je bij aangenomen worden pas en dat is met veel mazzel de volgende maand beginnen en dan nog is de kans groot dat je partner een aantal weken een dag vrij moet nemen om de kinderen op te vangen omdat die dag nog geen plaats is. Buiten dat moet je ook de eerste maand kinderopvang vaak zelf voorschieten dat moet ook kunnen. Het is gewoon niet altijd even een kwestie van niet willen, Ik vind het positief dat de regering na ontslag nu 6 maanden kinderdagverblijf blijft vergoeden ipv de 3 maanden die het vorig jaar was.maar dat zal ook niet altijd genoeg zijn.
Er zijn te weinig banen en te veel werklozen. Niet alleen op functies waarvoor je geschoold moet zijn, zijn te veel sollicitanten. Ook in de functies waarbij je geen opleiding nodig hebt zin de banen niet voor het uitkiezen. Hiermee doel ik op banen in de landbouwsector. Het plukken van appels, onkruid schoffelen tussen de gewassen en andere arbeid wordt veel al gedaan door buitenlandse werknemers, of het is tijdelijk werk, of veel wordt gedaan door machines. Neem het tulpenkoppen wat eerder gedaan werd door scholieren. De laatste jaren gaat de kopmachine over de tulpen en is van nakopppen amper sprake. In veel sectoren wordt bezuinigd op personeel of personeel vervangen voor goedkope krachten. Te veel werklozen en te weinig banen.
dat voorschieten van de kinderopvang is idd ook lastig. Ik ging eind september weer werken en krijg pas deze week voor het eerst kot én salaris. we hebben de eerste 2 maanden kinderopvang dus van de spaarrekening moeten betalen: 2400 euro! dat moet je maar net hebben, anders heb je al een probleem.
Ik geloofde nooit dat je niets over zou houden aan bepaalde banen, maar wij zijn gaan zitten rekenen en zouden, als ik een baan aan had kunnen nemen tegen minimumloon, er slechts een paar tientjes per maand op vooruit zijn gegaan. Opvang voor de jongste en naschoolse opvang voor de oudste zou dan zo'n beetje alles aan op gaan en toeslag krijgen we vanwege het salaris van mijn man te weinig van om dus netto nog iets over te houden. En ja: dan ga ik liever voor die 4-5 tientjes in de maand op een houtje bijten, (en de overweging is dan serieus dat ik zelf maaltijden over ga slaan, want ik kan ook wel een tijdje leven op 2 maaltijden per dag), dan dat ik voor 4 tientjes in de maand me helemaal te pletter ga werken en m'n kinderen 3-4 dagen in de week naar de gastouder moet brengen. En als ik dan op grotere afstand zou moeten werken, zou het me uiteindelijk gewoon geld kosten. Serieus. Nouja: dan is niet werken lonender, want van het geld dat werken me dan niet kost, komen we dan iig minder in de schulden dan als ik wel zou werken.... Ik ben nu startend als gastouder, maar ook dat ligt echt compleet op z'n gat. Ik ben ongelovelijk aan het werven, doe daar keihard m'n best voor, maar veel mensen proberen op dit moment de opvang prive te regelen, om de reden eigenlijk die ik hierboven noem: als ze professionele opvang moeten betalen, werken ze haast voor niks en gaat het tweede salaris voor een erg groot deel naar de opvang. Voordeel van dit werk, dat ook bijna niets oplevert netto, is in ieder geval dat we nu geen kosten kwijt zijn aan opvang zelf, (wij hebben helaas niet de mogelijkheid om de opvang prive te regelen), dus wat er netto overblijft na belasting en alles, is dan tenminste ook voor onszelf. Werk ik me nog te pletter voor een paar tientjes in de maand, maar dan levert het tenminste ook wel echt wat op.
Zoek een gastouder: die schieten als paddestoelen uit de grond op dit moment, omdat ze hun baan in de kinderopvang of de zorg kwijtraken, en hebben zat plek, zijn daar ook veel flexibeler in dan KDV's!
Goh is wel duidelijk dat die buurman al lang niet meer gesolliciteerd heeft. Mijn man is nu ruim een jaar aan het solliciteren op alles. Hoort niks, of wordt afgewezen. Mag zelden op gesprek komen en dan os hij nog afgewezen omdat iemand beter is. Zijn WW loopt over een kleine 2 maanden af en dan is het klaar. Ik heb een vaste baan voor 24 uur. Zou best fulltime willen werken, maar wegens bezuinigingen op mijn werk krijg ik geen uren erbij. Mijn man staat bij heel veel uitzendbureaus ingeschreven, maar die beloven je alleen gouden bergen en vervolgens hoor je niks meer. Dus op elke hoek een baan? Ja hoor, in fantasieland. Ik vind dat mensen heel makkelijk oordelen als ze zelf niet in die situatie zitten.
Dat is precies hoe het UWV er in staat. Je schijnt gewoon automatisch elke motivatie om weer aan het werk te komen, kwijt te raken als je een ww-uitkering ontvangt. Nee, ik wilde absoluut niet meer aan het werk, want op alleen het salaris van mijn man komen we 600 euro per maand te kort en duiken we de schulden in. Dus nee, ik was/ben vast niet gemotiveerd om alles wat geld in het laatje brengt, te gaan doen.... Als jij blijft roepen dat er zat banen zijn, met 650.000 werkzoekenden en 100.000 vacatures, dan ben ik compleet verbaasd dat je een baan hebt. Rekenen kun je iig niet
+1!!! Mijn man heeft 7 maanden gezocht en zich werkelijk kapot gesolliciteerd, hij was 33 jaar toen hij zijn baan kwijt raakte, heeft geen diploma's omdat zijn vader overleden is toen hij 17 jaar was en toen in de zaak van zijn ouders moest meedraaien die helaas failliet ging, nooit kunnen studeren helaas dus. Overal waar hij solliciteerde was hij gewoon te oud, dat werd vaak ook rechtuit gezegd! Hij wilde alles aanpakken, zelfs op de vuilniswagen wilde ze hem niet omdat hij te oud was. Uiteindelijk heeft hij een baan gevonden als pakketkoerier, dat doet hij nu al bijna 2 jaar, dat is een baan die niet iedereen wil hebben want hij is 70 uur per week weg gemiddeld en mag blij zijn als hij er 35 uur van uitbetaald krijgt. Werkt zich werkelijk kapot voor een salaris waar velen nog niet hun bed voor uitkomen!! Dus je buurman heeft inderdaad gemakkelijk praten!
Er zijn sowieso al veel meer werkzoekenden dan banen. Op mijn werk zijn we nu op zoek naar twee nieuwe collega's en het is echt heel duidelijk dat veel mensen nu maar op alles solliciteren wat voorbij komt. Vraag je een starter met maximaal twee jaar ervaring, krijg je brieven van mensen met twaalf jaar ervaring. Logisch dat ze solliciteren, ze kunnen het werk waarschijnlijk prima doen en ze zouden zelfs een lager salaris accepteren dan ze gewend waren, maar als bedrijf zit je daar gewoon niet op te wachten. Zo iemand blijft doorsolliciteren en op het moment dat er iets beters voorbij komt is hij of zij weer weg en kun je weer opnieuw beginnen met zoeken en inwerken. En eerlijk is eerlijk, er zijn voldoende mensen te vinden die precies in het profiel passen.
Daar loop ik inderdaad keihard tegen aan. Jammer, want de situatie is gewoon zo dat je sowieso al niet zomaar weer weg bent, omdat er dus meer werkzoekenden dan vacatures zijn. En als ik dan eindelijk een baan zou krijgen, zou ik zelf beslist niet door blijven solliciteren, maar even gaan genieten van de rust. Want fulltime thuis zijn voor twee kinderen, een huishouden draaien en dan ook nog zoveel als maar mogelijk is, solliciteren, dat is absoluut zwaarder dan wat ik eerder deed met 3 dagen werken en m'n gezin. En ook absoluut zwaarder dan wat ik daarvoor deed: 4 dagen werken en een deeltijd-HBO-opleiding die 20 uur per week vroeg.
Hoe ik het zou aanpakken, puur op basis van mijn eigen omgeving? Ik zou voor de geplande sollicitatie gesprekken vragen of mijn man vrij kan nemen. Het opzoek gaan naar een baan kan ook als de kinderen thuis zijn. Bel de bedrijven op, vraag informatie over het bedrijf, dit kan je weer verwerken in je sollicitatie brief. Dan heb je nog de zaterdagen, sommige bedrijven zijn ook open op zaterdag. Man is dan thuis dus zou ik op pad kunnen. Daarnaast heb ik goed contact met mijn buren, vriendinnen, familie welke wisseldiensten werken en sommige niet fulltime en best bereid zijn een dag op te passen. Het zij voor een paar uurtjes. Gastouders heb je tegenwoordig in overvloed, daar zou je naar kunnen informeren zodra je een baan hebt gevonden. En informeren kan ook al tijdens het zoeken naar een baan.
en wie gaat dat betalen? Je hebt inschrijfkosten, minimaal aantal uren afname, uurkosten. Krijgt geen kinderopvangtoeslag want je bent te lang werkeloos.. Nu hebben wij geen probleem voor tijdelijke oppas en daarbij heb ik ook nog een arbeidsafstand en moet waarschijnlijk nog traject in voor herstel en zitten wij dus straks alleen met buitenschoolse opvang wat nog wel te betalen is uit eigen portomonee. Maar dit is wel iets wat ik echt een fout vind in het systeem, zelf voorschieten, dure opvangprijzen maken het nu eenmaal gewoon lastiger als je geen netwerk hebt en een spaarrekening om de kosten te dekken.
Zoals ik al eerder aangaf, blijf jij vooral overal beren op de weg zien. Gelukkig staan de mensen in mijn omgeving en positiever in en hebben ook laten blijken dat je met positieviteit en je best doen prima aan een baan kan komen. Daarbij kan je me wel belachelijk blijven maken maar ik snap niet zo goed wat je daarmee wil opschieten?
Jij gaat echt nog zeggen dat zwart wit is, zolang je dat zelf maar gelooft he? Zoals ik aangaf: ik was hartstikke positief. Had recht op 18 maanden ww, en dacht echt: zolang ga ik echt noooooooit nodig hebben, met mijn opleidingen en werkervaring. Tja.... inmiddels zijn die 18 maanden voorbij en werk is er nog steeds niet. En ik heb me echt suf gesolliciteerd, genetwerkt, bedrijven en instellingen gebeld daar waar ik kon. Het is gewoon niet waar dat als je maar positief genoeg bent en hard genoeg werkt, dat je dan wel aan een baan komt. Tuurlijk helpt dat mee. Iedereen snapt dat als je geen flikker eraan doet, je niet aan het werk komt. Normaal al niet en in deze tijd al helemaal niet. En het is echt zoooooooo frustrerend om voortdurend met teksten als de jouwe om de oren geslagen te worden, als je je stinkende best doet om een baan te vinden en steeds afgewezen wordt of op dood spoor eindigt: instellingen bellen en te horen krijgen dat ze gewoon vacaturestops hebben, omdat ze intern personeel moeten herplaatsen door alle bezuinigingen. Open sollicitaties doen en gewoon 5 minuten nadat je sollicitatie binnen is gekomen, een mail terug met: we nemen geen open sollicitaties aan, (nee, daar worden ze ws ook mee doodgegooid). was het jaren terug nog zo dat ik op sollicitaties iig nog vaak te horen kreeg dat ze me graag in portefeuille opnamen: dat gebeurt niet meer. Ze worden volgens mij compleet horendol van alle sollicitaties en zien door de bomen ook het bos niet meer. Ik was er vrij snel achter dat zomaar overal op solliciteren echt verspilde energie was. Ben ik dus ook heel snel mee gestopt en me echt gaan richten op dat waar ik redelijkerwijs succes zou mogen verwachten. Werkt niets uit. Nou hielp het niet helemaal dat ik vorige winter 5 maanden achtereen met een huilend kind zat, omdat onze jongste 5 maanden lang elke week een oorontsteking had en hele dag aan mij vastgeklampt zat door de pijn. Sliep 3 kwartier per dag, en alleen als ik haar in houdgreep nam en zo in slaap wiegde. Kon ik 'r na een kwartier heel voorzichtig wegleggen, had ik dus nog een half uurtje over en dan moest ik vaak de oudste net uit school halen. Dat werkt dus niet als je wilt netwerken, bedrijven/instellingen wilt bellen of ergens langs wilt. Hebben we ook nog de pech dat we geen gratis oppas hebben en betaald gewoon niet gaat. Als dan mensen gaan roepen dat het feitelijk je eigen schuld is dat je nog steeds werkloos bent, omdat je gewoon niet genoeg je best doet en niet positief genoeg bent. Nou, dan krijg ik onderhand echt moordneigingen. Lekker makkelijk praten. De beste stuurlui staan altijd aan wal...
Ik denk dat het weinig zin heeft om hier op door te gaan toch? Jij staat er duidelijk anders in als ik en dat is prima wat mij betreft. Daarbij vind ik je reacties naar mij toe erg denigrerend.
En dat bedoel ik nou. Dan kun je eigenlijk geen argument meer bedenken om je eigen gelijk te handhaven en dan ga je nu dus gewoon zeggen: houd er maar over op. Niks persoonlijks verder, laten we er idd maar over ophouden, maar je triggert met je reacties iets wat in m'n dagelijks leven voortdurend getriggerd en uitgedaagd wordt en ik krijg er onderhand echt de meest lelijke neigingen van. Kun jij verder ook niet zoveel aan doen, besef ik ook wel, maar frustrerend is het wel. Als er zoveel banen zijn: GEEF me die baan! Echt, alsjeblieft. Heel graag! Want ik zit dus vooruit te kijken in een toekomst waarin ik m'n kinderen mogelijk niet te eten kan geven, omdat de schulden zich op zullen gaan bouwen als dit te lang duurt. En ik kan je vertellen: dat is een afgrijselijk vooruitzicht, en dat werkt heeeeeeeeeeeeeeeeel motiverend om er echt alles aan te doen om dat te voorkomen.
Damn, jij bent zo denigrerend in al jou reacties. Argumenten zijn er van alle kanten gegeven. Dan kan je er wel overheen blijven lezen maar dat schiet toch niets op? Als je het zo graag wil weten, ik vind dat je er te weinig aan doet/gedaan hebt voor zover ik kan lezen. Je geeft aan alleen op banen te reageren waarvan JIJ denkt dat je kans maakt. Daarmee verklein jij zelf je kansen op een baan, want waarom niet op alles reageren. En met reageren bedoel ik niet alleen een standaard sollicitatie en CV opsturen maar er echt werk van maken. Daarbij geef je aan dat je 5maanden niet/nauwelijks hebt kunnen solliciteren omdat je dochter last had van oorontsteking en je andere kindje van school gehaald moest worden dus je geen tijd had. Savonds liggen kinderen op bed, dan kan je vast voorbereidend werk doen. Banen opzoeken, sollicitatiebrieven schrijven, informatie zoeken over bedrijven en deze in je sollicitatie verwerken zodat het persoonlijker wordt. Dit is waarschijnlijk niet wat je wil horen en daarom leek het mij beter om elkaars mening/zienswijze te respecteren. Jij heb jou zienswijze toegelicht en ik de mijne, dat is de reden dat het mij beter lijkt om het hierbij te houden. Niet omdat ik geen argumenten meer heb.
Ik begrijp je wel hoor. Maar dan heb jij het "voordeel" dat je een partner hebt die een redelijk salaris heeft. Er zijn een heleboel mensen die dat niet hebben en ook niet voor 5 tientjes gaan werken.. Ik vind dat die mensen dan ook niet alles doen om aan het werk te komen.. Want je kunt wel zeggen dan eet ik wat minder, das prima. Maar je kunt niet zeggen dan geeft ik mijn kinderen maar wat minder te eten... En als je in die situatie zit dan denk ik dat je niet moet zeiken en blij moet zijn met, om even bij jouw voorbeeld te blijven, 5 tientjes in de maand. Maar nee, die mensen gaan zeiken en zaniken dat het in Nederland allemaal zo belabberd is geregeld... Overigens hoop ik dat je snel wat gastkindjes krijgt! En dat jullie wat extra inkomsten hebben. Vind het moedig dat je de stap hebt genomen om voor jezelf te beginnen!
Inderdaad. Het lullige is, ik heb zelf een tijd werving en selectie gedaan bij verschillende organisaties en al mogen bedrijven officieel niet discrimineren en allerlei eisen en vragen hebben, het gebeurt toch.
Ik ben niet denigrerend. Jij denkt gewoon dat je zo wel weet hoe of wat. WAT denk je dat ik 's avonds deed? Juist: huishouden en brieven schrijven. Maarja.... 's avonds zijn bedrijven niet open en je gaf zelf al wel aan dat je het van brieven schrijven niet moet hebben nu, maar contact moet leggen met bedrijven. Dat ik bepaalde dingen NIET meer deed, wil niet zeggen dat ik dan niks meer deed. Ik ging gewoon wel voorselecteren wat succes zou kunnen hebben en wat niet. Ongeschoolde banen hoef ik niet te proberen. Ik ben echt vierkant in m'n gezicht uitgelachen en heb het heus niet bij een paar pogingen gelaten.... Je spreekt jezelf van alle kanten tegen, maar je blijft wel bij je punt dat echt iedereen heus een baan kan krijgen. Ik hoop echt voor je dat je je eigen ongelijk niet in de praktijk zult gaan ervaren, want echt: dat gaat je dan nog heel vreselijk tegenvallen