Ik heb al van kleins af aan "nachtangst" dit gaat meestal over naarmate je ouder word maar ongeveer 1% van de volwassenen houd dit probleem waaronder ik helaas. Dit houd eigenlijk in dat ik 3 a 4 x per nacht "wakker word" dit loopt wel is op tot 8x per nacht. Dan zie ik dingen die er niet zijn mensen dieren gevaar noem maar op soms ben ik ook zo bang dat ik wakker word bezweet gillend met hartkloppingen. Meestal weet ik de volgende dag niet meer wat ik gedaan heb. Op zich kan ik er mee leren leven omdat ik het 9 van 10 keer niet meer weet wel is het zo dat ik wel is uit bed valt of met mijn hoofd tegen de muur heb gezeten dus blauwe plekken. Maar mijn vriend heeft er wel last van ik heb meestal zo'n aanval om de 20 minuten dus lekker slapen doet hij niet. Maar hij zegt dat er op zich wel mee te leven is maar wij zijn bezig voor een kindje en daar maak ik mij wel een beetje zorgen om.. Ik weet namelijk niet wat ik doe aangezien ik mijn vriend wel is vastgepakt heb en geslagen nou kan hij daar wel tegen maar een kleine baby niet het hoeft niet te gebeuren maar wat ik al zegt op dat moment ben ik niet mijzelf. Ik zit hier toch wel mee maar aangezien er niet veel bekend is over night terror en wat de mensen zeggen is vrij uitlopend wie herkend dit/ heeft dit ook? Hoe gaan jullie er mee om?
Ik heb het ook Wij hebben nog geen kinderen maar als we ooit een kleine mogen krijgen zal die niet in hetzelfde bed slapen als waar ik in lig want ik sta gewoon niet voor mezelf in. Ik heb het trouwens niet zo erg als jij, vaak 1 a 2 keer per nacht en mijn partner zegt dat het zijn nachtrust niet verstoord.
Ik heb het ook maar het is minder geworden. Elke nacht stond ik ket bonkend hart naast mijn bed in de overtuiging dat iemand mijn tas had gestolen. Ik maakte soms mijn vriend wakker om te zeggen dat het deze keer echt was.... Misschien eens naar een slaapcentrum? Weet niet of er iets van therapie voor is?
Ik heb/had het ook, maar alleen op momenten dat ik stress had. Ik werd meestal in paniek wakker dat er ergens spinnen zaten. Ik moet zeggen dat ik er nu niet zoveel last meer van heb. Sinds de geboorte heb ik het nog maar 1x gehad. En ook ik heb mn vriend wel eens geslagen haha
Ja erg herkenbaar en hij maar beweren dat het niet zo is en ik nijdig worden want op dat moment weet ik het 100% zeker dat wel zo is en de volg dag is het ging je lekker en dan weet ik het gewoon niet meer. Ja volgens mijn acupunctuur of een ppsycholoog maar dat is erg onduidelijk allemaal. En bij een psycholoog dan zal de eerste vraag zijn heb je stress of iets in die zin van maar dat heb ik niet ik zit juist lekker in mijn vel maar toch word het steeds erger