Hallo. Ik ben sinds 3 weken weer aan het werk en ik mis mijn mannetje enorm. Ik heb er echt moeite mee dat ik hem zo weinig zie. Ik werk nu 3,5 dag en sport 2 avonden. Dit laatste heb ik echt nodig om fysiek weer fit te worden. Misschien komt het omdat ik mijn werk niet super vindt, maar ik mis hem zo, ben er net vlagen echt verdrietig van. Is dit voor mensen herkenbaar en gaat dit bete worden? liefs
Heel herkenbaar. Zeker bij mijn oudste had ik dit heel erg. Ook ik vond (en vind) mijn werk niet zo leuk en vind nog steeds niks anders belangrijker dan mijn kinderen. Als mensen zich druk maakte over werkperikelen en processen, dan kon ik mij daar niet voor interesseren. Maar het went, en ondanks dat ik mijn werk niet zo leuk vind gaat het wel beter nu. Ik probeer er het beste van te maken, trek nieuwe taken naar mij toe. En ik kolf nog, daar besteed ik 25% van mijn werktijd aan. De dagen vliegen om! En dan komt het allerfijnste moment van de dag: Mijn lieve kindjes ophalen van het kdv. Natte kusjes en plakkerige handjes, heerlijk! En bedenk, het meeste van de tijd zijn ze lekker thuis bij jou.
Ik herken het helemaal, ben 2 weken geleden weer begonnen met werken en ik vind er echt heeeeelemaal niets aan! Ik mis mn meisje enorm en ik heb nog weinig energie. Liefst zou ik er weer mee ophouden maar ja
Eigenlijk niet herkenbaar. Ik was blij toen ik weer mocht gaan werken en mijn wereld weer wat groter werd dan enkel pampers, huilbuien en voeden. Misschien kwam dat ook doordat mijn dochter nogal een handvol was... Wel jammer dat je je zo voelt. Zou het niet zo'n beetje zijn zoals de eerste dag terug na een vakantie? De eerste dagen kijk je met heimwee terug, maar daarna stap je gewoon weer mee in de achtbaan?
Ik vond het heerlijk om weer te werken. Eindelijk even andere dingen aan mijn Hoofd dan huilen voeden enz. Ik werk maar 3 dagen maar heb er geen moeite mee.
Ik was wel blij dat ik weer ging werken omdat we toen wat meer "regelmaat" kregen. Wel had ik na mijn verlof een echte 9-5 mentaliteit en ging mijn energielevel vanaf 16.00 omlaag en wilde ik eigenlijk zsm naar huis.... En dit is momenteel na 1,5 jaar nog steeds zo. maar goed, fulltime thuis zitten vind ik ook niks, en minder werken dan 3 dagen is in deze baan geen optie, dus ik moet het er maar mee doen.
Bedankt voor de reacties. Fijn om verschillende ervaringen te lezen. Ik vind het voor mijzelf gezond dat ik weer wat anders doe en dat is ook goed, maar denk dar het bij mij ook erg met mijn werk te maken heeft. Ik vind het echt niet leuk meer en dat weet ik al lang, maar toen kon ik het nog wegduwen omdat we bezig waren voor kindjes en dat het dan niet handig was en als ik zwanger zou raken en toen ik het was kwan het verlof in zicht enz. Nu is dat alles weer voorbij en heb ik geen uitweg meer. ik heb er net met ml over gesproken en ik ga op zoek naar iets anders, iets wat beter bij me past en me uitdaagt.
Idemdito...zó herkenbaar allemaal! Ik ben sinds vorige week weer aan het 'werk' en dan heb ik het misschien nog luxe voor elkaar vergeleken bij anderen van jullie. Maar ik werk als gastouder bij ons thuis. En werkelijk waar... het is maar 3 daagjes en toch vind ik het zó vreemd om het te combineren met mijn eigen mannetje. En anderhalve dag heb ik er nog een baby bij die 2 weken jonger is dan die van ons. Kindje dat iets meer aandacht nodig heeft vanwege lichamelijke probleempjes. Heel zielig! Maar ik merkte dat wanneer ik deze 2 kleintjes samen heb dat de aandacht voor mn eigen mannetje erbij in schiet omdat ik zoveel bezig moet zijn met het andere kindje. Nu doe ik mijn kleine man 1 dag naar mijn moeder, en vind dat zó rot gevoel. Omdat ik op andermans kinderen moet passen dat mijn eigen kind van huis moet. Ik koos zo bewust voor het thuis werken, maar wist niet dat het zó`n impact kon hebben...*zucht*...
Ik was heel blij dat ik weer werken mocht.... maar eenmaal aan het werk begon ik ons kleine meisje en de andere kinderen enorm te missen. Soms pink ik zelfs een traantje weg als ik ze mis. Maar helaas moet er ook gewerkt worden. Nu probeer ik op vrije dagen en als ik thuis ben veel aandacht aan ze te schenken. En zo veel mogelijk met ze te kroelen.
Heeel herkenbaar, was er ook nog niet aan toe om weer te gaan werken, had ik wel verwacht.. Heb een heerlijk kind en nu na 4 weken werken begint het langzaam aan te wennen, maar liefst zou ik thuis zitten en wel mn eigen geld verdienen(vind mijn eigen onafhankelijkheid namelijk wel erg belangrijk!)
Ik mis mijn kind nog steeds, ik zou het liefste per direct ontslag nemen en full time thuis zijn. Hier went het zelfs na een jaar werken niet.