meid wat een moeilijke situatie. Ik snap dat je vriend haar niet helemaal in de steek wil laten, het blijft inderdaad zijn moeder. Heel verstandig om jullie kleine nooit alleen met haar te laten. Wat moet dat voor spanning zorgen als ze er is zeg en ik kan me heel goed indenken dat je er helemaal zat van bent, ook al weet je dat het haar ziektes zijn, leuk is anders. denk dat emotioneel afstand doen inderdaad het beste is en probeer het contact van je dochter met oma iets wat te verminderen als jij je daar rustiger bij voelt. heel logisch dat je er gestoord van word dat ze elke keer wat heeft en elke keer jullie en met name je vriend nodig heeft en dan ook nog als jij hem nu even goed kan gebruiken, zou ik ook van balen. Wil je veel sterkte wensen.
Pandora zoals Ts al geschreven heeft, krijgt ze alle medicatie en hulp+ af en toe opname die mogenlijk is, dus er is geen sprake van hoofd weg draaien. Niet alle ziektes zijn poeff weg als er med's/psychiater in gepompt en geraadpleegd worden.
neee ik denk er niet te makkelijk over heb zelf gewerkt met mensen die in een inrichting zaten met een rechtelijke machteging en al die rechtelijke machtingen lopen niet binnen een jaar af
Ik moet zeggen dat ik mijn dochter alleen contact zou laten hebben met zo iemand onder hele strikte voorwaarden... Als ze spuiten zou geven aan m'n kind, was daar het gat van de deur. Belachelijk! Wat ik je aan zou raden, is een cursus bij een GGZ-instelling, voor familieleden van mensen met borderline, (want haar problematiek klinkt me toch voornamelijk als dat in de oren: de andere dingen zijn bij heftige borderline vaak 'bijproducten'). Je krijgt op zo'n cursus erg goed inzicht in wat de ziekte inhoudt en hoe je daar op zo'n manier mee om kunt gaan, dat je voor jezelf de rust zoveel mogelijk kunt behouden. Verder zou ik eens met haar of jullie huisarts gaan praten een aangeven dat ze hulp nodig heeft. Er kan dan een beoordeling plaatsvinden of die hulp gedwongen kan worden opgelegd en eerlijk gezegd lijkt het mij dat je schoonmoeder wel een kandidaat is voor gedwongen opname... (en ik heb gewerkt op een afdeling met gedwongen opnames, dus weet wel waar i het over heb).
pfff wat lastig meid, ik zou mijn kind ook niet alleen laten bij oma en al helemaal niet na dat spuiten gedoe misschien is het inderdaad een idee om een bijeenkomst bij te wonen puur om te kijken hoe je het beste ermee kan omgaan en tsja als daar dingen worden gezegd wat jullie al geprobeerd hebben zou het voor mij ieder geval ophouden en dan gewoon afstand nemen het blijft lastig want het is toch zijn moeder maar hoelang houden jullie dit nog vol als gezin
Je zou eens kunnen bellen naar die afdeling en vragen om een afspraak met de psychiater om jullie verhaal te doen. Dat dit jullie gezin enorm belast en dat er iets anders moet dan het pappen en nathouden wat ze nu doen. Er zijn mogelijkheden om mensen voor langere tijd gedwongen op te nemen, maar dan moet wel aan alle kanten duidelijk zijn dat haar gedrag echt abnormaal is en een gevaar vormt voor haar omgeving, (de insuline-spuiten lijken mij een goed voorbeeld). Als jullie verhaal nog nooit gehoord is, is ook niet duidelijk hoe ernstig de situatie is en zal ze dus ook niet voor langere tijd/gedwongen opgenomen worden.
Kijk dat is iets waar je wat mee kan ts, lijkt mij een goed idee. ik denk dat het als het voor langer kan het wel verstandig is indd om haar dan proberen te laten opnemen zeker als ze bij haar vriend weggaat.
Ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik snap dat je het niet meer trekt en haar liever kwijt dan rijk bent, anderzijds snap ik jouw vriend ook , het blijft toch zijn moeder. Ergens vind ik het ook heel erg voor haar . Die psychische aandoeningen die zij heeft zijn geen kattenpis en waarschijnlijk heeft ze zelf het besef niet wat ze een ander met haar gedrag aandoet. Kunnen jullie geen hulp voor haar zoeken? Groetjes, Linda
pfff lastig idd zoals je nu gewoon doet maar even uitzitten ikzelf zou er knettergek van worden maar in elk geval wel een goed gesprek aangaan met vriend jullie horen zijn eerste prioriteit te zijn en niet sm
Bedankt voor jullie reacties! Ik heb het er gister nog eens goed met vriend over gehad nadat hij thuis kwam. Een van de dingen die we al hadden besproken voor dat de ruzie werd bijgelegd, was dat hij dus zelf ook niet meer wou dat hij elke keer kom opdraven. Hij zei dat hij er gister heen ging omdat hij ook van haar vriend wou horen wat er nou aan de hand was en dat is dus gebeurd. Het is duidelijk dat het niet lekker loopt tussen hun. Dat sm er vandoor is gegaan met een ander, heeft hij haar kunnen vergeven maar het feit dat ze daar over nog steeds liegt niet. Sm beweerd namelijk dat ze nooit een relatie met die andere man heeft gehad, dat terwijl ze hem aan iedereen voorstelde als haar nieuwe vriend en ze hand in hand en kussens over het terrein van het ziekenhuis liepen. Ze heeft op de een of andere manier haar hulpverleners wijs gemaakt dat het goed met haar gaat, dat ze stabiel is. Daarom mocht ze ook weer weg daar en mocht ze weer bij haar vriend in. Ik wil geen hulp meer voor haar zoeken. Dat is juist de afstand die we al genomen hebben. Wij stonden altijd als eerste op de lijst van de mensen die gebeld werden als er iets is en inmiddels zijn we helemaal van die lijst af. Dat wouden we ook zo houden. Met haar chase manager hadden we dat zo afgesproken. Hij weet dat we weer contact hebben, maar dat we verder niets meer willen. Dat is een heel moeilijke beslissing geweest en nu nog. Maar als we die afstand niet nemen, dan gaan we er indd zelf aan onder door. En dan voornamelijk vriend want ik heb me sinds de ruzie al van haar afgesloten. Het blijft een moeilijke situatie. Aan de ene kant blijf ik een soort van medelijden met haar hebben, zij heeft hier ook niet zo voor gekozen. Maar aan de andere kant, weet ik ook dat ze niet compleet 'gek' is en ik kan niet uitstaan dat ze haar fouten niet helemaal wil toegeven. Zo blijft ze ontkennen dat ze een relatie had met die andere man en weet ze zogenaamd ook niet dat die man ons bedreigd heeft terwijl ze er toch echt naast stond. Ik zie dat ze het ook wel probeerd, om het goed te doen met onze dochter bijv. Ze weet dat ze geen band met haar heeft en dat ze dat niet kan afdwingen, dat zei ze uit zichzelf al. Alleen denkt ze dat ze vroeg of laat die band wel gaat opbouwen maar dat gaat dus niet gebeuren omdat ik dat afhoud. Net wat sommige al zeggen; als mijn dochter ouder word en gaat begrijpen wat er speelt, dan kan ik haar toch niet aan doen dat haar oma regelmatig in het ziekenhuis ligt omdat ze zichzelf weer van het leven wou beroven? Daar is vriend het gelukkig ook wel mee eens. We komen niet meer opdraven als ze in het ziekenhuis ligt om iets wat ze zelf heeft gedaan. Het blijft dus best moeilijk. Vooral op de momenten dat ze goed bij is, dan kun je echt aan haar merken dat ze het goed bedoeld en heel graag contact wil. Ze zegt ook elke keer tegen mij dat ze heel dankbaar is dat ik bij haar zoon ben gekomen omdat ze het nu voelt alsof ze er een dochter bij heeft gekregen. Dat raakt me natuurlijk wel. Het is een beetje een haat-liefde verhouding. Ik kan niet zeggen dat ik echt gek op haar ben, vaak heb ik zelfs een bloedhekel aan dr, maar toch blijft het moeilijk. Pfff!
Wat ik ook niet snap is dat ze mij gister belde met de mededeling dat haar vriend haar kapot wou maken en ze daar weg moest, maar ze was daar nog gewoon in huis gister en heeft er ook gewoon geslapen. Ik snap dat ze niet 1,2,3 een eigen huis vind maar ze weet ook dat het ziekenhuis haar niet op straat zou laten staan. Maar dat is dus waar ze niet heen wil, omdat ze bij ons in wil. Vriend heeft haar dat gister nogmaals heel duidelijk gemaakt maar het lijkt niet tot haar door te dringen...
Ik denk dat jullie op een punt zijn aangekomen dat jullie weinig kunnen/willen doen. Wat jullie wel kunnen doen is jullie grens duidelijk blijven maken. Niet meer het nummer van het werk doorgeven of mobiele nummers. Als ze belt en het is dringend kan ze het aan jou vertellen en dan kan jij beoordelen of het belangrijk genoeg is om je man te bellen. Wil ze dat niet is het dus niet belangrijk genoeg... Niet meer gelijk opkomen draven zodra zij blieft, en al helemaal niet als er iemand thuis ziek is. Jij en je dochter staan op nr 1. zij kan wachten. Zorg idd dat jij en je man op 1 lijn komen en houd elkaar daar aan. Dan word haar dit ook wel duidelijk. Voor de rest zou ik het niet weten. In elk geval heel veel sterkte met het verlies van je vader. En met het in gareel houden van je sm.
Nou heel veel sterkte gewenst, ik weet hoe moeilijk het is om zo iemand in de familie te hebben. Hier is mijn SV zo!! Als je zelf niet in zo'n situatie is het niet voor te stellen dat het niet zo simpel is op te lossen als sommige hier schrijven!! Hij weigerd alle hulp, doet bij de psychiater en huisarts op alles prima gaat enz. En huisarts heeft all gezegd we mogen mensen niet dwingen zolang ze zelf weigeren.Heeft gelukkig wel medicijnen maar is af en toe te eigenwijs om ze in te nemen dus dan gaat het weer helemaal mis. Hier blijf vriendlief er ook maar voorop draaien, altijd per direct als er gebeld word. Sterkte zou ik zeggen, het is moelijk. En wij als aanhang zijn er op den duur wel klaar mee maar voor hun blijf het toch hun familie, hoe hard ze er zelf ook af en toe van balen.