Zoals de tekst het al zegt, ik ben bijna uitgerekend van ons 2e kindje en nu maakt ons zoontje (bijna 3) volgens mij de "peuterpuberfase" mee. Ik ben inmiddels 2 wkn met verlof, had me zo voorgenomen om te gaan genieten... maar hij hangt inees 24 uur per dag aan mijn benen, mama dit doen, mama dat doen, mama kan nie lopen, mama zitten, mama mama mama. Hij wil ineens niet meer naar buiten (alleen) moet letterlijk de hele tijd aandacht en als hij zijn zin niet krijgt, krijst, stampt etc. hij alles bij elkaar. Om gek van te worden. Wie herkent dit......... zo zie ik echt op tegen mijn kraamtijd dadelijk (en schaam ik me als hij zo is als er visite is/komt). (uiteraard zullen mijn hormonen en slechte nachtrusten ook meespelen, maar genieten van mijn laatste loodjes is nu ver te zoeken).
Gaat hij evengoed naar opvang/creche toe? Of blijft hij nu thuis nu je verlof hebt. Misschien gewoon door laten gaan zoals het voorheen ook was. Had hij dit ook toen je nog niet met verlof was?
Ha, Ja mijn moeder pas 2 dagen op en verder gaat hij 2 ochtenden naar de peuterspeelzaal (nu 2 wkn niet ivm vakantie). Mijn moeder wil gewoon haar dagen blijven oppassen, maar ik heb zoiets van ""ja nu kan ik hem nog de extra aandacht geven en dat wil ik ook zo graag doen, dus ben ik FULLTIME met hem bezig" maar ja, als het zo moet... dan vraag ik toch of mijn moeder op haar "oppasdagen" hem toch een paar uurtjes wil komen halen... Hij heeft weleens een driftbui, zal wel bij de leefdtijd horen, en ieder kind heeft wel zijn nukken af en toe, maar hoe en nu is...... echt niet normaal... net of hij het aanvoelt, heb ik het idee...
af en toe zijn ze inderdaad echt om achter het behang te plakken, haha. Ik denk altijd maar, hetiseenfase... Succes, en ik denk gewoon het ritme door laten gaan
Hier was t minder extreem maar de essentie is wel herkenbaar hoor....bij mij ging de oudste in mijn verlof wel gewoon 2 dgn naar t kdv en 1 dag naar oma. Niet alleen voor mijn rust maar ook voor haar; leidsters / oma hadden meer energie dan ik en ze genoot daar van alle aandacht. Ik zou als ik jou was wel gewoon consequent en duidelijk tegen hem blijven!
Ik ken het hoor! Bij mij ook zo. Ik ben kapotmoe en slaap weinig dus ben ook sneller geirriteerd maar wil hem kostte wat kost bij me hebben en nog ff van hem "alleen"genieten. Hij gaat twee halve dagen naar het kdv maar de rest wil ik zelf doen, anders mis ik hem ook erg. Hij is soms heel lief maar soms ook erg baldadig echt tegen mij of idd schreeuwen om continue aandacht pfff moeilijk zo idd maar probeer zoveel mogelijk te blijven genieten en heel soms ff naar opa en oma zodat ik zelf ff kan slapen paar uurtjes en hij slaapt dan daar zodat ik niet teveel mis van hem haha
Waarschijnlijk hebben die kleintjes nog meer last van de "zwangerschapshormonen" dan wijzelf . Mijn dochter had het aan het begin heel erg. Ik was toen ook helemaal niet fit, moe, zoals iedereen die net zwanger is. En oh, wat een draak was het ( hou heel veel van d'r hoor!). Het zijn toch echt fasen denk ik. Waarschijnlijk moet je zoontje ook echt aan het nieuwe ritme wennen, nu jij ineens de hele dag thuis bent.
ja ze voelen het aan en hij heeft natuulijk ook de leeftijd voor de peuterpubertijd. En dat is niet zomaar een fasetje, deze duurt wel even hoor. Sterkte in ieder geval