Ik begrijp niet goed waarom weggaan met de melding dat dit geen constructieve manier is om bijvoorbeeld een dag af te sluiten, onveiligheid creëren is? Ik doe dit ook. Ik ga altijd weer terug, maar het is iedereen even de kans geven om na te denken over wat er aan het gebeuren is vóór het escaleert in roepen of een tik geven. Dat is eigenlijk exact hoe ik wil dat mijn kinderen altijd omgaan met conflictsituaties: weggaan voor het escaleert.
Zoals hieronder staat: ze zijn dan veel verdrietiger. Maar ik zal het hen eens vragen. Ik vind overigens gehoorzaamheid wel belangrijk. Niet in de zin van: omdat ik het zeg, maar wel dat als ik aangeef dat ze mee moet werken dat ze dat dan maar(behalve bij een noemenswaardige oorzaak) doet.
Ja, maar weet je wat het gekke is, mijn kinderen zijn uitermate behulpzaam, echt prachtig om te zien naarmate ze ouder worden. Dat soort dingen hoef je echt niet af te dwingen door te slaan, echt niet. Leef dingen voor, laat zien hoe het moet en waarom. Als ze ouder zijn ga je met ze om tafel, leg uit waarom je bepaalde dingen van ze verwacht. Je kunt dat echt ook bereiken zonder tik.
Maar dat is logischer dat ze veel verdrietiger zijn, het maakt indruk als je ze even laat met hun eigen problemen. Als ze niet verdrietiger worden van een tik maakt dat blijkbaar ook niet zo veel indruk.
Ja misschien... Ik wil alleen niet direct een consequentie maar eerst een kans op correctie. Door te tellen geef ik haar voor mijn gevoel de kans haar gedrag te herstellen. Als ze bij drie niet luistert, zal ik wel iets moeten doen, anders hoef ik niet te tellen... Onveiligheid zie ik vooral als: dan laat mama mij in de steek. Dat vind (en vond ik als kind) echt veel erger dan dat tikje.
Vraag jezelf dan ook eens af wat je wil bereiken met een tik. Wil je dat je kind ophoudt met een bepaald gedrag omdat het bang is, of omdat hij/zij begrijpt waarom een bepaald gedrag niet kan.
Misschien kun je dan beter niet tellen en een andere manier proberen. Ik hoef trouwens nooit wat te doen als ik tel. Ik kom nooit verder dan 2. Maar doe het dan ook heel zelden en alleen als ik echt boos ben en dat weten ze wel.
Maar dan bereik je toch nog niet wat je wilt? Als je het tikje minder erg vond, en weet dat je kinderen dat ook vinden ga je alsnog de onderliggende problemen uit de weg. Ik heb nog nooit tot 3 hoeven tellen met mijn kinderen. En als ik dat wel zou moeten doen zou mijn eerste keuze áltijd zijn, uit de situatie gaan. Dat kan je prima uitleggen aan een kind, hoe ga je dat met een tik doen? Je doet niet wat ik wil dus ik geef je een tik? Daar leert een kind toch niets van?
Nou, ik vind een tik iets totaal anders dan even weglopen. Het weglopen is geen straf, ik benoem dat ook niet zo. Ik geef aan dat ze even zelf mogen nadenken of wat ze doen leuk is. Een tik is voornamelijk “nu luisteren, want anders...”. Ik wil graag dat ze luisteren omdat ze snappen dat sommig gedrag niet wenselijk is. Ik wil niet dat ze luisteren omdat ik ze anders een tik geef. Daarvan leren ze in mijn ogen namelijk alleen maar dat ze iets niet moeten doen omdat het anders staf oplevert in plaats van dat ze zelf over hun gedrag hebben nagedacht en tot de conclusie komen dat bepaald gedrag niet leuk is.
Ik denk dat ze daar wel door leert luisteren in simpele situaties zonder dar ik haar zo verdrietig maak door weg te gaan. Dat tot drie tellen zou ik overigens ook liever minder doen. Ik zeg niet dat ik heilig in die tik geloof, zeker niet, maar vind echt dat het soms werkt. Alle howtotwlk2kids tips werken bij haar koppige buien echt nauwelijks. Maar ik zal het gewoon eens met hen bespreken wat ze erger vinden
Als ik wegloop, benoem ik dat ook zo. Ik zeg niet;’Zo, nu kom ik nooit meer terug!’ Maar;’Ik ga even x en y doen nu, want jij wil kennelijk niet z.’ Ligt aan de context natuurlijk, maar als de jongste bv geen pyjama aan wil, loop ik weg om vast op de badkamer haar tandenborstel klaar te maken bv, dat ervaart zij echt niet als ‘nu word ik verlaten!!’, maar ze merkt wel dat ik niet die strijd om de pyjama aan ga. En dan geeft ze meestal ook wel op en trekt haar pyjama aan
Ja ik ben zo'n slechte moeder die haar kind wel eens een tik geeft voor de billen. Maar daar gaat wel eerst waarschuwen vooraf en de slaapkamer. Maar over het algemeen werkt het op de slaapkamer zetten tot ze rustig zijn, en dan kunnen ze even na denken over hun gedrag. Ook werkt de aanpak nu goed dat als ze niet luisteren ze gewoon te laat op school komen hun probleem niet de mijne.
Tot 3 (of 10 of 100) tellen werkt hier trouwens voor geen meter. Ik doe dat dus ook nooit. Als ik vraag of ze (het gaat voornamelijk om mijn dochter, mijn zoontje is veeeel meegaander en zou nooit zo de confrontatie opzoeken als mijn dochter dat doet) bijv. even haar spullen op wil ruimen dan is het antwoord bijna altijd nee . Ik zeg dan nogmaals dat ze haar spullen op moet ruimen en dat het geen vraag is, maar dat het iets is wat ik van haar verwacht. Als ze in een erg dwarse bui is, dan blijft ze bij haar nee. Dan stuur ik haar even weg met de mededeling dat ze over haar gedrag mag nadenken en geef ik haar mee dat ik het in ieder geval niet zo leuk vind dat ze rommel maakt maar die vervolgens niet op wil ruimen. En ja, dan is ze wel even boos als ik haar wegstuur. Maar vervolgens komt ze zelf met een sorry en geeft aan het opruimen nogmaals te willen proberen. Ik accepteer de excuses, zeg hoe fijn ik het vind dat ze het alsnog wil proberen en bied soms aan om te helpen. Echt, ik vind dit een hele fijne manier van met elkaar omgaan. Ik blijf rustig, voel me niet onmachtig, we hoeven geen ruzie te maken en uiteindelijk gebeurt er wat ik vroeg. En natuurlijk werkt het niet altijd zo perfect. Dochter is ook wel eens op haar kousen bij mijn schoonouders vertrokken omdat ze weigerde haar schoenen aan te doen. Ik weiger een worstelwedstrijd met mijn kind om die dingen wel aan te krijgen dus toen ging ze zonder schoenen. HA, wat was ze blij en euforisch! Tot we thuis kwamen en daar een dikke vette regenplas lag waar ze niet omheen kon. Of ik haar even wilde tillen. Uhm, nee dus. Natte voeten is nu een consequentie van je gedrag. Heeft ze ook heel veel van geleerd. De schoenenstrijd was snel voorbij .
De overheid denkt dat ze tegenwoordig met opvoeding moet bemoeien. Er is in mijn ogen wel een verschil tussen een corrigerende tik en slaan/mishandeling.
Ik vind ze beide fout. De een nog wat erger dan de ander, maar beide fout. Niet omdat de overheid het zegt, maar omdat ik daar zelf zo over denk. Als de overheid een tik wel goedkeurt moet de overheid dat lekker zelf weten. Dan nog doe ik daar (never say never) niet aan mee.
Zelf ben ik niet voor de corrigerende tik, is niet mijn manier. Hier hebben we de gang voor als het echt nodig is. Maar aan de andere kant ben ik ook niet voor het (in mijn ogen) eindeloze praten. Mijn peuter (nu kleuter) is een enorme redenaar en kan steeds weer komen met nieuwe argumenten, maar soms moet er gewoon iets. Eerlijk, ik vind dat ouders soms echt veel en veel te veel praten met hun kind. Voorbeeld: een kwartier voor we gaan eten, waarschuw ik hem dat hij over 5 minuten moet opruimen. Afgesproken? Ja, prima. Dan zijn de 5 minuten om, en wil hij niet opruimen. Ik benoem =ook naar hem toe dat het jammer is, hij was nog lekker aan het spelen (ik ken de theorie ), maar geef aan dat de tijd nu om is en dat het nu opruimtijd is. Meneer ruimt niet op. Terugkomen op de afspraak: 'maar...' eindeloos kan hij blijven praten en weigeren. Dan blijf ik niet zoeken naar het 'waarom', dan kan hij gewoon kiezen: of opruimen, of niet (gelijk) met ons mee kunnen eten. En als hij er een drama van maakt, dan mag hij dat in de gang doen, dan hebben wij er geen last van. En sowieso, mijn kind kan heel onredelijk zijn hoor. Soms staat hij gewoon in de nee-stand Gehoorzaamheid vind ik heel belangrijk. Niet alleen als hij begrijpt waarom het moet, want hij is een kind en ik ben volwassen. Natuurlijk leg ik meestal uit waarom zus of zo, maar het mag hier ook echt wel eens zijn 'dat is handig' of 'ik vind dat belangrijk'. Wel vind ik het ook belangrijk om voor jezelf na te denken: waarom zeg ik ja/nee op een vraag. Is het echt zo erg als...? Maar het huis uit zonder schoenen is hier gewoon geen optie. Buiten hoor je schoenen aan te hebben, anders gaan je sokken kapot en dan ga je niet zuinig met je spullen om. Dus bij mij is de keus dan: schoenen of laarzen? Doe jij of ik het?