Ik heb twee oudste 6,5 en 4. Na tweede dochter die had ernstige heupafwijking waarbij ze dan echt in gip van top tot teen plat lag tot 10mnd en gewoon gedoe zei ik dat ik stop met kids. Toen ze 3was wilde ik ineens wel een baby maar dan echt zo erg. Toen stond onze relatie bijna tot scheiden. We hebben zich doorheen gevecht en ik was zwanger. helaas moest ik paar maanden terug bevallen van de meisje met 15.4wk. Hie de oudste meisjes hebben het ervaren het zwanger zijn en verwachting is niet om te schrijven, ze waren zo intens blij! Ze waren net zo intent verdrietig en nog steeds van miskraam. we geven geen hoop weg en we en de meiden hopen dat we nog een baby zsm kunnen verwelkomen. We hebben dan echt heel klein auto en huis en geen grote budget voor. Maar we hebben tijd en liefde! Ik ben 37 en mijn meiden ontkomt niets, ik verdien op een andere manier en ik hoef gelukkig geen kleren schoenen interieur dingen en eten soms en uitjes te kopen. De geld wat achterblijft gaat na tennis hockey en ballet lessen. We hebben maar 2 grote slaapkamers en een super kleine. Mocht deerde komen dan gaat die bij ons. Erna bekijken we het: of we gaan dakopbouw maken na 2 jaartjes of we gaan de meiden samen in 1 kamer doen met slimme ontwerp zodat ze eigen plekje hebben. Ik zou dus het gewoon dus voordat je spijt van krijgt!
Wij gaan ook voor een 3e kindje. Manlief vond 2 genoeg, ik wilde er altijd 3.. maar de eerste liet lang op zich wachten en na 6x IUI raak. De tweede kwam een paar jaar later spontaan, maar die was als peuter nogal druk dus ik vond 2 ook wel genoeg. Maar hij gaat nu een jaartje naar school en hij wordt steeds makkelijker. En het ging weer kriebelen. Ook mijn man zou een 3e toch wel leuk vinden dus wij gaan er nog een keer voor. Als het mag lukken is dat heel moou, maar als het niet meer lukt (ik ben 39) dan is het ook goed zo, we gaan niet meer de mmm in... onze oudste is 8 en jongste net 5..