Ik ben nu zwanger van de 3e.. de beslissing om v9or een 3e te gaan heeft best een tijdje geduurd maar we waren het samen eens. Nu heb ik altijd al gezegd dat ik na mijn 30e geen moeder meer wil worden (gevoelskwestie) en aangezien ik tijdens de zwangerschap nooit de aardigste ben, ben ik er nu ook echt klaar mee. Ik wil mijn lichaam niet nog meer (na deze zwangerschap uiteraard) aan doen in dit opzicht. Mijn man die durft niet zeker te zeggen of hij over 5 jaar geen kind meer wil. En hij wil dus ook niets laten doen. Ik hoopte altijd dat hij zich zou laten "helpen" zodat ik niet nog meer gedoe aan mijn lijf zou hebben.. maar dit zit er dus de komende 5 jaar niet in.. en om zelf voor een sterilisatie te kiezen wil ik ook weer niet doen omdat ik zijn keuze dan als nog afneem. Maar ik weet eigenlijk 100% zeker dat ik dus echt niet meer wil. Ik zie er dus gigantisch tegenop om de komende 5 jaar weer een koperspiraal in mijn lijf te hebben (aangezien hormonen echt niet goed gaan) en misschien weer het idee te hebben dat er door de spiraal een innesteling niet heeft plaats gevonden. (Dit heb ik 2x gehad voor deze zwangerschap). Wat ik met dit verhaal wil weet ik ook niet.. maar als ik met mijn man hierover praat kom ik echt geen stap verder
Los van de gevoelens van je man snap ik dat jij geen zin hebt in hormonen in je lijf. Je zou ook eens kunnen kijken of implanon iets voor je is? Werkt drie jaar lang en heeft een lage hormoonafgifte. En anders is er altijd nog het condoom (hebben wij ook jaren gebruikt want ik kon slecht tegen de pil en wilde niet aan iets anders).
Ik ga eens kijken naar de implanon, deze ken ik nog niet.. Condoom houd manlief weer niet van.. echt drama af en toe
Ja sorry, maar dan heeft hij pech. Ik wil na 3 kinderen en 3 keizersnedes ook geen kinderen meer, mijn man wil zich niet laten helpen nog (wat ik overigens 100% begrijp, je weet nooit wat de toekomst brengt en vindt het een heel definitieve stap op deze leeftijd). Nu slik ik de pil weer, maar een hele tijd niet gedaan en toen was het dus condooms. Je kunt niet alles hebben.
Ik heb een implanon gehad en heb maandenlang dagelijks bloedverlies gehad. Dit hoor je wel vaker bij een implanon. Ook stemmingswisselingen komen vaak voor. Ik zou duidelijk maken aan je man dat er dan maar condooms gebruikt moeten worden. Als jij geen hormonen meer wilt zal hij toch ook moeten meedenken.
Ik zit in dezelfde situatie als jij. Voor mij hoeft het niet meer, wat vind ik zwanger zijn zwaar! Man weet het nog niet 100% zeker. Wij zijn ook nog geen 30, en ik vind dat best jong! Helemaal om zo’n ingreep te doen als een vasectomie. Over andere mogelijkheden zijn we nog aan het nadenken. Ik snap jouw gevoel helemaal. Als vrouw zit je jarenlang rotzooi te slikken om niet zwanger te worden, vervolgens doe jij het zware werk door een kind te dragen en te baren, en dan wil je natuurlijk dat het eens de beurt is van de man. Maar ik snap je man ook, jullie zijn nog jong, een ingreep is meteen zo definitief terwijl hij nog twijfelt.. Lastig hoor. Ik zou overleggen of je de 5 jaar kan verminderen naar bijvoorbeeld 3. En ondertussen goed nadenken over een passende anticonceptiemethode.
Ja dit, jij kan hem niet dwingen voor sterilisatie te gaan, hij jou niet om hormonen te slikken of een spiraal te laten plaatsen, dus dan is het kiezen of delen.
Ik snap de onwil van een man om zich te laten steriliseren eigenlijk niet. Waarom is het steeds maar de vrouw die de last moet dragen? Enige alternatief, wat mij betreft, is braafjes elke keer een condoom gebruiken. Benieuwd of hij dat ziet zitten?
Dit dus. Na heel wat experimenten vanuit mij, pil, mirena etc wil ik het gewoon niet meer. Met hormonen ben ik sinds mijn zwangerschappen niet meer een leuk persoon (vindt mijn man ook niet haha) en libido is nagenoeg weg. Koperspiraal kreeg ik erge krampen van. Wij zijn nog niet 100% overtuigd geen derde te willen en vinden onszelf daarnaast nog net te jong voor sterilisatie. Dus ja, dan blijft nu condooms over. Vinden wij beide ook minder maar ja, je kan niet alles hebben.
Waarom snap je het niet? Hij is nog zó jong, je weet toch nooit hoe het leven er over 5 jaar uit ziet? Mijn vader kreeg mij in zijn 2e huwelijk op zijn 37e. En natuurlijk ga je daar niet vanuit, maar ja, ik snap prima waarom hij zich (nu nog) niet wil laten steriliseren. Ik lees ook nergens dat zij dat dan maar moet doen, dus snap je hele "waarom de vrouw dat altijd moet doen" ook echt niet.
De implanon heb ik inmiddels over gelezen maar blijf het toch maar een eng iets vinden (eigenlijk super dom als je kijk dat ik al 2 soorten spiraaltje heb gehad). En die stemmingswisselingen zal ik dan vast last hebben want daar heb ik meestal last van. Ik probeer mijn man echt niet te dwingen tot sterilisatie (hij is sinds dit jaar 30), maar hij zegt ook.. mocht er iets fout gaan tussen ons (hij hoopt het uiteraard niet) dan wil hij met zijn 2e vrouw -als het zover komt- misschien nog wel kinderen. Ikzelf denk gewoon: ik wil niet meer.. mocht het fout gaan tussen ons wil ik nog steeds geen kind met mijn mogelijk nieuwe partner. Met dat in mijn achterhoofd heb ik aangeboden om dan maar weer alle zooi aan mijn lijf te laten gebeuren (zodat ik zeker geen hormonen hoef te gebruiken). Maar dat idee vond hij dus niet tof omdat ik dan als nog zijn keuze weg neem (gaf hij zo niet direct toe, maar haalde ik uit zijn verhaal). Compromis proberen voor te stellen voor 3 jaar ipv 5 is nog een mogelijkheid. En hij elke keer aan de condoom wat mij betreft ook, al zal hij daar zelf wat minder enthousiast tegenover staan. Maar precies wat jullie ook zeggen: hij is degene die de keuze vooruit schuift en nu mag hij ook een keer iets doen ter voorkoming ipv dat ik telkens alle zooi aan mijn lijf moet. Ik dacht echt dat ik de enige zou zijn die als vrouw zijnde zegt: ik wil niet meer maar mijn man wel..
Goede reden dan om gewoon als man bij je gezin te blijven ipv ergens een jongere vrouw op te doen hup steriliseren maar.
In andere topics ben ik steevast de pessimist omdat ik vind dat je als vrouw ook een eigen job, toekomst en financiën moet verzekeren... Maar dit vind ik toch het andere uiterste: je vrouw opzadelen met de last van anticonceptie, omdat jij de optie wil openhouden om later nog een ander gezin te stichten? Serieus? TS is overtuigd dat ze geen kinderen meer wil, dus voor een aanvulling van het eigen gezin hoeft het niet... En natuurlijk ligt de last dan bij haar. Er zijn nu eenmaal maar zoveel opties voor anticonceptie, en een man heeft er niet zo veel.
Ben ik echt totaal niet met je eens. Het hoeft bovendien niet eens met een ander te zijn, misschien denkt zij er over 5 jaar ook wel heel anders over, ze is nog geen 30! Ik vind gewoon niet dat je een ander mag "dwingen" tot niet medisch noodzakelijke ingrepen. En condooms zijn een prima optie, veilig, makkelijk en niet te duur. Dus dat het perse bij haar ligt vind ik echt flauwekul. Vrouwen willen ze vaak niet eens steriliseren onder de 30, waarom bij een man dan wel. En mochten mijn man en ik uit elkaar gaan of erger, dan gun ik hem dat wel. Hoeft niet altijd aan de man te liggen dat ze uit elkaar gaan. Zie ook dat andere topic, twijfels over een 4e na sterilisatie..
In mijn vaders geval ging zijn vrouw er vandoor met een ander, nou dan ben je dus dubbel genaaid als je je had gesteriliseerd.
Uiteraard is dwingen nooit ok. Maar een beetje wederzijds begrip mag wel. Nu ja, misschien ga ik hier zo licht over omdat wij gelukkig beiden 100% overtuigd zijn dat er nooit extra kinderen komen. Ook niet in een eventuele nieuwe relatie.
Ja en als ik naar mijn ouders kijk, kan ik daar dus niet overtuigd van zijn. Man wil het ook nog niet en dus gebruiken we condoom of pil. Beiden zijn we verantwoordelijk. Ik wil ook geen kinderen meer, maar sterilisatie doe ik ook nog niet. Kan altijd nog. Vind overigens dus wel, dat hij dan net zo goed voor ac moet zorgen en als hij dat niet wil (dus geen condooms), dat hij dan pech heeft (zeg ik ook in 1e reactie). Vind het absoluut niet iets wat alleen bij de vrouw hoeft te liggen.
Ja hier ook zo. Ik vraag mij zelfs bij sommige mannen af of het wel een kwestie is van de kinderwens open willen houden of dat ze het steriliseren gewoon niet zien zitten Nu zijn man en ik weer net ouder dan ts maar ook wij hebben heel duidelijk voor ogen dat we ook in een evt 2e gezin geen kinderen meer willen.
Maar is dat zo verkeerd dan, als ze een sterilisatie niet zien zitten? Lijkt mij niet zo raar, ik zie het ook niet zitten. Begrijp me niet verkeerd, mochten wij ooit tot die stap gaan, dan mag man gaan, ik heb met 3 keizersnedes ook genoeg gehad, maar ik snap het best dat iemand dat een hele stap vindt.