Dag lieve dames. Ik ben op zoek naar jullie ervaringen met 3 kindjes vrij dicht op elkaar. Wij hebben een dochter van 2017 en een zoon van 2018, er zit net geen 1,5 jaar tussen. Het gaat over het algemeen heel goed, maar met name de afgelopen tijd zijn er aardig wat momenten dat ze het bloed onder mijn nagels vandaan halen. Ik weet dat dit erbij hoort hoor (zoon: ik ben 2 en zeg nee-fase is in volle gang en dochterlief is eigenlijk al wel klaar voor school maarja...dat duurt nog tot na de zomervakantie), maar ik voel me soms zo wanhopig! We hebben het samen al vaker gehad over nog een broertje of zusje. Van de ene kant lijkt het me heerlijk, maar van de andere kant raak ik een soort van in paniek ofzo als ik eraan denk. Hoe ga ik dat in hemelsnaam doen.. onze dochter was een hele makkelijke baby, maar onze zoon was een heel ander verhaal. Dat bleek ook deels te maken te hebben met een kma. Maar zijn pittige karakter hakt er soms behoorlijk in. Als hii zijn zin niet krijgt, gaat ie bijvoorbeeld nogal snel bijten. Ik heb dan vrij snel de neiging om heel boos te worden, ondanks ik weet dat dit niet de juiste reactie is. Ik ben daar ook echt aan aan het werken, want zo'n moeder wil ik niet zijn. Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen met 3 kids. Ik ben zo bang dat ik ze niet de aandacht kan geven die ze verdienen als er weer een baby is. We hebben hier al wel over gehad om niet tot in den treure te proberen overigens (voor onze dochter er was, aardig wat problemen gehad: 2x ma en 2x bbz, maar wel natuurlijk zwanger geworden door besparende operatie de laatste bbz, en voor onze zoon 1x mk), maar toch... Sorry voor het lange verhaal, maar ervaringen met 3 kids vrij dicht na elkaar zijn zeker welkom!
Ik heb ruim 14 maanden tussen mijn oudste 2 (nu net 4 jaar en bijna 3 jaar oud) en 2,5 jaar tussen de middelste en jongste (die is nu 4,5 maand oud). We hadden er even 3 onder de 4 jaar, dus Tja, wat kan ik erover zeggen. Ik vind het over het algemeen echt heerlijk. Ze zijn alle 3 zó dol op elkaar en vooral de oudsten zijn echt beste vrienden. Denk dat we ook wel mazzel hebben, zo waren ze alle 3 vanaf heel kleins af aan onwijs goede slapers en goede eters. De middelste is af en toe wel een hands-full, maar ach, dat komt ook wel weer goed. En tuurlijk is het weleens pittig. Af en toe zitten we hier tegelijk met een boze kleuter, een gillende peuter én een brullende baby en dan denk je wel: aaahhhhhhh Maar eerlijk is eerlijk: achteraf lachen we daar om en voor ons zijn de mooie, fijne en gezellige momenten echt absoluut in de meerderheid.
Mijn oudste is ook van 2017 en mijn (voorlopig) jongste van 2018, ze schelen net geen 13 maanden. En mijn jongste is zooooo een peuterpuber momenteel. Ik zei laatst nog tegen mijn man, gelukkig dat ze zich zo nog niet gedroeg toen ik zwanger werd want dan was er geen derde gekomen Ik volg dus even om (hopelijk) positieve verhalen te lezen
Wij zitten nog in jouw fase. We hebben al twee kinderen (uit 2018 en 2020) en gaan in de zomer weer voor een derde. Ik vind het zeker soms pittig met twee kinderen en vraag me geregeld af hoe je het dan doet met drie kinderen. Hier is de wens alleen groter dan al het gestress bij elkaar en is er nog veel meer liefde over voor een derde kindje. Als de liefde en wens bij jou ook groter is, zal het vanzelf wel goed komen denk ik.
Tussen kind 1 en kind 2 zit 20 maand.. Tussen kind 2 en 3-4 zit 2jr 2 maand.. Ik had dus 4 kinderen onder de 4 jaar eventjes.. En heb soms echt pittige momenten (er tussen gehad). En met name jongens ze waren zooooooo druk, zijn ze nog hahaha, onze oudste werd toen al snel 4 en ging naar school en hadden onze 2e zoon dan nog thuis.. Maar toen onze 2e zoon naar de voorschool ging vond ik wel een verademing, gewoon wat tijd voor mijn andere kindjes. De jongens waren toen behoorlijk van het uittesten, bloed onder de nagels vandaan halen, gewoon niet luisteren.. Maar ze waren daarintegen ook super dol op hun zusjes! ❤️ En er waren ook heel veel goede en leuke momenten, en daar kijk ik super fijn op terug... Nu gaan beide jongens naar school, de meiden gaan 2 dagen p.w naar de opvang.. Per mei gaan ze naar de voorschool ipv opvang.. Ik zou het zeker niet anders gewild hebben, ze zijn alle 4 zo leuk met elkaar... (met uiteraard mindere dagen) maar die kan je ook hebben met 1 en/of 2 kinderen.
Hier nu een vierde op komst... Oudste is nu 4,5. sinds die op basisschool zit is t behoorlijk heftig hier in huis. Deze week knalt er over... ja 3 kinderen kort op elkaar is pittig!!!! Maar ook zo leuk uiteindelijk! Onze oudste was trouwens heeeel makkelijk... tot nu dus Wat ik eigenlijk zeggen wil.. je weet nooit hoe iets lopen zal of niet. En je kindje kan zo makkelijk wezen, dit kan zo ineens ook weer omslaan.. Persoonlijk zou ik me daar niet door laten tegenhouden... Maar dat is ieder aan zich natuurlijk
Ja dat bloed onder de nagels vandaan halen wordt met 3 kinderen alleen maar meer haha, want zo hebben ze alledrie hun karakters en dat zal nog meer energie kosten. Maar ook 3 keer zoveel liefde ♥️ en heerlijk om de band te zien van de kinderen onderling. Ja het is dynamisch van vroeg tot laat, maar als jullie wens heel diep zit dan Komt dat helemaal goed
Ohhh in lees nu pas goed jouw berichtje en voel direct een soort verademing! Haha Hier 3 jongens van 4,5 / 3 en 1,5 En de laatste weken is echt drama! Vooral met de oudste! (Oververmoeid vd basisschool?) zodra die thuis komt doe ik werkelijk niet goed en is t alleen maar boos en tranen en ruzies... Vandaag stonden serieus heel de dag de tranen in m’n ogen... en dan word/ben ik altijd bang dat onze band helemaal naar de mallemoeren is voor de rest van ons leven haha Dus please... zeg me dat het weer wat bijtrekt!!! nu dus 30 weken zwanger van nmr 4 dus kan wat dat betreft ook niet veel hebben denk ik...
Hier sinds december 3 kinderen, wel een stuk meer tijd er tussen dan bij jullie. Ik vind het nu prima te handelen (zolang J. Maar slaapt 's nachts aangezien ik slaapgebrek echt niet trek). De eerste weken waren echt echt heel pittig. Wat het pittig maakte was vooral de combi van lockdown, slecht weer, serieus thuisscholen groep 3 én een huilbaby (verborgen reflux). Aandacht krijgen/kregen de oudsten niet genoeg van me maar hey, ze hebben elkaar. Dat scheelt echt een hoop!
Mijn motto is altijd begint pas aan een volgend Kindje als je het gevoel hebt dat het allemaal heel makkelijk loopt... Ik denk dus eigenlijk dat je niet zoveel aan andermans ervaringen hebt maar vooral eerlijk naar jezelf moet kijken. Als ik jouw bericht zo lees dan ben je in ieder geval nu nog niet klaar voor nog een kindje. Misschien komt dat wel in de toekomst, misschien niet maar zolang je niet het gevoel hebt Ach ik heb echt wat tijd over en het loopt allemaal soepel dan zou ik er echt niet aan beginnen succes met je keuze!
Het is ook zeker waar wat je zegt. En nu onze jongste over z'n melkallergie heen is gegroeid gaat het echt een stuk makkelijker. Hij heeft gewoon echt een heel pittig karakter en dat breekt mij soms op. Zeker als dochterlief tegelijkertijd een driftbui heeft. Daarnaast ben ikzelf sowieso wat meer van het bekijken van de negatieve kant. Altijd al gehad overigens. Ik ben een snel emotioneel persoon en kan soms blijven hangen in het negatieve ipv de positieve kant meer te bekijken en blijven herhalen. Daar werk ik aan en afgelopen weken gaat het beter hoor. En niet te vergeten...mocht het vrij snel lukken, dan duurt het nog een maand of 9 voor we met 5en zouden zij natuurlijk...onze dochter zit dan op school en onze zoon is dan natuurlijk ookal 3, dus dat zal ook al wel wat schelen.
Daar zou ik zelf niet op gokken eerlijk gezegd (dat het over 9 mnd makkelijker is). Hoe je de belasting van je kinderen ervaart is gewoon heel persoonlijk en ook welke leeftijd/fase je meer of minder ligt wisselt heel erg per persoon. Ik zie hier ook genoeg verhalen voor bijkomen van moeders met drie, vier, vijf, zes of 12-jarigen die met hun handen in het haar zitten. Dus nogmaals, ik zou wachten totdat het nu relaxter voelt en dat je het helemaal ziet zitten!
Haha wat grappig. Wij hebben 3 jaar getwijfeld over een derde. De jongste was nogal pittig en wij vonden zijn peutertijd enorm heftig. Sinds september is het rustig en gaat alles goed. Onze oudste is wel sowieso een rustig kind en snel tevreden al merk je wel dat je daarom vooral hem moet zien. De jongste slokte soms veel aandacht op dus we zijn hier bewust van. Maar het gaat van fase naar fase: de oudste heeft nu soms hele lastige driftbuien. De jongste is nu heel rustig. Maar over het algemeen gaat het dus allemaal goed. En toen kregen mijn man en ik zoiets van: misschien toch nog wel leuk. Totaal anders dus: onze kinderen zijn straks 7 en 4 als nummer 3 geboren wordt. Mij lijkt het ideaal al is er ook iets voor te zeggen: ik ben nu net 3 maanden uit de luiers en we beginnen weer van voor af aan En niks geen vrije woensdag voor mij straks als ze op school zitten gewoon een baby Maar gek genoeg doen we het toch en hebben we er zin in. Bij ons was dit dus blijkbaar inderdaad de beste tactiek. Ts, ik denk dat twijfels als genoeg aandacht etc altijd blijven. Ik had dit enorm van 1 naar 2 en heb het nu weer heel erg. Ben ook bang dat het soms te pittig zal zijn, we een huilbaby krijgen, we te oud zijn voor gebroken nachten, je je relatie weer even door slaapgebrek onder druk zet, de jongens niet voldoende een op een aandacht krijgen... maar aan de andere kant zijn her allemaal momentopnames en komt het altijd goed. Leg ook niet de last bij jezelf. Je man is er ook voor aandacht etc. Uiteindelijk moet je wel zelf het besluit maken. Bij ons was het dus 3 jaar een nee omdat ik er gewoon echt even niet de ruimte voor had. Maar nu is het een ja..
Haha Je weet nooit of je in rustig vaarwater komt dus ook dat gaat niet op denk ik Wij hadden heul rustige oudste die zich nu pas ontpopt tot “herrieschopper” ... En dan nog... weet je niet wat op je/jullie pad komt. In ergste geval, verliest iemand z’n baan of word ziek of weet ik t... Tuurlijk moet je achter je keuze staan... Maar bedenk wel... tijd tikt door... of je t nu makkelijk of niet makkelijk hebt. En tijd kun je nooit weer terug draaien. Stel.. dat een zwangerschap langer op zich laat wachten.. Naja ik denk dat beide keuzes hun voor en tegens hebben! volg jullie gevoel, hart denk ik maar zo!
De tijd komt zeker niet meer terug! In de aanloop voor onze 1e dochter hebben we aardig wat voor onze kiezen gekregen. Bij onze zoon hadden we zoiets van...we kijken hoe het loopt...voor hetzelfde geld duurt t weer zo lang. Maar na 4 maanden (en na 1 mk) was ik zwanger van onze zoon. Hadden nooit verwacht dat het toen zo snel raak zou zijn. En ik word er niet jonger op natuurlijk...ben al 37. haha nee, we hebben nog wat tijd natuurlijk, maar ik heb wel altijd gezegd dat ik na mijn 40e niet opnieuw moeder wil worden...
Oudste 2 schelen 1,5 jaar 2e en 3e schelen 2,5 jaar. Vond het echt prima te doen. De oudste 2 zijn op dit moment vaak wel water en vuur. Vooral de oudste is momenteel erg pittig. Ik ben doordeweeks alleen en dan vind ik het vooral rond het eten maken even pittig. De oudste en middelste zet ik achter de tablet maar de jongste is niet van de tv of iets dus die hangt dan graag aan mijn been. Gelukkig is der zus mijn reddende engel en zorgt er voor dat ze even netjes bij haar op de bank blijft zitten en dan kijken ze samen wel een filmpje. nummer 4 is onderweg en zal straks net geen 2 jaar schelen met de nu nog jongste.
Ik zou er niet te diep en lang over nadenken. Tussen onze 3 meiden zit steeds 2 jaar en 9 maanden. Ik vind het heerlijk met zijn 5en. Ondanks de drukte...middelste is nu 3 jaar...maar oh zo heftig in de pubertijd. Jongste van 4,5ve maand is ook heel pittig..die staat haar mannetje..maar dat heb je in deze maatschappij wel nodig hoor. Trouwens alle 3 zijn ze pittig, maar ook super lief en sociaal.
Wij hebben ook 3 kindjes kort op elkaar Tussen 1 en 2 zit 16 maand Tussen 2 en 3 zit 22 maand Eerlijk zou ik niet anders willen, maar ik heb de ervaring natuurlijk niet van meer jaar ertussen. Ze hebben allemaal dezelfde interesses. De jongste gaat lekker met haar broers mee. De middelste heeft t nu moeilijk (peuter) omdat hij er letterlijk tussenin zit en zoekt naar zijn plek. Dat hoort er ook bij. De jongste heeft een hele tijd in het ziekenhuis gelegen, dat was een heftige tijd. Maar de liefde van de jongens voor hun zusje op die leeftijd (toen net 3 en bijna 2) was echt bijzonder. Met drie kinderen word je ook wat makkelijker. Je leert veel meer naar de behoeften van je kind te luisteren ipv alle zogenaamde adviezen van Jan en alleman. Tuurlijk, er zijn ruzies, huilbuien, maar dat is denk ik bij iedere leeftijd. Het is echt een drie-eenheid.
Hier 3.5 jaar tussen de oudste en middelste en net geen 2 jaar tussen de middelste en jongste. Het eerste jaar vond ik mega zwaar ( ook in de tijd van de lockdown met alle 3 thuis )Onze zoon had net zoals onze 2e dochter koemelkallergie en reflux. 10 maanden heeft hij slecht geslapen en veel gehuild, zowel overdag als snachts. Onze dochter was met voeding en medicatie geholpen maar zoon dus niet. Nu hij een jaar is word het allemaal makkelijker, hij slaapt beter sinds we hulp hebben gehad van het CB ( hij was toen 10 mnd ) en dat scheelt al de helft. De middelste begint nu steeds meer met haar broertje te spelen, en de oudste is dol op haar broertje, ze gaan volgens haar later trouwen