Nou ik heb de afgelopen week echt het gevoel alsof ik in een dip zit. om te beginnen is deze week de moeheid toegenomen. Daarbij zo'n weeig gevoel; alsof je ziek dreigt te worden. Eetlust neemt ook af en met vlagen misselijk. Hoort er allemaal bij natuurlijk, maar erg prettig is het niet! Als ik uit mijn werk kom, waar ik hooguit 7 uurtjes per nacht slaap, ga ik thuis 3 uurtjes slapen omdat ik het anders niet red. Probeer dus mijn rust te pakken maar het huishouden blijft wel liggen. Zitten wij net in een pechsituatie waarin mijn vriend ontzettend veel werkt. Hij moet er vroeg uit, heeft een lange reis, etc. Dus hij is ook kapot als hij thuis is. We zien elkaar bijna niet. Ik zei gister tegen hem in de auto: moet je ons nou horen klagen, we zouden juist blij moeten zijn ! Allemaal zijn we een beetje levensmoe geloof ik haha. Alle dingen die ik al niet leuk vond in mijn leven, zoals veel werken en veel afspraken, lijken nu nog zwaarder te vallen. Ben echt in staat om me ziek te melden op het werk of om afspraken af te zeggen. Vanavond komt m'n schoonmoeder langs en ben gewoon pissed dat ze precies nu langs moeten komen! Terwijl ik het normaal altijd zo jammer vind dat ze wat verder weg wonen en niet zo vaak op visite kunnen komen. We gaan morgen een weekendje weg, maar heb niet veel zin. Te moe. En kan er gewoon niet naar uitkijken. Heb ook weer een concert, van een band waar ik megagek op ben, maar doet me niet zoveel.... Ben weer heeel erg aan het twijfelen geslagen over een sollicitatie die ik nog min of meer heb lopen, wordt een beetje onzeker...omdat ik me nu niet zo toppie voel. Die stomme jankbuien doen ook hun intrede trouwens. Nou vast wel herkenbaar dacht ik zo?
ik heb het ook nergens geen zin in kan niet veel genieten! zie veel dingen negatief voel me futloos etc etc maja probeer toch positief over dingen te denken en blijven doen want ik weet van me zelf als ik alles toe laat ik echt in een gat val! maar ik denk dan maar weet het zijn de hormonen haha succes!
Zeker herkenbaar! Wat heel belangrijk is, dat je goed op jezelf let. De moeheid en misselijkheid worden misschien nog erger (hoop het niet voor je) en dat is het echt heel belangrijk dat je op je grenzen let. Mij verbaasde het dat ik zo weinig deed en toch zoooo moe was. Als je de neiging hebt om jezelf schuldig te voelen en over je grenzen te gaan (zoals ik) krijg je echt meer klachten. Dus: rustig aan, hou jezelf in de gaten, zeg dingen af als ze teveel zijn (dus ook goedbedoelde bezoekjes van schoonmoeders) en meld je eventueel ziek als je merkt dat het werken je opbreekt. Jij en je baby zijn nu het belangrijkst! Yule (die dit ook schrijft om zichzelf nog maar eens te overtuigen van het belang van RUST )
herken het helemaal. Vooral ook wat Yule zegt... ik ben er ook zo een. en nu zit ik bijna helemaal thuis... :S
ik denk dat de meeste zwangere vrouwen (voorin het begin) dit herkennen. er veranderd zoveel in je lichaam dat je eigenlijk van slag bent terwijl je dat natuurlijk niet "hoeft" te zijn. heel vaag allemaal. het ergste vind ik dat het huishouden op een laag pitje staat en ik neem me iedere dag voor om het nu eens te gaan doen, maar dan ruim ik bijv de keuken op en ben daarna bekaf... ach ja ik denk maar zo "het komt wel goed allemaal" liefs
Hey erg herkenbaar. Ik ben ook erg snel moe en val soms zomaar s'avonds op de bank in slaap. Kan mijn ogen dan niet open houden. Verder gaat het redelijk. Vraag me af hoelang die vermoeidheid nog blijft? Succes allemaal
Heeel erg herkenbaar meid! Had ik ook in het begin en helaas...nu op het eind begint het weer toe te nemen, vermoeid en snel misselijk...Ik kon echt haast niets meer in het begin, was zooo moe. We waren een paar dagen naar Duitsland en kon alleen maar liggen. Ik kon eigenlijk niet eens genieten van die paar dagen vrij! Mocht ik ooit weer eens zwanger zijn, dan plannen wij geen vakantie in de eerste 3 maanden. Maar...bij mij begon het na 12 a 13 weken een beetje weg te trekken dus hopelijk bij jou ook! De tweede periode van mn zwangerschap voelde ik me vrij goed, niet snel moe en niet meer misselijk en weeig. Maar helaas neemt het nu dus weer toe...
Enne....voor de rest moet je gewoon even niet zoveel van jezelf eisen op dit moment. Dus zoveel mogelijk toegeven en dingen waar je echt geen zin in hebt, maar even laten voor wat het is. Ik weet t...makkelijker gezegd dan gedaan...maar als het goed is, zul je je uiteindelijk weer een stuk beter gaan voelen!
hoi allemaal, dankjewel voor jullie reacties fijn dat jullie dit ook herkennen. even dacht ik: ohjee ik zal toch niet depressief worden of iets? zou echt weer iets voor mij zijn :s ik probeer wel op mezelf te letten...alleen grenzen trekken is iets wat ik sowieso moeilijk vind. ik heb heel erg de neiging om te denken: zolang ik nog niet omval van de slaap of de hele dag boven de wcpot hang, is er niets aan de hand. alhoewel, ik ga een versnellinkje terug op het werk en laat de extra dingen lekker zitten. ik schrijf dan ook gewoon op dat ik me niet zo lekker voelde. dan weten collega's hoe en wat. mis alleen heel erg mijn vriend in dit avontuur, wat ik toch een avontuur van ons samen vind. ik vind ook niet zo de steun bij hem omdat hij steun bij mij zoekt. omdat het zo druk is op zijn werk. echt, volgens mij moeten we maar alvast een rollatortje aanschaffen ofzo.... nu ben ik net terug van drumles. dat kost wat moeite, maar ik merk wel dat ik er van opleef (zoals altijd). geeft wel weer wat energie! net als iemand anders hier schreef, blijf ik toch wel de dingen doen waar ik normaal erg van geniet. maar ik ben wel moe hoor, poeh ik eet even een boterham en ga even rustig er voor zitten. dan probeer ik in ieder geval de tafel in de woonkamer op te ruimen. de rest komt wel. een positief puntje: ik voel me wel heel zwanger en dat is natuurlijk hartstikke bijzonder om mee te maken
Ik snap je helemaal, maar hoe zal het straks wel niet zijn als de kleine er is! Dan heb je ook minder tijd voor het huishouden en voor elkaar. Ik denk dat je het allemaal maar over je heen moet laten komen. Tevens moet je ook denken dat het jullie gelukt is om een kleine te mogen krijgen. Dit is al op zich bijzonder. Jij en je kleine zij nu het belangrijkste. Laat het huishouden maar lekker liggen.......
Hallo Melloncolli, Het is net alsof ik mijn eigen verhaal lees...Was ook onwijs futloos en voelde me dan weer schuldig dat ik niet eens even een was ofzo deed, en irriteerde me er dan ook weer aan dat het zo'n bende in huis werd. Wat ik mezelf echt heb toegestaan is om de rust te nemen. Ik ga bijna elke middag wel 2 uurtjes slapen. Maar er is hoop...want ik moet zeggen dat ik me sinds 3 dagen wat beter ga voelen. Ik leef weer op en heb weer zin om me mooi aan te kleden en een beetje extra mijn best te doen om er leuk uit te zien. Maar ik vond die weken wel even door bikkelen hoor. ik dacht, nu ik zwanger ben hoor je je toch helemaal in de gloria te voelen, maar ik voelde me ook echt depri. maar neem maar lekker pas op de plaats en vertrouw erop dat je je snel weer beter zult voelen. maar voor nu, luister naar je lichaam! Deze zwangerschap beleef je maar 1 keer! Groet Snoozie
Ik heb het ook, ben deze week dus ook maar ff "ziek" thuis gebleven van m'n werk. Mijn vraag aan jullie is nog wel; waar halen jullie die extra uurtjes slaap (smiddags) vandaan? Als ik thuis kom uit m'n werk dan is het etenstijd. Liefs van mij!
Hier nog 1.. Zeer herkenbaar allemaal.. Heb morgen een dressuurwedstrijd. Normaal heb ik daar onwijs veel zin in , maar nu dus echt even niet.. Bah.. Gewoon even geen zin in alles eigenlijk.. Gelukkig heb ik nu een weekje vakantie.. Even bijtanken !
Hoi, Ik zit ook in hetzelfde schuitje. Heb eigenlijke helemaal nergens zin in, en vooral niet in de huishoudelijke klusjes. Als ik eet gaat het goed, maar na een half uur komt de misselijkheid weer aanzetten, heb dit niu sinds een paar dagen, en vooral sávonds. Dus manlief is hier ook niet erg blij mee. Ben ook super moe, was vandaag om 10 uur uit bed en zou nu weer kunnen slapen! Ik heb alleen geen tijd om te rusten druk druk allemaal. Mijn enige licht puntje is dat ik vogende week op vakantie ga naar de zon ( heerlijk ) Hoop dat ik als ik terug komt iets minder moe ben allemaal. Moet maandag naar de VK voor termijn echo ( Spannend ) Liefs
Ja heel herkenbaar. In de laatste weken van de zwangerschap komt het allemaal weer terug. Belangrijk is dat je altijd je rust probeert te nemen, ik heb ook regelmatig visite afgebeld hoe jammer ik het ook vond dat ze niet kwamen. Succes ermee! gr. Joeja
dag meiden, fijn dat jullie hier je ei kwijt kunnen (niet letterlijk), ik vind het een opluchting dat dit vaak voorkomt! ik vind het niet iets om trots op te zijn, want natuurlijk ben ik blij met onze 3e onderweg. toch ben ik soms zo moe en lusteloos, en accepteer die gevoelens niet altijd. meestal sta ik juist vrolijk en vol energie in het leven. stiekem hoop ik dat onze zoons een zusje krijgen... want ik kan deze depri gevoelens niet van de vorige keren herinneren! anyway, jullie ook sterkte ermee, fijn om te weten dat er anderen in hetzelfde schuitje zitten!
Helemaal herkenbaar! Enne... je wordt niet depressief hoor. Probeer wel te blijven praten met je vriend en goed luisteren naar je lichaam. Eerlijk gezegd zit ik er nog middenin. Vandaag even drie uurtjes op pad geweest voor babyzaken (is leuk hoor) maar daarna helemaal af en 1,5 geslapen! Ook werk ik op dit moment 50% en dat helpt wel. Hopelijk gaat het snel beter. Veel sterkte enne... je bent dus heel gewoon
Hoi, Ook ik heb het nu weer heel erg. Vreselijk die extreme vermoeidheid en je wat down voelen.Maar inderdaad het tweede trimester gaat het bij jou vast beter.Succes ermee
Nou ik hoop dat het 2e trimester snel gaat aan breken want ik heb het he-le-maal gehad. Ik heb al een paar maandjes dat ik m'n leven niet zo leuk vind door al die drukte (ik kan daar van nature niet goed mee omgang, raak snel gestresst). Nou ben ik een weekendje lekker weggeweest en het naar mijn zin gehad (GEEN extreme vermoeidheid en misselijkheid!) en ik kom terug. Wat denk je? Een volle mailbox met allemaal dingen die ik moet doen. Ik had het echt niet meer begon spontaan te huilen en het is half 3 en zit nog in m'n pyama'tje.....nee van mij hoeft het nu allemaal niet meer ben het helemaal spuugzat dat drukke rotleven op het moment. Begin al te huilen als ik denk aan zaterdag over 2 weken waarin ik drie verjaardagen heb en ook nog buiten de deur moet slapen. En dan de week erna weer een feestje gatver ik wil het niet ! Ik kan helemaal niet meer genieten van zwanger zijn nu, er gebeurt gewoon niets met me.
Heel herkenbaar! Maar t gaat wel weer over, da's een troost. Over een tijdje komt je eigen ik wel weer grotendeels terug. Ik blijf wat eerder moe dan voorheen, maar heb gelukkig wel weer energie en zin om dingen te ondernemen. Hoop dat t bij jou net zo gaat! Kon ook pas gaan genieten na de 12 weken toen misselijkheid, vermoeidheid en onzekerheid minder werden.