Wie heeft de gouden tip? Ik word er soms zo verdrietig over dat ik vaak denk dat ik niks kan enzo... het staat me best wel tegen soms.
Heb ik ook jaren last van gehad.Echt een gouden tip heb ik niet.Bij mij was het een keuze om juist te gaan denken:ik kan het wel!Zeg het desnoods(elke dag)hardop tegen jezelf. Het is een manier van denken dat veranderd moet worden. Mijn zelfvertrouwen kreeg een boost toen ik in de horeca ging werken.Ik had angst voor mensen maar dat is na verloop van tijd helemaal verdwenen. Succes!
Goed van jou zeg! Ik werk nu in de thuiszorg, steeds bij andere mensen, dat helpt ook wel. Het is ook niet dat ik er dingen om laat, maar word soms zo moe van elke keer dat alles maar een uitdaging is.. pfff... hoop dat ik ook nog eens kan zeggen dat ik het achter me heb gelaten!
Wat heel goed werkt is complimentjes krijgen en ook aannemen van andere. Probeer in je werk leuke complimentjes te geven en zie wat voor een leuke reactie's daarop komen. Je zal zien dat je clienten complimentjes terug gaan geven en als je daarvoor bedankt en probeert ze aan te nemen groeit je zelfvertrouwen. Probeer ook ipv jezelf af te kraken iets te zoeken wat je goed hebt gedaan en geef jezelf daar complimentjes voor. Je werk word hierdoor nog veel leuker en de clienten gaan je zo echt waarderen.
kijk meer naar jezelf dan naar een ander.. want een ander kan altijd iets wat jij niet kan of moeilijk kan. ga op zoek naar dingen die jij wel kan en ga van daaruit meer uitbreiden. en weet je.. mensen die in de zorg werken zijn vaak heel sociaal en meelevend met mensen,staan best sterk in hun schoenen.. zoek die positieve kanten op.. want ook niet iedereen kan in de zorg werken en sommigen willen dat miss wel heel graag.. leg die lat niet zo hoog voor jezelf..begin in kleine stapjes en de lat gaat vanzelf omhoog zonder dat je het door hebt! en ik vind dat je als je zelf al aangeeft wat je probleem is zoals je nu doet,je toch al best wat zelfkennis hebt! niet iedereen durft het zo toe te geven hoor! vind ik erg knap dat je daarbij stilstaat ipv dat je het wegstopt en doet alsof het er niet is! veel succes en dikke knuffel! komt goed meid!
Hier hielp het gewoon in de spiegel te kijken en zeggen dat ik aardig was, dat ik bepaalde dingen goed deed etc. En soms direct na iets goeds tegen jezelf zeggen dat je ontzettend goed bent...met een knipoog natuurlijk, maar dat werkte wel. En iedere dag een aantal dingen opschrijven die je zelf goed vond die dag, wat je goed gedaan hebt etc. Eventueel kun je daar ook verbeterpunten op zetten en zo uitbouwen. Succes! *enne, de eerste stap is onderkennen...gefeliciteerd! *
Ik lees mee. Ik heb ook wat tips nodig. Ik herken dat gevoel dat sommige dingen blijvend een uitdaging zijn. Heel vermoeiend! Hoe zeker ik kan zijn is sommige dingen hoe onzeker in andere.
Wat bij mij ook helpt (ja, makkelijker gezegd dan gedaan) is niet nadenken voordat ik iets moet doen. In mijn werk ben ik zo gegroeid dat niemand meer ziet dat ik onzeker ben, ondanks dat ik iets soms echt niet leuk vind, ziet niemand dat en denken ze dat ik heel zeker ben. Ik hou bv niet van bellen, maar als ik te lang wacht en er teveel over nadenk, dan 3 kleuren ....., maar als ik gelijk de telefoon pak en doe, dan is het vaak zoveel minder erg.
Ik lees ook mee. Ik heb hier ook last van en het staat me vaak behoorlijk in de weg. Ik ontwijk het liefst verjaardagen enzo, zelfs van familie en ik ben het gewoon zat. Ik ga er iets aan doen! Maar wat?
Ik heb even iets overgetypt, plaatje was te klein anders. Hou van jezelf! Strak, slank, glad, trainen en afzien. Tegenwoordig mag je er niet dik of oud uitzien. Ze gluren naar je lijf en gezicht. Zeggen achter je rug om: ze mag wel een wat doen aan haar gewicht.. Voldoe je niet aan het schoonheid ideaal, bekritiseren ze je massaal! Je bent te lang of te kort, Helpt niet dat je sport. De één te dun, de ander te dik. Je voelt die spottende blik. Grote of kleine borsten, de ander gevuld met siliconen, zij kunnen hun borsten weer tonen. Ben jij niet ideaal? Voel jij je abnormaal? Lieve mensen, ga voor de spiegel staan en zie Een gezicht met ogen, neus, lippen, oren en een mond, een lijf met armen, handen, benen en een kont. Stel dat je één van deze dingen niet bezit, mag je blij zijn met hooguit een kunstgebit. De één kaal, de ander donker, rood of blond. Wat is belangrijker, mooi zijn of gezond? Word je gezondheid je ontnomen, kijk dan naar hen die dat is overkomen. Wij zijn allemaal uniek, schoonheid komt niet uit een potje of kliniek. Wie jou neemt zoals je bent, is iemand die jou innerlijk kent!! Bekijk bijlage 277294
Ik denk dat je met jezelf aan de slag moet Kijk naar je zelfbeeld en naar het beeld wat je hebt van de maatschappij. Vaak is het een combinatie van een laag zelfbeeld, te hoge verwachtingen van jezelf en je teveel van anderen aantrekken...
Ik kan niet opmaken of je kinderen hebt, maar bij mij helpen ze enorm. Als ik weer een baaldag heb (denk"ik ben dik,dom, lelijk enz") en dan komt er zo eentje naar jou en begint je te knuffelen of komt aangerend op de opvang omdat jij er bent. Dan is mijn dag weer goed. Dan weet je dat je toch ergens goed in bent: mama zijn
Wat bij mij heel erg hielp was weten hoe anderen me zien. Op mijn werk hebben we eens een complimenten kaart voor elkaar moeten maken. Je kreeg een stapel post-it's en daar moest je dan opschrijven wat je bewondere/goed vond/geleerd had van ieder ander in het team. Uiteindelijk had ik dus een hele kaart vol met alleen maar positieve en leuke complimenten! En ik voelde mezelf groeien... Sindsdien ben ik een stuk zelfverzekerder in mijn werk en vraag ik me niet meer steeds af of ik het allemaal wel goed doe... (wat dus wel zo is, maar dat stemmetje in je hoofd hè?)
Als je onzeker voelt eerst nagaan waar dit gevoel vandaan komt, wat is de oorzaak waarom je zo voelt en hier actie mee ondernemen.
En als het je zelf niet lukt, hulp zoeken. praat met iemand. Een coach ofzo. Hulp vragen en accepteren is sterk, niet zwak.
Ik denk dat er heeeeel veel vrouwen zijn die onzeker zijn..en dat is zo balen! Dat alles wat je doet weer een hoge lat voor je is. Ik heb er ook erg last van gehad, maar wat mij het meeste heeft geholpen is moeder worden! Sinds ik mn dochter heb ben ik veel minder onzeker. Durf te zeggen wat ik vind, ben niet meer zo bang om fouten te maken. Ik denk dat t komt doordat nu het belangrijkste in mn leven mn kind is, dus als ik een keer op mn bek ga op mn werk en dan maak me dat minder uit. Alles valt in het niet bij het geluk wat ik voel voor mn dochter. Ik vecht voor haar!! Ik hoop ook echt dat het bij jou ook minder, en wie weet bij het krijgen van een kleintje kan je je onzekerheid achter je laten, je wordt volwassener en kan alles wat meer relativeren.
Ik heb geleerd om mezelf in de spiegel aan te kijken en dan hardop te zeggen " ik ben (voornaam) en ik kan het!" Het kostte me in het begin heel veel moeite, maar oefening baart kunst... Succes!