Hoi meiden, Ik heb wat advies nodig, mijn vriend vind dat ik op te veel dingen reageer van mijn zoontje, zoals gisteravond we zaten te eten en hij bleef niet zitten ging heen en weer lopen en ook niet eten dus ik zei dat hij moest gaan zitten en eten waarop hij staand gaat eten dus ik zeg ga maar even zitten, krijg ik gelijk reactie van vriend en mijn moeder ach hij eet nu toch. Terwijl ik vind dat hij tijdens het eten gewoon hoort te zitten. Op wat voor dingen reageer je wel en waarop niet?
Ik heb dat ook.. Ik wil juist duidelijk en consequent zijn naar zoonlief en daardoor zit ik wel erg bovenop hem zeg maar. Ik ben nu aan het proberen dat minder te doen.. Wel duidelijk hoor, maar meer pick your battles. Wat is het waard om echt een "ruzie" over te krijgen..
Regels zijn hier regels. Eten doen we zittend aan tafel, klieren met of tijdens het eten betekend geen eten en als het te gek wordt op de gang.
Same here En eten doe je ook zonder ellebogen op tafel en smakken. A heb ik d'r nog nooit op de gang hoeven zetten ivm het avondeten.. Maar goed.. Wij denken daar beiden hetzelfde over en ze weet ook best dat ze dus beter kan stoppen op zo'n moment. Jouw zoontje heeft daar blijkbaar meer speling. Als hij van jou moet zitten en hij weigert maar lang genoeg... Is er vanzelf iemand die zegt: laat lekker staan joh. En dan heeft hij toch z'n zin alsnog.
Ja wij hebben dat juist andersom Ik laat makkelijk wat meer te teugels vieren terwijl mijn man op alles reageert. Wij hebben afgesproken dat we elkaar niet afvallen. Dus als mijn man het heeft gezegd dan gaat het zoals hij dat heeft gezegd en andersom. We proberen wat in het midden te komen vaak.
Ja lastig is dat. Als je niet oppast loop je de hele dag politieagentje te spelen, ik merk het zelf ook. Ik probeer nu voor mezelf te bedenken wat ik echt niet goed vind en de rest probeer ik iets losser te laten. Maar wel lastig hoor. In de situatie die jij beschrijft zou ik ook zeggen dat ze moet gaan zitten, zeker omdat ze nog weleens van haar stoel afkukelt als ze staat.
Wij beperken de regels.. Hoe jonger, hoe minder regels eigenlijk. Dan blijft het overzichtelijk maar regels zijn wel regels: - eten doe je aan tafel. Ben je klaar mag je van tafel af (kleuter moet blijven zitten tot laatste klaar is met hoofdgerecht). Ze bepalen zelf hoeveel ze eten. - niet springen op de bank of stoelen en niet wippen - eten met bestek (hoe jonger hoe minder 'streng') - niet schreeuwen in huis - geen agressie (in welke vorm dan ook) - we zeggen dank je wel en alsjeblieft (mama en papa geven altijd het goeie voorbeeld) - we 'erkennen' elkaar als we beneden komen na het slapen of binnenkomen als we weg zijn geweest En alle andere dingen.. dat hangt er vanaf hoe het allemaal loopt. Wij waken ervoor om niet te vaak 'nee' of 'mag niet' te moeten zeggen. Er is een aantal dingen die nooit mogen en sommige dingen negeren wij als het kan... dat komt de sfeer ten goede. Maar de regels zijn duidelijk en afspraken ook! (afspraken maak je samen. Regels komen van papa en mama)
als wij zelf blijven zitten, en hem negeren komt hij vaak weer terug en blijft zitten. anders wordt het een aandachttrekkkerij of een strijd.
Ben idd vaak net een politieagent en dat wil ik eigenlijk niet, probeer al voor mezelf te bedenken wat ik echt niet wil hebben. Wat het vaak ook lastig maakt is dat we om het weekend vriend zijn dochter erbij hebben en die haar kleine broertje in heel veel dingen na doet, gelukkig kan ik dit gedrag zelf negeren en mag vriend dat oplossen.
Dit. En heel lastig jou vriend het niet zo erg en jij wel. Dan heb je eigenlijk een probleem. Hier veel wensen aan tafel. maar ik heb het maar los gelaten als Lat in de buurt is die vind het namelijk niet belangrijk dat ze aan tafel zitten( cultuur probleem hier) en heb me er vaak druk over gemaakt en ook regelmatig mijn mening gegeven. Maar ik laat het nu los daar woord het gezelliger van aan tafel( of van tafel)
Nou wat ik dus ook een probleem vind is dat vriend best 'streng' kan zijn in dat soort dingen, maar soms naar mijn idee geen zin in heeft er wat van te zeggen, terwijl ik juist consequent wil zijn, zeker ook voor zijn dochter die hier niet altijd is.
Misschien goed dat jullie eerst samen eens gaan afspreken consequent te zijn en voornamelijk waarover. Kinderen hebben het zo door dat pappa en mamma niet op 1 lijn zitten. Je vriend moet ook maar zin maken om die consequentie te bieden en er iets van te zeggen als het hem niet zint. Dat is nu eenmaal de rol van een opvoeder. En wat eten betreft: Sven moet hier ook blijven zitten. Tot de laatste klaar is met eten. Ik vind dat heel normaal. En idd, niet springen/wiebelen op de stoel. Gelukkig denkt mijn vriend hier hetzelfde over en spreekt Sven er ook op aan.
Hier moet ze ook aan tafel blijven zitten zolang iemand nog aan het eten is.... Of ze dan wel of niet eet moet ze zelf weten, maar eten doen we met z'n allen aan tafel. Kan er zelf helemaal niet tegen als ze de hele tijd rond rent onder het eten... Gelukkig denken we daar hier allebei hetzelfde over. Als we ooit zo'n situatie hebben dat we het eigenlijk niet eens zijn, dan nog vallen we de ander nooit af op dat moment. Later bespreken we wel hoe het de volgende keer aan te pakken.
Dit lijkt me iets om samen te bespreken op een moment dat de kinderen bijvoorbeeld op bed liggen. Er is niet per se een helemaal goed of helemaal fout.. maar het is wel belangrijk om op een lijn te liggen in het bijzijn van de kinderen (je kunt altijd later de discussie nog aangaan met je partner later in de avond bijvoorbeeld) en elkaar op zijn minst niet af te vallen.