Een eerste kindje in oktober 2016

Welkom Sulley!!

@Mimi, heb jij ooit gedeeld wat er met jullie eerste kindje gebeurd is? Hoop niet dat je het vervelend vind dat ik het vraag. Denk dat ik dat niet meegekregen heb. Wat een dubbel iets dan dat je nu op hetzelfde moment in de zwangerschap zit.

Hier beweegt ons meisje ook lekker veel. Maar door voorliggende placenta zijn het hele beschaafde beweginkjes haha. Ik voel ze echt heel goed maar ze zijn heel subtiel. Mijn man heeft haar wel al gevoeld maar wel maar 1x. Meestal lukt het hem niet. Maar zodra zijn grote warme handen mijn buik raken stopt ze. Denk dat ze dat prettig vind ofzo. (Ik stiekem ook...zijn handen zijn altijd kruikjes )

 

Haha Pinkie, als ik die foto zie van je babykamer dan kan ik alleen denken "Wat ben ik blij dat wij die grote werken al achter de rug hebben!'" Grapje he! Maar leuk dat het goed opschiet en de kleine kan in het begin toch bij jullie op de kamer , dus het is geen ramp als het niet op tijd klaar zou raken. En de snoeppapiertjes zijn heel mooi, ziet er erg strak uit!

 

lysta met 36 weken gaan we bekijken of ik eerder ingeleid word. We willen het beste voor de kleine man. Als zitten blijven beter is, doen we dat natuurlijk. Maar voor moeders is bevallen op 8 oktober niet te doen.

Taj onze dochter had een chromosoomafwijking. Met 11 weken zagen ze bij de vk wat vocht in haar nekje zitten. In het ziekenhuis bleek de nekplooi 6mm te zijn. Een week later kregen we de uitslag van de vlokkentest: syndroom van Turner. voor ons nog steeds welkom. Alleen werd het vocht in haar nek meer en meer. Ook kreeg ze vocht in haar lijfje (ledematen, buikje, voorhoofd). Wij kozen er voor om door te gaan met de zwangerschap. In het plaatselijke ziekenhuis werd vaak genoeg aangegeven dat we mochten afbreken, maar dat konden en wilden we niet. De vraag 'wat als?' Woog voor ons te zwaar. In dit ziekenhuis zijn ook nare dingen gezegd. Zoals: begraaf je kindje tzt wel dieper dan een meter, anders haalt de hond van de buren haar weer naar boven. We hebben toen een verwijzing aangevraagd voor het radboud. Het radboud was woedend dat het andere ziekenhuis ons niet eerder had door gestuurd. In het radboud werd het verhaal niet beter, maar konden de artsen ons wel veel beter begeleiden en gerust stellen. Uiteindelijk is ze overleden bij 23.2 dagen en op de dag van 24w geboren. We zagen inderdaad dat het niet kon. Tijdens de zwangerschap heb ik vaak genoeg tegen haar gezegd: meisje als je niet meer kan mag je gaan. Papa en mama zullen altijd van je houden. 3 dagen na de bevalling is ze begraven hier in de buurt op ern natuurbegraafplaats. Daar hebben ze een vlinder veldje. Precies een jaar later besloten we voor een tweede te gaan (dat jaar is zeker niet makkelijk geweest en onze relatie heft toen ook een flinke deuk gehad, maar gelukkig zijn we er heel sterk uitgekomen). En 2 maanden later was ik zwanger, maar een miskraam bij ruim 4 weken (wel positief getest). 6 weken daarna was ik zwanger van deze mooie jongen. Heel gek, maar na M heb ik altijd gezegd: ik krijg eerst een miskraam en dan een zoon...

Zo heel verhaal, maar dan weet je ongeveer hoe het zit. Vragen mag altijd hoor

 

Haha fijn he Pinkie als dat behang er zo lekker makkelijk afgaat maar niet heus leuke snoepzakflapjes! Echt leuk hoe alles zo bij elkaar past.

Jeetje Mimi...wat een ongelooflijke eikels in dat ziekenhuis! Hoe halen ze het in hun achterlijke hoofden om zoiets tegen jullie te zeggen?! Begraaf haar maar dieper..ongelooflijk..ik word er gewoon woest van!

 

Heftig Mimi! Fijn dat deze zwangerschap goed loopt❤️

Echt leuk de vorderingen van de kamertjes, kaartjes en garderobes van onze schatjes!

 

Pinkie, dat kan nog een werk worden. Scheelt wel dat het meeste er al af is. Toen wij gingen verbouwen kregen we het behang er ook maar mm voor mm af. We hebben uiteindelijk een stoommachine gehuurd en dat ging een stuk beter (en zelfs dan was het nog tijdrovend).
De kaartjes voor de snoepjes zijn leuk geworden.

Mimi, je hebt wel eerder er een beetje van verteld maar nog niet zoveel. Wat een verhaal. Het lijkt me zowiezo heftig om je kind te verliezen maar de hulpverlening in dat ziekenhuis is onbegrijpelijk. Ik weet van mijn moeder dat dit vroeger vaker voorkwam (zij heeft in de gehandicapte zorg gewerkt tot 30 jaar geleden en heeft dit soort verhalen veel gehoord en mee moeten maken ook toen de kinderen al gezond geboren waren). Maar je zou denken dat ze tegenwoordig met de medische kennis die er is en uitgebreid wordt ze in het ziekenhuis er beter mee om zouden gaan. Fijn dat jullie wel gedaan hebben wat voor jullie het beste was en alles loopt uiteindelijk zoals het blijkbaar zou moeten. Geniet van jullie vaderdag en sterkte vandaag.

 

@mimi;echt ontzettend knap hoe je daar mee omgegaan bent!


hier; door een voorliggende placenta zijn de bewegingen bij mij ook wat subtieler, maar ik voel ons mannetje de hele dag door wel af en toe wat schoppen en draaien. Vind het nog steeds onwijs bijzonder!

 

Hoi allemaal. Ik ben weer terug in het land 😄de laatste dag gisteren in Spanje was onwijs koud en het regende de hele dag. Gelukkig nog wel gezellig gehad! Mijn man heeft op vakantie 2x de baby gevoeld. De eerste keer 3 tikjes en de dag erna een schopje. Zo bijzonder! Verder net als bij jullie houdt ze zich vrij stil als hij wil voelen haha. Sinds een paar dagen kan ik het ook aan de buitenkant zien. Zo leuk!!!

pinkiesuperleuk zo'n stoer kaartje. Ook die voor bij de snoepjes. Ik zou gewoon roze flamingos doen. Kan makkelijk met zo'n stoer kaartje erbij. Ik houd ervan lekker anders dan anders.

babykamer wij gaan binnenkort ook beginnen met behang trekken en zo'n stoomapparaat huren. Wordt hier ook lastig haha

mimi meid wat een heftig verhaal zeg. Lees het met tranen in mijn ogen. Mijn vriendin heeft ook zoiets meegemaakt, maar die heeft juist heel veel steun van het ziekenhuis gekregen en zo hoort het ook. Het verdriet is zelfs dan al ondraaglijk. Wat vreselijk hoe ze je behandeld hebben, alsof jullie het al niet moeilijk genoeg hadden samen. Ik hoop dat je nu toch opnieuw naast alle angsten een beetje van haar broertje in jouw buik kunt genieten. Deze termijn lijkt me heel zwaar voor je.

 

Hoe staat het trouwens met jullie buikjes??
Dit is mijn buik met 23 weken moet er wel aan wennen dat het nu voor de hele buitenwereld zichtbaar is. Ben op vakantie ook heel vaak aangesproken door mensen die ik niet ken. Soms vervelend, maar ook wel heel leuk. Ik ben heel trots op dat kleine kindje daar binnen!!

 

Wauw Julia! Mooi buikje!! En die jurk!!!!!! Heel mooi!!

 

Ja naar dat ziekenhuis gaan wij niet terug. Tenminste, niet naar de gyn afdeling. Al moet ik zeggen dat de gyn die de vlokkentest uitvoerde het goed deed. Een andere gyn heeft ons 3 keer naar huis gestuurd met bericht: als je over twee weken terug komt dan is ze er niet meer. En onze dochter was er wel! Ze was zo sterk!

Het radboud vinden wij een fijn ziekenhuis. Tijdens de zwangerschap, bevalling, tijd er na en zelfs de herdenkingsdienst, ze waren zo meegaand en begripvol. Allemaal fijne mensen daar! Ook nu weer
Dit kindje willen we ook daar geboren Laten worden. Ook als het geen inleiding gaat worden.

Welkom Julia. Fijn dat jullie hebben genoten van de vakantie!

 

Mimi, heftig verhaal zeg.. Fijn dat jullie uiteindelijk in Nijmegen wel goed begeleid zijn.. Bij mijn beste vriendinnetje soortgelijk verhaal.. Gelukkig ook goed begeleid in Nijmegen en nu weer nu ze opnieuw zwanger is..

Julia, die jurk is echt prachtig. Mag ik vragen waar die van is? Heb over 2 weken een bruiloft.. Al heb ik echt nog niet zo'n mooie buik.. De mijne is even groot als die van vriendinnetje die 9 weken minder ver is..
Nog steeds eigen kleren aan ook, ben ook alleen nog maar afgevallen..

Pinkie, heel leuk het kaartje en de snoep zakjes zo bij elkaar 😄

@ hier, wij waren weekendje in een Welness hotel, maar die is wat bruut onderbroken.. Had ineens bloed uit tepels, bloedneus en verloor vocht.. Dus hup naar ziekenhuis en onderzoeken gehad.. Gelukkig geen vruchtwater en de baby maakte het ook goed.. Fieuw! Wat een opluchting. Maar voor de andere klachten was geen verklaring, dus nu word ik in de gaten gehouden door ziekenhuis hier in de buurt.. Zijn ook niet meer terug gegaan naar het hotel..

Gelukkig gaat het vandaag wel iets beter en hadden we een gezellig feestje met genoeg afleiding

 

Wow Lynn, je zal wel erg geschrokken zijn! Dat lijkt me verschikkelijk. Gelukkig is alles goed met je kleintje en word je vanaf nu extra in de gaten gehouden.

Hier had ik een beetje een 'down' weekend: ik wil zoveel doen, maar ik krijg het allemaal niet gedaan...Het wordt me al snel te veel en fysiek moet ik toch ook een stapje terugzetten heb ik gemerkt. De nacht van zaterdag op zondag weer geen oog dichtgedaan, brandend maagzuur de hele tijd en weer moeten overgeven jammergenoeg. Ik maak me gewoon te veel zorgen over alles denk ik en dan jaag ik mezelf op. Mijn vriend snapt me ook niet echt (begrijpelijk natuurlijk!). Hij vindt dat we nog zeeën van tijd hebben (wat ook zo is natuurlijk) en doet voorlopig nog niets uit zichzelf voor de babyspullen/-kamer of het huishouden bijvoorbeeld. Ook al het papierwerk komt alleen op mijn schouders terecht: vandaag moet ik beslissen welke vroedvrouw ik aan huis ga laten komen en ik heb er echt nog geen idee van wie ik moet bellen. Ik ben gewoon even onzeker over alles. Bleh. Sorry, dit moest ik even kwijt. Hebben jullie ook soms van die onzekere momenten?

 

@julia; Fijn dat je een fijne vakantie hebt gehad. Mooi buikje ook! En inderdaad een prachtige jurk. Ik wordt juist helemaal niet aangesproken door vreemden. haha vreemd

@lynn; Wat schrikken! Gelukkig was het niks ernstigs, en ik hoop dat het niet meer terug komt. Ook fijn dat je nu in de gaten gehouden wordt. En dat buikje; dat komt wel. Zul je zien dat je richting het eind juist prachtig zwanger bent in plaats van gigantisch

Bijgevoegd ook buikfoto met 24+2. Ben wel blij dat mijn borsten eindelijk opgehouden lijken te zijn met groeien. Er leek maar geen einde aan te komen Gisteren avond op de bank kreeg ik ineens een hele harde schop. Mijn buik bewoog echt flink heen en weer. Dat was de eerste keer dat het zo duidelijk zichtbaar was. Mijn man en ik schrokken er wel een beetje van. Haha zo schattig

 

Lees je berichtje nu pas. Maak je geen zorgen; daar is dit forum voor. Soms ook een beetje klagen!

Het is zeker heel herkenbaar! Alles eigenlijk wel. (alhoewel mijn man gelukkig kei lief niks zegt over mijn gekte en zich dan heel lief op laat jagen) Ik probeer me dan zoveel mogelijk te ontspannen en een rust momentje te pakken. Even een stapje terug doen en proberen te bedenken dat als we de (enorme) takenlijst niet op tijd af kijgen het echt heus wel goed komt.