Hallo, sorry maar ik ben een tijdje niet onine geweest omdat er de afgelopen 1,5 maand nogal veel is gebeurd in me leven. we zijn een jaar bezig geweest om zwanger te raken, en meteen na mijn autoongeluk van 5 november j.l. is het raak en ben ik zwanger geworden. hier kwam ik achter op 12 december 2009. Dolgelukkig waren we. Onze verjaardag en kerst en oud en nieuw volgden, en hier ging het mis. op oud en nieuw gingen we bij schoonmoeder eten zoals elk jaar. alleen dit jar had ze de moeder van een vriendinnetje van har eerste kleinkind ook uitgenodigd te komen eten. en dit is wat er toen gebeurde. Mijn vriend, ik, schoonbroertje en schoonzusje en die andere zitten gezellig aan de tafel bij me schoonmoeder. Geen vuiltje aan de lucht, lekker gegeten, afgeruimd en afgewassen, nog wat nagekletst en we zijn allemaal naar huis gegaan. thuis gekomen gewacht tot 24.00 uur, en me vriend gelukkig nieuwjaar gewenst met de mededeling dat het een goed jaar zou worden waar we ons gezinnetje zouden hebben. Ik kreeg niet of nauwelijks een kus....op zich vond ik dat vreemd, maar ik dacht dat het kwam om het gemis van zijn vader die eerder dat jaar was overleden. na een uurtje naar bed gegaan, hij keerde me meteen de rug toe, ik dacht dat ik onzeker was door de zwangerschap, dus sloeg het gevoel in de wind. 6 januari hadden we eerste afspraak bij verloskundige en kreeg ik een inwendige echo, hij wilde mee, vond het wel spannend zei hij. Maar de afgelopen week vond ik de afstand tussen ons steeds groter worden, hij was vaker van huis, en kwam later thuis. weer een week later kwam hij thuis rond 21 uur met de mededeling dat hij er een eind aan wilde maken aan onze 11 jarige relatie. WTF???? wat is er gebeurd???? hoe kon dit nou???? Nou blijkt dat hij op 31 december verliefd is geworden op die ander. en zij ook op hem. Zij heeft haar vent (de vader van haar dochtertje) uit huis gestuurd, en de mijne heeft mij eruit gestuurd. Ik vroeg nog of er een ander was, maar hij hield hoog bij laag vol dat dat niet zo was. nu 1 maand later hoor ik het tegenovergestelde, want ik was nog geen 4 dagen weg of zij was al daar over de vloer aan het komen. Dames, ik moet eerlijk bekennen, ik ga er kapot aan om zo in de steek te worden gelaten. hij zegt dat hij er wel wil zijn voor het kind, en wil erkennen. maar dat wil ik niet, hij heeft me gedreigd op de avond van me vertrek dat als ik geen abortus zou laten doen hij me wel ff ervan zou helpen, en anders later me het kind zou afpakken. Hij heeft wel later gebeld dat hij spijt had ervan van wat had hij had gezegd, maar toch, ze zijn gezegd. Help.....wie kan me raad geven????
ehhhh, wat een bizar verhaal. Ik weet ook eigenlijk niet wat ik moet zeggen. In eerste plaats wil ik je feliciteren met je zwangerschap, je een hart onder de riem steken van wege vriend"lief", sterkte wensen in de komende tijd en en en en en.... pffffff Ik kan nu een tirade beginnen over wat voor eikel het is, maar daar heb je niet zo veel aan... Ik vind vooral het laatste stukje wat je schrijft gewoon eng. Ik bedoel, zonder die idioot breng jij dat kind wel groot, en je zult vast een heel gelukkig leven hebben. Maar om hem nu toe te gaan laten in het leven van je kind... Ik weet het niet. Misschien als in de komende maanden jullie communicatie weer echt normaal op gang kan komen, dan zou je er misschien over na kunnen denken. Hij is nou eenmaal de vader, enhet maakt het misschien ook wel een stuk makkelijker als je de opvoeding (en kosten) met elkaar kunnen delen. Maar zolang jij bang bent om je kind kwijt te raken... Misschien is wat externe hulp noodzakelijk? maatschappelijk werk of een psycholoog? Sterkte meis!
Pff ik snap het. Ken het gevoel. Ik heb me toen gestort in alles wat ik voor handen had. Bezig blijven. Alles doen om hem uit je hoofd te zetten. Ik had gewild dat ik toen vrienden had gebeld heb ik niet gedaan. Probeer dat wel. Iedere avond dat je bij iemand zit is een avondje niet alleen thuis. Laat hem even in zn sop gaar koken. Hij laat jou in de steek dus hij heeft niks meer te willen. Jij bepaald. En als je pas dingen wilt regelen na de geboorte dan doe je dat maar. Laat geen erkenning door je strot duwen! Doe dat als je weloverwogen een keus kunt maken maar niet eerder. Laat het bezinken, ga op zoek naar vrienden en familie die je door deze tijd heen slepen en/of psychische hulp. Dit is echt niet niks waar je doorheen moet.
Dat is ook apart...hij schopt je het huis uit en dan gaat hij je nog even bedreigen ook. Ik denk dat ik aangifte had gedaan, om het maar achter de hand te hebben voor het geval dat zeg maar. Jullie zijn niet getrouwt? Ik zou hem het kind denk niet laten erkennen..niet uit wraak hoor, maar het gore idee alleen al dat iemand zegt dat die je wel een handje helpt als je geen abortus doet...zo iemand wil je toch niet in de buurt van je kind hebben? Ik wens je succes en sterkte, en natuurlijk gefeliciteert met je zwangerschap.
Jeetje meid... Wat erg om dit mee te maken! Ik heb er geen woorden voor echt niet. Hoe kan hij zo ineens verliefd worden en omslaan? Onbegrijpelijk zeg. Sterkte!
bedankt voor jullie steun en tips, ik snap ook nog steeds niet hoe hij zo plotseling verliefd iskunnen worden op een ander, ok dat je dat gevoel ff hebt als je iemand ziet, je weet wel van die vlinders, maar om nou meteen te moeten zeggen ik wil niet meer verder met je na 11 jaar, en dat terwijl we samen een kindje wilden en er een jaar mee bezig zijn geweest. Nog steeds bevat ik zijn redenering niet om meteen in een nieuwe relatie te storten. dus voor mijn gevoel hebben de afgelopen 11 jaar gewoon niks betekend.
Meid, ik wens je heel veel sterkte in deze zware periode.Probeer van je zwangerschap te genieten en laat je niet gek maken door hem.Dat is ie niet waard en laat je vooral niet dwingen om hem z'n kind te laten erkennen.
Tsja het is toch zonde als iemand niet ziet dat een verliefdheidje omslaat in houden van of een verbroken relatie en jullie houden van laat vallen voor een verliefdheidje wat in the end wellicht nul komma nul voorstelt he.....mannen zijn soms een beetje gek.
Wat verschrikkelijk meid! Heel veel sterkte.. 1 ding wil ik je mee geven. Erkennen kan altijd nog, laat hem eerst maar is werken aan een goede band met jou en jullie kindje..dan kan hij laten zien dat hij t waard is. Voor dat er getouwtrek komt en hij er niet is voor t kindje! Heel veel sterkte..
Oh meis wat erg vindt ik dit voor je Probeer te genieten van je zwangerschap, al zal het moeilijk worden. Probeer het ook zoveel mogelijk van je af te praten, bij familie, vrienden of hier. Heel veel sterkte meis!
bedankt voor jullie steun ik probeer alle voors en tegens af te wegen, maar het is allemaal zo moeilijk. Nu gaan er ook al leugens rond over mij, en roddels, en dat maakt het alleen maar moeilijker, ik heb hem gezegd dat hij niet alles moet geloven wat er gezegd wordt, dat er nog wel meer zal komen van die leugens. die leugens kwamen namelijk uit zijn familie, maar ik heb helemaal niemand meer gesproken van zijn familie, ook die hebben me laten vallen als een baksteen. behalve dan zijn peettante, die sprak mij aan op hyves en vroeg hoe alles ging en hoe het met de zwangerschap ging. dat kon ik dan wel weer waarderen.
echt naar voor je allemaal meid. Die kerel van je mag wel eens wat ruggen graat gaan laten zien. Ik denk dat als het tussen jullie goed komt/is/blijft er toch op een bepaald punt stappen genomen moeten worden want jullie samenzijn in combi met het contact met zijn moeder gaat niet werken. Want elke situatie gaat dat mormel aangrijpen om jou de grond in te douwen.
nou heeft die b.tch (die nieuwe vriendin) ook nog mijn telefoonnummer achterhaald. en mij van zijn hyves geknikkerd, en onze mooie echofoto's ook verwijderd, en dat terwijl we op die manier elkaar op de hoogte zouden houden van de zwangerschap, omdat ik daar een blog bijhou. En nu dankzij HAAR kan hij dus niets meer zien. Oh ja ze smste nog: er komt een dag dat je bevallen bent, en meisje dan ben je van mij..... bah bah bah, wat is ze lekker zeker van haar relatie. hij mag straks niet alleen komen kijken als de kleine er is, maar dat is een probleem, want zij komt er bij mij dus echt niet in. sorry dat ik me gal hier spuw, maar ik moet het gewoon van me afschrijven. ze zei ook dat ik en slechte moeder zou zijn, omdat ik nu geen vast contract krijg en in de ziektewet zit vanwege alle stress. Ook hoefde ik niks te verwachten van financiele steun van hem want daar zou zij wel een stokje voor stoken. en dat zei ze via de chat onder mijn ex zijn naam, daarom reageerde ik in eerste instantie, want zondag is hij ook via de chat in contact gekomen met me, en is nog op bezoek geweest. ik wed dat ZIJ dar niks vanaf weet Nogmaals excuses voor mijn gal dat ik spuw
omg wat een ellende voor je.. terwijl je rust nu zo belangrijk is met je zwangerschap...! heeft die b.tch zelf kinderen? hoop het niet want die is het echt niet waard... zou iig zorgen dat zij zeker niets met je kindje te maken zal kunnen krijgen. en je zult er nu nog niet aan willen denken maar maak van alles wat zij (en hij) doet naar jou bewijsmateriaal voor mocht er over een hele poos, als de kleine er is, een rechtzaak van komen. ik weet dat dat eigenlijk iets is waar je liever nog niet mee bezig bent maar juist nu kun je daar het beste bewijs voor vergaren ( en mocht het later niet nodig zijn kun je het alsnog weg doen maar ow wat zul je blij zijn dat je het hebt als je het wel nodig hebt ) hoe moeilijk het ook is, probeer vooral aan jezelf en je kleintje te denken. je hoeft je absoluut niet schuldig te voelen dat je in de zw zit, dat verwijt niemand (met gezond verstand) je, dat weet ik zeker! heel, heel veel sterkte met alles.
wat een rare situatie!!! onbegrijpelijk dat je ex gelijk toegeeft aan een nieuwe liefde terwijl jullie zo lang bij elkaar zijn en jij zwanger bent. en wie denkt die nieuwe vriendin wel dat ze is!!! ze is pas komen kijken toen jij al zwanger was. Ze heeft hier niets over te zeggen en zou respect voor je moeten hebben. Maar als ik het zo lees, denk ik dat je ook niet alles verteld. Vraag me wel af wat er nog meer gebeurd is, dat die vriendin en je ex zo reageren. Of zijn ze echt psychisch gestoord.