Schoonfamilie

Uhm, waarom past ze dan 1 dag in de week op je dochter??

 

Tsja... Ik zou me vooral proberen zo min mogelijk te ergeren en het aan je vriend overlaten, het is zijn moeder.
Natuurlijk heb je het er samen over en irriteren situaties jouw flink.
Je kunt prima je mening geven tegen haar (op een nette manier), maar dingen als minder contact etc zouden toch bij hem vandaan moeten komen?

 

Nou eerlijk gezegd is het wel netjes om samen op re ruimen tenzij ze expliciet zegt dat ze zelf wil doen.

En spinnewebben , zat die rondom de pot of hing er iets aan het plafond .


Je komt wel erg negatief over vindt ik
.

 

Het zou jullie wel sieren om samen de afwas te doen en speelgoed op te ruimen.

Verder, als ze goed genoeg is om op te passen,
valt er weinig te klagen. Iemand anders de opvoeding van je kind toevertrouwen is best een belangrijk aspect. Is het echt alleen om haar haar kleinkind niet te ontnemen of gemakzucht van jullie kant?

 

Is ze niet heel eenzaam? Door eenzaamheid en bv depressie kan iemand ook ‘verslonzen’ (hoewel ik een spinnenwebje daar niet meteen onder vind vallen, hier stikt het van de spinnen en die maken in no time een web…), plus dingen wat mooier vertellen dan het werkelijk is (feitelijk dus liegen) is ook niet vreemd daarbij…Zelfde met mannen via internet zoeken. ik zou haar daar echt niet meteen op afrekenen, maar ik weet niet waar ze over liegt natuurlijk. Ik lees niets waardoor ik contact zou willen verbreken of verminderen, plus ze is duidelijk dol op haar kleindochter- dat zou ik nooit op het spel gaan zetten! Zo’n band met je grootmoeder op kunnen bouwen is heel mooi.

En zwager, tja, ik lees daar ook wel eenzaamheid in? Als hij vervolgens het contact met jullie verbreekt, weet ik ook niet goed wat je nog kan doen…

 

Dat haar huis vies is wil natuurlijk niet zeggen dat je er zelf dan maar ook niets aan hoeft te doen. Samen afwassen na het eten en de knuffels opruimen waar, naar ik aanneem, jullie dochter mee gespeeld heeft was wel zo netjes geweest.

 

Een vies huis hebben is soms een teken van onmacht. Wel vervelend dat jullie band met elkaar wat lastig verloopt. Met elkaar rustig om de tafel en dingen naar elkaar uitspreken misschien nog een optie?

 

Als het zo vies is waarom dan wel bij haar eten?

Misschien heeft ze ondersteuning nodig bij het huishouden en haar zaakjes op orde krijgen of was dit al haar hele leven zo?

Snap het niet eigenlijk willen jullie zo min mogelijk contact maar ze is wel goed genoeg om op te passen.

Misschien moeten jullie eerst zelf wat keuzes maken.

Accepteer hoe ze is en of help der waar mogelijk of trek een andere conclusie.

 

Misschien is je zwager ontzettend eenzaam en zijn zijn verhalen ook een masker. Wat is de moeite een keertje langs te gaan?

Ik heb ook een schoonzus en zwager die énorm aan verjaardagen hangen en ik niet en ze vieren ze alle 6. Ondanks dat ik er geen zin in heb ga ik toch eventjes en zie dat als wat voor hen belangrijk is.

 

Ik vind het een heel onsamenhangend verhaal… maar als het referentiekader is voor problemen met je schoonmoeder, de situatie is wat je nu schetst vind ik dat je gigantisch overdrijft. Als er echt zoveel issues en problemen zijn, waarom vertrouw je dan in hemelsnaam je kind aan haar toe?

Oh.. en niet even opruimen. Sorry. Maar gewoon asso vind ik dat. Je geeft aan “ ze werkt niet veel “ het is niet aan jou om te bepalen hoe ze dan haar tijd in deelt hè. Zou je andersom ook niet leuk vinden.

Dus ik ben vooral benieuwd om advies te kunnen geven naar de rest van de problemen waar je een boek over kunt schrijven want op basis van dit verhaal denk ik eigenlijk; joh. Maak je niet zo druk.

 

Ik snap haar wel! Ondanks dat ze zelf niet schoonmaakt/netjes houd zal het jouw wel sieren om je eigen rommel die je kind overigs maakt op te ruimen voor je vertrekt. Mijn moeder zal er ook wat van zeggen als ik de speelgoed niet opruim en zo weg zal gaan en terecht toch? en als ik ergens zou gaan eten zal ik ook hulp aanbieden om even de boel netjes achter te laten! Dat is toch helemaal niet zo gek?

 

Heb je je wel eens afgevraagd of jullie houding niet bijdraagt aan de algehele situatie? Het is niet jouw moeder dus pas op dat je je vriend niet -on-bewust beïnvloed met jouw gedachten over je schoonmoeder. Mij bekruipt het gevoel dat je liever hebt dat je helemaal geen contact meer wilt hebben met haar, maar besef dat jij daar niks over te zeggen hebt als het om zijn eigen persoonlijke beslissing gaat. Je maakt daar meer kapot mee dan je lief is, als jij hem beïnvloed met het contact verbreken gaat dat frictie geven in jullie relatie en komt er een moment dat hij je dat kwalijk gaat nemen. Mijn tip is echt om dat niet te moeten willen.

Als ik zie dat iemand het niet red thuis help ik even met schoonmaken en als je daar hebt gegeten en je kind heeft er een bende van gemaakt dan vind ik dat je dat even op kan ruimen. Maar dat zijn mijn normen en waarde, ik snap dus wel dat je schoonmoeder daar wat van vind.

 

Komt op mij over alsof je schoonmoeder vooral erg eenzaam en ongelukkig is. Geldproblemen, moeite met haar huis schoonhouden, van relatie naar relatie gaan. Dat zijn allemaal signalen. Je kan haar daarom veroordelen, maar ik denk dat helpen misschien een beter idee is. Daar is familie toch (juist) ook voor?
Ik zou minder focussen op de symptomen, en meer focussen op de onderliggende zaken.

 

Ik zou wel de rommel die mijn kinderen maken opruimen en ik zou ook zeker helpen met opruimen en afwassen zonder zelfs maar te vragen of ik kan helpen
Je bent samen dus ruim je ook samen op vind ik

 

Eens met de rest. Wij gaan bij beide ouders pas zitten en koffie/thee drinken als de tafel is afgeruimd, vaatwasser gevuld, boel aan de kant. Logisch toch. En natuurlijk past soms niet alles (en staat dat klaar voor de volgende ronde) of staan er nog wat restjes af te koelen, maar de vuile borden zijn dan toch gewoon uit beeld.
En voordat we vertrekken zijn de eventueel gebruikte bedden opgeruimd, speelgoed opgeruimd, alles weer zoals je het aantrof.
Een gastheer/vrouw heeft het al druk genoeg.

En in bredere zin, je schoonmoeder lijkt in algemene zin wat moeite te hebben om haar leven op de rit te krijgen. Financieel, relaties, praktisch. Ik weet nstuurlijk niet hoe ze als persoon is. Maar ja, ik vind het niet meer dan logisch dat je dan je kinderen om hulp vraagt. Zie het als een groot compliment dat ze emotioneel goed bij haar zoon terecht kan/durft.
Kijk hoe je haar vooruit kan helpen.
Net als je zwager, nodig hem eens een weekendje bij jullie uit, je zwager is eenzaam en heeft behoefte aan dit contact. Is het zo moeilijk om af en toe wat aandacht aan hem te geven?

Ik zou bijna zeggen, leer waarderen wat je hebt voordat je het niet meer hebt.

 

Wat heb ik dan bijzondere (schoon)ouders zeg. Als we daar zijn geweest en bijvoorbeeld mee heb en gegeten, zeggen die uit zichzelf al; ga maar lekker naar huis hoor, ik doe de rest wel even opruimen. Bij speelgoed zegt mn moeder bijvoorbeeld altijd; is allemaal droog vuil, heb ik zo weer opgeruimd. Dus ja, als er wordt gezeurd enkel over 8 knuffels speelgoed wat er nog ligt, denk ik echt; zeur niet zo en ga daar al helemaal niet voor appen. Ik kan me dat dus ook werkelijk niet voorstellen hoe zo iets zou gaan, dus je ook niet echt tips geven..

 

Ik heb dat vaak genoeg meegemaakt dat iemand zei joh ga maar lekker ik doe het wel. En toch help ik mee vooral als het mijn kinderen zijn geweest die troep hebben gemaakt. Het zou me totaal niet lekker zitten om de boel de boel te laten. Daarbij heb ik graag dat mijn kinderen leren dat wanneer ze klaar zijn met spelen er ook opgeruimd dient te worden en zeker bij een andere thuis.

 

Dit zeggen mijn ouders ook altijd maar toch ruim ik het op
Leer m’n kinderen ook altijd bij anderen hun spullen op te ruimen

dat ze daarna appt over de rommel vind ik ook wel zeuren
Maar ik laat niet iemand met afwas en een bende achter en zelf lekker naar huis