Het is maar net wat je gewend bent denk ik. Net als de familie Cudogham, ik zou gillend gek worden in dat kleine appartementje met zoveel mensen, maar zij zijn er gelukkig.
Van die beelden krijg ik het benauwder dan van het schip van zeldenrust. Voelt zo hokkerig en klein voor mij. En ja, dan kan je in een huis wonen maar in Amsterdam laat je je kinderen ook niet zomaar buiten spelen. Of althans, hun niet van wat ik zie. Best kans dat het in bepaalde stukken wel kan, zo goed ken ik Amsterdam niet. Dus nee, ik zie niet waarom schipperskinderen zieliger zouden zijn
Ja, ik ook zeer zeker. Maar beide zouden niet mijn ding zijn, en beide vind ik ook niet zielig. Het is gewoon net wat je gewend bent en waarmee je bent opgegroeid .
Nou zo zwart wit laten ze het wel zien. Het zag er op die betreffende beelden ook saai uit met weinig ruimte. Zoals jij en Zeilboot na mijn post uitleggen krijg ik daar al een heel ander beeld van dan wat ik bij deze aflevering zag.
Dat dus niet vind ik weer want die kunnen dus overal naartoe en naar buiten. Op een schip ben je toch meer beperkt want die leg je niet zomaar even aan de kant om te gaan wandelen.
Ik denk dat het ook te maken heeft met niet beter weten totdat een vriendje of vriendinnetje het wel kan of mag en je dus meemaakt dat het ook anders kan zijn. Mijn jeugd wist ik niet beter of de vakanties waren net zoals de gewone schoolweken, gewoon thuis. Mijn ouders gingen nooit op vakantie en als we 4x in de 6 weken zomervakantie een dagje weggingen was het veel. En dan liep het niet eens vast op het financiële plaatje maar meer dat mijn moeder een echte huismus was en in mijn ogen destijds een obsessie had voor het huishouden. Want mijn moeder was altijd bezig met het huishouden, huishouden voor en huishouden na.. Totdat je dan vriendinnen krijgt die vlak voor de zomervakantie vertellen dat ze 2 weken met hun ouders op vakantie gaan of vanalles gaan ondernemen in de vakantie. En jij zelf eigenlijk na de vakantie weinig bijzonders hebt te delen in de klas. Ja daar was ik zeker jaloers op want ik had niets om naar uit te kijken in de vakantie. Het was eerder 6 weken vervelen omdat de buurtkinderen dan wél weg waren op vakantie. En dat zie je in deze gezinnen ook terug, het ene gezin gaat creatiever om vrije dagen en vakanties dan het andere gezin en dat vind ik vooral zo mooi aan het gezin jelies die kunnen van iets simpels echt wat leuks maken zoals dat slaapfeestje met zn allen beneden. Wat betreft de boodschappen zei vader jelies ook dat hij het echt niet alle dagen zo ruim budget aan boodschappen uitgeeft maar zo en nu dan het niet zo nauw neemt om de kinderen wat lekkers te gunnen. Echt respect voor dat je ondanks de dure tijd en een groot gezin dit toch kan doen en je die koppies helemaal ziet glunderen van geluk van dat ene zakje snoep extra. Die kleine dingen wat zo simpel kan zijn maken de dag van zo'n kind weer goed en zien het vooral niet als iets vanzelfsprekend. Daar heb ik echt bewondering voor want mijn kleuter van 4 vindt het al de normaalste zaak dat er na elke avondmaal een toetje volgt en wanneer dat niet het geval is schiet hij in een driftbui Sommige gezinnen vind ik niet zo leuk, die sfeer die er dan hangt zoals het gezin van Rob en Thaila.. ze zullen vast gelukkig zijn met elkaar, maar op beeld spat het er niet vanaf. Ook vind ik die kinderen met regelmaat respectloos praten tegen hun ouders en dat er dan zo soft op gereageerd wordt snap ik dan ook niet. Zeker die Rob wordt totaal overlopen door zijn eigen kinderen, want als moeders er niet is hebben die kinderen helemaal geen rem.
Die chaos bij fam B maakt het ook wel leuk om te kijken. De Jelies vind ik ook leuk, heel lief en heel geschikt voor groot gezin en ze doen het geweldig, maar soms is het bijna saai. En denk soms ze hebben allemaal rustige meisjes, wat als zij een aantal drukke jongens hadden, die wat minder meewerken en luisteren. Al krijg je met de genen van Janneke waarschijnlijk alleen maar lieve kindjes en zijn ze heel duidelijke en consequent naar hun kinderen
Familie B. is ook niet onze manier, maar ik geloof wel dat ze gelukkig zijn. Dat vindt ik zo leuk aan dit programma, alle gezinnen zijn zo andere. Janneke Jelies vindt ik een bijzonder liefdevol mens, ze is er voor gemaakt denk ik dan ik haal er voor mezelf soms een leerpuntje uit. Ons gezin is soms minder rustig met minder kinderen, maar wij hebben beide alle meer temperament en dat zie je uiteindelijk ook terug in de kinderen
Ben ik met je eens. De Buddenbrucks krijgen altijd commentaar op de chaos maar men moet niet vergeten dat de dynamiek met zo'n jongensgezin gewoon al heel anders is. En ik ben er echt van overtuigd dat, als Janneke allemaal jongens had gehad, het ook een heel andere situatie zou zijn. Jongens zijn veel meer aanwezig en met zovelen samen zijn er altijd wel iets pittiger karaktertjes bij, ze stoeien met elkaar etc. Je kunt dan consequent zijn hoe je wil maar de energie met meerdere jongens is anders. Het is met 8 meiden gewoon een heel andere situatie, en om te beginnen minder een uitdaging dan voor de Buddenbrucks. Ik vind het dan ook niet terecht als mensen alleen maar negatief zijn over hun, dan denk ik, ga er maar voor staan. Ze corrigeren de kinderen ook maar boys will be boys en die zijn meestal wat meer van de randjes opzoeken enz. Ik veroordeel ze in elk geval niet wat dat betreft..
Absoluut, toch helpt het ook zeer zeker mee hoe je zelf bent. Thaila is een schat van een mens maar is zelf ook wel fel en 'schreeuwerig'. Dit bedoel ik niet negatief hoor, maar zo is t gewoon, hun dynamiek onderling is veel pittiger. Verder mogen de kinderen best veel totdat t echt te ver gaat en dan wordt er geschreeuwd. In basis hebben de kinderen echt wel minder sturing en een rem. Thaila is veel bezig met de kinderen en Rob eigenlijk niet zoveel en ook nog eens totaal anders. Janneke ook veel meer dan Johan, maar Johan doet ook dingen met zn kinderen en daarnaast nog redelijk hetzelfde als Janneke. Dat maakt echt wel verschil. Je leeft je kinderen voor, dus wanneer je zelf heel rustig bent, situaties niet zo vaak escaleren door je eigen manier van doen, de situaties ook heel rustig worden opgelost, etc is de dynamiek in een gezin natuurlijk ook veel anders.
Ja, inderdaad. Ik heb ook 3 jongens en ik heb er 1 bij met een pittiger karakter, daar kan ik zo lief en geduldig mee zijn maar af en toe word je ook gewoon moedeloos van het niet geluister/randje opzoeken. Op een gegeven moment is dan ook jouw maximum bereikt. En als dat dan aan de dagelijkse orde is... Mijn andere 2 zijn van nature heel rustig dus dat verschil is merkbaar. Ik kan me voorstellen dat Thaila die zwaarte voelt van de continue stroom van drukte en natuurlijk vaak het geklier bij de kids onderling, en dat ze daardoor nu meteen wat feller reageert omdat ze anders niet gehoord wordt. Het is echt niet niks met die opgroeiende boefjes. Ze moet de boel toch een beetje in het gareel houden en als ik haar zo zie heeft ze het hart wel op de juiste plaats. Alleen is het nogal wat om die boys op dagelijkse basis bezig te houden en ervoor te zorgen dat ze enigzins luisteren. Ik kan me haar situatie wel voorstellen.
Ik erger me dood aan de Cudoghams, vooral de moeder Alles is een lesje, alles moet in pastel en alles moet gezond Zo dat is eruit
Zo, dit kan ook zo in het klaag maar raak topic Maar gelijk heb je, ik vind de Cudoghams sowieso het minst leuk om naar te kijken.
Vergeet genen daarin niet. Kinderen reageren niet allemaal hetzelfde. Ik ben echt niet schreeuwerig van nature. Maar als we deel nemen aan het verkeer voel ik mij een commando. Dat vergeet ik ook nog wel eens uit te zetten als we van de fiets afstappen. Als (een deel) van hun kinderen informatie ook zo verwerken moet de prikkel groter zijn. En de hele tijd informatie voeren helpt dan ook niet. Dat maakt de belangrijkere prikkels ook minder opvallend. Dat de roedel verdelen halve last is ipv kinderen +1 ben ik helemaal met jou eens.