Ik heb altijd in België gewoond, ik heb dit forum uitgekozen omdat daar wel de meeste meiden opzitten en er dus allerlei zaken aan bod komen. Ik had woensdag (gisteren dus) de inseminatie. Ze hebben 22 miljoen zaadcellen ingebracht, ze hadden een mobiliteit van 64% (volgens de gyn is dit een prima staal). Het ging allemaal snel en heb er niks van gevoeld. In feite had mijn man niet per sé mee hoeven te gaan naar de IUI zelf.. hij zat er maar bij en keek ernaar Als er nog volgende keren zouden komen, zal ik wel alleen gaan, denk ik. Als hij zijn zaadstaal 's ochtends voor zijn werk gaat dragen, is dat genoeg. Nu heeft de sukkelaar een halve dag verlof moeten nemen. Maar ja, nu weet hij hoe en wat ze daar doen, he. Ik mocht na de IUI direct opstaan en mij aankleden. Je hoort vaak van meiden die nog kwartier mochten blijven liggen. Ze moet gezien hebben dat ik het niet geheel vertrouwde, want ze zei uit zichzelf dat ik niet moest blijven liggen, dat dat niet uitmaakt. Ze spuiten dat hoog in de baarmoeder in, dus volgens mij loopt dat er inderdaad toch niet meer uit. Ik heb niks voelen lopen. Twee uur later ongeveer is mijn ei gesprongen, dat heb ik gevoeld. Dus alles netjes op tijd. Dan zeg ik het ook maar, he : mijn nod is op 19/01 en de 20ste kan ik testen, zei ze. Gisterenavond was ik iets aan het bedenken: in juli vonden ze een cyste in mijn eierstok en door een maand te pil te nemen is die weggegaan. En sinds de eerste ronde (oktober 2010) ná die cyste, voel ik steeds mijn eisprong. Daarvoor dus nooit. Ik vraag me al af of ik wel een eisprong had daarvoor. Hoewel mijn bloedwaarden destijds goed waren en mijn temperatuur netjes met 0,2 omhoog ging na de eisprong. Maar toch.. ik voel het nu (enkele dagen zeurende pijn links of rechts) en voorheen niks te bespeuren. Vreemd, he?
Wat maf dat je meteen mocht opstaan. Ik heb het vandaag gehad en moest idd een kwartier blijven liggen zodat het zijn werk kan doen. Ik bekijk het maar zo omhoog zwemmen gaat niet dus wanneer je ligt hoeft het alleen maar vooruit te zwemmen. Hmmm iets te plastich zeg maar. Any way we maken nu het grapje wij gaan zwanger worden zonder sex! (hopen dat het lukt dan) Ik voelde er eigenlijk niets van. Alleen als het slangetje naar binnen ging voelde een beetje vervelend. Verder nergens last van. Mijn mannetje was ook meegegaan. Vond het wel prettig dat hij er bij was. Is het voor hem ook wat duidelijker wat het inhoudt. Ik heb het op school gehad dus voor mij is het duidelijk maar hij kent en weet er niets van. Misschien dat die cyste ervoor zorgde dat je het allemaal niet zo goed voelde. Ik voel er eigenlijk niets van. Dus ben jaloers op je
ja, dat zeggen we nu ook: zwanger zonder seks Mijn schoonfamilie zal gechoqueerd zijn als ze ooit weten wat we er allemaal voor moeten doen hebben. (Mijn ouders weten het al) Er is daar niemand die niet van de eerste maand zwanger is geraakt. Mijn schoonzus, die toch vermoedt dat we al een hele tijd bezig zijn, begon op het nieuwjaarsdiner toch wel toevallig over een kennis wiens zoveelste IVF mislukt was. En toen keek ze naar mijn man en mij en zei 'het is toch ongelooflijk wat mensen allemaal doorstaan om toch maar kindjes te kunnen krijgen, he.' Speurend naar een vertrekking in ons gelaat.. In feite zou het gemakkelijker zijn moesten ze het allemaal weten.. bespaart ons dergelijke vragenrondes. Zie ons nu zitten: 14 dagen op het wachtbankje.. gelukkig is het nog te vroeg om op allerlei verschijnselen, buikkrampjes enz te letten, dus voorlopig ben ik nog (redelijk) kalm Ik wou dat ik wat meer kon denken van 'als het zo is, dan is het zo, of ik nu een week zenuwachtig loop of niet'. Ik merk wel, hoe langer het duurt, hoe zenuwachtiger ik ben. De eerste vier maand was dat allemaal nog leuk en afwachten en er was niks verloren.. maar nu.. pff. Ik heb zelfs dat slangetje niet gevoeld. De gyn zei ineens 'het zal zonet wellicht wat vervelend gevoeld hebben, want ik moest een beetje zoeken naar de ingang'. Heu.. niks gevoeld! Ja, het was eigenlijk twee keer niks, he. Ik vond het al erg dat ik mijn man daarvoor een halve dag verlof heb laten nemen Ja, is wel handig nu ik de eisprong voel. Vroeger hield ik mijn temperatuur bij om te zien van 'he, ik heb hem eergisteren gehad, heb ik geklust? Ja! Oké!' Nu hoeft dat dus niet meer .
Ik weet niet wat beter is vertellen of niet. Een aantal mensen in mijn omgeving weten het maar niemand die iets vraagt. Ik vind dat op zich ook wel pijnlijk. Ik wil er niet de heledag over praten maar af en toe wil ik het delen dat ik zo'n pijn in mijn hart heb. En dat ik voor me gevoel (of misschien echt) ouder zie worden. Ik krijg rimpels en een grijze rand onder mijn ogen. Ik sprankel niet meer. Hang de clown uit op het werk zodat niemand mijn verdriet voelt of ziet. En wat ik het ergste vind is dat zijn hoofd huid zo schilfert van de stress. Heb van alles geprobeerd maar de kapper zegt dat het komt omdat ik teveel spanning heb. Ik weet niet of ik aardig kan doen tegen de mensen als ze wel ineens aandacht gaan geven zodra ik ooit wel een keer zwanger ben. Ik heb het nu moeilijk en nu ziet niemand me en zometeen waarschijnlijk wel. Vind het heel pijnlijk. Pas zei mijn broer (wie een grote kinderwens heeft maar geen partner) 'ja maar het moet wel lukken' voelde me zo aangevallen maar later besefte ik dat het over hem zelf ging. idd 14 dagen wat een end! Mijn gevoel zegt dat het niet lukt deze maand. Maar dat kan ook zelf bescherming zijn! Ik weet het niet. Wachten wachten en nog eens wachten
Anita, hou je het wat uit op dat wachtbankje? Hier zijn de emoties en hormonen precies wat bedaard.. ik ben al twee dagen redelijk kalm. Op het werk ben ik druk bezig met nieuwe materie onder de knie te krijgen plus het is druk, dus de dag is voorbij alvorens ik over je-weet-wel kunnen piekeren en tobben heb. En ook omdat het nog te vroeg is om dingen te voelen of roze of bruine afscheiding te zien bij toiletbezoek. Alles relaxed dus. Ben benieuwd hoe lang ik dit volhoud!
ik ben ook wel relaxt. Heb meer last van het feit dat ik mijn medicijnen niet in mag nemen. Ben nu wat somberder en zie wat eerder grijze wolken zeg maar. Maar het wachten gaat wel goed. Geloof er niet in dat scheelt ook! Kan niet geloven dat ik ooit zwanger zal zijn. Maar heb jij honden? Volgens mij heb ik dat ergens een keer gelezen.
Ik kan het me ook niet voorstellen dat het ooit mijn beurt zal zijn, hoor.. ik ben het nu al zo gewoon dat het steeds de anderen zijn die zwanger blijken. Maar langs de andere kant, denk niet iedereen dat? Ik heb geen honden, maar wel 3 katten (onze 4de hebben we vorige maand helaas moeten laten inslapen, die was heel ziek). Misschien dat een tikkeltje somber zijn en er niet in geloven beter is dan gestresseerd rondlopen en niet kunnen slapen daardoor. Dat laatste lijkt me nefast voor een zwangerschap. Tja, we (lees: de dokters ) hebben er alles aan gedaan deze maand om het te doen slagen, he.. meer kunnen we niet doen. Dat houd ik mezelf ook voor. Ik hoef me niet af te vragen of we wel op het juiste moment hebben geklust, of het wel het meest 'bevorderende' standje was enz enz. En daardoor ben ik wel wat kalmer.
is ook zo we hebben gedaan wat momenteel in ons vermogen lag. Heb net op het werk even naar de lab uitslagen van het brouwsel van man lief en het is zelfs verbeterd! Meer leven, meer bewegen en van 10 milj naar 13 milj! Whaha de vlag kan uit.....We gaan lekker door zonder alcohol en met fruit hapjes. ik krijg nu wel steeds van iedereen te horen of het wel goed met me gaat! Schijn er niet blij en een beetje witjes uit te zien. Ach denk ik dan je moest eens weten hoe ik me voel. Ik merk wel dat ik onbewust veel vreet (lees chocolade freak) kan er niets aan doen voor ik het weet heb ik al weer wat in mijn mond. Dat van die honden. Ik heb er zelf twee en die doen niet anders dan anders dus ben niet zwanger. Rex trekt me nog steeds om en Gucci kijk niet liever naar me dan anders. Geloof namelijk dat dieren merken wanneer je zwanger bent. any way we zijn weer een dag verder moest vandaag een afspraak voor een patient maken op de 21 ste dacht meteen dan kan ik testen! Hoe erg....
Ik heb er bewust een paar dagen niet aan gedacht. En dat werkt, want ik was veel kalmer. Maar het is hier game over, morgen worden de ongi verwacht en vandaag, net zoals andere maanden, reeds het eerste roze te bespeuren. Dus morgen ongi. Het valt me niet eens als een klap, in tegenstelling tot andere maanden. De gyn zei dat er per keer maar 10-15% kans was dat het lukt, dus we zouden al het winnende lot moeten grijpen hebben.. over naar volgende maand! Hoe zit het bij jou? Het is voor overmorgen, zeker?
morgen zit ik op dag 28 dus zou ik ongi moeten worden. Heb wel krampen maar meestal wordt ik 's avonds ongi of 's morgens vroeg. Dus wat niet is kan komen. Wacht het rustig op. Moet zeggen dat het nu erger begint te worden. Dus op naar de volgende ronde. Moet zeggen had wel goede hoop. Maar volgende ronde gaan we weer gezellig gelijk op