Vorig jaar deze periode was ik al ziek... zo ziek dat ik niets meer kon, zelfs niet meer douchen zonder dat het zwart werd voor mijn ogen. Maar ik werd niet serieus genomen door de vk. Volgende week dinsdag is het een jaar geleden dat ik werd opgenomen in het zkh met HELLP... En nog eens 5 dagen later wordt mijn kleine meid 1 jaar... 14 januari is de tweede keer haar 1ste verjaardag... dan is ze precies een jaar thuis. Pfff ik vind het best moeilijk... Nu met het verhuizen vond ik mijn zwangerschapskleding terug, fotoalbums, het boek wat de mensen op de neo hebben geschreven toen ze daar lag, het tasje met haar monitordraadjes, spalkje etc... Wat een hoop herinneringen. De hele tijd het "gelukkig maar dat ik toch nog werd doorgestuurd naar het zkh die dag, anders was het helemaal anders gelopen". Het kijken naar de foto's van op de neonatologie, meteen kippevel en tranen... En waarom? Het gaat nou toch allemaal goed? Maar toch... De eerste week met Kaylee... Haar temp die zakte naar 35.3... getwijfel over of ze weer terug moest naar de neo of niet. Toen na twee dagen gelukkig een goede temp die ze ook vasthield. Daarna de eerste maanden... een meisje wat 16u per dag huilt... ouders die op zijn en ten einde raad en zich afvragen wat ze fout doen. Daarna een betere periode, blijkt ons meisje erg aan haar mama te hangen Misschien toch een bevestiging dat we wat goed doen. Met 9 mnd... weer huilen huilen huilen... Radeloos, niet meer weten waarom je ooit kinderen wilde en dan toch weer wel omdat ze haar armpjes naar je uitstrekt en zich helemaal aan je vastklampt. En nu... nu weten we waarom ze zoveel huilt. Moeten we ermee om leren gaan. En dat gaat steeds beter, zowel voor haar als voor ons. Het was een bewogen jaar... maar wat ben ik blij dat we hem toch samen met haar hebben mogen meemaken Want... het had zo anders kunnen zijn...
Gadver meid, ik krijg helemaal kippenvel... Wat heb je dat mooi geschreven! En nog even en dan word je meisje al een jaar, zo snel! Vorig jaar toen ik op dit forum kwam was ze net geboren, ongeloofelijk! Een bijzonder jaar, en hopelijk een goed 2e jaar voor Kaylee en jullie! Het scheelt al dat jullie weten waarom ze zoveel huilt, dan kunnen jullie het een plekje geven! Liefs
Wat een verhaal...... Mooi geschreven, zo vol gevoel en vooral heel veel liefde......... wat doet zo'n kleintje toch veel met je, ze maakt veel in de los...... En wat het huilen betreft? Hier hebben we ook zo'n dame, we halen kracht uit de momenten dat ze het wel naar haar zin heeft........ Knuffel........
Hehe de eerste 4 maanden heeft Kaylee t geen moment naar haar zin gehad Ik hoop dat ik t na 14 januari kan afsluiten want ik vind dit echt een lastige periode... bah...
Vandaag een jaar geleden, rond deze tijd, hoorden we dat Kaylee de 14de naar huis mocht... Mooi he... Moest er opeens aan denken (en weer traantjes haha). Morgen en overmorgen heeft ze verjaardagsfeestje (in Nederland, het feestje op haar verjaardag zelf was in Belgie). We vonden het wel mooi om het in het weekend te doen dat ze een jaar thuis is, een soort tweede verjaardag zeg maar. Ik ben nu veel emotioneler dan op haar verjaardag zelf merk ik, maar meer "blij" dan het verdrietige... Het is goed zo, zondag wordt het afgesloten, dan is ze een jaar lekker thuis bij ons
Heerlijk om te horen dat je weer wat "blijer" bent! Zondag eens lekker extra van elkaar genieten, maak er een mooie dag van!
Mooie woorden...en fijn dat het nu allemaal beter gaat. Tis ook een ontzettend mooi meisje! En jullie hebben samen natuurlijk heel wat meegemaakt in dit jaar. Misschien dat je het nu pas goed voelt wat het met je doet en wat het met je deed. Want er is heel wat gebeurd in die tijd! Fijn dat het nu allemaal beter gaat. En wat gaat het allemaal snel he en wat worden ze dan al "groot'. Bij deze nog gefeliciteerd met je meisje en heel veel geluk samen! En voor zondag een hele fijne dag gewenst!