Het komt allemaal goed....dat zijn gewoon loze woorden. want wie garandeerd dat het goed komt? Mensen roepen dat omdat ze niks anders weten te zeggen, en als ze dat zeggen ben je ook meteen utigepraat dus zijn ze er weer vanaf. Als iemand zegt dat het goedkomt dan vraag ik tegenwoordig of ze helderziend zijn. Is het antwoord nee, dan zeg ik: hoe weet JIJ dan dat het helemaal goed komt? Kan ook niks met die woorden...maar het is zoals al die dooddoeners "goed bedoeld". Meiden, ik zit in een enorme dip en kom daar moeilijk uit. Ben helemaal van de leg...vandaar ook dat ik mss erg negatief ben...ik weet het niet. Ik kan de hele dag wel slapen, heb nergens zin in, helemaal geen energie, niks boeit me meer en kan alleen maar negatieve gedachtes hebben bij alle mensen in mn omgeving die kinderen hebben of krijgen. Misschien ben ik in een depressie beland of ik verlies mijn verstand onderhand??? Weet wel dat ik deze modus in mn hoofd niet fijn vind.
Ik denk dat wij allemaal jouw modus herkennen. De modus dat je denkt.. weet je, al vergaat de wereld, so what.. I don't care.. Meestal is dit een extra dipje en kom je er wel weer uit. Althans ik zit nog wel in mijn dip maar gaat weer langzaam beter. Weet je wanneer mijn dip erg is, als er iemand zwanger blijkt of ik weer een babyshower in mijn mik geduwd krijg. Dat je denkt, ik kan het niet maken niet te gaan maar mijn hart gilt NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE. Ik ben al niet zo tactisch en soms ietswat bot.. maar in zo'n dip heb ik soms ook zo'n zin om onredelijk te zijn, dan is het maar goed dat ik alleen ben.. Erg hè..
Panter klinkt een beetje als een depressie maar hoeft natuurlijk niet. Ik heb dit ook van tijd tot tijd en krabbel er gelukkig maar weer bovenop. Heb ook gruwelijke paniekaanvallen erbij. Kun je niet een tijdje op vakantie of iets anders ontspannends doen? Ik kan wel zeggen dat je niet in je bed moet blijven maar ach ik doe dat zelf soms ook. Vandaag kreeg ik op een ander forum naar m'n hoofd geslingerd dat het goed is dat ik niet zwanger raak want zo heeft de natuur het bedoeld. Nou jaaa, En trouwens,erin geloven? Het is meer een russische roulette,het is maar net of het eens een keer 'raak' zal zijn. die onzekerheid dat het misschien wel nooit zal lukken nekt me. En ook dat ik me geen vrouw voel want een vrouw kan kinderen krijgen. Ik wil jullie niet kwetsen hiermee maar zo voel ik me momenteel. Waar ik trouwens het meeste mee zit is de angst nooit meer beter (dus vruchtbaar) te zullen worden. Toch heb ik elke maand mooie eitjes waarom lukt het verd*mme dan niet?
Panter, je bent zeker niet de enige met zulke gevoelens... Ik denk dat we allemaal zulke periodes hebben... Ook ik blijf me regelmatig afvragen wat voorzin heeft het nog om uit mijn bed te komen. Ik ga naar mijn week, ik spreek af met mensen, we gaan een keertje winkelen... Maar so what? Wat voor zin heeft het allemaal? Ik kan misschien dat ene leuk jurkje kopen, maar ik heb genoeg kleding... Ik spreek met iemand af, maar daarna gaan ze wel terug naar hun gezin en kinderen, en ik niet. Mijn werk... Als ik er morgen niet kom, zullen ze heus iemand anders vinden die mijn werk kan doen. Dus wat voor zin heeft het nog allemaal? Mijn man vroeg mij vanochtend of ik Facebook vandaag al had geopend. Nee, hoezo? Nou dan zou ik het maar niet doen, een vriendin heeft net de foto's van haar zwangere buik erop gezet... Zucht... Wat blijft het toch pijn doen... Soms krijg ik echt van die afschuwelijke gedachten... Je wenst bijna dat het bij een ander ook mis ging... Niet omdat je het echt wil, maar omdat je je zo verdrietig en alleen voelt, dat je wilt dat andere mensen in ieder geval een klein stukje van je pijn voelen en jou zo beter kunnen begrijpen...
Facebook....ik word daar ook gek van hoor!! Idd zoals jij ook beschrijft...wat is de zin van veel dingen? Ik denk dat er een depresssie bij me zit....wacht het nog ff af want aan de AD mag ik toch niet bij kinderwens.. bbbrrrr....ik ga maar weer werken zo. Heb gelukkig wel een baan waarin je het verschil kunt maken voor mensen. Daar kan ik wel een deel van mijn liefde in kwijt gelukkig.
Zo voel ik me ook hoor....een vrouw die mss wel zwanger kan worden met heel veel moeite maar nooit een kind zal voldragen... Dus kwetsend vind ik het niet wat je schrijft.
Ok gelukkig Je mag trouwens best aan de AD met kinderwens hoor. Bij mij is het besproken in het ziekenhuis en ik slik 40 mg. Alleen als je zonder kunt zou ik dat zeker proberen!
Net gehoord van een collega dat hij voor de derde keer vader gaat worden... Hij wist van onze situatie, dus heeft het mij wel apart verteld... Stel ik toch op prijs... Maar de enige vraag die in mijn hoofd nu spookt... GVD, waarom. Waarom krijgen sommige mensen wel 3 of 4 kinderen, terwijl we al dolgelukkig zouden zijn met een! Waarom hoeven ze maar naar elkaar te kijken en worden ze zwanger, en we gaan door de hel, dag in dag uit, en het lukt maar niet, en niemand kan ons garantie geven dat het ooit zou lukken? Hoe wreed...
Erg lastig dit soort dingen!! hier ook een ware babyboom om ons heen. Doet pijn en is frustrerend soms. Ik merk aan mezelf dat ik het na een paar weken na de kennisgeving wat beter kan handelen. Alleen de eerste weken ben ik helemaal uit mn hum. Het is ook niet eerlijk allemaal....knuffel!!!
Thanks Panter... Tja, als ik logisch probeer na te denken... Waarom heb ik daar toch zoveel moeite mee? Voor mijn eigen situatie maakt het toch niks uit. Het is heus niet zo dat ik niet zwanger zal raken van het feit dat iemand anders zwanger is... Dus het is gewoon jaloezie... En eeuwige vraag, waarom zij wel en wij niet? Je leest vaak van al die diepzinnige gedachten dat alles in je leven met een bepaald doel gebeurt... Yeah right. Die doel ontgaat mij helemaal...
Precies mijn gedachte, van dat doel.... Ik denk niet dat het andere stukje per definitie jaloezie is hoor. Ik denk dat het zwanger zijn van iemand je confronteert met je verdriet en onmacht. Dát is wat je voelt...en natuurlijk vraag je je af waarom een ander wel en jij niet. Dat is heel logisch. Dat vraag je je niet af omdat je jaloers bent volgens mij, maar meer omdat je je afvraagt wat er mis is met jou als persoon dat het ongeluk je ten deel is gevallen. Jaloezie is heel wat anders...
Inderdaad... Alweer al die diepzinnige gedachten dat je alles kunt bereiken wat je maar wilt en dat alles wat in je leven gebeurt wordt door jou en je keuzes in het verleden bepaald. Dus blijf je je afvragen... Wat heb ik verkeerd gedaan? Waarom krijgen we dit over ons heen? Worden we voor iets gestraft? Of zouden we zulke slechte ouders zijn dat het beter is dat geen kinderen bij ons worden geboren? Zijn we slechtere mensen dan anderen?.. Stomme vragen natuurlijk, maar ze blijven door mijn hoofd spoken...
Dames, hoor net dat 2 kennissen zwanger zijn, natuurlijk niet gepland en ineens raak.. Nu ben ik ff depri. Ben er zo klaar mee, kon ik die kinderwens maar gewoon ff lekker uitschakelen!!!!
Poppetje, die berichten komen altijd heftig binnen. Zeker als erbij word verkondigd: het was een ongelukje...pppfff Hoe is het met de rest van de dames? Hier krabbel ik aardig weer op geestelijk. Alleen heeft mijn lijf nu besloten ermee te stoppen voor de zoveelste keer. dag 40 vandaag en geen menstruatie in zicht...geen TP in januari dus...
Ook ik krabbel uit mijn dip, volgende week krijgt mijn vriendin haar kind via een keizersnede en dan moet ik op babybezoek, dat vind ik wel gewoon echt moeilijke dingen.. Heb er ook zo geen zin in. Soms zou ik met heel die meidengroep willen breken, al die moeders en al die verplichte kinderverjaardagen etc..
Partner, balen dat je lichaam het even niet doet! Mijn cyclus was drie maanden van slag na de eerste curettage... Ben benieuwd hoe het deze keer zal zijn, hopelijk niet erger dan de eerste keer... Ik krijg nog volgende week hysteroscopie, ben benieuwd wat mijn lichaam daarvan zal vinden... Heeft het misschien sowieso zin om te wachten met tp totdat je lichaam het weer helemaal zelf oppakt? Dan heb je waarschijnlijk toch de beste kansen... Poppetje, ik snap je gevoelens helemaal... Ook wij hadden afgelopen zaterdag een kinderfeest van mijn man z'n neefje en nichtje... En mijn schoonmoeder is oh zo tactisch... "Oh die en die vriendin van je schoonzus heeft 4 kinderen!" Ja hoor... En bedankt... Wrijf het maar lekker in, ik ben nog niet verdrietig genoeg...
Kishka, mensen snappen niet dat het ons pijn doet. Zij denken alleen maar, is toch leuk zo'n baby, je gunt het toch een ander. En JA ik gun het iedereen maar JA het doet wel pijn omdat NEE ik heb geen garantie of ik het ooit mee mag maken. Zou je je tijdens kinderverjaardagen, babyshowers, kraamvisites naar de maan kunnen schieten? Ik ga altijd omdat mensen anders zo raar kijken.. vinden je dan asociaal maar niemand denkt nu aan ons hoe wij ons voelen. Heb al zo vaak afgelopen weken gehoord, blijf positief hoor, niet je koppie laten hangen.. GRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR... rot op zeg.. leuk, maar hoe blijf je positief? Ik kan het gewoon niet altijd. Toen ik van de week zei dat ik in mijn leven al te veel voor alles heb moeten vechten en dat ik er moe van ben, vonden ze me depri. Tja wat wil je.. ff serieus, ik ben klaar met het vechten. Serieus, als ik mijn kinderwens uit had kunnen zetten had ik het gedaan. Weet je, dit zuigt energie uit je. Kan niet eens meer leuk doen als vriendinnen continu over hun kids praten! Ik denk dat wij allemaal maar met elkaar op een eiland gaan zitten.. Tenminste begrip!
Ja Poppetje, het is een zeer eenzame weg en je verliest inderdaad contact met mensen... Want tja, wat is vriendschap? Ok, je kunt 1 of 2 vrienden hebben met wie je zo close bent, dat je ze bijna als je familie ziet, van wie je geen geheimen hebt en aan wie je alles kunt vertellen, hoe ongenuanceeerd ook. Ik heb bijvoorbeed 1 zulke vriend... En het is een man . Maar de meeste "vriendschappen" zijn naar mijn mening meer "we vinden elkaar aardig en kunnen leuke dingen samen doen" soort vriendschappen... En die stranden inderdaad als eentje kinderen krijgt en een ander niet. Want wat heb je dan te delen met elkaar? Je kunt het niet hebben over een avontuurlijke vakantie, want die vriendin komt nu niet verder dan CenterParks met een speelplaats en binnenzwembad... Niet over winkelen, want daar heeft ze nooit tijd voor en als ze het heeft, gaat ze naar Intertoys. Je gaat niet meer samen uit eten, wat kinderen moeten 's avonds hockeyen of naar ballet, en anders is ze te moe. Je bent misschien onlangs naar die ene superleuke film geweest, maar daar heeft ze ook geen tijd voor, ze gaan nu met het hele gezin naar Kabouter Plop... En eigenlijk spreekt ze liever met die andere vriendin af, die ook kinderen heeft, want dan kunnen kinderen samen spelen... Ok, ik chargeer het heel erg, maar je snapt wat ik bedoel. Je vervreemd als het ware van mensen, want ze staan opeens in totaal andere fase van hun leven en jij staat stil... Elk jaar maken ze iets nieuws mee - eerste stapjes, eerste woordjes, eerste vakantie, eerste peuterspeelzaal, school, kinderdagverblijf enz. En wat hebben wij eigenlijk? Weer een dag werk, waar weer iemand anders aankondigt zwanger te zijn. Weer een avond op de bank met z'n tweeen. Oh, we doen wel nog leuke dingen - bioscoop, winkelen, reizen, hobbies... Maar ons leven staat stil. Er ontbreekt logische ontwikkeling, dat "circle of life" waarin je leven schenkt aan een ander mensenlijke wezen... Geen verrassing dat je relaties met veel mensen verwateren... Sorry, weer sombere gedachtes op deze winterse ochtend....
Maar ik begrijp je wel compleet.. ze willen allemaal contact houden maar hallo, leuk voor ons tussen alle kinderen, dan op kinderverjaardagen nog meer en geef toe, moeders praten 90% over hun kinderen.. iets wat ik soms 200% niet trek! Ok, als wij ooit mama mogen worden, worden wij vast ook zo hihi