Hoi meiden, poppetje, Kiskha hoe gaat het met jullie? suus al een datum voor start cryo? Hier al 3 dagen bruine afscheiding maar geen menstruatie....gggrrr. Net ZH gemaild wanneer te starten met de progynova...vind dit zo verwarrend. Moet al zoveel doen voor onze kinderwens en dan gaat mijn lijf ook nog gek doen ook. Frustrerend hoor!!! Konden we de wens idd maar even uitzetten, zoals poppetje zo mooi omschreef. Merk aan mezelf de laatste tijd wel dat ik een soort van hekel begin te krijgen aan kinderen. (klinkt gek..zal het ff uitleggen) Loop ik in de winkel...rennen er 2 kinderen door de winkel..lopen je bijna ondersteboven...niemand die er wat van zegt...pappie en mammie zien het wel maar vinden het wel best. Dat soort kinderen irriteerd me mateloos. Ik weet dat het een gebrek aan opvoeding is en de ouders de oorzaak zijn. Laatst ook...komen 2 kids aan van een jaar of 4, ik loop met de hond. ouders lopen 10m achter de kinderen. kinderen rennen als een dolle op mijn hond af en beginnen haar te aaien. Zonder vragen!!! Je moet niet zomaar vreemde honden gaan aaien zeg ik tegen die kinderen, sommige honden vinden dat niet leuk. Met alle gevolgen van dien, vraag het eerst even aan de eigenaar de volgende keer. Kinderen janken en ik een grote bek van die ouders...nou dan breekt mn klomp gewoon. Ik heb geen schoothondje, maar een amerikaanse bulldog. 1 hap en kind weg. Alles kan maar tegenwoordig, en kinderen doen maar...waar is de opvoeding gebleven? Zo heb ik nog wel legio beroerdere voorbeelden, ik vind onopgevoedde kinderen irritant. En mensen die geen kinderen op kunnen voeden krijgen er wel 4... na ja...weer wat frustratie kwijt!! Geloof dat dit topic wel een allesomvattende frustratie uitlaatklep is.
@Panter: nee, moet eerst weer ongesteld worden. Of niet natuurlijk, maar maak me geen illusies deze ronde. Ik zit nu waarschijnlijk op 5 dpo, dus het duurt sowieso nog wel even voordat we kunnen starten met de volgende ronde... Wat vervelend zeg dat je ongi niet doorzet, die onzekerheid is het ergst! Hopelijk zet het snel door en kan je snel starten met de provera! Ik snap wat je bedoeld, het is ongelooflijk wat ouders tegenwoordig maar goed en normaal vinden, ze doen precies waar ze zelf zin in hebben, ze worden gewoon niet meer opgevoed! En die krijgen inderdaad vaak wel makkelijk kinderen, het is gewoon niet eerlijk verdeeld! Uit je maar hoor hier, daar zijn we voor!
Panter, ik snap je wel hoor... Maar wow, wat gaaf, een amerikaanse bulldog! Een mannetje of een teefje? Hoe oud is hij/zij? Hier twee perzische katten thuis, eentje nog maar 3 maanden oud... We hebben hem in huis genomen na de tweede curettage... Mijn man wilde geen tweede kat hebben, maar nadat het weer mis is gegaan, heeft hij het zelf voorgesteld... En nu maakt de kleine het hele huis stuk . Ik vind het op zich een goed teken dat je bruinverlies hebt! Het kan dus zijn dat je ongi alsnog doorbreekt... Ik had na de eerste curettage ook een cyclus van > 40 dagen en ook bijna een week bruinverlies voordat het eindelijk op gang kwam... Hier gister hysteroscopie gehad. Niks bijzonders gevonden, behalve dat mijn baarmoeder aan de bovenkant blijkbaar iets ingedoken is. Maar volgens de arts is het absoluut geen reden tot miskramen... Hij heeft wel een monster voor biopsie genomen, geen idee wat ze zullen checken, maar de uitslag zullen we waarschijnlijk over twee weken horen... Enigzins vind ik het nu "makkelijk" dat we met onderzoeken bezig zijn... Dat geeft toch rust... Hoef ik me even niet druk te maken over vruchtbare dagen, ovulatietesten, IVF, hoeveelheid eitjes, aantal bevruchtingen, wel/niet doordelen, wel/niet zwanger, wel/niet goed gaan van de zwangerschap... De laatste twee weken van mijn vorige zwangerschap trok ik het even niet meer, want ik had al een voorgevoel dat het slecht zou aflopen... Hoe erg ook, het voelt als een opluchting om dat even niet te voelen... Niet in die constante stress leven... Niet bang zijn om iets verkeerds te doen en daarmee mijn kansen of de zwangerschap in gevaar brengen... Wat beheerst het toch jouw leven... Maar ik merk dat ik in constante angst leef dat er weer iemand straks met een zwangwrschapsaankondiging komt... Ik merk dat ik stiekem naar de buiken van mijn vrouwelijke collega's kijk en denk... Wat als? Wat als ze volgende maand vertelt dat ze zwanger is en ik haar elke dag met steeds groeiende buik moet zien? En aangezien er maar heel weinig vrouwen met echt platte buiken zijn... blijf ik mezelf afvragen... Hebben jullie dat ook?
@Panter Hoop dat het doorzet, maar bruin bloedverlies hoeft niet fout te zijn. Had dat net na de verwijdering van mijn mirena en het toen nagevraagd. Kan zijn dat je cyclus weer even helemaal zichzelf moet vinden. En kids.. herken het.. paste op de kleinste van mijn schoonzus, kwam ze met de andere twee, de oudste is bijna 4 en slaat gewoon mijn hond met een schoen op haar hoofd. Nou heb ik ook geen klein hondje en weegt ze zo'n 35 kg. Ik kon er niets aan doen maar mijn kop sprak boekdelen en duidelijk gezegd dat er in mijn huis geen beest geslagen wordt en dat hij anders direct de hoek in kan bij mij. Structuur, regels en duidelijkheid zie ik bij sommige mensen wel, maar bij heel veel mensen met kids ook absoluut niet. @Kishka, ik mag weer een paar maandjes zo proberen en dan hou je toch weer rekening met je eisprong, test niet maar weet wanneer het is. Zelfs je seksleven heeft eronder te lijden Het verplicht, want nu zou het raak kunnen zijn.. wetende dat het in ons geval niet spontaan gaat bijna. Hey, de wonderen zijn de wereld niet uit maar zijn helaas nooit voor mij weggelegd Zoek hier nog steeds de, kinderwensuitknop.. nog niet gevonden.. Vriendin krijgt straks haar kindje (keizersnede) heel leuk hoor, maar beseffen die meiden (vriendenclubje) dan niet hoe confronterend dat soort dingen voor mij zijn? Die willen maar met zijn allen daarheen, is toch leuk?! pffffffffffffffffffffffffffffff Zo.. verder mijn ups minder, maar iedereen die per ongeluk zwanger raakt, rot vooral ver op uit mijn buurt!!!!!!!!!!!!!! Mien meut hier heeft gesproken.
hey meid, ook wij ' kennen' elkaar al van een ander topic en zelfs een ander forum. Het gaat me aan me hart, wat heb je veel meegemaakt.. en we hadden nog wel zoveel hoop! ( sterker nog we kregen de kid toen op dezelfde dag toch, toen ik voorbij kwam met mijn motorhelm?) Ik vind het zo sneu dat het zo moet gaan.... Ook zoals je weet, weet ik hoe je je voelt... alleen de reden van mijn 'stoppen' was door de scheiding... maar helaas is het verdriet nogsteeds net zo groot.. ik sta met lege handen en het idee dat ik misschien nooit mama ga worden benauwd me. Tuurlijk heb ik lieve nichtjes en neefjes om me heen.. maar dat is niet hetzelfde. Kan alleen maar zeggen verlies het geloof in jezelf niet! Ik weet dat dit lastig is als je lichaam je in de steek laat.. je weet ook wat ik meegemaakt heb.. weet hoe je je voelt.. maar probeer toch de mooie dingen van het leven te blijven zien. Ik besef dat nu pas nu ik tijdelijk uit de mmm ben... je wordt geleefd in het ziekenhuis... je zit in een slechte film waar maar geen eind aan gaat komen of wellicht het eind wat niet zo rooskleurig is dan je hoopt... Soms helpt een pauze, ik weet dat jij die toen ook gehad hebt.. en t lost het probleem niet op. enige wat ik kan zeggen meis, zet door je kunt het! Heb bewondering voor je doorzettingsvermogen!
Panter,ik hoop ook dat het doorzet voor je. Dat wachten is ook zo frustrerend! Trouwens raar dat die kinderen gewoon de hond aaien,ik ken gelukkig ook genoeg moeders die zeggen 'eerst vragen'. Die zien tenminste het gevaar in. Ik weet niet of ik hier mee mag schrijven,ik wil wel graag maar het moet niet zo een groepje worden van dames die pas 12 maanden bezig zijn. (Excuseer me alvast) Ik heb pas 6 IUI's achter de rug en zit in de 7e dus ik weet ook niet of het de bedoelling is dat ik uberhaupt meeschrijf. Ik zie het zelf wel zitten omdat ik niet weet of ik door die ziekte van me ooit zwanger zal worden. Ik zit nu in de modus van het kan me geen reet schelen of ik ooit een kind krijg,als ik in ieder geval maar beter word
Je bent welkom hoor.. En ik heb misschien pas 1 ICSI mislukkeling gehad.. maar we zijn al wel 3,5 jaar aan het wachten. Ik ken jou uiteraard uit andere topics. Jouw ziekte is heel ernstig geweest, hoop ook zo dat je ooit helemaal hersteld.
klaproos, natuurlijk ben je welkom!!!! meiden ik reageer vanavond of morgen even inhoudelijk. Heb afgelopen 3 nachten nachtdienst gehad en nu net wakker maar in de "ik ben door een bulldozer overreden en heb watten in mn hoofd" modus.
Panter,nachtdiensten,respect! Kom eerst maar bij ja. Poppetje,wij zijn nu ook aan de 3 jaar gekomen Mijn ziekte is ernstig maar de helft van wat ik meegemaakt heb schrijf ik nog niet eens hier omdat het té erg was en ik er niet eens met een psychiater over kan of wil praten. Ik hoop trouwens dat ze in Gent meer voor je kunnen doen,had laatst je berichtje gelezen dat ze niet verder met je wilden in het EMC. Misschien maar goed ook,in Gent weten ze van wanten zo gezegd
Hoi meiden, eindelijk ruimte om ff te lezen/schrijven. Kiskha, we hebben een teefje. Ze word in april alweer 9 jaar. We hebben haar uit het asiel gered. Niemand wilde haar en ze zou worden afgemaakt omdat het een probleemhond was ( is gruwelijk mishandeld en daardoor agressief en angstig). Bij ons kwam ze tot rust, haar gedragsproblemen hebben we nu onder controle. Ook leerde ze lopen aan de lijn, daar was ze doodsbang voor in het begin. Ze bescheet zich gewoon als je met de riem aankwam. Het is nu een geweldig lieve huishond, en natuurlijk heeft ze nog wel tick's maar niet meer in het extreme. De medewerkers van het asiel zijn nog heel vaak wezen kijken en vonden het super dat ze zo opgeknapt was. We hebben haar alweer 5 jaar....een prachtige hond. Een wonder dat ze zo goed hersteld is, we zijn er erg trots op dat we haar nu eindelijk een fijn leven kunnen geven. Ze is gevonden in het bos, uitgehongerd met haar poten aan elkaar gebonden met ijzerdraad. Ze was half dood toen ze haar vonden... Fijn dat de hysteroscopie goed was, een hele geruststelling lijkt me!! Wat je schrijft over opluchting ivm rust door de onderzoeken dat herken ik wel. Ik heb dat tussen 2 pogingen in. dat kijken naar collega's doie ik ook...ik zie alleen vaak al dat ze zwanger zijn voordat ze het zelf weten. Heb daar kennelijk een soort van zintuig voor ontwikkeld. haha, vreselijk!!! Poppetje, dat je dat kan...oppassen op je neefjes/nichtjes. Ik kan dat niet hoor, ik wil niet op kinderen passen. Ik merk aan mezelf dat ik alles wat met kinderen te maken heeft zo ver mogelijk weg duw. Zwangere vriendinnen, zwanger schoonzusje...ik hoef ze liever even niet te zien. Morgen ben ik jarig en dan komt mn zwangere schoonzusje ook die de hele kerst vergald heeft door haar zwangerschap in mn face te drukken all the time. Heb nu met schoonmoeder gesproken, dat ik zou ontploffen als ze dat morgen ook doet. Schoonmoeder zou met haar praten...want ik zet haar er echt uit als ze het weer doet. heb er zelfs aan gedacht mijn verjaardag niet te vieren daarom. Want ik wil niet dat het de halve avond gaat over haar zwangerschap...bbbrrrr. Misschien zijn we wel overgevoelig...maar ik blijf geloven dat de rest van de wereld zo lomp is. het is toch niet moeilijk om een klein beetje rekening met ons te houden?? Ik heb de uitknop ook nog niet gevonden....maar wel de "volgens mij heb ik een hekel aan kinderen" knop. ik irriteer me mateloos aan kinderen die zich niet gedragen....vandaag ook weer zo'n kind wat de hele winkel bij elkaar schreeuwde en jankte omdat ie zijn zin niet kreeg. En die ouders zeiden heel lieflijk: nu moet je even ophouden hoor. En dat kind ging maar door...steeds harder. Man oh man...ik denk dan..pak dat kind aan. Kop houden en anders ga je maar in de auto zitten bléren....maar nee hoor...ik heb daar een half uur door die winkel moeten lopen en dat keiharde gejankt en gedrein aan moeten horen. Mateloos irritant vind ik dat. Hope, thanks voor je lieve bericht. ik heb net 7 maanden pauze gehad omdat mijn lijf niet mee wilde werken. Ben wel ff klaar met pauze, ik wil gewoon een beetje opschieten. whaha erg he? ben zat van wachten...en pauze is ook wachten. Suus, hoe is het? Klaproos, hoe ga jij? Hier is de ongi doorgebroken...eindelijk na 46 dagen!! Heb 7 febr de eerste meting en als het goed is allemaal dan zo'n dag of 5 later de terugplaatsing. Spannend weer!!!
Haha sorry moet even om je lachen. Je haat geen kinderen, ze confronteren je met je verdriet. Oppassen moest, manlief zou het doen maar is aangenomen en vandaag gestart. Ik heb ook kleertjes gekocht want mijn vriendin is bevallen, maar als je nu in mijn hart kijkt.. Die voelt zo veel pijn. Ik word opstandig en soms kortaf. Kan het ook niet aan als ze hele blije verhalen doen. De wereld denkt ons te helpen door maar te zeggen, Hey komt wel goed, niet zo mee bezig zijn dan lukt het etc. Begrijpen ons niet.
@Panter: sommige mensen kunnen inderdaad geen rekening houden met anderen, sommige mensen zijn zo lomp! Wat goed dat je ongi eindelijk doorgebroken is, ga weer voor je duimen! Hier gaat het niet zo goed, ben vannacht vreselijk naar geworden (had heel erge buikpijn, was misselijk, had een erg opgezette buik en, was doorweekt van het zweet en rilde van de kou, viel nog net niet flauw omdat ik mn ademhaling nog net onder controle kon houden, was heel angstig) en ben nog steeds misselijk... Heb gelukkig niet overgegeven en was alleen vannacht aan de diarree van de buikpijn/misselijkheid/krampen (het was op zn ergst toen ik op de wc zat, wist niet of ik erboven moest gaan hangen of erop moest gaan zitten). Gelukkig heb ik een lief mannetje die goed voor me zorgt, erg fijn! Zou vandaag naar de psycholoog, sporten en met een vriendin wat drinken, maar heb alles af moeten zeggen ... Hopelijk voel ik me snel beter, wil niet nu al sporten overslaan, heb pas 1 keer gesport.
Panter, allereerst van harte gefeliciteerd met je verjaardag! Wat een verhaal over jouw hond. Ik word woedend als ik zulke verhalen lees... Wat zou ik graag diegene die dat heeft gedaan, zelf vastbinden in een bos en daar voor altijd laten. Hoe je zoiets een onschuldige dier kunt aandoen... Dat is niet te vergeven... Maar wat goed dat ze zo goed bij jullie opgeknapt is! En wat ontzettend lomp en vervelend van je schoonzus dat ze geen rekening houdt met je gevoelens... Ik zou mijn verjaardag dan inderdaad niet vieren, denk ik... Ik heb 0,0 geduld voor zoiets... Wat betreft je irritatie aan kinderen, ik begrijp het wel hoor... Maar toch denk ik dat zeker in het geval van kleine kinderen, het niet altijd werkt om ze stil te krijgen, en dat ouders zich soms ook machteloos kunnen voelen. Ik merk het zelfs aan onze kleine kitten... Hij blijft maar doorgaan met stout doen, wat je maar ook doet... Op de kamerpalmboom springen, de andere kat op haar hoofd springen, op de tafel springen als je eet, je beklimmen alsof je een boom bent, en ga zo door... En wat je ook met hem probeert te doen, het heeft effect voor maximaal 5 minuten... Ik moet me dus blijven aan herinneren dat het eigenlijk ook maar een kind is en dat we geduld moeten hebben... Dat is misschien ook een reden waarom ik zo graag kinderen wil... Om te leren hoe het is, on ze op te voeden, ervaren hoe je geduld op proef wordt gesteld, wellicht nieuwe kanten in mezelf ontdekken waarvan ik nog niet weet dat ze bestaan... Heb van natuur heel weinig geduld en ontplof makkelijk, dus ik denk dat ik heel veel zal moeten leren als het ons ooit lukt om ouders te worden... Wat betreft hystero, ja, het is fijn dat ze niks hebben gevonden, maar aan de andere kant, soms wens ik dat ze iets zouden vinden... Wat met medicijnen of een ingreep te verhelpen is... Als ik topic over herhaalde miskramen lees, is bij de meeste meiden toch een duidelijke reden gevonden... Heel vaak schildklier bv, of stollingsproblemen. Maar ik lijk tot nu toe kerngezond... Schildklierwaarden perfect, alle andere uitslagen tot nu toe keurig binnen de marges... Maar toch is het twee keer misgegaan en praktisch op dezelfde manier... Hoe durf ik dan nog uberhaupd zwanger te worden?.. Wat als het weer misgaat, als ze toch geen reden kunnen vinden? @Susannelilian, beterschap!! Hopelijk voel je je snel beter!
Panter, gefeliciteerd met je verjaardag. Hoop dat je schoonzus normaal doet!!! Ik moet morgen op kraamvisite, zou het liefste niet gaan maar kan ik niet maken. Maar zie er tegenop.
Oh Poppetje, pfffff... Sterkte. Ik zou het niet kunnen, denk ik.... Vermijd alle zwangeren als de pest nu...
Goede vriendinnen hoort juist wél te gaan. Familie is wat lastiger... Ik ga niet bij vriendinnen op kraamvisite hoor no way! pas na 3 maanden ga ik meestal. Familie is een ander verhaal, maar ik zorg er iig voor dat wij de enige zijn op dat moment. Zodat je niet die rotopmerkingen krijgt van anderen....staat je goed zo'n baby...wanneer NEMEN jullie kinderen etc etc. Sterkte poppetje!! Suus, beterschap. naar dat je je zo voelde, ws een flinke buikgriep. Kiskha, ik heb dat idd ook wel gdacht...dat ik wilde dat ze het probleem vonden. Hier idd ook geen problemen, alleen mijn bloed is aan de dunne kant. Maar valt nog nét binnen de normaalwaardes.
Panter gefeliciteerd met je verjaardag. Weer een jaar ouder helaas,sorry zo denk ik er over mbt kinderwens. Wat ontzettend zielig van je hond! Ik snap niet dat mensen zoiets kunnen doen en word er echt helemaal onpasselijk van. Ik zou trouwens zelf mijn verjaardag ook niet vieren met zo een schoonzus! Of recht in haar gezicht zeggen dat je er niet van gediend bent. Dat oppassen op neefjes en nichtjes herken ik wel. Een paar uur vind ik prima maar ik ben zelf heel erg van het zijn niet mijn eigen kinderen dus heb ook geen zin om lang op te passen en het doet me verdriet omdat het niet mijn eigen kinderen zijn. Ik hou heeeel veel van mijn neefjes,dat wel maar ik ben ook gek met mijn schoonbroer.. (heb er 3,een tweeling en een manneke van 1) Mijn schoonzusje heeft afgelopen november een doodgeboren kindje (meisje) gekregen met 32 weken en dat was ook heel heftig maar van dat kindje hield ik ook veel. Susannelilian,ik heb dat ook met wat jij beschrijft elke maand maar dan met ongesteldheid en stop er meteen 4 paracetamol in,dat helpt echt heel goed. Hoe het met buikgriep zit weet ik niet poppetje,sterkte met de kraamvisite. Ik kan het zelf ook niet opbrengen,gelukkig zijn al mijn vriendinnen klaar met kinderen krijgen Kishka,ik kan me voorstellen voor je dat het doodeng lijkt om zwanger te worden. En raar dat ze niets kunnen vinden. Moeilijk he een kitten,ik heb er 3 gehad,nu volwassen Wij hebben besloten dat ik eerst naar het Radboud ga ik Nijmegen om te controleren of mijn Lyme helemaal weg is want dit is geen leven zo. Verder gaan we verder in Dusseldorf. Ik heb bijna 7 IUI's gehad nog steeds niet zwanger en ik weet dat dat met IVF ook niet gaat gebeuren als ik me elke dag grieperig voel en dan mega paniekaanvallen heb. Daar in het Radboud kunnen ze me hopelijk helpen en in Dusseldorf hoop ik ook. Mijn reumafactor was 13,schijnt al veel te hoog te zijn maar bij lymepatienten kan ie dus ook heel hoog zijn dus eigenlijk weet ik alweer genoeg. Kut lyme is nog niet weg en zal waarschijnlijk chronisch blijven. (zie blog)
Klaproos, we lopen ook in DD! We zouden daar met IVF starten en net voordat de eerste spuit erin mocht, raakte ik spontaan zwanger. Nu laten we daar dus alle onderzoeken uitvoeren om te kijken of er toch een reden te vinden is voor de herhaalde miskramen. Heb je ooit iets gehoord van Dr. P.feiffer daar? Hij is een reproductief immunoloog en houdt zich bezig met invloeden die je immuunsysteem op zwangerschap kan hebben. Misschien kan hij voor jou iets betekenen? Hij test o.a. voor zulke dingen als rheuma factor, maar ook NK (natural killer) cellen, tumor necrose factor (TNF) en allerlei andere dingen. Ik heb zijn contactgegevens als je wilt. Panter, je hoort vaak dat stollingsproblemen tot miskramen kunnen leiden, maar dan heb je juist te dikke bloed... Van de problemen met te dunne bloed heb ik nog niks gehoord... Ze zijn nog bezig met aantal testen voor mij in DD (stolling en vitamines), dus wie weet komt daar nog iets uit... Over twee weken hebben we hopelijk de uitslagen. Wie weet... Misschien juist dit "ongelukkig" topic ons allemaal geluk zal brengen?...