Je leest hier idd genoeg dames die zwanger zijn geweest van een cryo. Een collega van mij was ook zwanger van een cryo, helaas een miskraam. @Adoptie, manlief heeft een strafblad en zit in de sanering dus zit er voor ons niet in. Pleegzorg nog niet over gehad. We gaan eerst naar Gent. Overigens wel gedacht aan bv eiceldonatie of een draagmoeder. Als er van jullie als stel een emmy is, kan deze wel in een gezonde moeder geplaatst worden. Maar dit is pas als mensen heel veel miskramen hebben gehad volgens mij.
@Panter: hoezo zou een draagmoeder geen zin hebben als het probleem ligt bij de innestelling? De innestelling gebeurd nadat de cryo is ingebracht en als het bij de innestelling fout gaat bij mij dan kan dit bij iemand anders toch wel goed gaan? Zou jij wel adoptie of pleegzorg willen als dit wel zou kunnen? Mijn vriend is daar ook (nog) niet aan toe, maar misschien komt dit later wel als het maar mis blijft gaan. En misschien zorgt het idee dat adoptie wel een optie is voor mij wel voor dusdanig veel rust dat het dan wel spontaan gaat lukken. Maar voorlopig hebben we nog genoeg kansen met IVF, dus hopelijk gaat het ons toch nog lukken om zelf zwanger te worden en te blijven! En ik hoop natuurlijk ook heel erg voor jullie dat het ook voor jullie toch nog gaat lukken! Hoeveel kansen hebben jullie nog?
Innestelen ligt aan de embryo...niet aan de baarmoeder volgens mij. Als een embryo niet goed innestelt komt dat mijns inziens omdat hij/zij niet goed door de schil heen komt. daarom doen bepaalde buitenlandse ziekenhuizen ook assisted hatching. Misschien kan je dan eerder naar dusseldorff gaan ipv een draagmoeder te zoeken. dat is ook moeilijk lijkt me...ik zou het iig niet kunnen, draagmoeder zijn voor ee volstrekt onbekende. Eicellen ga ik wel doneren, maar alleen als we zelf een kindje hebben gekregen. poppetje, met een strafblad kun je ook geen pleegouders worden helaas...heb laatst alle info binnen gekregen omdat ik me wilde oriënteren. wat er gaat gebeuren hier zonder oplossing mbt de kinderwens...ik durf het niet te zeggen...ik zou graag pleegmoeder willen worden maar mn lief wil dat niet. Dan moeten we dus eens goed in gesprek...
@Panter: dat van de innestelling zou ik dan es moeten vragen in het ziekenhuis... Dusseldorf is wel een eind weg, maar mocht het hier echt niet gaan lukken, dan is dat misschien toch wel een optie. Waarom zouden we daar dan wel een kans van slagen kunnen hebben? En waar heb jij die info over adoptie aangevraagd? Kan je dit ook opvragen als je partner er nog niet klaar voor is? Ik zou dit dan ook graag willen opvragen, dan kan ik het er eens rustig over hebben met mn vriend en dan kunnen we eens goed bekijken wat het inhoudt etc...
suus je kan gewoon info aanvragen over adoptie en pleegzorg. Via internet, dan krijg je een informatiepakketje thuis. En kan je je evt aanmelden voor informatie avonden.
@Panter: maar eens overleggen in het ziekenhuis dan, ben toch bang dat er iets gaat bij de innestelling en dan zal ik nooit zwanger raken... Waar heb jij de info over adoptie/pleegzorg aangevraagd?
Stichting Adoptievoorzieningen, voorlichting, nazorg en professionals op adoptiegebied https://www.pleegzorg.nl/doe-de-test/?&ecmp=adwords_pleegouders_e&gclid=CIGU1oDSkrUCFe_MtAodNRQAhA
Suus, kijk anders hier op het forum in het onderdeel Adoptie en Pleegzorg. Daar lees je de echte verhalen... Adoptie is helemaal niet makkelijk, ontzettend hoge kosten, wachtlijsten van 5-7 jaar en tegenwoordig alleen "special needs" kindjes... Mijn haren gingen soms rechtop staan als ik las hoeveel moeite sommige meiden ervoor moesten doen en hoe lang ze moesten wachten voordat ze een kindje eindelijk kregen...
Meiden, ik breek toch even in... Ik ben degene die dat berichtje van Panter heeft geschreven... Het probleem in Nederland is dat wij ver achter liggen op het gebied van vruchtbaarheidsbehandelingen. Standaard gevallen krijgen ze in Ned wel zwanger, maar stellen waarbij het herhaaldelijk mis gaat, niet innestelen of herhaalde miskramen, zitten in Nederland gewoon niet echt op de goede plek. Ik schrijf mee in het Gent topic en daar zitten een aantal meiden die flinke problemen met hun immuunsysteem hebben. Hier zijn wel oplossingen voor, alleen moet je dan wel weten wat het probleem is. Helaas zal je daar in Ned (bijna) niet achter komen. Ik ben in Gent en DD onder behandeling geweest. DD de laatste poging, zij zijn weer verder dan Gent mbt op maat gemaakte protocollen. Ik heb geen immuunprobleem, maar had een gebrek aan Vit D, mijn eicelkwaliteit was slecht (AMH 0,5) en ik heb een verhoogde Factor VIII, dus een verhoogde bloedstollingsfactor. Aan deze punten is specifiek gewerkt en zie resultaat. Ook heb ik mijn menstruatiebloed op infecties laten onderzoeken in Athene. Na een zware antibiotica kuur had ik ineens geen tussentijds bloedverlies/ voortijdig bruinverlies meer en de gekke ontstekingssteekjes die ik altijd voelde in mijn baarmoeder zijn ook weg. Meiden, geef de hoop niet op...Echt niet... Maar kijk verder dan de nederlandse grens. Het scheelt zoveel...
@Kishka: dat het niet makkelijk zal worden dat weet ik, maar een kinderloos leven kan ik me echt niet voorstellen en dan ben ik blij dat de optie van adopteren er is!
Kiekske, 1000% mee eens! Zelf zijn we ook naar DD gegaan. Tot nu toe al twee missed abortions meegemaakt, en zwanger worden is ook een probleem (slechte zaad van mijn man). Gelukkig doen ze in Duitsland veel uitgebreider onderzoek dan in Nederland, waar ik alleen karyotypering en antifosfolipiden onderzoek krijg. Ik heb inderdaad vele verhalen van mensen op dit forum gezien die toch succesvol zwanger werden in DD of Gent, nadat ze in Nederland waren opgegeven. Inderdaad immuunsysteemproblemen schijnen een vaak voorkomende oorzaak te zijn... Ben benieuwd of ze iets in mijn geval zullen vinden. En jij nog gefeliciteerd!!!
@Kiekske: het buitenland klinkt best eng (mijn Duits is ook zeer slecht) en het is ook weer een stuk verder reizen, mijn vriend zal hier ook veel moeite mee hebben door persoonlijke omstandigheden. Daar komt bij dat wij nog maar pas aan IVF begonnen zijn, nog veel kansen hebben en nog lang niet opgegeven zijn. Misschien is het buitenland nog een optie op het moment dat we hier geen kansen meer hebben of ze ons opgegeven hebben, maar denk dat we voorlopig nog hier in Nederland onder behandeling blijven. @Kishka: bedankt voor de link, zal het eens lezen. Maar er zijn heel veel mensen heel erg gelukkig met een adoptiekindje en het komt nou een beetje over alsof je alleen de nadelen benadrukt... Ik weet echt wel dat het allemaal niet makkelijk is, maar het is wel een manier om mijn wens uit te laten komen als dit zelf niet lukt. @Panter: bedankt voor de links, ik heb de informatiepakketten ook aangevraagd!
Suus, ik doe dat juist omdat veel mensen naar mijn mening heel makkelijk over adoptie denken. Dat deed ik zelf ook. Er is ern soort van geromantiseerd beeld ervan... We riepen ook altijd heel makkelijk "Als we geen kinderen kunnen krijgen, gaan we adopteren". Maar als ik alle verhalen op dit forum mag geloven, is het echt heel zwaar en je moet het niet onderschatten... Ik was bv stomverbaasd om te lezen dat je niet eens op een intake mag komen tenzij je twee zware special needs op je lijstje hebt staan... Of dat je 5 jaar op een adoptiekindje moet wachten... Het is beter naar mijn mening om dit van tevoren te beseffen, vandaar mijn bericht... In DD hebben ze gewoon een Nederlandse arts en Nederlandse verpleegkundigen hoor... De taal is dus geen probleem, mijn Duits is ook nihil .
@Kishka: ik onderschat het echt niet en dat van 5 jaar wachten dat wist ik al, maar als het ons echt niet gegund is dan is het alle moeilijkheden waard als ons dat dan toch een kindje gaat opleveren. Bij die link staat ook een verhaal van iemand die zegt dat je vaak alleen de negatieve verhalen hoort, de positieve verhalen hoor je vaak niet. Maar nogmaals: ik weet dat het zwaar gaat worden en dat het niet vanzelf zal gaan, maar wil me er in ieder geval vast in verdiepen. Ik weet ook dat je niet meer dan 40 jaar ouder mag zijn dan je kindje, dus als wij nog een baby zouden willen dan moeten we sowieso binnenkort het proces gaan beginnen, ben alweer 32 en het proces duurt zo'n 5 jaar... Hihi, fijn dat er in DD ook Nederlandse artsen en verpleegkundigen rondlopen, zal het er eens met mijn vriend over hebben. Puur om er eens over na te denken, we hebben gelukkig hier nog kansen, hebben pas 2 keer IVF gedaan (1x een verse en 1x 2 cryo's).
Suus, ik ben 33 (in 79 geboren), maar mijn man is helaas 7 jaar ouder en dus al 40 . Ben dus bang dat de adoptie voor ons al sowieso isniet weggelegd, dus de enige hoop is dat MMM ons toch ooit geluk zal brengen...
@Kishka: gaat het om de leeftijd van beide ouders? Mijn vriend is gelukkig een jaar jonger dan ik, dus mijn leeftijd is eerder een probleem dan die van hem... En voor jullie is adoptie dan wel een optie, maar dan geen jonge baby vanwege het het maximale leeftijdsverschil van 40 jaar.
Ja, beide ouders. En volgens mij mag je als ouder sowieso niet ouder zijn dan 42 jaar. En aangezien we nog volop in de mmm zitten, denk ik niet dat we het nog redden voordat mijn man 42 wordt, want je mag geen behandelingen ondervinden op het moment dat de gesprekken met Raad van kinderbescherming, of hoe dat heet, plaats gaan vinden... Ik verwacht niet dat we na 1.5 jaar al uitbehandeld zullen zijn.., althans ik hoop van niet...