Hey allemaal, voor mijn gevoel is het allemaal nog zo kort geleden, de zwangerschap en de bevalling. ik ben er nog helemaal vol van, alles is nog nieuw en voor mijn gevoel is Ties pas een paar weken oud. maar over een kleine maand is hij alweer een half jaar, en dan komt de eerste verjaardag langzaam in zicht. zo'n bizar idee! wat nog idioter is, is dat (we willen er 2 jaar tussen graag) we in november dit jaar alweer aan de klus kunnen. dat is al over 10 maanden!!! ik kan er niet bij met mijn verstand, vorig jaar was ik net zwanger rond deze tijd (10 weken) en nu gaan we over minder dan een jaar alweer aan de klus voor een tweede. ik vind het zalig, maar het lijkt zo snel te gaan dat ik het soms niet kan bijhouden. is dit herkenbaar? groetjes Marieke
Ja, heel herkenbaar! Dat gevoel heb ik nog tot een maand of 9/10 gehouden! Ik heb er zelfs een topic over geopend toen. Ik ben er idd ook helemaal vol van. Ook al heb ik een droom zwangerschap en bevalling gehad! Ik ben er nog best veel mee bezig, met verwerken en terugdenken en verwonderen over het feit dat IK een KIND heb! Soms lijkt t nog alsof ik droom! Heel lang heb ik gedacht dat er voor mij geen ruimte is voor nog een kindje, ik ben ook zo vol van mn zoontje! "Een tweede kindjes haalt het er nooit bij". Maar sinds een maandje begint het toch wat rustiger in mn hoofd en lijf te worden. Ik begin ein-de-lijk het idee te krijgen dat het ritme er lekker in zit. Dat hele nieuwe en het wennen begint een plek te krijgen. En zelfs begin ik vaker na te denken of ik er nog een tweede bij zou willen! ik zou wel willen zeggen: verwerk eerst je eerste zwangerschap/ bevalling en het feit dat je een kind hebt gekregen. tis niet niks! En richt je dan pas op een tweede. zoiets bepaal je niet alleen met je verstand maar ook met je gevoel en er moet wel ruimte voor zijn!
ik ben ook helemaal vol van onze zoon en bij ons is het ook nog maar net geleden. maar ik begin idd ook al aan nog een kleintje te denken. maar jesse heeft ook 2 jaar geduurd dus ik zal altijd in mijn achterhoofd houden dat er misschien nooit weer een kleintje bij komt. maar idd ik wil het ook heel graag. eerst zei ik voor mij nooit weer. want had zo'n zware bevalling hahaha vier uurtjes met weeen en al was jesse daar. en idd nu heb ik dat allemaal verwerkt en kan ik niet wachten op nog een kleintje. maar zal toch eerst wel even wachten tot jesse anderhalf is. en dan zien we wel weer. en dan moet het je ook nog maar gegeven worden het is altijd een grote verrassing. liefs
Ik begrijp het zooooo goed!!! Ik heb het ook heel lang gehad hoor! Ook die gedachte dat een tweede nooit zo zal zijn als de eerste en dat ik zoveel van hem houd, dat ik niet ook zoveel van de tweede kan houden en zo. NU is dat wel weg, maar we hebben wel besproken wanneer er ruimte is voor een tweede en zo. Ik vond het ook wel heel moeilijk dat Luca steeds zelfstandiger werd dan kon hij opeens kruipen dan zitten, dan lopen zo snel allemaal, waar was mijn baby gebleven, dacht ik dan. Maar nu is dat allemaal wel minder geworden, die gedachten, ook omdat het nu miss ook wat minder snel gaat dan in het begin. Je hebt nu meer tijd om van alle fases te genieten.
hey! Ja ik heb het ook heel erg, ik vind het zooo snel gaan,ik ben ook nog heel erg bezig met de bevalling en het verwerken daarvan, en ik geniet zo van haar, heerlijk. Ik heb ook een makkelijke zwangerschap gehad en ik was ook nog eens gelijk de 1e ronde zwanger, Fay is daarbij ook nog een ontzettend makkelijk lief kind, wat supervrolijk is en 12 uur slaapt snachts, dus ja wat wil je nog meer denk je dan.. Tja de laatste weken moet ik zeggen, begin ik ook al aan een tweede te denken maar ik ben niet alleen op de wereld en mijn vriend wil het niet. Dus dat wordt een moeilijk verhaal. Ik bedoel trouwens niet dat ik nu al voor een 2e zou gaan hoor maar het spookt wel door mijn hoofd, dat ik denk van ja, goh het zou wel heel erg leuk zijn straks, een broertje of zusje voor haar. Maar zoals ik al zei, dat zal er voor mij niet in zitten. En inderdaad, over een ruime week is ze al een half jaar, wow wat is dat snel gegaan, ik kan er met mijn gedachten niet bij! Maar oh wat is het geweldig, mooier dan ik ook had durven dromen!
Wat herkenbaar allemaal. De tijd lijkt nog wel sneller te gaan nu je moeder bent. Moet mezelf soms ook echt knijpen, dat het allemaal ECHT is! Inderdaad de eerste verjaardag komt alweer in zicht nu... En de kriebels voor een tweede zijn er ook al. Maar wil ook weer niet te snel, omdat dit ook weer een speciale tijd is. Wil nog even volop genieten van mijn zoontje! Maar vanaf zijn eerste verjaardag, wie weet??!! haha...
ook hier herkenbaar. ik kreeg gister de opmerking vorig jaar waggelde je rond met een dikke buik. en nu over 18 dagen is hij alweer 1 en is tie zo gruwelijk zelfstandig hij loopt los maakt duidelijk wat hij wil en kan al zo veel. denk dat ik 31 jan echt wel even een traantje weg ga pinken.
Hahaha zat 9 januari te denken, oh 2 jaar terug ben je verwekt! En 11 februari kwam ik daarachter dat mijn kleine meisje warmpies in mij zat dus 11 februari zal ik ook weer denken, oh tis al weer 2 jaar terug. En dan, kijk der nu eens lopen, praatjes voor 10 en zingt de hele dag door, dit had ik vorig jaar nog niet kunnen indenken toen ze nog als een klein hummeltje op mijn buik in slaap viel. Ok waterleidingen doen het hier ook weer.
Hey Druif, jij ook hier.. . Hier hetzelfde gevoel als Druif. Heeft bij mij ook tot een maand of 10 na de bevalling geduurd voordat ik (vooral in m'n hoofd) in rustiger vaarwater ben gekomen. Had je 2 maanden geleden gevraagd of er ooit een 2e zou komen, had ik gezegd; Absoluut niet! Maar nu begin ik er toch echt langzamerhand over te denken hoe het met een 2e zou zijn. Doe lekker rustig aan. Waarom moet er 2 jaar tussen de kindjes zitten en niet meer of minder. Ik heb dit bij vrienden van ons gezien.. Ze wilden graag 2 kindjes kort op elkaar en zij was dan na 7 maanden weer zwanger. Achteraf bleek dit veel te snel.. Inmiddels gaat het wel beter hoor, maar ze hebben het erg zwaar gehad!
Ik vond het rond een maand of 8 opeens heel snel gaan. Dan gaan ze vlak achter elkaar zitten, buikschuiven, tijgeren, kruipen, staan en langs stappen (althans, die van mij) en daarna staat het weer een tijdje stil qua grove motoriek totdat ie straks gaat lopen. In die tijd is ie echt veranderd van baby naar dreumes, dat vond ik zo apart om waar te nemen! Tot voor die tijd vond ik het eigenlijk wel meevallen. Ze groeien wel hard, maar qua ontwikkeling vond ik het minder extreem dan rond die 8 maanden dus.
Heel herkenbaar! Nu de eerste verjaardag van mijn dochter steeds dichterbij komt denk ik wat is het allemaal omgevlogen. Iedereen zegt tegen je, geniet er maar van want voor je het weet lopen ze (niet met de bedoeling dat het dan minder leuk is natuurlijk) en dan denk je nou dat zal wel meevallen maar het is echt zo. Ik denk nu de hele tijd, vorig jaar was ik zoveel weken zwanger, vorig jaar begon mn verlof etc. Ik denk trouwens dat het altijd zo blijft alleen zie je een kindje vooral het eerste jaar heel erg groeien en leert het kruipen,lopen enz.
herkenbaar dus, dat is fijn! ik heb ook een geweldige zwangerschap gehad en een heel erg makkelijke bevalling. (had er enorm tegenop gezien maar dacht naderhand: zo doe ik er nog wel 10!) Ties is wel heel temperamentvol, niet de makkelijkste baby, maar hij zit wel lekker in zijn vel en daar ben ik erg blij om! ik woon boven de vlos praktijk en iedere dag zie ik dikke buiken af en aan lopen hier, dan hoop ik echt er volgend jaar weer tussen te lopen. @Merijn, ik bedoelde niet alleen qua ontwikkeling, meer qua gevoel dat ik alweer ruim 5 maanden moeder ben, en dat (gezien de leeftijd die we er tussen zouden willen) een tweede zwangerschap hopelijk niet zo ver weg is.