Mijn man zou het echt zo oneens met je zijn. Hij werkt fulltime en ik ben thuis met twee kinderen maar hij ervaart mijn taken overdag veel en veel zwaarder dan zijn werk. Mede daardoor zal hij er bijna altijd 's nachts uitgaan, niet omdat ik het vraag maar omdat hij mij een volledige nachtrust gunt. Daarnaast wil hij vanaf de dag dat de eerste geboren was, een hele goede band opbouwen en hij nam de nachten graag op zich, hij sliep altijd samen met een kind als dat nodig was. Als ze 's nachts wakker worden (gelukkig sporadisch nu) vragen ze ook naar hem. Iedereen ervaart het anders, maar ik vind het opvoeden en de tijd die je aan de kinderen besteedt, echt niet afhangen van de werkuren. Thuis zijn is druk genoeg. Dat je als je thuis bent, meer in het huishouden kunt doen lijkt me logisch, maar dat staat voor mij echt los van de kinderen. Die hebben toch weinig aan een vader die er weinig voor ze is? Als ik dit topic lees ben ik zo onwijs dankbaar en blij met mijn man. Hij werkt met veel plezier en hij neemt thuis zoveel taken op zich, gewoon omdat hij dat zelf wilt. Het is echt in balans en we gunnen elkaar de momenten die nodig zijn om even bij te tanken. Allebei.
Goh ik vind dat jij toch een heel verknipt beeld hebt van thuis zijn. Ik ben continue in de weer hoor.. pauze heb ik nog nooit van gehoord. Nu ben ik ook wel go...maar er zijn ook mensen met een gezin van 4 of 5. Mijn man en ik voeren die discussie gelukkig niet zo, maar als hij op maandag gaat werken grapt tie altijd: zo nu kan papa relaxen. En hij heeft het echt heel druk hoor op zn werk. Maar op een heel andere manier dan bij de kinderen thuis. Het is nl niet alleen thuiszitten maar in mijn geval 4 keer op een dag heen en weer door weer en wind...ik vind dat dat veel van iemand vergt in dit seizoen. En ook in huis altijd wat te doen.
Vind het absoluut niet vreemd nee. Maar veel mannen denken dat je als tbm altijd lekker kan uitslapen of een middagdutje kan doen...
Ik heb ook ervaring met beide kanten. Zowel thuis zijn als werken met en zonder kinderen. Met en zonder partner, met partner die full-time werkt en partner die thuis is. En weet je het is zo dat werken zwaar is, niet het werken op zich. Maar het feit dat je alles er om heen moet regelen. De kinderen moeten op tijd klaar zijn. Je moet weer op tijd bij de opvang zijn. In je middagpauze nog even snel een boodschap, want je hebt vergeten vlees uit te leggen. De kinderen zijn moe na een lange dag en hebben even aandacht nodig, maar er moet ook gekookt worden etc etc. Maar als je een partner hebt die thuis is, er gekookt wordt en de boodschappen zijn gedaan. Je hebt geen stress dat er file is en je te laat bij de opvang komt. Je kan rustig op tijd na je werk vertrekken omdat je niet eerst nog de kinderen overal af hoeft te zetten dan is werken al meteen een stuk minder zwaar. Ik werk nu even niet en kook iedere dag etc. ik doe de nachten, ook,ivm borstvoeding. Maar hij staat in het weekend echt weleens op, zodat ik kan blijven liggen en dan maakt hij ook het ontbijt.
Ik ga er 's morgens altijd zelf uit. En dat zal ook zo blijven. Als mijn vriend in het weekend dan om 10 uur wakker word neemt hij het over en ga ik nog een uurtje of 2 slapen als ik dat nodig heb. 'S nachts hoef ik er niet uit. Ze slaapt door. (Gauw aftikken)
Dit ervaar ik precies zo! Soms schrik ik echt van de egoïstische reacties van mannen (mijn vader was volgens m'n moeder ook zo).
Hier net zo en man maakt dagen van 04.30 tot 18/20 uur en klaagt echt nooit, heb wel met zo een piepende egoïstische man samengewoond en die had ook nog eens een gewone baan van 8 tot 17...kan daar zo slecht tegen
Je mag vinden dat ik het niet goed zie hoor, maar ik ben ook moeder (van 3) heb fulltime gewerkt, ook thuis gezeten en werk nu parttime. Mijn mening is niet uit de lucht gegrepen. Bovendien komen de voorbeelden die ik noem uit een topic waar tbm's zelf vertellen wat hun werkzaamheden zijn gedurende de dag. Waar ik het wel mee eens ben is dat iedereen zijn of haar werkbelasting anders ervaart. Zo kan je als tmb jouw belasting net zo hoog vinden als een fulltime werkende partner. Maar dat zit hem mi echt aan de gewenning van 'die andere manier van leven'.
of je nou werkt of niet je mag toch van je vent verwachten dat zij ook zorgtaken op zich nemen? en dat is meestal in het weekend omdat het gros van de mannen dan vrij is. tbm of niet het is ook zijn kind en ook een vader moet voor zijn kinderen orgen en niet alleen financieel bijdragen en een kusje voor het slapen gaan. kom op zeg we leven niet meer in de jaren 50! ik zou dus in het weekend niet mogen uitslapen omdat ik straks weer part time aan het werk ga en mijn man werkt fulltime? ml staat elke dag rond 5 op weekend of niet wakker is wakker. dan kan hij best het ochtendflesje geven en mij lekker laten liggen wat hij ook doet. ook doet hij regelmatig dl in bad en gaat met haar knuffelen ed als ze niet wil slapen oid. zulke dingen horen er bij als je een ouder wordt veel werken of niet. straks is het janken dat het kindje niet door papa getroost wil worden omdat mama dat altijd beter kon. vind ik een beetje zo'n verhaaltje van mama wie is die man die zondags het vlees snijdt?
niemand heeft het hier over dat vaders geen zorgtaken op zich hoeven te nemen toch? Maar wel in verhouding. Anders beter beide partijen parttime gaan werken. Dan is het hele 'probleem' sowieso opgelost en kan ieder 1 dag per weekend uitslapen
Maar laten we die boswandeling eens als voorbeeld nemen. Als ik dat doe dan maak je vooraf wat te drinken en eten om mee te nemen. Je pakt een tas in en lost ondertussen even een ruzietje op. Vervolgens moeten er jassen, schoenen aangetrokken worden, mijn kinderen hebben wel enige aansporing en hulp nodig. Oh, dan moet mijn dochter alles weer uit want die moet plassen. Ondertussen heeft mij zoon het bakje appel uit de tas gehaald en zijn de stukjes op de grond gevallen. Weer verder met jassen aantrekken en dan naar de auto. Twee kinderen in de autostoelen hijsen, vastzetten en rijden. In het bos helpen met klimmen, zoeken etc. Dan weer in de auto, misschien nog een luier verschonen op de voorbank en weer naar huis. Jassen en schoenen uit en schoenen schoonmaken. En weer verder met de dag. Om dan nog maar niet te spreken over kleine ruzies, snotneuzen vegen, monden afvegen, een gevallen knie kussen en kind sussen. Ik ervaar al die kleine dingen, de zorg en het werken op kinderniveau zo anders dan werken. Iedereen ervaart het anders maar thuis zijn is niet minder zwaar. Mijn man en ik vinden dat intensiever. Maar gelukkig leggen we het niet op de weegschaal en delen we de zorg voor kinderen en huishouden als we beiden thuis zijn gelijk.
de 1 werkt fulltime buitenhuis met een betaalde baan en de ander heeft wellicht part time baan of is tbm en krijgt betaald in snot en spuug. in het weekend zijn we allemaal vrij dus dan kun je het toch eerlijk en in verhouding verdelen? ik sta elke nacht op om dl een flesje te geven om daarna als ik geluk heb nog 2 uur te kunnen slapen voordat de ander wakker gemaakt moet worden voor school. als ik geluk heb slaap ik 5 a 6 uur per nacht wat voor mij echt te weinig is. dus in het weekend wil ik graag uitslapen al is het maar een half uurtje. ml krijgt veel meer slaap dan ik en ja hij staat elke ochtend vroeg op en heeft zwaar werk. hij mag door de week lekker blijven slapen juist omdat hij werkt dus in het weekend doet hij het eerste flesje zodat ik kan blijven liggen. lijkt me eigenlijk wel eerlijk verdeeld. wat ik uit jouw posts lees is dat de tbm of part timer de zorg volledig op zich hoort te nemen omdat de ander fulltime werkt. ouders ben je samen en de verzorging is ook voor beiden ongeacht hoeveel uur je wel of niet werkt.
Maar vindt jouw man de verzorging en aandacht geven aan zijn kinderen dan een taak? Iets wat je moet verdelen en het liefst minder doet dan de moeder? Ik kan me dat gewoon niet voorstellen. Mijn man vindt het heerlijk om bij thuiskomst met de kinderen te zijn.
Die boswandeling, sorry maar dat vind ik dus 'vakantie'. Net samen met m'n dochter een 'tekening' gemaakt met van die pinnetjes in zo'n bord met gaatjes. Nu aan het koken, straks de jongste uit bed. De oudste ophalen... Tuurlijk ben je dan ook bezig, maar werken??? Nee, dat is toch anders En cactusje, dan lees je dat dus verkeerd, want dat bedoel ik helemaal niet. Wel vind ik er een enorm belastingsverschil tussen thuis zijn en buitenshuis werken en ik vind dat dat ook naar rato moet worden opgevuld. De balans daarin is voor iedereen anders, maar sommige reactie hier (oa van tbm) vind ik wel erg extreem. Dat de verzorging 50/50 verdeeld moet worden ongeacht het aantal uur dat je werkt vind ik echt zeer onredelijk.
Ik vind het heel moeilijk om verschillende posts van jij te rijmen. Ik herinner me de 'spijt' van een derde kind omdat het je boven het hoofd groeit. Ik herinner me dat het lastig vol te houden is met drie kinderen waarvan de jongste nogal veel huilde. Toch? En nu noem je thuisblijven vakantie en is werken echt zwaar. Ik volg het even niet meer. Of heb je zo'n idioot drukke baan met te veel werkbelasting?
De huilbaby was vreselijk idd, zou ik niet graag overdoen. Hij wordt echter deze week 1! Time flies! Spijt van een derde? Ja, gezien zijn achtergrond (en de achtergrond van mijn man ). Je weet dit niet van te voren. En omdat ik dus er ook nog bij werk is het zeker aanpoten. Zou ik thuis zitten, dan zou het verhaal heel anders zijn. En ik zeg dus niet dat de verhoudingen hier thuis geweldig liggen. Soms voel ik me bijna alleenstaand ouder. Ik zou daar heel graag verandering in willen, maar zo extreem als sommigen hier neer zetten (ik slaap normaal tot 8:00, dus uitslapen is voor mij 11:00), dat gaat me echt te ver. Tot voor een paar maanden terug (tot de jongste besloot alleen nog maar in bed te willen slapen) ging ik wekelijks met drie kleine kinderen maar het Dolfinarium. Idd echt vakantie.
Je kunt niet alles op een weegschaal leggen en tegen elkaar afwegen m.b.t. werk en thuis. Ieder mens is hierin verschillend, de één heeft meer met werk en de ander is graag thuis en verzorgt de kinderen en het huishouden. Het één is niet zwaarder dan het ander omdat ieder mens anders is. Ik heb een vriendin die parttime werkt maar ook veel thuis is bij haar zoon, haar schema is zo ontzettend druk, als ik zo zou moeten leven dan zou ik gillend gek worden. Ik hecht veel waarde aan mijn me-time, niet omdat ik moe of lam ben maar gewoon omdat ik dit echt nodig heb. Sommige moeders die kunnen door blijven gaan, 5 kinderen, thuisblijfmoeder, klassenmoeder, brigadier etc. Ik zou gillend gek worden, laat mij afentoe maar lekker werken. Ik persoonlijk vind werk veel minder zwaar dan thuis zijn, terwijl mijn werk echt zwaarbelastend is, maar ik vind het zwaarder om voor mijn kinderen te zorgen en het huishouden bij te houden. Maar ik besef mij ook dat iedereen dit anders kan beschouwen. Je moet er gewoon voor zorgen dat alles stabiel verloopt in je gezinsleven, dat de taken goed zijn verdeeld en dat iedereen tevreden is. Dit kost wat tijd en moeite, bij ons heeft dit ook 2 jaar geduurd, maar we weten nu wat we aan elkaar hebben en wat ieders draagkracht is en valkuilen zijn. Als jij een keer wil uitslapen dan is je dat goed recht of je nu een fulltimer, parttimer of thuisblijfouder bent, je moet dit kunnen aankaarten bij je partner en hier samen aan uit kunnen komen.
TBM of niet, hard werkende man of niet. Als jij aangeeft dat je een keer wilt blijven liggen omdat je op bent, dan moet ie naar je luisteren. Mijn man werkt hard, maar ik werk met mijn parttime baan net zo hard (want het huishouden is voor mij, vind ik wel zo eerlijk). Maar daarnaast verdelen we zaken als naar zwemles gaan, kinderen naar vriendjes brengen, en ook om en om uitslapen als we daar behoefte aan hebben. Het is toch geen competitie tussen ouders? Het zou juist een samenspel moeten zijn. Wie heeft wat nodig, en wat kan de ander daarin betekenen? Ik hoorde de kinderen ook altijd veel eerder, en als ik slecht had geslapen ging mijn man er gerust om 6 uur uit, die was uitgerust
Dat bedoel ik idd. De balans is voor iedereen anders. Al vind ik sommigen wel erg veeleisend, hahaha. Maar dat moet kunnen toch? Gelukkig bepaal ik de invulling van andermans leven niet (al zou het best fijn zijn als ik mijn eigen man wat kon beïnvloeden, haha).