ik ben t helemaal met je eens oemhudaifa, ik heb beide soorten schoonmoeders gehad en vindt het erg jammer om vaak te moeten horen hoe dames zich storen aan kleine onzinnige dingen die schoonmoeders in hun ogen gedaan hebben, terwijl ze bij hun eigen ouders vaak heel anders reageren.
Ja, inderdaad! En vergeet niet dat het voor de schoonvader en mijn vriend natuurlijk ook een stuk prettiger is dan..
Ligt aan de situatie vind ik! Mijn vriend is gelijk na de geboorte verstoten door beide ouders, omdat ze een meisje wilde geen jongen, meer door moeders dan door vader! Dus ik kan daar geen respect voor tonen! Mn vriend krijgt altijd een lading negatieve kritiek overzich heen! Ze heeft nog nooit eens gezegd hoe trots ze nou is op dr zoon! Na de zn geboorte is hij van tante's naar internaten gegaan, van internaten op de straat! Noem maar op. Ze is één keer hier geweest, uit respect om kennis te maken met mij, maar ook toen.... haar zoon heeft geen greintje aandacht gehad van dr! Zelfs niet als mn vriend een gesprek met dr aan wilde gaan! Sorry, mijn schoonmoeder verdient geen beker!
Ik heb ook een schat van een schoonmoeder! Zou echt niks verkeerds over haar kunnen zeggen! Staat altijd voor ons klaar en gewoon een heel leuk en gezellig mens. Maar ik kan begrijpen dat er ook loeders rondlopen. Zo heeft mn nicht een schoonmoeder. Was ze met mn neefje bij haar. Hij was toen een jaar of 5 geloof ik en hij had een tekening gemaakt voor oma. Gaan ze later weg...zegt haar schoonmoeder: kun je die troep (die tekening van kleinkind dus) even weer meenemen, wil dat niet in mn huis hebbben Geloof dat ik dan die tekening door haar strot gedauwd had en echt niet meer mild kon zijn Maar vaak denk ik ook bij verhalen....pfff ff tot 10 tellen en lekker laten gaan niet overal een drama van maken. Het is en blijft de moeder van je vriend/ man. Maargoed ik heb makkelijk praten
Tja, voor de TS: de liefde moet van 2 kanten komen. En aangezien dat hier niet echt het geval is....moet ik bekennen dat ik ook niet echt vriendinnen ben met mijn schoonmoeder. Ook niet met mijn eigen moeder hoor, ik vind een moeder-dochter-relatie veel gezonder maar dat is mijn mening. Mijn schoonmoeder wil alles doen om me te helpen, nu ik weinig tot niks meer kan, maar verplaatst dan wel mijn spullen in huis 'omdat het zo leuker staat' volgens haar. Is er een feestje van de familie? Wil ik dan wel even zorgen dat mijn man in pak komt mét stropdas uiteraard enne, ik heb zelf zeker toch ook wat nieuws gekocht om aan te trekken want een feestje van de familie....weet je wel...?! Dat zijn maar 3 voorbeelden waarvan ik denk: DOE NORMAAL MENS! En láát ons ons leven leiden zoals wij het willen en laat ons aantrekken naar een feestje wat WIJ willen.... Dus, ongeacht dat ze het allemaal vast heel goed bedoelt, denk ik vaak: pffffffffffffff daar gáán we weer.... gelukkig denkt mijn man er net zo over, die kan het (noem het toeval of niet) beter met mijn moeder vinden dan mijn zijn eigen moeder....
ik denk dat het met de negativiteit wel meevalt, maar net als met horror bevallingsverhalen krijg je de verhalen over schoonloeders gewoon eerder te horen. mijn schoonmoeder is een schat en bedoelt het goed, dat heb ik vaak zat gezegd, maar ik word ook af en toe gek van haar. en van mijn eigen moeder, maar dat is minder frustrerend omdat ik het tegen haar gewoon kan zeggen. zo slecht bedoelen maar weinig mensen het, en die hebben er dan meestal wel alle reden toe.
de opmerking praten is nu een aantalkeer genoemd daar wilde ik even op inhaken. ikheb dus echt een schoonfamilie from hell. praten is al vaak gebeurd wij hebben (lees mijn vriend) hebben al tot 2 keer toe het contact geheel verbroken 2 keer 3 maanden daarna ging het 2 weken goed en dan begon het gezijk weer op nieuw. praten kun je doen maar echt eerlijk waar ze luisteren echt niet.ze zetten de tv aan en gaan tv kijken mijn vriend heeft daar huilend op de bank gezeten hun eigen zoon heeft huilend op de bank gezeten omdat ze niet luisterden ze vonden het niet nodig uit te leggen waarom ze bij ons in huis in hebben gebroken en video opnamens te maken om te laten zien in de familie. toch probeer ik altijd weer mijn goede gezicht op te zetten om toch maar weer contact te zoeken. en telkens gebeurd er wel weer wat. begrijp me goed. -ik laat ze nooit oppassen -ikzal die kleine nooit alleen laten bij hun, -alleen mijn vriend zijn ouders krijgen een geboorte kaartje zwager etc niet -ik ga er mischien 1 keer per maand naartoe ze komen hooguit 1 keer in de 2 maanden hier -ik ben echt bang voor die mensen zo bang dat we inmiddels verhuist zijn naar een dorp 18 km verder op zodat ze niet onverwacht hier op de stoep staan. ik snap dat uit sommige oogpunten er soms wel lichtelijk moeilijk word gedaan over relatief kleine dingen maar meestal zit er een langer verhaal achter. ik ben zelf echt bang voor mijn schoonfamilie en heeft mijn vriend zelf inmiddels zijn buik ook goed vol van iedereen.hij heeft zelf zijn broer gezegt dat hij niet welkom is op dit adres dus ja echt niet positief helaas ik benook ergveel gehuild hier over hoor mijn eigen moeder is ook een met gebruiks aanwijzing. en natuurlijk heb ik ook mijn nukken dat geeft ik eerlijk toe als ik echt 100% zeker weet dat gelijk heb dan kan ik echt eigenwijs zijn. maar ik weet wanneer ik fout zit en zal dan ook mijn exuses aan bieden.. ik baal heel erg ervan dat mijn zoontje zijn opa en oma vaders kant niet veel zal zien maar soms heb je echt niet anders.
daar geef ik blusvrouw helemaal gelijk in, ik blijf me maar inleven in mijn schoonouders en dat is de reden dat er na bijna 3 jaar nog steeds geen hevige discussie is ontstaan...ik denk vaak genoeg ja is goed..zal ik doen bla bla bla maar als hun op schoonvaders verjaardag (zonder overleggen) ineens exen van me vriend gaan uitnodigen en ze noemen na twee jaar nog steeds je bij de naam van zijn ex, en met alles wat mijn vriend niet wil doen omdat hij er een andere kijk op heeft en het is" als je dat niet zo op die manier doet dan onterfen we je" dan word je daar knap zenuwachtig van hoor ik vind het moeilijk om positieve dingen te bedenken(die zijn eigenlijk best ver te zoeken)
@Blusvrouw, Mijn topic was idd ook gericht naar de kleine dingen (dus je daar minder druk om maken). Soms probeer je van alles en niets helpt. Dan kan je er niet meer van maken dan dat het is. Heel naar voor je : S, Groetjes
helaas hier ook een schoonloeder. ik heb van alles geprobeerd, we hebben gepraat, ik heb dingen langs me heen laten gaan, genegeerd en ga zo maar door, amar ze blijft lelijk doen tegen mij/ons. feit blijft dat ik niet de schoondochter ben die ze graag wilde voor haar zoon. Daarnaast zal het haar een worst wezen hoe wíj tegen het leven aankijken en wat onze toekomstdromen zijn; haar wens is belangrijker. ik wil best voor zover ik kan haar wensen respecteren, maar dat dient dan wel van twee kanten te komen. niets is goed, alles is slecht en ik vooral. mijn man is ook erg moe en zat van haar en we gaan er alleen nog zo regelmatig naar toe, omdat ík daar voor zorg. en of zij het meeste recht heeft op haar kindje? ik denk dat niemand recht heeft op iemand anders, ook niet op je eigen kind. dat recht moet je verdienen. bij mijn man kom ik op de eerste plaats (na onze kinderen dan) en dan pas zijn moeder en voor ons is dat ook niet meer dan normaal. mensen krijgen van mij altijd respect!........... als ze dat verdienen. niet omdat ze toevallig (aangetrouwde) familie zijn. dat is voor mij geen criterium.