Nou mensen, ik heb het eindelijk een plekje kunnen geven en ik vind het wel fijn om mijn verhaal kwijt te kunnen... Zaterdag 19 Januari, het rommelt aardig en ik krijg het idee dat ik zeker wel 10 weeën in een uur heb, dus om 16.30 begin ik te schrijven... Ze zijn goed weg te puffen en heb er 11 in een uur... Het uur erna waren het er 9, en daarna 7 en daarna weer 11... Opeens voel en hoor ik een knak ! Was erg pijnlijk, geen vruchtwater, dus weet niet wat de knak was? Toen werden de weeën erg heftig ! Ik had ze in mijn onderrug, onderbuik, kont en van beneden... De verloskundige gebeld en ze kwam ong. 21.00 kijken, had 1cm en ze had er 2cm van gemaakt, dus ze ging weer weg en wou om 3.00 terug komen... De weeën werden heel erg heftig (om de minuut) en kon mij geen houding geven, in de douche op een kruk op handen en voeten op bed enz... Om ongeveer 1.00 hield ik het niet meer en wilde niets anders als pijnstilling! Dus de verloskundige gebeld, ze kwam langs en constateerde 3 á 4 cm ontsluiting, ik mocht kiezen tussen morfine en een ruggeprik en ik wilde graag een ruggeprik... Nou, ik mocht naar het ziekenhuis en tussen de weeën door werd ik aangekleed, mijn moeder mijn vriend en zijn moeder gingen mee, mijn vader was onderweg met de auto en door alle zenuwen kon hij de weg gewoon niet meer vinden! Dus pas om 2.00 was hij er, op naar het ziekenhuis! 2.20 aangekomen, snel naar de verloskamer! Toen had ik dus in een keer 9cm ! Dus geen pijnstilling... Er zat nog een 'randje' dus die probeerde ze weg te masseren. Na ong. 1 uur persen zakte mijn weeën weg, ik was helemaal kapot! Ik kon dus écht niet meer ! Dat vonden ze in het ziekenhuis ook, ik werd medisch en moest wachten op het infuus om de weeën weer op te wekken... Omdat er te weinig personeel was probeerde ze de tijd te doven door me op de baarkruk te zetten en nog onder de douche, maar ik kon gewoon niet meer, voelde me helemaal op! Eindelijk was het infuus er ! En probeerde nog te persen, maar mijn krachten waren op, inmiddels was ik dik 2 uur aan het persen, en ik vroeg of ze aub. een keizersnede wilde doen maar dat deden ze niet! De vacuüm pomp moest erbij en ook dáár moest ik op wachten... Eindelijk waren ze er met de vacuüm, met een flinke knip zetten ze de vacuüm op z'n hoofdje en met benen op het bed hingen ze aan de pomp, ik voelde gewoon dat het niet zou lukken! Totdat ze een beetje paniekerig werden, ik hoorde mijn moeder zeggen dat de navelstreng om de nek zat en met mijn laatste beetje oerkracht perste ik mijn kleine mannetje eruit ! 20-01-2008 --> 7.34 was hij er ! Eindelijk, wat een bijzonder gevoel, je kleintje voor het eerst op je buik! De placenta was er gelukkig met 2x persen eruit! Damani Keano was 4405 gram en 50 cm ! Wat een bink Omdat er niet genoeg personeel was moest ik dik een uur wachten om gehecht te worden en verloor veel bloed, daarom moest ik 2 nachten in het ziekenhuis blijven... 1 liter bloed verloren, dus kreeg een bloedtransfusie, 2 zakken... Eindelijk naar huis, wat een opluchting, met staaltabletten en foliumzuur mocht ik gaan... En na een paar dagen ging het eindelijk wat beter... Pff.. 't is een lang verhaal geworden, maar het lucht wel op ! Met tranen in mijn ogen heb ik het geschreven, maar als ik naar mijn wondertje kijk dan is het het allemaal waard geweest ! -x-x-x- Mirella Edit Moderator: Verplaatst naar de bevalling.
Gefeliciteerd met je kereltje! Rot hé als het helemaal anders gaat en je in het ziekenhuis belandt. Ben zelf mijn bevalling ook nog aan het 'plaatsen' maar gelukkig hebben we een prachtig resultaat om mee te knuffelen!
hoi meid jeetje wat een bevalling gelukkig maakt de aanblik van je prachtige manneke het natuurlijk wel een beetje goed, hoop dat je je in de tussentijd wel beter voelt en toch kan genieten van je kereltje groetjes nathalie
Jeetje meid, jij hebt het ook zwaar gehad zeg! Ik kan me (helaas uit ervaring) voorstellen dat je het echt een plekje moet leren geven...bevallen op zo'n manier is niet niks. Gelukkig zijn jullie beide nu gezond! Dat is een hele grote troots...maar neemt het rotgevoel van de bevalling niet weg. Geniet van je kindje! Elmo
Wat een verhaal, deed me meteen denken aan mijn bevalling van Eliza, krijg er gewoon de rillingen van. Ik moest dat ok verwerken en wilde nooit weer zwanger worden. Maar gelukkig kan het ook anders zoals hier ook te lezen valt. Gefeliciteerd met het grote wonder en over een tijdje bekijk je de bevalling heel anders, neem dat maar van mij aan.
Thanks voor alle antwoorden Zit weer met tranen in mijn ogen hoor... Vind het fijn dat ik hier m'n ei kwijt kan ! SUPER ! -x-x-x- Geniet allemaal van jullie kindjes..
Gefeliciteerd met de kleine! Inderdaad een heftige bevalling. Ook raar dat er niet genoeg personeel was en dat je daarom zo lang moest wachten om gehecht te worden. Gelukkig gaat het goed met jou en je kleine ventje, dat is het belangrijkste!