Oh ja.. misschien klinkt het heel lullig.. maar een mokkel wat nu met mijn broer gaat.. Dat kind is 4 totaal niet te handhaven, drukt MIJN kind weg en kan nog wel even door gaan.. de juf heeft de moeder dus al aangesproken op haar gedrag omdat ze onder anderen niet kan delen. Puur omdat mama denkt dat opvoeding vanzelf wel gebeurt.. we zien dat mens trouwens ook liever gaan dan komen..
Hmm ik ben ook niet zo'n kind mens, maar echt een hekel hebben aan een kind die ik persoonlijk ken? Nee, dat nog nooit gehad, zou ik ook best wel triest vinden. Waar ik wél de kriebels van krijg is dat kind uit de KPN reclame... ' Nee, Zuid-Ossetië' Bleeeeeh.
Ik ken dat gevoel wel. Ik heb het bij het zoontje van kennissen. Het komt gewoon door zijn uitstraling denk ik. Ik kan het niet echt verklaren, maar hij heeft gewoon iets irritants over zich. Ik ben het ermee eens dat het juist de ouders zijn, maar je gevoel t.o.v. een kind kun je niet uitschakelen. Rationeel weet je dat het grotendeels aan de opvoeding ligt, maar toch erger ik me aan het kind. Ik laat dat ook niet merken. Als ik daar op bezoek ben, kan ik geen fatsoenlijk gesprek voeren of hij zit er met zijn brutale snep tussendoor en hij wordt nooit eens terecht gewezen. De aandacht wordt dan meteen afgewend van het gesprek en het kind krijgt dan alle aandacht. Hij ziet er ook irritant uit haha. Wel erg eigenlijk, dat je dat gevoel kunt hebben bij andermans kinderen. Maar ja, voor een aantal jaren geleden, had ik nooit kunnen denken dat ik uberhaupt ooit kinderen leuk ging vinden
pff ja ik ken er een. Maar ik weet zeker dat het door de opvoeding komt, dus ergens ook wel erg zielig. en als een kind niet leuk doet tegen je eigen kind, dan helpt dat alleen maar meer mee.
pfff nou, je probeert je voor te houden dat ze een product zijn van de ouder(s) maar jeeeeetje vooral als ze ouder zijn, en je ziet ze achterbakser worden...ik probeer ze maar te negeren...merk dat ik ook niet de enige ben... en als een (klein) kind vloekt gaan helemaal mn haren recht overeind staan...brrrrr
@luna1 oeh die laatste zin ben ik t helemaal mee eens!! Ik had vroeger echt niks met kinderen en vond ze maar irritant! Nu ben ik er nog steeds niet dol op,maar goed het is al een stuk minder geworden.
Ik herken dat ook wel bij een vriendin van me, als ik aant eten ben daar mij 't eten uit de hand kijken, met haar vingertjes er proberen in te zitten, pfff, ik weet niet ik denk dat iedere moeder meer kan hebben van hun eigen kind haha, ik irriteer mij ook sneller aan andere kindjes dan aan m'n eigen
@buffy: voor een paar jaar geleden had ik het trouwens altijd bij van die drukke jongetjes met stekels en zo'n staartje in de nek.... Of aan TE bij de handte kinderen. Erg hé!! Heb ik nooit laten merken hoor aan de kinderen in kwestie. haha.
ik irriteer me aan de kinderen van kennisen, maar dat komt omdat die geen opvoeding krijgen. op onze bank springen, schreeuwen dingen kapot maken. ben ook blij als ze weer weggaan
herken het heel goed bij onze dochter op school zijn er veel irritante kids. en jah het komt meestal echt door de ouders maar dan nog mag ik diie kids niet. want ze zijn nou eenmaal wel zo ook al zijn ze zo gemaakt door de ouders. erdoorheen kijken kun je dan niet want daar worden ze niet anders van. zo i er een jocchie die altijd maar alles afpakt van kleinere kids zo ook bij ons jochie. het begon al eerder toen de onze net geboren was mempte hij hem al in de kinderwagen. nu duwt hij hem om en trekt alles uit zijn handen. dit doet ie bij alle kids en de ouders die verstoppen zich bij bijv feestejs altijd zodat ze hem gewoon niet zien als ie weer wat doet. en als ze het wel zien dan schreeuwen ze alles bij elkaar.
ooww pfff ja ik ken het maar ik vind dat dat de schuld van de ouders zelf is. ik ken er 2 en het zijn echt hele drukke iritante kinderen..echt niet te geloven maar jaaa ik kan niet boos op ze worden want ze weten niet beter. als hun ouders ze niks verbieden of corrigeren denken ze dat het normaal als zoals ze zich gedragen.
Oooh ja dat is idd irritant! In mijn hoofd is het dan altijd 'ksssst ga naar je eigen moeder' maarja dat zeg ik dan maar niet haha ik geef het gewoon niet altijd, soms wel, soms niet.
Hahaha je hebt helemaal gelijk . Wij zijn best streng maar Eva is soms echt heel vervelend, sinds een week of 2. Gelukkig vooral thuis, maar ook wel eens onderweg, ze kan soms ook erg brutaal zijn. Zelfs ik vind haar nu af en toe echt niet leuk en heel erg irritant, dus als anderen dat dan ook vinden, kan ik wel begrijpen. Ik vind ook niet altijd alle kinderen even leuk, en dat ligt niet altijd of alleen maar aan de opvoeding. Maar als me iets niet zint spreek ik daar het kind gewoon op aan.
Kinderen opvoeden is het moeilijkste wat er is. EN je doet het toch (bijna) nooit goed in de ogen van een ander. Het is zo makkelijk om te oordelen over een ander. Mijn dochter zet het ook wel eens op een krijsen als ze d'r zin niet krijgt. En nee, ze krijgt niet áltijd haar zin, maar soms wel. Ze is ook best temperamentvol, als baby al, ikzelf heb daarintegen veel minder temperament en dat vind ik best lastig af en toe. Daarbij gaat ze sinds ze 2 is naar de psz. En sinds dat ze daar heen gaat: "is van mij!". En ja ze wordt ook steeds bijdehandter. Hoe hou je dat tegen dan? Door te roepen: "Houd je mond?" ofzo? Tips zijn welkom hoor. Maar om (bijna) alles aan de ouders te laten liggen, is wel héél makkelijk om te roepen.
Ik ga mijn vriendin niet vertellen hoe zij haar kind moet opvoeden of aanpakken. We hebben het natuurlijk wel geregeld over opvoeding etc. en dan geef ik wel duidelijk aan hoe ik het doe of zou doen in haar geval.
Hier ook wel herkenbaar bij ons buurmeisje. Ik vind het zelf niet zo een leuk kind omdat ze om alles kan zeuren en praat met zo een zeur stemmetje. En ze mag thuis een stuk minder dan onze meid en als ze dan bij ons is en ze mag iets niet dan hoor ik altijd, zullen we het dan stiekem doen, ze is 4 jaar. Of ze ziet iets leuks liggen van onze meid en zegt dan gewoon dat het over de schutting is gevallen en dat het van haar is. Gelukkig weet ik wat we hier wel en niet hebben.
Het zoontje van mijn beste vriendin is 4, en daar stoor ik me af en toe aan. Mijn dochter is 2,5, en als ze iets doet, maakt niet uit wat, zegt dat manneke gelijk, ik kan dat beter he? Dan zeg ik dus ook altijd (wat waarschijnlijk pedagogisch heel onverantwoord is, omdat hij blijkbaar onzeker is), ja maar dat is niet zo gek he, jij bent al 4, en S is nog maar klein.
Ja, de kleine van mijn schoonzus Wat kan ik me aan haar ergeren zeg... Huilt werkelijk om ALLES (soms zelfs 10 keer in 5 minuten, zodra er iets gebeurt wat haar niet zint), is ontzettend jaloers, egoistisch, eist overal alle aandacht op, vindt dat ze alles mag doen. Heeft een grote mond, maakt overal waar ze komt 1 puinzooi om het vervolgens niet op te willen ruimen, ze schreeuwt, wilt altijd haar zin, kan niet delen, gooit met spullen, slaat.... Maar ze wordt dan ook totaal niet opgevoed, nooit terechtgewezen en zodra ze het op een huilen zet krijgt ze ALTIJD haar zin (en wij volwassenen moeten dus ALTIJD wijken). Als ze 1 keer Nee te horen krijgt, gaat ze gewoon door, geeft ze een grote mond, en geven moeders en oma gewoon toe. En altijd onder het mom van: "Ze is nog een kind"... Als ze iets doet wat niet mag wordt er nooit streng opgetreden, maar is het: "Lieve *naam*-tje, wat ben je allemaal aan het doen meisje ?". Als ze bewust spullen omver gooit wordt er altijd lief gevraagd: Lieve *naam*-tje, zullen we het SAMEN opruimen (i.p.v. dat ze dat gewoon zelf moet doen, zij maakt de zooi tenslotte) ? Oma helpt wel mee... Om het vervolgens nog niet op te willen ruimen... Als wij met iets bezig zijn wat zij ook wil, krijst ze dat wij op moeten houden en dat zij wil. Vervolgens begint ze te huilen omdat het niet snel genoeg gaat en krijgt ze dus gewoon haar zin. Zij mag het hebben en het huilen wordt getroost met een knuffel... Sowieso wordt elke huil van haar getroost met een knuffel terwijl ze 99 van de 100 keer huilt omdat ze haar zin niet krijgt en bloedirritant is. In de ogen van moeders en oma kan ze nooit wat fout doen en wordt altijd alles goed gepraat. Bij elke dreins is het: kom maar naar oma... En zo gaat het maar door en door...