Mijn zoontje weet idd ook dondersgoed wat hij wel of niet mag. Ik moet zeggen dat als ik met hem naar vrienden of familie ga met kinderen dan gedraagt hij zich echt voorbeeldig. Dat men tegen mij zegt ooo wat heb jij een lief kind. Ik sta er zelf af en toe ook van te kijken dan. Wat mij al een aantal keer is opgevallen is dat mijn zoontje slechte gewoontes van andere kinderen gaat overnemen, zoals het niet aan tafel blijven zitten tijdens het eten ( daar heb ik echt zo'n schurft aan, this niet meer als normaal dat als je aan het eten bent je gewoon blijft zitten ipv steeds weg lopen) hij heeft dat een aantal keer van iemand anders gezien en dan gaat hij het ook doen. Of spugen ofzo. Ze leren zo snel iets van andere kinderen. En dan vindt ik het jammer om weer boos op hem te moeten worden omdat hij dus ineens dingen gaat doen die hij nooit deed.
Hier trouwens ook. hahahhaa. het heeft 15 min geduurd deze keer voordat hij echt in de gang bleef zitten, omdat hij straf had gekregen. pffff.
Ik snap nu inderdaad wat je bedoelt. Wij laten Eva ook wel eens alleen spelen in een redelijk grote (afgesloten) speeltuin en dan kan ik haar ook niet constant in de gaten houden. Maar goed, Eva doet (nog) geen vlieg kwaad, dus daar maak ik me nog niet druk om. Maar ze speelt ook veel met Lisa en dan zit ik er ook niet bovenop, maar ik probeer het toch wel goed in de gaten te houden, vooral nu Lisa nog zo klein is (en ondertussen is het al een klein krengetje, ze slaat gewoon als ze boos is en als ik dan boos word slaat ze nog harder!)
Je vind het kind niet irritant, je vind hoe de moeder met het kind om gaat en waar de grenzen voor het kind getrokken worden, vreselijk irritant. Heel herkenbaar. Wij hadden er hier gisteren 2 op visite die zich gedroegen voor 10. Tijdens het eten waren de moeder en ik aan het praten en iedere keer als wij wat tegen elkaar zeiden kwam haar dochter van 4 tussendoor 'mama', 'mama' ect. Als moeder niet reageerde ging ze steeds harder. Vervolgens zei mama nog heel wild tussendoor dat ze met mij aan het praten was, waarop het kind bijna schreeuwde en zelfs haar bestek gebruikte. Dat was voor mij het moment om met de vuist op tafel te slaan. Alle bordjes trilde gezellig mee. Kind keek me met grote ogen aan en ik keek haar moeder aan en zei 'ga verder' hahahaha, werkte als een tiet, was daarna lekker rustig aan tafel Toch gewoon niet normaal....kom op hoor er zijn echt grenzen. Je kan je er ook niet altijd mee bemoeien, heb vaak ook zoiets van 'los het zelf op, jij bent de mama'. Het ligt echt niet aan hun kinderen.
Ik ben het helemaal met je eens. Mensen vergeten nog wel eens dat het kinderen zijn, en geen voorgeprogrammeerde robotjes. Hoe goed de opvoeding ook kan zijn, en ik ben best wel streng, het zijn en blijven kinderen die soms stoute dingen doen. Die van mij ook! En ik loop hem niet continu achterna om hem te corrigeren. Soms gebeuren er buiten mijn alziende blik stoute dingen, en dan hoop ik dat vrienden dit corrigeren en niet meteen een 'hekel' aan mijn kind hebben.
ja aan 1 en die is al wat ouder, maar daar heb ik zo mn redenen voor en idd ouders hebben er ook een vinger in. verder eigelijk niet... en kan me ook niet voorstellen hoe een hekel te krijgen aan een 3 jarige . Er zijn wel kinderen die ik minder leuk vind, hier in de straat altijd een etterbakje die andere kinderen slaat, spuugt en met zand ondergooit maar dan ben ik het wel eens met mamamanuele, die ouders staan er dan bij te kijken en het kind krijgt de schuld.
Wij hebben ook zo een in de kennissenkring. Ouders altijd aan het werk, kind de ene dag bij die en andere dag bij die voor oppas ( en overal andere regels ) Thuis proberen dan de ouders hun gemis te compenseren door het kind te overladen met aandacht en kadootjes. Een eigenwijs verwend nest is het geworden. Wij gaan er, om het kind, al niet graag meer op visite. Als dat kind eenmaal bezig is weet ik me ook geen houding meer te geven. Weet niet hoe ik moet reageren.. Jammer hoor..
Herkenbaar. Ja, dat heb ik ook wel eens. Ik wéét dat het kind er niets aan kan doen, want uiteraard ligt het aan de ouders, die hebben helemaal niet door dat ze zo een vervelend kind 'kweken'. En mijn fout: Ik ben best ongeduldig. Dus op een gegeven moment heb ik er genoeg van en ben ik geneigd om dat kind dan maar zelf te corrigeren. En ik wéét dat dat dan weer vervelend is voor die ouders... Ik ken ook zo'n kind. En het heeft echt geen kwaad in de zin, maar het gaat gewoon zitten graaien in andermans tassen en kasten en als het iets vindt wat het leuk of lekker vindt, dan wordt het er gewoon uitgehaald en eetbare dingen gaan dan op als je het niet in de gaten hebt. En de ouders zeggen er niets van...
Overigens is mijn ervaring dat het best wel werkt als jij als buitenstaander dan maar grenzen aangeeft. Als jij het kind dan zegt dat het niet in de kastjes mag zitten en dingen terug moet geven (als je het op tijd gezien hebt, dan), dan kijken ze eerst heel raar, maar daarna weten ze het wel. Op het KDV bijvoorbeeld moeten ze zich ook aan de regels houden, dus eigenlijk leren ze niet helemaal dat alles mag, maar dat alles mag van papa en mama. Alleen dat is ten eerste behoorlijk vermoeiend, als je de hele tijd een ander kind zit te corrigeren (en op moet letten wat het doet) en ten tweede loop je het risico dat de ouders het jou kwalijk gaan nemen.
Ik zeg toch niks over jouw kind, maar over het zoontje van mn vriendin? En die vind ik niet vervelend omdat hij niet lief is,tis een hartstikke lief kereltje. En gelukkig is mijn kindje niet heilig.