Ook ik ben 22, mijn vriend 23... We hebben samen besloten om voor een kindje te gaan. Ik veel enthousiaster dan hij. Hij vind t allemaal nog wat eng. Maar stiekem heeft hij ook heel veel zin om z'n kleine in zijn armen te kunnen nemen. Wij hebben in een moeilijke periode ondervonden dat we bij elkaar willen blijven, wat er ook gebeurd. (Hij moet natuurlijk niet vreemd gaan ofzo) Wij vullen elkaar aan en begrijpen elkaar. Een kindje zal onze liefde voor elkaar bezegelen wat andere ook over ons zeggen! Liefs Debby
ik ben 20 en we zijn gestopt met de pil maar willen pas volgende maand oficieel beginnen vanwege het ontpillen en een beetje me lichaam eraan laten wennen. ik vind mezelf ook heel jong maar mijn vriend is 30 we schelen iets meer als 9 jaar en ik ben naar mijn mening volwassener dan de meeste leeftijdsgenoten die ik ken. hun zijn ook met hele andere dingen bezig wonen thuis elk weekend stappen en ik heb dat niet. ik ben wel heel blij dat mijn vriend het ook wil sinds afgelopen zomer hebben we er veel over gepraat en werd een hoop duidelijk. ik wou altijd al jong moeder worden en dit voelde een beetje als een geheim want niemand wist dit totdat ik er echt met mijn huidige vriend over ging praten en dus besloot afgelopen zomer om deze maand te stoppen met de pil.. ik zie echt ernaar uit wa de komende tijd gaat brengen. ik hoop dat jouw vriend ook hetzelfde gaat willen als jouw en anders moet je keuzes maken maar hij heeft ook recht op een eigen mening en als hij wil wachten moet je dat accepteren en hopen dat hij ook snel van gedachte veranderd. heel veel sterkte
Ik was net 23 toen ik, gepland, zwanger raakte van mijn zoontje. Ik (en mijn vriend) wilden dat heel graag en gelukkig was het snel raak, ik vind het dus helemaal niet raar. Onze ''vrienden' helaas wel, die zien we nu zelfs helemaal niet meer. Gelukkig hebben we nieuwe vrienden gemaakt, ook jonge mensen met kindjes.
hee ik be nook 22 mn vriend is 24 en wij zijn ook bezigvoor ons 1e kindje ik denk dat het kan wanneer jullie er echt Samen achter staan, niet hem proberen iets op te dringen denk ik, daar heb je niets aan.... suc6!
hey ik ben 21 en mijn vriend 22 wij zijn ook bezig voor ons 1e kindje hebben 7 jaar relatie, wonen samen ,allebei vaste baan en een scheet van een hond mijn vriend moest eerst ook even wennen maar die was zo om succes !
Ik was 21 toen ik mijn 1e kindje kreeg en dit was heel bewust hoor! Ja je hebt altijd mensen die naar je kijken van nu al! Maar daar moet je eigenlijkniet op letten! Je hebt een lange relatie al, huisje, beide werk! Dus ik zal zeggen ga ervoor als jullie dit willen! Succes!
ik vind het leuk om te horen dat er veel jonge meiden zijn die aan kinderen willen beginnen met hun partner dat doet me goed ik voel me toch wel vaak alleen omdat je veel vrouwn van in de 30 met elkaar alles ziet doen en dat mis ik wil.. hoe ervaren jullie dit? groetjes
hey Heel fijn om dit allemaal te horen. Het is inderdaad moeilijk te beoordelen of je echt toe bent aan kinderen maar dat kun je niet allemaal van te voren weten. Het gevoel is er in elk geval wel. Misschien kan mijn vriend deze forum een keertje lezen. Misschien begrijpt hij dan dat ik niet de enige ben. In elk geval heel erg bedankt voor al jullie reactie's. xxx
nee je bent zeker niet de enige.. en ik hoop dat je vriend het ook van jouw kant begrijpt.. vrouwen zijn nou eenmaal anders over dit grote belangijke onderwerp dan de meeste mannen ik zie hun niet dagboeken bijhouden en op sites al je onzekerheden elke dag bespreken daar zijn we vrouwen voor. en is hij er nu niet klaar voor dan misschien over een tijdje en dan geniet je er nog steeds net zo veel van maar ik weet i kzou nu ook niet meer willen wachten terwijl ik nog zo jong ben. stom vind ik dat soms maar van de andere kant zou ook geen 32 willen zijn en en kindje krijgen dan ben ik over de 50 als hij/zij nog helemaal actief is en uitgaat nee een jonge moeder heb ik altijd zien zitten.. en waarom weet ik echt niet het is gewoon een gevoel maar denk da jullie dat allemaal wel weten weltrusten ik ga lekker slapen
@ rose: Ja ik ervaar dit ook hoor dat ik niemand van mijn leeftijd heb om alles mee te delen. Ik heb een hele goede vriendin die net zo oud is als mij en zij vind het ook geweldig dat ik zwanger ben. Alleen zij staat op dit moment in een hele andere fase in haar leven en ik mis het wel eens dat ik niemand heb van mijn leeftijd dat we samen met de kinderen weg kunnen gaan en het over de zwangerschap hebben.... Groetjes
Oh daar is zeker niks mis mee, ik wilde ook kinderen op mijn 22ste en ben dus ook zwanger geworden op mijn 22ste en mijn zoontje is geboren toen ik 23 was, moet wel eerlijk zeggen dat mensen van mijn leeftijd ook vinden dat het vroeg is, maar ik vind het wel meevallen hoor.
@miepje leuke babysite echt schatiige foto's van die echo ik snap wat je bedoeld en merk dat er veel jonge meiden zijn weer deze tijd die vroeg moeder willen worden maar kom er zo weinig tegen hier haha.. mijn vriend is 30 en ik ga ook al eigenlijk met alleen maar wat ouderen om maar geen van al die aan kinderen gaat beginnen dus hoop dat ik met de tijd toch wel wat leuke mensen ga ontmoeten maar dat moet ik maar afwachten he nu kan ik hier lekker kletsen en over dingen praten.
hallo wij hebben op mijn 21ste ook besloten zwanger te worden! wij zijn 8 jaar samen en hebben het super goed...ben nu 22 geworden en ook nog eens zwanger....als alles toch goed zit moet je het gewoon lekker doen samen,,,
Niks geks aan die leeftijd toch. Ik was 21 toen ik voor de eerste keer zwanger was. Vind het een mooie leeftijd
ja ik vind eht ook niet vreemd voor je 25ste is natuurlijk gezien het beste voor je baby en jouw en niet 35 maar dat komt de meeste mensen nu beter uit en ik voel daar niks bij. mijn groote wens is zo'n wondertje in onze armen hebben en een gezin vormen en dat is ook wat we gan doen en dan word ik hopelijk moeder op mijn 21ste en daar ben ik heeel gelukkig mee.. moet de natuur wel een handje mee helpen he is jouw dochterjte te voreg geboren moon? ik snap je banner niet helemaal.. gr
Zelf had ik die behoefte toen totaal niet, was nog druk met andere dingen, maar als je dat wel hebt en je bent er helemaal klaar voor, waarom niet? Gewoon doen zou ik zeggen, interesseert het jullie wat wat de omgeving er van vindt, het is jullie keus!
Als jullie alles voor mekaar hebben (stabiele relatie, financiele zekerheid) en er helemaal voor willen gaan, gewoon doen hoor. Eigenlijk maakt het dan niet uit of je 22 of 32 bent, toch? De één is er nou eenmaal eerder aan toe dan de ander. Je kunt wel altijd naar anderen blijven kijken, maar het gaat tenslotte om jou/jullie. Ik ben in mijn omgeving ook de eerste (ben 'al' 26!), vrienden zijn er helemaal niet mee bezig.
Hey Ik vind het ook niet raar hoor. Als je in een goede situatie zit (qua werk-financieel-huisje etc) en je bent er klaar voor, waarom niet? Zelf ben ik ook zwanger geraakt op mijn 22ste (eerste keer met 21 maar is misgegaan 3x) en ben een week voordat ik 23 werd bevallen van mijn lieve zoon. Ik vind dat het heel veel voordelen heeft als je jong moeder word en wij kunnen onze zoon ook alles geven wat hij nodig heeft dus. Succes
precies helemaal mee eens en ik moet eerlijk zeggen we hebben het niet heeeel ruim maar kunnen alles doen in proportie dan maar je kan het zo duur maken als je zelf wil ik heb bijv voor de kinderkamr dde commode en de kast van mijn oude kamer die ik al vanaf mijn 4de heb en die is houtkleur en die wil ik gebroke wit gaan verfen nou dan moet ik alleeen nog een bedje en wat plankjes enzo en ander dngen maar dat zijn niet de kosten als ik zie hoeveel een bby kamer kan kosten 1600 euro nou dan heb ik echt zoiets van jeetje weet je wat je daarvoor kan krijgen haha.. ik hou wel van een beetje creativiteit..
Je kunt het idd zo duur maken als je wilt, ik heb toendertijd ook veel gekregen van mensen die we kende, zij hadden de spulletjes niet meer nodig. Ook helpt een beetje rondkijken op een tweedehands handel site. Financieel kom je er best goed uit zelfs als 1 van de salarissen zou weg vallen, ik heb een tijdje alleen voor mijn dochtertje gezorgd en hoewel dat best wel wat krap was heb ik nooit het gevoel gehad dat ik haar niet alles kon geven wat ze nodig had.