Ik ben niet zwanger ofzo maar ik wil je wel heel veel sterkte toewensen en ik hoop dat de uitslagen goed zijn, hopelijk valt het allemaal mee.
Oei ik begrijp je heel goed... Het wachten, het malen, de machteloosheid, het verdriet en de woede! Waarom jouw kindje?! Hier met 10 weken een open schedeltje ontdekt... 11 weken de echo.... 12 weken en 1 dag werd de zwangerschap afgebroken. Het kindje zou groeien en zou het prima doen in mijn buik, maar buiten mij was de aandoening niet met het leven verenigbaar. Daar sta je dan met je partner... Wil je een abortus of een crematie... Geen enkele ouder verwacht een kindje met een afwijking. Het is dan ook een harde pijnlijke val van je roze wolk! Heel veel sterkte voor jullie! Ik weet zeker dat jullie een down kindje net zoveel liefde kunnen geven als een ander kindje!
Jeetje meid wat een schok. Ondanks dat ik het zelf nooit meegemaakt heb kan ik me je gevoel goed voorstellen; je hebt een bepaald beeld in je hoofd, een bepaalde wens/verwachting en als die anders blijkt te gaan zijn is dat echt een hele klap. Ik snap ook je angst voor je gevoelens na de bevalling al denk ik dat na het harde werken van een bevalling je dolblij zult zijn met je kindje. Heel veel sterkte, ik hoop dat het toch allemaal mee valt voor jullie. Ik volg je!
Wat een schok! Tijdens mijn laatste zw-schap ben ik vaak bang geweest voor een kindje met Down; vraag me niet waarom, maar ik had "gewoon" zo'n akelig voorgevoel. En ook ik was bang voor de eerste aanblik na de bevalling. Ik had me ook voorgenomen om daar echt even rustig de tijd voor te nemen en als het zo zou zijn, zou ik het meteen verteld hebben aan iedereen als ze geboren was zodat we niet later moeilijke gesprekken of blikken hoefden te incasseren; of iig minder. Na de bevalling bleek er gelukkig niets aan de hand te zijn, maar ondanks dat ik minder concrete redenen had dan jij, weet ik hoe je je voelt. Mijn ervaring is, dat je op een gegeven moment zover bent dat je weet dat je ook van dit kindje zult kunnen houden, wat er ook aan de hand is, maar neem daar de tijd voor en laat je niets opleggen door anderen. Jullie zullen zelf een manier vinden om weer van deze zw-schap te genieten al zal het dan niet meer onbezorgd zijn. Heel veel succes en hopelijk valt het allemaal heel erg mee. Mag ik voor je bidden?
Jeetje meid, wat een enorm onzekere tijd zeg! Ik wil je enorm veel sterkte toewensen in deze moeilijke weken.
Sam86, jeetje wat heftig meid. Lijkt me verschrikkelijk... Twijfel, bedankt voor je bericht. Het klopt dat het zo ver komt dat je ook van dit kindje gaat houden, ik merk dat ik het al iets meer kan accepteren en dat de liefde die ik voel voor deze buikbaby onbeschrijflijk is. Alsof een speciaal kindje mijn liefde alleen nog maar meer nodig zal hebben, zo voelt het... Lief dat je voor ons wilt bidden. Draak86 en Banjabes, jullie ook bedankt.
Hey meis, volgens mijn krijg je vandaag de uitslag over een eventuele infectie? Ik denk aan jullie en duim voor goed nieuws insallah.
Bedankt, vandaag hebben we inderdaad een belafspraak waarbij we de uitslagen van de infectie-test te horen krijgen. Erg spannend maar in het beste geval komt er wel een infectie uit en kunnen we daar voor behandeld worden. Dus eigenlijk hoop ik daar stiekem op...
Duchess ook via deze weg wil ik je nog even heel veel sterkte wensen! Misschien voel je je nu zelf niet zo, maar je bent een super sterke vrouw/moeder! En je doet het echt heel goed hoor! Ondanks dat je niet meer zo actief bent in ons topic (wat ik begrijp hoor), denk ik nog vaak aan je. En duim ik nog altijd dat het een infectie is!
Ik wil ook graag heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel veeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel sterkte aan je wensen! Ik hoop voor je dat het allemaal mee valt. Ik leef met je mee! Dikke knuffel!
Hoi Duchess, Ik lees net je topic. Wat spannend allemaal zeg. Fijn dat je goed wordt begeleid. Ik begrijp wel een beetje hoe je je voelt. Bij ons was de 20 weken echo ook niet goed. Ons kindje bleek een longafwijking (CCAM) te hebben. Vervolgens iedere week naar het ziekenhuis voor een echo en later overgenomen door een academisch ziekenhuis. En niemand die ons kon vertellen hoe het zou aflopen, want dat zou pas duidelijk worden bij de geboorte. En ook een thuisbevalling kon ik wel vergeten. Dat veroorzaakte bij mij nog meer angst (kom ik wel op tijd in het ziekenhuis etc.). Ik begrijp zo goed je onzekerheid en gevoel van falen. Dat had ik ook heel sterk. Nadat ik van de ergste schrik bekomen was heb ik wel een knop om kunnen zetten. Ik was vastbesloten om van mijn zwangerschap te gaan genieten! Stel dat het fout zou gaan, dan had ik in ieder geval genoten van de tijd die ik met haar had gehad. Een knop omzetten is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Ik kon het ook niet altijd hoor. Ik had ook momenten dat ik in janken uitbarstte. Toch ben ik altijd positief gebleven. Sommige mensen vonden dat bewonderenswaardig, anderen vonden het niet slim. Je moet immers op het ergste voorbereid zijn. Maar hoe bereid je je voor op het allerergste? Dat is toch onmogelijk? Ja ik hield er rekening mee dat het helemaal mis kon gaan, maar ik hield er meer rekening mee dat het ook goed kon gaan. Door deze denkwijze heb ik echt kunnen genieten van mijn zwangerschap. Ook ben ik zo anders aan gaan kijken tegen de term: "Als het maar gezond is" Dit zul je mij niet meer horen zeggen. Natuurlijk hoop je op een gezond kindje, maar hou je er minder van als het niet gezond is? Inmiddels is onze dochter al bijna een half jaar oud. Bij de geboorte is alles goed gegaan. Zelfs boven verwachting goed. Het is een heel lief, tevreden meisje. Aanstaande maandag krijgen we de uitslag van het laatste onderzoek dus dat is wel spannend. Ik leef heel erg met je mee en wil je veel sterkte en succes wensen.
Duchess, heel veel succes en sterkte vandaag! Met wachten op de belafspraak en met de uitslag.. *dikke knuffel*