Afgelopen vrijdag heb ik een miskraam gehad, tewijl ik niet eens wist dat ik zwanger was. We waren er niet zo mee bezig, het was iets voor de toekomst. Nu valt alles wel op zijn plek. zere borsten gehad en wat last van stemmingen. vrijdag.... Ow wat een buikkramp. Snel naar de wc. *schrik* wat overkomt me, wat is dit. Stilte in mij. Als vanzelf ben ik naar mijn werk gegaan en heb zowaar nog goed kunen presteren. In de pauze, toch maar de dokter gebeld, die gaat me vast gerust stellen vanmiddag als ik langs mag komen. Daar zat ik bij de dokter. Kleed je maar even uit want dan ga ik even onderzoeken. Daar lig je dan, nietsvermoedend op een koude tafel bij de dokter. Ikhoorde hem zeggen, je baarmoeder is nog wel wat vergroot. En toen ik weer bij hem aan tafel zat kreeg ik te horen dat hij er van uitging dat ik een vroege miskraam heb gehad. daar sta je dan. Ik wist niet eens wat voor wondertje er uberhaupt aan de gang was. Als verdoofd in de auto gestapt, en thuis op de stoel gana zitten. Dikke tranen toen mijn vrined binnenkwam. ik slaap al nachten slecht en telkens lopen de emoties hoog op. Ik praat er eigenlijk met geen ander over, wantben bang voor de reacties. Morgen weer naar de dokter toe, want het bloeden is nog steeds. Weten jullie wat mij morgen meer te wachte zou kunnen staan?
Ach jeetje jenny24 wat erg joh. Ik snap heel goed dat je er verdrietig van bent, ook al weet je t nu pas. Vind t heel logisch hoor, daar mag je best verdriet over hebben! Helaas kan ik je vraag over de dokter morgen niet beantwoorden maar ik wilde jullie wel sterkte wensen!
het is gewoon meer zo van. had ik het maar geweten, dan had ik er meer naar geleefd. dan was het mischien anders gelopen. maar dat is allemaal maar achteraf gepraat. Nu mis ik iets waarvan ik niet eens wist dat het er was . heel erg raar, en voel me zo leeg. ik ben zo blij met mijn lieve vriend die er op alle fronten voor me is. Ook hij is er erg verdrietig van. Vooral omdat wij sowieso graag kinderen willen. Ook al was het niet gepland, het wa zo welkom geweest en we hadden er het beste van gemaakt
Hoi Jenny ik vind het echt kl*te voor je, en zo raar vinden wij het niet dat je verdriet heb. Ik hoop voor jullie dat deze moeilijke periode snel verandert in leukere tijden. Liefs Jolie
Kom net bij de doter weg. Ik had een vervangster van mijn eigen huisarts. ] Wel vervelend, want dan kan je alles nog een keer uit de doeken doen. Ze hebben weer een onderzoek gedaan en ja de eerste keer was al geconstateerd dat de baarmoeder wat vergroot was. Nu is het bloeden dus nog steeds aan de gang en nu willen ze mij nog 1 week de kans geven en dan eventueel een hormoon behandeling geven : ook opperde zij eht om alsnog ene test te gaan doen, zij denkt dat het mischien zou kunnen zijn dat ik nog zwanger zou zijn. Dit komt mij overigens heel raar voor. Ik ben nog steeds in shock. Ik zei haar ook dat ik niet wist hoe ik hiermee om moest gaan allemaal .
Een beetje vreemd vind ik dit want het zwangerschapshormoon blijft een tijdje in je lichaam aanwezig ook al heb je een miskraam gehad. Het kan dus volgens mij nog heel goed dat de test positief uitvalt terwijl je toch echt niet meer zwanger bent. Daarintegen heb ik hier op het forum ook wel eens gelezen dat dames dachten dat ze een miskraam hadden gehad en later toch nog zwanger bleken te zijn. (meestal werd er gezegd dat ze waarschijnlijk zwanger waren van een tweeling en dat er dus 1 is gestorven) Volgens mij kun je maar op 1 manier uitsluitsel krijgen en dat is dmv een echo. Na mijn miskraam heb ik ook nog ruim een week gebloed hoor maar het moet dan wel op een heftige menstuatie lijken. Het moet dus langzaam minder worden. En denk nu niet dat het misschien anders was gelopen als je geweten had dat je zwanger was, een miskraam gebeurt in de meeste gevallen omdat er iets mis is met het kindje en niet omdat je 'je er niet naar gedragen hebt' Groetjes Anita
Iedereen bedankt voor de lieve reacties Alles moet nu even een plaatsje krijgen, ik weet het. Maar het gekke is nu, dat ik ineens echt naar een kindje ga verlangen. Terwijl we toch echt nog geen concrete plannen hadden. We wilden sowieso 2007 nog even voor onszelf houden en na die tijd langzaamaan gaan denken aan trouwen en kinderen krijgen.Maar nu lijkt het ineens anders. Het is allemaal gewoon verwarrend. En het moet eerst een plekje krijgen, dan kunnen we ook beter een keuze maken (in hoeverre die je kunt maken dan). Pffffff, ondertussen slaap ik er bijna niet van en loop behoorlijk labiel rond. Maar de schouders gaan eronder en eens, eens komt het voor ons allemaal goed
Kom maar eerst tot rust en net wat je zeg jullie beide moeten het eerst een plekje geven. Veel sterkte meid. Dat de zon weer snel gaat schijnen voor jullie
Heel veel sterkte Jenny! Ik weet een beetje hoe je je voelt..alhoewel ik er nog nie eens cker van ben of het wel een miskraam was ja of de neej...maar alsnog heb ik et idee dat ik iets mis...ook al was ik nooit zwanger geweest..de sterke verlangen naar kinderen zit er sowieso wel..zowel bij mij als bij mijn vriend..maar ik ben nog te jong..en we zouden nog minstens 2 jaartjes wachten..maar als et wel een miskraam blijkt te zijn...wat zou ik mij dan schuldig voelen..alsof ik mijn eigen kind heb vermoord..doordat ik nog gewoon de pil doorslikte.. Hoe dan ook...heel veel sterkte voor jullie beide..het is iets heel heftigs..probeer het een plekje te geven.. liefs, Dinkie88
ik kon dit stukje wel geschreven hebben jij ook erg veel sterkte. En wat zegt leeftijd nou? Ik zou ook nog in de categorie jong vallen ( en ben nu dus 24). Als het llemaal goed gegaan was en jij zou zwanger zijn. dan zou dat kindje toch meer als welkom zijn? heb jij je omgeving hier wle van verteld? Jij ook veel sterkte. En als je de behoefte voelt mag je mij altijd een prive bericht sturen .