Terwijl ik vorig jaar dolgraag wilde aansluiten bij Miranda, Debby en Daisy die toen zwanger raakten, moest ik helaas veel langer geduld hebben om weer zwanger te mogen raken. Gelukkig is het dan zover en heb ik nu te maken met hele andere issues. Ik ervaar dat de weegschaal van de zws-emoties al direct flink aan de kant van de angst hangt. Dat behoeft weinig uitleg, denk ik, maar het is wel heftig. Het lukt me in ieder geval om nog nuchter te blijven en niet in de gloria te zijn. Dat is natuurlijk pure zelfbescherming. Binnen die eerst 12 weken is het sowieso spannend, maar na het verlies van Niels besef ik dat ik niet meer zo heerlijk zal gaan zwangeren en dat is slikken. Voor degenen die het niet weten; Niels is met een zws van 28 weken plotseling overleden en de oorzaak is nooit bekend geworden. Hij is na volledig onderzoek "gezond" verklaard en dat maakte het voor mij nog veel moeilijker. Ik ben suikerpatiente en draag sowieso extra risico's. Daarnaast gaat de leeftijd van 37 ook bereikt worden, maar dat is geen punt want mijn "echte leeftijd" is 22, dus dat komt wel goed. Ik hoop dat de dames hier, die heel graag weer zwanger willen worden of al zijn, zich hier aansluiten en we zodoende elkaar kunnen helpen en steunen. Liefs.
Nou Caruli, dat wens ik ook! Meid wat verschrikkelijk spannend is het toch voor je! Ik zal hard duimen!
Mariella nogmaals gefeliciteerd met je zwangerschap. Je hebt helemaal gelijk met je verhaal. Een onbezorgde zwangerschap heb je nooit meer. Het verliezen van Lindy* was enorm zwaar en moeilijk maar de zwangerschap van Laureen was ook erg moeilijk. Niet lichamelijk maar geestelijk. Deze zwangerschap heeft me 20 jaar van mijn leven gekost. Van de gedachten dat het zomaar ineens over kan zijn word je helemaal gek. Ik vertrouwde mijn eigen lichaam niet meer. Gelukkig is alles goed gegaan en hebben we er nu een prachtige dochter bij. Dat de wens naar een kindje zo ongelovelijk groot kan zijn, dat je weer een zwangerschap aan durft/kan gaan (jullie snappen mij wel hè) Ik wens je veel succes in deze zwangerschap. En andere meiden, ik hoop uit de grond van mijn hart dat jullie hier ook snel kunnen schrijven. Dikke knuffel voor jullie.
Mariella, wat een mooi nieuws, gefeliciteerd! En ja, je had misschien gedacht dat het prachtig zou zijn om weer in verwachting te zijn. Dat het je zou helpen, dat je weer blijdschap en vreugde zou kennen en al die blabla. Ik dacht het in elk geval wel hoor! 'Als ik maar weer zwanger ben, dan komt alles goed! Of dan kan ik tenminste door met mijn leven'. Vond het best zuur om erachter te komen dat dit helemaal niet zo was. Eigenlijk ben ik wel blij dat ik dit van tevoren niet wist, anders had ik het geen tweede keer aangedurft denk ik. Als mijn kleine ventje er straks gezond en wel uit is, zal ik pas opgelucht ademhalen. Maar wat zal ik dan blij zijn! Al komen er dan weer andere zorgen om de hoek kijken he... Afijn, de komende maanden zullen zwaar worden voor je, maar het is het gewoon waard. Niels* is een bijzondere beschermengel, hou je daar maar aan vast! En voor de moeders die nog niet zwanger zijn: ik hoop dat jullie ook snel zwanger mogen zijn. Want hoe moeilijk ook, het is altijd beter dan met lege handen achterblijven. Het is jullie zo gegund!
Hoe herkenbaar, geen onbezorgde zwangerschap meer. Ik ben nu ruim 9 weken in verwachting en de ene dag ben ik heel blij en gelukkig, onbezorgd haast maar de andere dag kan ik me weer de hele dag grote zorgen maken. Bij Sven was waarschijnlijk de oorzaak dat mijn bloeddruk te hoog was. Door medicatie is deze nu goed, hij was de afgelopen twee weken zelf rond de 75/125 dat had ik nooit durven dromen. Ik laat de bloeddruk elke week controleren en als die dan weer goed is heb ik er voor mijn gevoel weer een week bij en steeds een milimetertje meer vertrouwen. Om de week moeten we naar het WKZ en ook dit geeft mij een goed gevoel, controle controle controle! Ik kan niet wachten tot ik de kleine ga voelen, dan heb je voor jezelf weer een extra controle ook al zegt dat niets over hoe deze zwangerschap zal gaan verlopen. Sterkte met het vinden van jouw milimetertjes vertrouwen. Liefs, Miek
hey meid allereerst natuurlijk van harte gefeliciteerd met je zwangerschap en ik en weet zeker alle anderen zullen duimen voor je dat alles goed gaat, je zou toch denken dat 1 keer een kindje verliezen al te veel is probeer vertrouwen te krijgen in je lichaam hoe moeilijk dat ook is, dit is niet Niels* maar word wél bewaakt door een engel daarboven dit is het broertje of zusje van Niels* vertrouw op hem dat jullie kindje gezond en wel ter wereld mag komen hij heeft jullie deze kleine gestuurd zodat jullie beide papa en mama weer gelukkig kunnen zijn (dat geloof ik écht) persoonlijk denk ik niet dat iemand jou angsten weg kan nemen, wat ik wel wil zeggen is bespreek je angsten met je verloskundige of gyn eventueel wat extra controles zouden in jou geval geen kwaad kunnen meid ik wens je een supergoede zwangerschap toe en ik weet zeker dat na 7 a 8 maandjes ook jij weer kunt genieten knuffel nathalie
Mariella, Inderdaad voor mij ook heel herkenbaar! Die onbezorgdheid is weg...helaas. Bij ieder gek iets (of waarvan ik denk dat het gek is maak ik me zorgen en eindig ik weer in het radboud waar ik gelukkig tot nu toe steeds gerustgesteld wordt). Ik probeer er ook zoveel mogelijk van te genieten hoor, maar het blijft gewoon allemaal zo spannend he! De angst om weer een kindje te moeten verliezen, je weet immers wat het inhoudt, hoe het voelt, is niet meer weg te denken... Ik wens je in ieder geval een hele mooie en vooral gezonde zwangerschap toe! Liefs Marjolein, mama van Luna*, 1 sterretje en meisje
Hey lieverd, hier ook nogmaals een dikke proficiat! Hoe voel je je? Ik moet eerlijk bekennen,wij zijn de eerste weken ook erg bezorgd geweest maar ik weet niet of dat kwam door de uitslag van de combi test of doordat de gyn zich zorgen maakte,ik weet wel dat toen alles goed bleek te zijn ik wel heb kunnen gniten van mn zwangerschap,ik zag dit als een nieuw begin,staat helemaal los van Merel*,zo zag ik het en geloof me daar was ik blij mee,maar iedereen zit anders in elkaar dat weet ik ook. Ik hoop toch echt dat je een beetje kan gaan genieten hoor,is zo jammer en het is toch een groots wonder heh! Ik wens je het aller allerbeste,veel geluk en een op naar een gezonde baby voor Mariella en Armand! Veel liefs..
hoi mariella van harte gefeliciteerd zeg met jullie zwangerschap wat iedereen al zegt het is geen onbezorgede zwangerschap helaas en wat miranda al zei het heeft me 20 jaar van mijn leven gekost dat klopt helaaas voor mij ook (maar nu onze kleine meid er is ben ik dertig jaar jonger geworden hoor ) probeer ervan te genieten (ik hoop dat het lukt ) en vertrouw erop dat Niels* zeker voor een brusje gaat zorgen nogmaals gefeliciteerd en we zijn er hier altijd voor je veel liefs debby
Nou.... het wordt ons niet makkelijk gemaakt.... Gisteren een echo gehad, er was wel een kloppend hartje te zien, maar de grootte van het embryo komt niet overeen met het aantal weken dat ik zwanger ben. Dat kan betekenen dat het niet goed is, maar het kan ook zijn dat ik een langere cyclus heb gehad en dus korter zwanger ben. In dat geval hoeft er niks mis te zijn met de zwangerschap. Om duidelijk te kunnen zien wat het geval is, moeten we een week wachten voor de volgende echo. Maandag de 22e dus. Heb het idee dat ik af en toe langzaam gek word. Verschrikkelijk zeg. Natuurlijk heb ik nog hoop, maar weet ook dat het helemaal mis zou kunnen gaan. Mijn god, het was allemaal al zo spannend...
Ach jee Mariella,dit wordt een lange week zeg! Tuurlijk hopen we op het laatste,je langere cyclus [-o< Ik ga heel erg hard duimen voor jullie dat alles in orde is! Liefs en een dikke knuff voor jullie...
Tjee Mariella het zit ook niet echt mee he. Nou de kaarsjes branden hier hoor dat het allemaal goed mag gaan en dat er snel heel veel aan mogen sluiten hier....
jeetje meid zo kun je er niet echt van genieten nee ik hoop echt dat je een langere cyclus hebt gehad en je minder ver zwanger bent en jullie wondertje alsnog komt over 7 maanden
Ik hoop voor jullie dat alles toch goed blijkt te zijn. Zo kan je natuurlijk niet genieten hè. Ik zal voor jullie duimen. Liefs Miranda
Hallo Mariella, Ik heb je destijds met het verlies van Niels* gevolgd en kan me voorstellen dat je je daardoor nu flink zorgen maakt. Mag ik vragen hoeveel afwijking er was?! Ik heb namelijk zelf gisteren ook een echo gehad met 7,0 weken. Er was inderdaad ook een kloppend hartje te zien, en net als bij jou was het vruchtje wat kleiner, nl 7,1 mm wat volgens het echo-apparaat hoort bij een duur van 6 wkn, 4 dgn. Drie dagen korter / jonger dus. Volgens mijn gyn is het echter heel normaal dat je op deze termijn een afwijking hebt en dat kan over 1 of twee weken gemakkelijk weer gecorrigeerd zijn! Ik had gisteren een spoedecho ivm licht bloedverlies (inmiddels gelukkig over!) . Ik had al een afspraak voor de 22e staan en de gyn heeft voorgesteld die te handhaven. Maar dat is meer voor mijn eigen gemoedsrust; ze is eigelijk heel positief dat frummel maandag flink gegroeid zal zijn! Wat is dus eigenlijk wil zeggen: het hoeft ECHT helemaal niets te betekenen! veel sterkte en ik duim voor je! Gr. Joyce
Hoi Joyce, bedankt voor je enorme hoopgevende woorden. Bij mij leek het op een verschil van 1,5 tot 2 weken, wat ik erg veel vind. Maar ja... we wachten maandag af. Het is niet anders. Liefs, Mariel