Over twee weken heb ik mijn intake bij de verloskundige en dan moet ik ook bloedprikken. Nu ben ik een aantal jaren geleden heel slecht behandeld tijdens het bloedprikken waardoor ik nu met zowel een fysiek als emotioneel litteken rondloop. Daarvoor was ik al bang voor bloedprikken, maar nu ben ik extreem angstig. Ik heb daarbij ook nog eens een extreem lage pijngrens dus het doet mij echt ongelooflijk veel pijn. Het is niet de naald waar ik bang voor ben, want ik gebruik gerust een naald om een splinter uit mijn vinger te halen, maar de pijn. De laatste keer moest ik door 3 man vastgehouden worden tijdens het prikken en mijn angst is hierdoor helemaal doorgeslagen. Helaas ben je dus verplicht bloed te laten prikken als je zwanger bent Ik mag zelfs minstens twee keer want ik ben rhesusnegatief. Toen ik de verloskundige belde voor vragen en het maken van de afspraak zat ik alweer aan de telefoon te huilen. Iedere keer dat ik aan het bloedprikken denk schiet de stress me in de keel en begin ik te huilen. De assistente van de verloskundige die me gaat prikken was heel aardig en heeft speciaal een afspraak voor me gemaakt op een moment dat zij er is en 20 minuten vrijgemaakt voor het bloedprikken. Ook mag het voor het consult, zodat ik niet het hele gesprek in angst hoef te zitten. Ze was heel meelevend en zei dat ik zelf mag aangeven hoe ik het wil, ik mag ook mijn man meenemen. Heel lief natuurlijk, maar ik sta nog steeds doodsangsten uit. Ik weet echter dat ik er niet onderuit kom dus ik wil me graag goed voorbereiden, zodat het snel gebeurd is. Ik heb van de dokter Emla zalf gehad, een huidverdovend middel. Helaas is bij een injectie enige tijd geleden al gebleken dat dat middel maar heel minimaal werkt, namelijk alleen in de opperhuid. Toch wil ik het gebruiken, al was het maar om het placebo-effect: dat ik dan de illusie heb dat het iets minder pijn doet dan anders. Ik vraag me af of er meer mensen zijn met extreme angst voor prikken en hoe jullie dit aangepakt hebben?
Emma zalf helpt bij bloedprikken wel beter. De naald hoeft er namelijk niet zo ver in als bij een gewone prik. Vraag ook of ze een kindernaaldje of een naaldje voor dunne vaten willen gebruiken die is korter en dunner. Ik ben voor bloedprikken helemaal niet bang en moest laatst 3x binnen 2 uur en dat vonden ze zo zielig dat ik de 3e keer een kindernaaldje kreeg hihi. Mijn pijngrens ligt ook enorm laag en voel me daardoor vaak zo'n flauwerik. Maar ik kan er niks aan doen. Ik ben echter wel extreem bang voor gewone spuiten. Dan ga ik van mijn stokje en raak in blinde paniek. Als ik nu aan een ruggenprik bij de bevalling denk wordt ik al misselijk n
Ik was ook bang voor het bloedprikken. Nog nooit gedaan tot mijn eerste afspraak bij de verloskundige. Bij mij hielp het om de andere kant op te kijken, rustig adem te halen en even te denken aan iets anders. De tweede keer was vriendlief erbij en die begon gewoon dingen te vragen aan me over de babykamer en wat ik allemaal wilde. Afleiding helpt! Succes meisje. Liefs, Sill
Ik was ook heel bang maar ben ondertussen zo vaak geprikt dat het beter gaat. Daarnaast scheelt het echt enorm wie er prikt. Mijn vaten en aders trekken acuut naar binnen als ze een spuit zien dus dan kunnen ze het ook nog eens niet vinden. Als ze bij mij niet te veel treuzelen en gewoon gelijk prikken gaat het goed. En inderdaad beetje afleiding helpt ook. Succes en maak je niet te druk het moet toch gebeuren en als je net zoveel pech hebt als ik nog wel een keer of 30 Groetjes kim
Ik wilde nooit zwanger worden omdat ik dan bloed moest laten prikken. Zo bang was ik voor die naald. Toen ik zwanger bleek te zijn sloeg de paniek me om het hart en was ik niet bang voor de bevalling maar voor die stomme naald. Het deed me toen ik eindelijk die stap had gezet om naar het lab te gaan maar een beetje zeer en kreeg ik dus te horen dat ik rhesus nega was en dus nog een keer moest met 30 weken. Paniek was er weer en toen het eenmaal die dag was droop het zweet van me af. Ze pakte meteen wat bloed mee voor mijn ijzer en omdat die laag was moest ze nogmaals prikken. Weer paniek in mijn lijf. Toen prikte ze dwars door de ader heen en daarna in mijn spier. Een trauma was geboren. Ik moest weer naar het lab om te laten prikken want zij mocht niet meer van me. Toen kwam de bevalling en die was niet leuk uiteraard. Heb 15 naalden in mijn lijf gehad. 7 keer geprobeerd bloed te prikken wat niet lukte en nu ben ik nog niet blij maar ben niet meer panisch voor bloedprikken. Ik kan je alleen maar zeggen het is zo gebeurd. Hou je rustig want achteraf zeg je zeker "oh was dat het" vraag of de vk een vleugelnaaldje heeft. Maak je er niet te druk over bevallen is echt erger meid
Ja begin me er niet over, ik ben nog geen 6 weken en heb daar nu al nachtmerries over! Word echt zwetend wakker en moet af en toe al huilen als ik denk aan prikken of bevallen. Begon mijn moeder ook nog even lekker over hoe lang het kan duren (ik ben zelf met de vacuümpomp gehaald) nee dat helpt! Bedankt voor de reacties. Ik hoop ook dat het snel kan, maar ja ik heb mezelf dan niet meer in de hand dus het kan best zijn dat ik 20 keer roep dat ze nog even moet wachten. Misschien beter om van tevoren te zeggen dat ze dan maar gewoon door moet gaan. Ik wist trouwens niet dat er verschillende naaldjes bestaan. De vlindernaald ken ik wel, die gebruiken ze toch standaard bij bloed afnemen? Ik zie altijd van die groene 'vleugeltjes' aan de naald zitten.
Vlinder/vleugelnaaldje is dezelfde en inderdaad die groene. Dat is zeker niet standaard bij bloedprikken normale is een stuk dikker. Je zou ook kunnen vragen of ze thuis bij je komen prikken als je daar rustiger van word. Hou drukker jij je maakt hoe pijnlijker het is. Ik was ook zo en nu praat ik erover alsof het niks is. Maak je geen zorgen over de bevalling. Mensen onthouden alleen de rot verhalen en in de meeste gevallen hoor je niet dat het best meeviel. Tip: lees het boek van Beatrijs Smulders veilig bevallen dat scheelt echt heel erg veel vond ik. Ik vond het geen pretje maar ook geen hel zoals het vaal beschreven word.
Ik kan ook behoorlijk gaan stressen als ik er vantevoren over na ga denken. Heb het uitgesteld tot 11+5 weken, door de hormonen leek het me allemaal wat minder te boeien uiteindelijk. Bij mij is het meer de angst voor de naald vantevoren, ik heb een superhoge pijngrens. Dus ik kan je verder geen tips geven, maar geef jezelf de tijd. Echt haast had het bij mij namelijk niet verder.
Vraag aan de dokter een receptje voor emla creme. Dit met de bijbehorende pleister minimaal 1 uur van te voren aanbrengen (lekker dik insmeren) en dan voel je niets meer. ps: bij mij helpt het altijd door te kijken wat ze doen, met prikken enzo, dan komt het niet zo onverwachts.
Ik kan me wel in jou verhaal vinden, dus toen ik na mijn eerste consult bij de gyn te horen kreeg dat ik meteen maar even moest gaan bloedprikken kneep ik hem ook. Het was meer dan 10 jaar geleden dat ik het laatst zo'n naald in me heb gehad. Heb het de vrouw uitgelegd die me prikte en ik moest idd diep ademhalen en bij het zuchten zette zij snel de naald erin. Toen dacht ik was dat alles. Het is een gegeven, als je zelf zo ontspannen mogelijk bent, des te minder pijn doet het. Ik heb zelf ook een lage pijngrens dus de bevalling zal me ook wat worden. Maar ook hier heb ik een idee op gevonden: hypno birthing. Google het maar eens, ik heb daar wel vetrouwen in, als je zelf zo ontspannen mogelijk bent komt het wel goed. Het is met alles als je je gaat aanspannen dat alles meer pijn doet. Sterkte met het prikken, het is voor een goed doel zei de assistente me Wat mij mij ook altijd hebt, dat ze het maar gewoon doen en mij niet zoveel vertellen wat ze doen, dan verwacht ik het niet en kan ik me ook niet zo aanspannen.
haha hier nog 1...ik had daar vroeger dus echt nooooit last van het is echt iets van de laatste tijd...als ze zeg we gaan prikken breekt het zweet me al uit...wat bij mij helpt is de andere kan heen kijken en veel lullen haha..en uiteindelijk valt het reuze mee! En proberen je gedachte te verzetten want het zit echt tussen je oren..
Hier ook een "muts" Ik was echt als de dood.. meer omdat ik nog nooit eerder geprikt was. Ik ben uiteindelijk gewoon in mijn eentje gegaan.. daar aangegeven dat ik het dooreng vond.. tranen in mijn ogen. En.. het is me uiteindelijk meegevallen. Vooral omdat de prikker de hele tijd tegen mij bleef kletsen over van alles en nog wat. Met vaccinaties weet ik namelijk dat als je tegen me blijft praten ik ergens anders aan denk. Blijkbaar heeft zij dit ook doorgehad Dus... neem je vriend mee en zeg gewoon dat hij tegen en met je blijft praten. Vooral ook dat hij dingen aan je vraagt waarbij je moet nadenken.. misschien dat het bij jou ook helpt. Succes meid!
ik had ook altijd extreme angst vanaf kleins af aan al. kon weken van te voren niet slapen. maar omdat ik sinds de pubertijd veel dingen heb gehad en vaak bloed moest prikken is de angst minder geworden. toen moest er altijd iemand mee en me hand vast houden en dan nog zat ik te huilen. nu ga ik zelf en denk op het moment dat de prik erin gaat 1,2 pijn haha. dat helpt heel erg! ben nog wel panies voor infuse prikken. die zijn zo naar!! en door de mmm heb ik me zelf elke dag moeten prikken en dat vind ik wel veel fijner dan wanneer iemand anders het doet. ik zoek gewoon net zolang ik een plekje voel die geen pijn doet. het enige wat dus helpt ik vaak laten prikken! en als je heel bang bent iemand meenemen die je hand vast wil houden
Er zit wel verschil in degene die prikt, maar over het algemeen voel je er werkelijk niks van!! Ik begrijp overigens je angst wel!! Ik zag zelf ook héél erg tegen het prikken op...heb er ook wakker van gelegen! Word van het idee al naar in mijn hoofd, bang om flauw te vallen. (Is namelijk en keer gebeurd toen ik met iemand mee ging om bloed te prikken). Inmiddels ben ik hééél vaak geprikt, en het doet werkelijk geen pijn! Het is een beetje te vergelijken met het (licht en kort) knijpen met je nagel in je andere hand. Heel veel succes! En je kunt het!! (ook voor de andere dames hier!)
ik had ook een naaldenfobie.. bij mn vorige zwangerschap moest ik zelfs in een ligstoel haha! Toen kreeg ik een longembolie moest ik elke dag spuiten Ook bij de bevalling hebben ze zown 15 keer in mn rug geprikt aangezien ik moeilijk prikbaar ben. maar ik raad juist een dikke naald aan.. is t eerder gebeurt en minder pijnlijk. Die dunne zuigt zeg maar hetbloed eruit en doet veel pijn... die dikke niet
Ik ben geweest en dankzij de vele tips is het heel goed gegaan! Heb geprobeerd er zo min mogelijk vooraf aan te denken. Vanmorgen de ellebogen goed dik ingesmeerd met Emla zalf en daar aangekomen meteen gaan prikken voor het consult aan. Ik mocht alles zelf bepalen en de assistente was heel aardig, dat zorgde ervoor dat ik minder stress had. Manlief hard vastgepakt en meteen begonnen, dat zorgde ervoor dat ik nog niet helemaal overspannen was dus mijn ader was goed zichtbaar en ze zou alleen prikken als het zeker in 1x raak zou zijn. Gelukkig werkte de zalf deze keer wel goed dus ik voelde het nauwelijks, heb gewoon keihard mijn ogen dichtgeknepen en in man z'n hand geknepen tot die bijna brak Wel een huilbui gekregen van de stress die van me af viel maar dat maakt niet uit. Ik kan trots op mezelf zijn. Nogmaals heel erg bedankt voor al jullie reacties!!
Ik ben ook panisch, maar dan ook echt panisch voor naalden!!! Ik heb het bij de VK gelijk aangegeven en toen zag ik de assistente ook onzeker worden. Mijn man heeft toen aangegeven dat wij liever naar het ziekenhuis gingen. In het ziekenhuis geef ik het ook altijd gelijk aan en dan kom ik altijd terecht in het kinderkamertje Overigens gaat het daar altijd goed hihi Maar om nou te zeggen dat ik van mijn angst af ben? Nee, absoluut niet!
Heel goed !!!.... Hier nog een die panisch is voor naalden :S.. Ben ook al eens in het bijzijn van mijn oudste zoon bijna flauwgevallen en begon te hyperfentileren. Ik zoek ook altijd afleiding, heb een flesje water bij me en zeg van te voren dat ze tegen me moeten kletsen Tijdens de bevalling van mijn dochter wilde ze mij aan het infuus hebben voor weeenopwekkers... haha maar dat hebben ze niet voor elkaar gekregen want ik zei dat ik het zelf wel kon en dat klopte ook Mijn angst is zo erg dat ik er nog niet eens naar kan kijken, zelfs niet op tv ald er iemand geprikt word. Nu moest ik voor mijn werk clienten prikken voor insuline... pfff wat was ik zenuwachtig.. zag het de hele dag nog voor me na het prikken. Maar nu heb ik er totaal geen moeite meer mee om iemand anders te moeten prikken. Dus ik ben benieuwd hoe ik het nu ga vinden als ik zelf weer geprikt word
Goed zo assje !!!!!!!!!!!!! You go girl . Liefs edith Mama van mees* Meid ik vond het prikken ook niks maar inmiddels zooo vaak geprikt vind het haast lekker