Ik heb een vraagje, Ik ben 27 maart 2015 bevallen van mijn zoontje Jack, In het topic vlinderkindjes heb ik verteld dat het eigenlijk de schuld van de artsen is dat ik mijn zoon ben verloren. Mijn zoon was namelijk kerngezond en heeft nog 20 minuten zonder gerijpte longen gevochten voor zijn leven. Nu amper 2 weken later ben ik eigenlijk al bezig met een nieuwe zwangerschap. Ik heb een afspraak gepland met de fertiliteitsarts zodat ze mij opnieuw het traject in kan sturen. Is dit een normaal gedrag? is het normaal dat ik graag weer een kindje in mijn buik wil. Of is het mijn verdriet dat ik probeer te ontwijken. Of komt het op jullie over alsof ik mijn eerste kindje wil vervangen. Want ik weet dat ik eindelijk na 3 jaar en 7 iui pogingen moeder ben geworden. En ik weet dat hij altijd mijn kind zal zijn. Ik vind het lastig. Help mij alsjeblief, Veel Liefs Bontempi
Ik vind je gevoel meer dan logisch. Je bent moeder, maar helaas zonder een kindje in je armen. Een kindje wil je zo graag. Ik denk wel dat je je verdriet moet verwerken, dat zal niet weg gaan door meteen weer zwanger te worden. Het moet een plek krijgen. Op een bepaald moment zal het naar boven komen en moet je het verwerken. Misschien dat je het op dit moment nog niet beseft of weg drukt. Maar dat is heel normaal, omdat het allemaal net gebeurd is. Hou er rekening mee dat je misschien niet meteen door kunt met vruchtbaarheidsbehandelingen. Je lichaam moet eerst weer een beetje op orde komen. Je hebt net een zwangerschap en bevalling achter de rug. Maar je kunt altijd vragen wanneer jullie verder mogen, zodat je weet waar je aan toe bent. Heel veel sterkte met alles!
Ik vind je reactie heel normaal hoor. Je moet idd het verlies wel nog verwerken en dat gaat niet dmv een nieuwe zwangerschap maar er is niets mis met het weer proberen. Ik begreep ook uit je verhaal dat het lang heeft geduurd de eerste keer dus dat maakt het nog eens begrijpelijker dat je snel weer wil proberen. Mijn advies, doen wat voor jullie goed voelt! Wat andere denken is niet belangrijk! Ik wil je graag heel veel kracht toewensen om dit verlies te verwerken. Een hele dikke virtuele knuffel! Ik geloof altijd dat de zieltjes van de kindjes die we verliezen op ons wachten tot we weer een goed lichaampje voor ze hebben.
Heel erg begrijpelijk. Je bent mama geworden, maar je hebt geen kindje in je armen om voor te zorgen. Zo ontzettend pijnlijk. Ikzelf ben in Oktober te vroeg bevallen. Nadat wij groen licht hadden gehad van de gyn, zijn wij er weer voor gegaan ( in de zin van geen condooms gebruiken). Dat ik 2 weken later positief testte was toch echt een shock. De blijdschap sloeg heel snel om in angst. Ik heb echt stijf gestaan van de spanning wekenlang. Want het onbevangen zwanger zijn, is er voor mij echt af. Nu begint het vertrouwen te groeien, en geniet ik volop van het leven in mijn buik. Maar toch ben ik erg getekend door mijn ervaring en me enorm bewust van hoe kwetsbaar je bent als je zwanger bent. Ik moet eerlijk zeggen dat deze zwangerschap voor ons, hoewel vroeg, op het juiste moment kwam. Dit kindje zal nooit mijn andere kindje kunnen vervangen, maar het uitkijken naar nieuw leven verzacht bij ons echt wel de pijn. Ik zal onze engel altijd missen, en hoewel we voor het oog met zijn vieren zijn, zijn we in ons hart met zijn vijven. En hopelijk straks nog met één persoontje meer Ik wens je heel erg veel sterkte toe. Het gemis en de pijn zijn zo ontzettend scherp nu, het is nog maar zo kort geleden. Volg je hart.... Dikke knuffel!!
het is heel normaal hoor! ik ben ook mijn dochtertje verloren en wilde meteen weer zwanger worden. dit gebeurde na 3 mnd maar werd een miskraam na een pauze nu weer bezig. er is een vlinderclub weer zwanger willen worden en daar zitten een heleboel vrouwen zoals jij je bent van harte welkom. veel sterkte met het verlies van je zoontje liefs C
Ik vond het juist een fijne manier om het verlies te verwerken. Het is weer iets moois om naar uit te kijken. (Al zullen we nooit meer onbezorgd zwanger zijn en bevallen)
Een goede vriendin van me is ook weer vlug zwanger geraakt na het verlies haar kindje. Ik vind het heel normaal en ben dan ook alleen maar blij voor haar dat het vlug weer gelukt is. De wens die ze had voor haar andere kindje is niet vervuld en dat kindje is ook onvervangbaar.
Wat erg dat je zoontje door fouten van artsen niet bij jullie mocht blijven... Afschuwelijk, ten eerste daarom heel veel sterkte in deze zware tijd. En ten tweede: je gevoel en immens grote wens om weer zwanger te worden is voor veel vlindermama's zo herkenbaar. De dag na mijn bevalling hadden we het alweer over zwanger worden. Heel dubbel was dat, maar dat betekende niet dat we ons mannetje wilden vervangen. We waren papa en mama geworden maar zonder kindje om voor te zorgen. Met lege armen. Het verdriet om jullie ventje zal blijven, ons mannetje blijft altijd onze eerste zoon en grote trots, maar een nieuwe zwangerschap zorgt wel voor een nieuw lichtpuntje en kan vanuit mezelf spreken dat het mij ook heeft geholpen om verder te gaan en positief naar de toekomst te kijken. Ik had het geluk om na 2 maanden weer zwanger te zijn. Deze zwangerschap is wel heel spannend, en dat zal het ook bij jullie worden. Maar het maakt niet uit of het nou 2 maanden of 2 jaar na het verlies van je kindje is. Spannend zal het toch zijn tot je kindje in je armen hebt. Wat Conejita zegt, er is een club van mama's met dezelfde wens. Ik ben daar inmiddels wat minder actief doordat ik deze zwangerschap superspannende weken heb doorgemaakt waarin het opnieuw mis dreigde te gaan en ik gedachten en emoties over verlies niet goed aan kon. Nu gaat het weer beter dus ga zeker weer even om het hoekje kijken daar . Het is een club topmeiden! Je zal er veel aan hebben. Daarnaast de tip om het boek 'altijd een kind tekort' te lezen. Veel herkenbare situaties en de schrijfster was zelf het vertrouwen kwijt in de medische wereld. Omdat ik me kan voorstellen dat dit bij jullie nu ook zo is, is het boek nog extra treffend. Heel veel sterkte en ik hoop dat je gauw weer met behandelingen mag beginnen en weer zwanger mag zijn. X Bee
Je bent mama geworden, maar je mag niet voor hem zorgen. Natuurlijk wil je dat graag ervaren! Ik wilde dat ook, niet om haar te vervangen, maar om voor een kindje te mogen zorgen, om weer een reden te hebben om op te staan. Of je nu een maand wacht of een jaar, het blijft moeilijk. Dus ik snap dat je er zsm voor wil gaan en ik hoop dat het jullie snel gegund is!
Lieve lieve mensen, Wat een mooie berichten, maar tegelijkertijd ook een hoop verdriet., Ik gun het niemand om zijn kind te verliezen, maar het is ook heel prettig om te weten dat we niet alleen zijn, Na deze reacties gelezen te hebben, begrijp ik eigenlijk dat het normaal is, en of ik nu gelijk begin of over een paar jaar, de angst dat het mis gaat zal toch blijven. Ik kom Zeker eens kijken op het forum Bedankt xxxx
Bontempi, wat verschrikkelijk wat er is gebeurd met je zoontje. Helemaal doordat er zoveel fouten zijn gemaakt. Echt horror. Het meteen weer zwanger willen worden herken ik maar al te goed. Wij waren er tijdens de ingeleide bevalling van ons overleden kindje al zeker van dat we weer verder wilden. Er was bij ons ook geen reden om te wachten. Maar de wens is zo groot om een (bij ons extra) kindje te verzorgen. Dus doe waar jij je goed bij voelt en voel je zeker niet schuldig naar je overleden kindje. Je gaat hem niet vergeten door misschien opnieuw zwanger te worden. Het verdriet wordt er niet minder van, maar de toekomst wordt wel weer wat beter als je zwanger zou worden. Mocht je mee willen schrijven met een paar meiden die bezig zijn om zwanger te worden of die al zwanger zijn na de geboorte van een te vroeg geboren of in de buik overleden kindje, dan kan je hier meeschrijven. Ik heb hier heel veel steun aan gehad nadat we net ons dochtertje hadden gekregen. http://www.zwangerschapspagina.nl/vlinder-clubs/471346-weer-proberen-zwanger-worden-wie.html
Bontempi, meid, ten eerste een dikke knuffel! Heftig, wat vreselijk erg wat jij hebt moeten meemaken!! Ten eerste duurde het heel lang voordat je zwanger werd en dan ook nog je kindje verliezen, het ergste wat een ouder kan overkomen! Je zoontje heeft al een plekje in je hart en hij zal daar altijd blijven ongeacht hij broertje of zusje erbij krijgt. Ik vind het moeilijk om je een goed advies te geven. Je moet doen wat je gevoel je ingeeft, bij een ieder is dat weer verschillend. Het weer beginnen met opnieuw zwanger worden, helpt je misschien bij de verwerking van het verlies (een extra doel/ focus om je op te richten). Aan de andere kant is een vruchtbaarheidstraject emotioneel erg zwaar, mogelijk is dat naast het verdriet van het verlies nu nog even te zwaar/ te veel.
Eens met alle dames. De wens zal hetzelfde blijven of je er over 1 of 2 jaar voor gaat of nu. Wij zijn na 2 maanden na het verlies van ons zoontje er weer voor gegaan en snel weer zwanger. Het was n hele moeilijke zwangerschap maar dat was ook zo geweest als we nog n jaar hadden gewacht. Het verwerken gaat met ups en downs. Nu nog steeds zelfs. Veel sterkte en geluk voor de toekomst!!!
Hoi, Het klinkt herkenbaar. 25 maart 2015 ben ik bevallen van twee prachtige dochters na 24+6 weken zwangerschap. De meisjes hebben het niet gehaald. Voor mij was het wel meteen raak en heeft uiteindelijk een agressieve zwangerschapsvergiftiging roet in het eten gegooid, dus daarin is het niet een vergelijkbare situatie. Maar ook ik kan niet wachten om weer zwanger te worden. Ik heb wel het advies gekregen van het LUMC om de eerste menstruatie af te wachten. Mijn man en ik zien het niet als vervanging van de twee meisjes maar als een nieuwe kans. Uiteindelijk hebben we twee dochters, maar kunnen mijn moedergevoelens niet in de praktijk worden gebracht. Ik snap dus een beetje hoe je je voelt. Je kinderwens wordt door zo'n ingrijpende gebeurtenis niet weggenomen, maar juist alleen maar vergroot. Zelfs de gynaecoloog in het LUMC vertelde me dat dit een gezonde reactie is. Als het goed voelt, voelt het goed. luister vooral naar jullie eigen wensen en behoeften.
Dank jullie voor alle reacties. gisteren weer voor het eerst ongesteld geworden. De arts heeft het zojuist bevestigd. Vanaf volgende maand ga ik dan ook weer proberen om zwanger te raken. Hopelijk doe ik er deze keer niet precies 3 jaar over. Rinsje gefeliciteerd dat je mama bent geworden maar ook gecondoleerd met het verlies van je 2 engeltjes.
onze zoon Berre* overleed op 11 maanden (wiegendood), denk dat het 3 dagen erna was dat ml en ik spraken over een derde zwangerschap ... wat is normaal? gewoon jou/jullie gevoel volgen meid ! sterkte in ieder geval x
Ik heb hier weinig aan toe te voegen. Enkel nog dat het belangrijkste is dat jullie er samen in staan en doen wat goed voelt. Het is geen normale situatie en er is ook geen normale reactie. Mijn oma zegt altijd 'niks heelt een gebroken hart beter dan een nieuwe liefde'. Vroeger vond ik dat maar een rare uitspraak, maar met de jaren ben ik deze beter gaan begrijpen. Ik duim voor jullie en voor alle andere vlindermoeders met dezelfde wens.