Een vruchtbaarheidsbehandeling na je veertigste Na het veertigste jaar wordt het voor vrouwen moeilijk om in Nederland nog een vruchtbaarheidsbehandeling te ondergaan. De zwangerschapskans wordt dan zo klein, dat klinieken een leeftijdsgrens stellen van 40, 41, soms 42. In België ligt dat anders. Er zijn succesverhalen van stellen bij wie het toch nog gelukt is. Maar ook verhalen van stellen zonder succes. Hoe dan ook is het belangrijk de kansen, kosten en risicos af te wegen en je in te dekken tegen een teleurstelling. Van de vrouwen boven de veertig wordt de helft niet vanzelf zwanger. Dan is er een dubbel probleem. Want vruchtbaarheidsklinieken in Nederland stellen leeftijdsgrenzen. Waar die precies ligt, verschilt per kliniek. Sommige doen de deur dicht als een vrouw 40 is, andere gaan door tot 42, 43 of in een enkel geval 45. De zwangerschapskans is boven die leeftijd te klein geworden. Dat neemt niet weg dat de behoefte aan vruchtbaarheidsbehandelingen stijgt onder veertigplussers. Zij moeten zelf hun weg vinden, veelal in het buitenland. In Belgische klinieken komen vrouwen ook na hun veertigste in aanmerking voor IVF met hun eigen eicellen. Tot welke leeftijd, dat verschilt per kliniek. Ook in andere Europese landen, zoals Spanje en Frankrijk, zijn privé-klinieken waar tot op hogere leeftijd vruchtbaarheidsbehandelingen worden verricht. Eiceldonatie is een mogelijkheid voor vrouwen om nog zwanger te worden als ze zelf niet genoeg eicellen meer hebben. Eiceldonatie verhoogt de kans op complicaties tijdens de zwangerschap, zoals hoge bloeddruk en een groeiachterstand van de baby. De verhoogde leeftijd van de vrouw speelt daarbij mee. Daarom stellen Nederlandse gynaecologen de leeftijdsgrens voor wensmoeders op 45. De meeste klinieken trekken de grens echter gelijk met die van vrouwen die met hun eigen eicellen IVF willen ondergaan: 40, 41 of 42. Een vruchtbaarheidsbehandeling na je veertigste Aanrader Als je als veertigplusser graag zwanger wilt worden, betrek dan je eigen gezondheid in de overweging. Consulteer bij twijfel de huisarts of een gynaecoloog. Vraag naar de risicos van complicaties tijdens een zwangerschap in jouw specifieke situatie. Een hoge bloeddruk, suikerziekte, hart- en vaatziekten, schildklierafwijkingen en nier- en leverstoornissen zijn ongunstig. bron: http://www.zwangerstraks.nl/najeveertigste.php tot ongeveer 45 dus in belgië
Tuurlijk wil en probeer ik nu zoveel als mogelijk met onze dochter te doen, maar ik vind het vele malen belangrijker dat zij zegt als ik er niet meer zou zijn dat ik ondanks wat dan ook, haar ontzettend veel liefde en warmte heb meegegeven. Is dat niet veel belangrijker? Je koestert toch veel meer het gevoel wat je hebt voor je moeder, dan het fysieke? En het feit dat haar lichaam op deze leeftijd die zwangerschap nog aankon, pleit toch ook wel over haar fysieke gesteldheid.
En ik me maar druk maken over mijn 33 jaar... Roep constant dat ik eigenlijk wel oud ben om moeder te worden (en wel van mijn eerste). Die vrouw heeft lef! Maar wat dat voor die kinderen betekent.... Ik hoop in ieder geval dat ze 100 wordt, gezond en wel.
Ik gun haar best een kind, maar ik heb wel moeite met de leeftijd van deze mevrouw. Zelfs als ze 100 wordt en gezond blijft.... Wat zal het voor de kinderen lastig zijn om steeds te moeten uitleggen dat ze niet met hun oma wandelen, maar met hun moeder... Voor hen lijkt me dit gewoon lastig. En ze zullen vrij jong afscheid moeten nemen, dat komt er ook bij... Ieder mag zijn of haar eigen mening hebben. Maar mijn mening blijft ook dat ik hier geen voorstander van ben.
Weet je wat het is: in dit leven heeft niemand die zekerheid (dat ouders lang blijven leven). In mijn omgeving ken ik genoeg mensen, waarvan de ouders of 1 van de ouders vroeg zijn/ is komen te overlijden, door welke oorzaak dan ook. Wat betreft het doen van leuke dingen met kinderen is ook niet weggelegd voor ouders die lichamelijk gehandicapt zijn/ worden. Mogen die dan ook geen kinderen nemen? Het is en blijft allemaal moeilijk. Leef en laat leven zou ik zeggen. Mijn mening is wel dat ivf op zo'n leeftijd niet moet kunnen! Deze vrouw heeft nu eenmaal die kinderen, de tijd kan niet terug gedraaid worden, dus ik wens haar een lang en gezond leven toe.
Maar vanaf wanneer vind je het dan niet meer kunnen? deze dame is bijna 70...stel ze was 90 en kon nog zwanger raken met hulp van een arts...vind je dan ook...ach zolang ze alle liefde aan het kind kan geven is het ok?....
Nou ik vind het echt absurd, sorry. Persoonlijk ben ik sowieso al geen fan van "oud" aan kinderen beginnen (daarom ben ik zelf ook vrij jong begonnen met klussen), maar 67 vind ik echt van de zotte! Deze vrouw heeft er bewust voor gekozen om op haar leeftijd de hele medische molen nog door te gaan om zwanger te worden. Dat is toch puur egoïstisch? Kinderen zet je niet op de wereld alleen maar omdat je dat zelf zo "leuk" vindt. Een kind verdient een toekomst met ouders die alles voor hem/haar overhebben en er voor hem/haar zijn. Natuurlijk heb je nooit de garantie dat je als ouder zijnde oud zult worden, maar als 1 van de ouders dan overlijdt (of beide) dan is dat overmacht. Nu weet je gewoon zeker dat de moeder binnen nu en 20 jaar het loodje legt..... Ik vind het echt heel zielig voor die kinderen. Ze kan nog zoveel van deze kids houden, ze zal meer missen van hun leven dan meemaken. Diana, 24 jaar en zwanger van de eerste PS: En dat de medische wetenschap hieraan meewerkt, vind ik minstens zo absurd!
De kans dat ze dat overleeft is natuurlijk een stuk kleiner dan wanneer 67 is. En daarnaast, wie ben ik hemelsnaam om er grenzen aan te stellen. Ik ben zelf ook helemaal niet fan van het idee om op die leeftijd nog aan kinderen te beginnen. Maar dat staat los van het feit dat deze vrouw daar wel voor gekozen heeft. Ze is bevallen en heeft nu de zorg voor een babietje. En daarvan hoop ik dus alleen maar dat ze het kind anders dan het fysieke, in ieder geval de warmte en liefde kan geven die kind minstens zo hard nodig heeft! Is iemand van 67 dan niet in staat om voor een baby te zorgen?
ow zeker wel Gupsie ben ik helemaal met je eens hoor daarom zei ik al ,wie zijn wij om daar over te oordelen haar wens was net zo groot als die van vele hier , ik ben blij voor haar dat ze gezegend is met 2 kindjes en hoop ook dat ze nog een lang leven mag hebben
Tuurlijk...nu het zover is hoop ik uiteraard ook dat ze goed en liefdevol voor die ukkies kan zorgen. En natuurlijk: wie zijn wij om daarover te oordelen? Maar ik mag er het zijne van denken. Ik mag er het zijne van vinden. Ik mag hier een mening over hebben. En ik mag erover discussieren. Een discussie is snel klaar als er wordt gezegd: wie zijn wij om daarover te oordelen.
Voor een baby wel. Maar daarna? Heeft een tiener geen moeder meer nodig? En een kind moet niet alleen verzorgd worden, maar ook opgevoed. En wie doet dat als zij daar te oud voor is, of nog erger...dood?
Ik ga er dan maar vanuit dat ze dit goed geregeld heeft. Ook wij vragen ons hier af wie er zal zorgen voor ons meisje(s) als wij er niet meer zijn. Maar dat is een vraag die iedere ouder zich wel eens afvraagt, ondanks dat het geregeld is! Persoonlijk vind ik te oud zijn voor de opvoeding erger dan dood. Want wanneer grijp je als familie of omstanders in? Als mevrouw doodgaat, dan gaat het meeste toch wel vanzelf. Het is natuurlijk heel triest, maar iets wat zoiezo staat te gebeuren. Veel triester zal zijn wanneer mevrouw niet in staat is om de opvoeding verder aan te kunnen omdat ze te oud is. Even triest als een jonge moeder de opvoeding niet verder aan kan omdat ze niet gezond is, of geestelijk niet in orde. Die kinderen worden toch ook opgevangen. Maar het kind zal zeer waarschijnlijk evengoed wel opgevoed worden, is het niet door haar dan wel door een ander.
Hahahaa! Ik heb dit echt nog nooit meegemaakt op dit forum! Ik zit in een (leuke) discussie en we zijn het gewoon eens geworden! Wat grappig!
tsja.. er zijn veel mensen die het op een gegeven moment oneens zijn, puur omdat ze het niet meer eens willen zijn. En dan begint het moddergooien hahahah.. hmm, is ook wel leuk!