Hoi dames, Ik wil graag even wat kwijt want nog niemand weet over mijn situatie Ik ben al een aantal jaren getrouwd en zwanger van de 3e momenteel Nu al sinds de oudste is geboren, 3 jaar leven me man en ik langs elkaar heen. Veel ruzies over bepaalde zaken zoals financieel en dat hij niet betrokken is tot ons. Toont vrij weinig interesse, we doen als gezin geen leuke dingen meer wat we voorheen wel altijd deden Ik heb vaak dingen willen oplossen en naar een alternatief gekeken om het hem ook gemakkelijker te maken maar het lijkt alsof de cirkel zich maar blijft draaien Hij doet totaal geen moeite ervoor om het allemaal goed te maken Ik ben nu alleen nog maar bij hem vanwege mijn kinderen maar leef totaal niet gelukkig. 3e zwangerschap is ook totaal niet gepland maar voor mij altijd welkom Heeft iemand advies want weet ene kant denk ik we kunnen beter uit elkaar gaan maar als ik weer aan me kinderen denk dat houd me tegen
Hoihoi wat een vreselijke situatie dat weet ik omdat ik in dezelfde situatie zit. Ben alleen niet zwanger van de 3e en niet getrouwd wel samenwonend.. ik ben er ook nog niet aan uit.. moet ik bij hem blijven vanwege de kinderen en zelf een doodongelukkig leven tegemoet gaan? Ik krijg uit mijn omgeving ook verschillende reacties.. de een zegt kies voor jezelf de ander zegt zo is t nu eenmaal en weggaan is geen optie Nja.. ik wil niet in details treden op een openbaar forum.. ik kan je geen advies geven je alleen veel sterkte en wijsheid toewensen.. xje
Druktemakertje; vervelend dat jij dit ook nu ervaart In het begin kreeg ik juist te horen van heb geduld het komt allemaal wel goed, maar nu denk ik tja hoelang kan men dit volhouden Soms denk ik, ik ga de knoop doorhakken en voor mijn eigen geluk gaan maar zoveel dingen houden me dan tegen Ik kan ook niet heel veel kwijt Ik wert gewoon niet wat te doen 😥
Wat vervelend zeg, voor jullie beiden. Waaaarom zou je blijven en een ongelukkig leven tegemoet gaan...? Als er geen zicht is op verbetering... Je kinderen merken ook echt wel dat hun ouders niet gelukkig zijn, dus blijven voor de kinderen is zo doelloos... En hebben jullie al therapie geprobeerd misschien?
Wat moeilijk. Een aantal jaar terug ben ik ook gescheiden. Mijn man deed helemaal niets, enige waar hij naar keek was z'n computer of telefoon scherm. Vanalles geprobeerd maar op een gegeven moment houdt het op. Ik vond t vreselijk voor mijn dochter. Maar als ik nu terug kijk de beste stap die ik ooit genomen heb. Er is rust in huis, veel meer blijdschap, geen irritatie meer. En hij zet zich veel meer voor onze dochter in sinds hij de zorg alleen voor haar heeft. Dochter moest even wennen maar omgang gaat prima nu. De keuze voor mezelf was echt een mega verademing! Succes met je keuze!