Hier ook een BAM: Wat zitten we verspreid zeg, niet echt een draadje waar ik er veel heb kunnen vinden... Maar goed.... Ik lees veel gemopper op dit forum, van getrouwde mama's die zich eraan ergeren dat zij bijvoorbeeld altijd degene zijn die er 's nachts uit moeten als kindlief zich laat horen. Kan me dat goed voorstellen... Maar.. Daar heb ik dus ook geen last van! Ik ben altijd aan de beurt. En dat vind ik hélemaal niet erg!
Het grootste voordeel is naar mijn mening dat je niks hoeft te verwachten van een ander. Ik had 3 kinderen onderhand (ex was ook net een kind) waarvan ex toch nog het minste deed. De relatie mis ik niet want door zijn gameverslaving had ik toch al geen echt contact met hem. Verder zijn we pas na de geboorte uit elkaar gegaan dus hier niet zelf alles kunnen bepalen.
Hier ook heel herkenbaar allemaal... Het gedeelte dat je tenminste weet dat je álles zelf moet doen.. Eigenlijk doe je als alleenstaande meer, maar het voelt als minder... Ik heb tussendoor een paar maanden alles weer samen geprobeerd, eerste weken gingen goed en toen zwakte het al weer af.. En nu na bijna een week alweer helemaal gewend alleen te zijn Heerlijk me gewoon op mijn kindjes te kunnen richten! En de kinderen zelf zijn ook een stuk rustiger.. eigenlijk waren wij 3tjes misschien al zo gewend zonder papa te zijn, dat het als 'compleet' gezin gewoon niet meer werkte.. Vader is hier wel in beeld,ontzettend gek op zijn kindjes en komt het liefst elke dag langs, maar gelukkig ben ik degene die alles bepaalt, dus dat is nooit een probleem geweest.
Lieve dames, wat mooi om te lezen dat jullie het éénouderschap zo positief opvatten! Zelf ben ik een gelukkig getrouwde mama van 3 en een beetje maar ik zie om mij heen een aantal niet (meer) gelukkig getrouwde mama's die deze stap nog niet hebben durven zetten. Ik heb van dichtbij meegemaakt hoe moeilijk het voor een vrouw kan zijn (vooral in het begin) als ze het besluit hebben genomen om uit elkaar te gaan. Het is dan ook goed om deze positieve dingen te kunnen lezen!!! een dikke knuffel voor al die powermama's!
Toen ik laatst in de Efteling was en Damiën met me meeging in de achtbaan, dacht ik nog wel even van, als er nu ook een vader was geweest, wilde hij misschien wel veel liever naast papa in de achtbaan, en dan had ik hier alleen gezeten in het karretje.. Dan vind ik dit toch een stuk gezelliger
Tja, maar met 2 kinderen is het als alleenstaande ineens wel heel onmogelijk om die dingen te doen als er verder niemand mee kan