Hoi Sonya, Hoe ging ik met die gevoelens om? Nou niet! Ik lag eerst zelf ziek in het ziekenhuis en kon met moeite 2x per dag met bed 15 minuten op visite... nou dat is al erg pijnlijk. Maar echt overbelasten kan dan nog niet aangezien ik constant op bed lag (keizersnede ivm Pre-Eclampsie/HELLP) Toen ik eenmaal zelf thuis was wilde ik perse 2x per dag naar het ziekenhuis. En hoe langer Sam daar bleef hoe langer ik er overdag was. Maar ik ging wel tussendoor naar huis. En rusten? Hihihihi wat is dat? Hoe vaak ik wel niet heb gehoord dat ik niet zo veel mocht doen, dat ik maar gewoon een dagje thuis mocht blijven. Je doet het toch niet! Het is een overlevingsstandje en daar ga je op verder. Ik heb trouwens ook nog moeite met de foto's van Sam in het begin. En wat Natasja ook al zegt, de tijd in het ziekenhuis duurt lang! En is zo vreselijk vermoeiend. En iedereen gaat er mee om op zijn/haar eigen manier. Maar de verpleging heeft mooi praten, het is wel mooi jouw kindje daar in dat bedje! Groetjes Daphne
Hai sonya Net als jij lag ik van te voren al in het ziekenhuis en was het daar echt zat. Toen Thyron gebroen was ben ik een paar uur later naar huis gegaan omdat ik het niet meer trok in het ziekenhuis. Achteraf had ik best wel spijt omdat je als je in het zieknhuis ligt vaker naar je kindje kan gaan. Eerst belde de mevrouw van de couveuse afdeling me op om te zeggen waarom ik er nog niet was (ik was 0.48 bevallen 07.00 thuis en uiteindelijk was ik weer om 12.00 in het ziekenhuis) ze zei dat ik niet veel interesse had in het kind. Daar was ik erg woest om omdat ik net bevallen was en maar 4 uur geslapen had. Later had ze wel haar excuses aangeboden ze dacht dat ik die dag daarvoor al bevallen was Daarna kwamen ze allemaal naar me toe om te zeggen dat ze het nog nooit hadden gezien dat iemand zo snel naar de bevalling gewoon aan het lopen was en dat ik een terug val zou krijgen. Maar hun begrijpen volgens mij niet hoe het voelt dat je kindje daar ligt. Hat kan je op dat moment niks schelen en je wilt gewon bij je kindje zijn. En dat gezeur wil je al helemaal niet horen. Het kolven werd bij mij idd ook erg zwaar vooral omdat je de hele tijd op en neer naar het ziekenhuis gaat en ook nog dingen in huis wilt doen loopt het terug. Kolf je ook in het ziekenhuis, dat is wel makkelijk.
hoi, Ik beviel met bijna 36 weken...randprematuur dus. Onze dochter woog toen 2928 gram. Werd wel wat gelig, maar verder weinig loos, dus na 3 dagen uit ziekenhuis, samen. Ze had echter maanden lang enorm veel krampen. Haar darmen waren nog net niet voldoende af. Ook haar huid zag best wel rood en was wat behaard verder geen enkel probleem gelukkig !