Jeej vicky, wat een 'mutsen' zijn er toch op deze aardbol! Lekker laten kletsen! Super dat je meisje het zo goed gedaan heeft! Ik herken een beetje in je verhaal van uit haar ritme raken, ik heb er hier ook eentje die erg 'standvastig' is wat dat betreft, dus kan me voorstellen dat het heerlijk moet voelen dat ze wat beter reageert op veranderingen! Dat geeft je toch meer geruststelling als je een volgende keer weer zo'n onderneming gaat wagen! Zeker ook omdat je familie in Belgie woont! Ik herken ook dat mensen reageren op de grootte van je kindje. Nu hoor ik dat gelukkig niet vaak meer, er wordt nu zelfs wel eens gezegd: 'Ach wat wordt ze al groot' (Jippie!). In het begin verontschuldigde ik me ook steeds (misschien een beetje een raar woord, in deze contekst, maar zo voelde het wel. Alsof ik moest 'verantwoorden' waarom het een klein kindje is): 'Ja ze is te vroeg geboren en ik had zwangerschapsvergiftiging' Dat kwam op een gegeven moment zo mijn neus uit, dat ik ermee gestopt ben. Ik ben niemand tekst en uitleg verschuldigt, bedacht ik me, dus ik antwoordde dan inderdaad, ja het is een kleintje, en pas als er echt naar gevraagd werd, gaf ik uitleg. Beviel mij veel beter. De mensen die echt intresse hebben luisteren en vragen, anderen die vooroordelend bezig zijn, vragen meestal niks.
ja het zijn meestal mensen die ik totaal niet ken, die je in de supermarkt of op straat tegenkomt, en dan altijd even in de wagen zitten te kijken! of soms krijg je ongevraagd advies, zo was ik laatst bij de orthopeed voor Ferron zijn voetje (voetje heeft klemgezeten in de baarmoeder, en daarom naar binnen gegroeid) en toen zat er een vrouw naast me. We zaten al minstens een half uur in de wachtkamer en Ferron was er klaar mee, hij had 3 kwartier daarvoor net een fles gehad....zegt die vrouw naast me..."ja hij is ook gewoon nog zo klein, en dan wil hij gewoon graag zijn fles, hij heeft honger en heeft het nodig." Ik was best pissed..en zei: " mevrouw hij heeft zijn flesje net op, en kan geen honger hebben!:" Pfff altijd dat verantwoorden. Die mevrouw keek gelijk de andere kant op en zei de hele tijd niets meer! * ons bevallingsverhaal komt trouwens in het mei-nummer van de Kinderen. Bij de rubriek "Pas bevallen".
danila hou groot is ferron nu dan? devano was na 1 week 46 cm en bij gb 2630 gram en vandaag weer naar cb geweest en hij is nnu 61 cm en 5910 gr kortom hij groeit als een speer je ziet echt niet meer dat hij met 35 week geboren is en nog klein is een aantal dingen doet hij nog neit zoals met zijn handjes bezig zijn maar dat is niet erg doordat hij te vroeg is
Hallo allemaal, Ook mijn zoontje is prematuur en dysmatuur geboren na een zwangerschap van 33 weken door een spontane vliesscheuring. Hij had een geboortegewicht van 2185 gram en heeft 2,5 week in het ziekenhuisg gelegen. Momenteel is het een blakend gezond ventje van inmiddels 3 jaar Voor foto's en zijn ziekenhuistory: http://www.patriciabiard.nl/Quinten.html Op dit moment ben ik weer zwanger en ik moet zeggen dat de angst voor weer een vroeggeboorte toch wel mee speelt.
pbiard: is er dan een kans omdat je zoontje ook prematuur was dat het bij deze zwangerschap ook een kans is? leuke site trouwens
Hoi, De kans dat ook deze te vroeg komt is aanwezig, maar die kans er is er bij iedereen. Volgens de verloskundige is de kans wel iets groter, maar het kan net zo goed gewoon goed gaan 8) Het is dus allemaal afwachten. Wel kom ik, mede op eigen verzoek, na de 28e week iets vaker op spreekuur dan gebruikelijk is.
Sam mag morgen eindelijk mee naar huis! De tranen zitten heel hoog vandaag hihihi, ben er zo blij mee.
ooh! Wat goed! gefeliciteerd meis! Kun je lekker van haar genieten op haar eigen plekje. Ik wens jullie een mooie tijd toe met jullie gezinnetje!
Oh wat goed nieuws! Denk dan ook aan een paar maanden geleden dat mijn meisje naar huis mocht! Tranen schieten me gelijk ook weer in de ogen! Ben zo blij voor jullie; eindelijk echt lekker genieten thuis!
Daphne wat een geweldig nieuws meis! Heerlijk morgen lekker je meisje thuis, en het lekker op JOUW manier verder doen! Super! Nu kan het echte genieten gaan beginnen ...
Oc meid wat super! Eindelijk je meisje mee naar huis...Laat die tranen maar lekker vloeien, tranen van geluk!
* daphne wat geweldig zeg! gefeliciteerd! heb je nog couveuse kraam nazorg aangevraagd? hou even contact met hoe het thuis vergaat! * Pbiard, zeker een mooie site, en ik kreeg helemaal tranen in mijn ogen en een brok in mijn keel van de foto's....een vd foto's lijkt je ventje precies op mijn zoontje, dat jij hem de fles geeft... * Midushi.....ferron is momenteel ongeveer 60 cm..Hij was bij de geboorte 44cm......donderdag moet ik weer naar het Cb, dan weet ik het zeker. maar hij is de afgelopen 3 weken enorm gegroeid, sommige maatjes 56 past hij al niet eens meer, terwijl hij er nog maar net inzit.
Ik had trouwens vorige week voor de 1e keer weer na-gym, en iedereen moest zijn bevallings verhaal vertellen, toen ik het begon te vertellen, begon ik helemaal te hakkelen, en ik werd helemaal emotioneel....ik merk dat het nu pas begint te komen hoor, die emo's....nu gaat het er pas uitkomen! merk het ook aan mezelf bij allerlei films en verhalen, of foto's krijg ik tranen in mijn ogen, en moet ik mezelf inhouden om niet te janken... Sinds een paar weekjes merk ik ook dat ik pas echt verliefd ben op Ferron, daarvoor deed ik eigrnlijk nu ik er op terugkijk maar gewoon alles wat van een moeder verwacht word, verzorgen, eten etc. Maar nu pas knuffel ik hem echt en ga ik veel meer tegen hem praten! En ben ik ook echt weer blij als ik hem zie! heb ik ook veel zin om hem voor de volgende voeding uit bed te halen! ben ik nou zo'n ontaarde moeder, of hoort dit er ook bij? bij de verwerking en zo?
Volgens mij hoort dat er echt bij. Dat had ik namelijk ook. Ik zorgde inderdaad wel voor hem, maar het echte knuffelen en leuke dingen met hem doen kwam pas later. Nu kan ik soms zo ineens overvallen worden door een giga liefdesgevoel voor mijn kleine vent! Dus je bent echt niet ontaard, hoor! Ga maar gewoon lekker genieten van dit gevoel!
Ik denk ook wel dat het erbij hoort hoor Danili! Ik weet nog dat ik zo naar haar uitkeek, en toen was ze geboren en toen had ik even zoiets van: Waar is nu dat alles overweldigende moedergevoel? Ze hadden haar van me weg genomen, naar de kinderafdeling en ik voelde me aan de ene kant helemaal hyper, en aan de andere kant heel twijfelachtig. Een heel ander gevoel dan ik had verwacht. Later kwam dat 'moeder'-gevoel gelukkig wel al snel opzetten.
De eerste nacht met Sam was zwaar, ze heeft niet veel geslapen en wij dus ook niet. Afgelopen nacht ging veel beter, de avond was spannend want ze was erg wakker en huilde veel en we wisten niet meer wat te doen. De laatste voeding had ze al gehad. Uiteindelijk heb ik haar in bed aan de borst gelegd, en na 1x zuigen ging ze maar op mijn borst liggen slapen... dat was dus de oplossing hihihi. Vanochtend om 6 uur heb ik haar moeten wakker maken en heb ik haar in bed gevoed, dat ging goed, daarna is ze weer op de borst in slaap gevallen. De rest van de dag heeft ze eigenlijk bijna de hele tijd liggen slapen, ik weet niet of dat normaal is?Ik ben beetje bang dat ze nu vanacht gaat spoken. Morgen komt de kraamzorg voor het laatst, mijn man vond het eigenlijk niet echt geweldig, maar ik vind het ergens wel prettig. Om ons even op gang te helpen, en tips te geven. Of ze echt heel veel nut had? Het meeste hebben we wel in het ziekenhuis geleerd hoor. Nou tot later Groetjes Daphne
Ja dat is ook zo Daphne, dat je het meeste in het zikeenhuis hebt "geleerd". Vooral omdat jullie heel lang in het ziekenhuis zijn geweest om haar te verzorgen, maar toch is het handig voor die dingetjes waar je nu thuis tegen aan kunt lopen! Drinkt Sam voor de rest nu ook goed? En volej e je nog erg onzeker nu Sam thuis is, of valt het je allemaal nog erg mee? Ferron heeft in het begin dat hij thuis was ook enorm veel geslapen, ik denk dat dit ook normaal is. Sam komt voor haar in een heel andere omgeving, en misschien omdat ze zoveel nieuwe dingen moet verwerken dat zij juist wel lekker gaat slapen! Ik weet niet hoe jullie het nu thuis met visite doen? Hebben jullie in het ziekenhuis al veel visite gehad? of hebben jullie dat bewust voor later (thuis) bewaard? Mag ik je een tip geven voor visite thuis? Nooit teveel visite tegelijk, en als je denkt dat het voor Sam teveel is, breng haar dan boven, of voedt haar boven, en niet waar de visite bij is, dan gaan te vroeg geboren babies slechter drinken, omdat ze teveel prikkels krijgen! En naderhand als de visite weg is, zitten jullie met een huilend meisje! Misschien valt het bij jullie wel mee hoor, maar bij ons was dat heel erg zo. En ik heb meerdere verhalen gehoord/gelezen.
toen mijn zoontje thuis kwam hebben we het ook rustig aan gedaan ook in het ziekenhuis en dat is me goed bevallen ik denk krijg ik in de toekomst nog een baby dat ik dan een kraamfeest zal doen ben ik er in 1 keer vanaf slapen deed hij ook alleen maar toenb in het ziekenhuis heeft hij zich ook maar 1 keer gemeld voor een voeding en verder sliep hij alleen maar thuis ook zelf nu moet ik hem nog wel eens wakker maken voor een voeding
Sam is alweer ruim een week thuis en het gaat redelijk. Ze spookt 's nachts dus veel en nu ligt ze ook weer te jammeren. Wij weten soms gewoon niet wat we moeten doen, ze klinkt soms zo paniekerig. Visite, veel mensen wachten tot het rustiger wordt, waardoor er nu nog steeds bijna niemand komt. Donderdag komt iemand van het consultatiebureau, wellicht kan zij nog paar tips geven. Want ik kan niet uitrusten, en dat moest al, en nu slaap ik nog minder. (ze gaat vaak pas rond 2! uur slapen en dan om 6 uur eerste voeding) En ik sta 's nachts op als mijn man werkt. Nee fijn is anders. Ook mijn man heeft het er soms erg moeilijk mee omdat we gewoon niet weten wat er is met haar. Medicijnen spuugt ze uit, ze spuugt ook meer voeding uit op dit moment.