Hallo dames, Ik was op zoek naar een gelijkwaardig topic maar kan het niet vinden. De meeste topics staan in Na de bevalling maar goed ik ben 30 weken zwanger Ik open dit topic omdat ik opzoek ben naar erkenning. Ik voel me de laatste weken echt down, moe en gefrustreerd! Ik herken dit totaal niet uit mijn vorige 2 zwangerschappen, natuurlijk weleens een rot dag gehad maar nooit weken. Ik slaap slecht, huil ontzettend veel en zie het gewoon even niet zitten. Zijn dit puur alleen maar hormonen? Ook daar weinig ervaring mee in de vorige zwangerschappen, ik veranderde nooit en voelde mij mentaal hetzelfde als buiten de zwangerschappen om. Alles valt mij gewoon zwaar Deze zwangerschap kwam nogal onverwacht, mijn 2e kindje was 9 maand toen ik weer zwanger was. Ik dacht eerst heel gemakkelijk, een kleintje is welkom dus komt allemaal goed! Naar mate de zwangerschap vordert lijk ik steeds minder blij, ik kan het toch niet zo makkelijk een plekje geven. Er komt nog een baby bij en binnen korte tijd! Opeens voelt het als een zware deken..... Ik reageer het nogal af op manlief dus die vind het allemaal ook minder leuk worden. Hij herkent mij niet meer... Ook intiem is er weinig meer te beleven, en dat mis ik enorm maar ik kan aanraking ook niet/nauwelijks verdragen. Het liefst kruip ik in bed en kom er voorlopig niet meer uit. Pff ik vind mezelf nogal een lastige zeur worden, doe normaal denk ik vaak! Maar ik heb er weinig controle over merk ik Hopelijk zijn het hormonsters??!!
Helaas erg herkenbaar. Ik heb met 24 weken de diagnose ‘prenatale depressie’ gekregen. Inmiddels bevallen en het zonnetje schijnt weer! Ik kan dus zeggen dat het écht over zal gaan, hoewel dat nu misschien niet zo voor je voelt. Ik heb hier een aantal weken geleden een topic over geopend: http://www.zwangerschapspagina.nl/threads/prenatale-depressie-ervaringen-gezocht.669884/ Misschien heb je wat aan mijn topic. Voel je ook vrij om me te PB’en. Ik heb toentertijd onwijs veel gehad aan lieve reacties in mijn topic en aan lieve PB’tjes. Dat doe ik dus graag terug. Ik hoop dat je je gauw fijner voelt!
Heel erg rot dat je je zo voelt! Uit ervaring kan ik zeggen, kaart het aan. Misschien kan je via een pop poli begeleiding krijgen voor de laatste loodjes. Ik heb het genegeerd, de twee jaar na de bevalling ook en dat is me duur komen te staan. Hopelijk verdwijnen de gegeloens bij jou na de bevalling!!! Sterkte de komende tijd.
Ik heb een stukje van jou topic zitten lezen, bedankt! Ons verhaal is nogal vergelijkbaar zo te lezen. Ook korte tijd tussen bevallen en weer zwanger, zou het daar ook mee te maken hebben? Ik ken helaas weinig/geen mensen die zo snel weer zwanger zijn om dingen mee te bespreken. Iedereen vind 2-3 jr tussen je kinderen al heftig laat staan 1,5 jaar.
Dank je wel! ik moet as donderdag weer naar de verloskundige, als ik genoeg moed heb, dan ga ik het aankaarten... Mijn moeder heeft destijds met mij en mijn broer heftige postnatale depressies gehad met psychoses en praat daar nog moeilijk over. Toentertijd was je al snel 'gek' en ze heeft daar echt wat aan over gehouden! 1,5 jr geleden is ze in de overgang gekomen en spelen deze depressies helaas weer op. Voor mijn gevoel kan ik dus ook niet alles kwijt/bespreken bij mijn moeder omdat ze al genoeg heeft aan der zelf Hier zit ik dan ook echt wel over in, wat als ik dezelfde weg ga als haar?!! Terwijl ik weet dat ik 'anders' (mentaal) in elkaar zit.
Volgens mijn gynaecoloog zou gauw weer zwanger raken inderdaad een mogelijk oorzaak kunnen zijn! De hormonen zijn immersnog niet terug in balans van de eerste zwangerschap wanneer de tweede zwangerschap zich aandient. Een echte reden kon er natuurlijk niet aangewezen worden, maar mijn gyn gaf dus wel aan dat ze het vaker ziet in deze situatie.
Wel echt doen hoor! Kan je er met je partner over praten? Laat hem dan meegaan en het woord doen.... Hele kleine kans dat je hetzelfde krijgt als je moeder trouwens, dat is volgens mij niet genetisch bepaald dus maak je daar geen zorgen over. Maar ik snap je ongerustheid...