Dikke knuff meis. Snap het dat je daar even genoeg van hebt. Ik weet niet hoe het is want Wes gooit niet alles er uit. En Britt ook niet die had het ook heeft heel lang aan de nutriton gezeten. Deed het zelfs door haar water/sap/fruit heen om het dikker te krijgen. Maar hij huilde/huilt heel veel en is me soms ook wel is te veel. Je bent echt geen slechte moeder. Kan je alleen vertellen dat het tijdperk eten gepaard gaat met veel vieze kleertjes. Misschien is zo'n slabschort iets voor je? Die hadden wij ook.. dat is met mouwen en komt tot aan de heupen. Erg handig kan ik je vertellen! Sterkte!
Hey meiden,, Jeeh wat een verhalen weer.. Fabsie: Fijn dat het bij jullie zo goed gaat.. Sloppy: Je bent zeker geen slechte meiden, en meis je mag zeker best huilen, ik doe dat ook regelmatig... Moon: Wat een ondeugende dochter heb jij haha, ach dat zal hier ook vanzelf een keer komen... Vervelend dat jij je ook nog niet helemaal super voelt.. Weet even je naam niet meer, maar moeder van Dinand wat een verhaal ook, pff heftig zeg. Ik ben donderdag bij de pshych geweest en dat heeft me wel weer even wat nieuwe inzichten gegeven. Dus voel me op het moment wel weer even wat beter.., maar merk gewoon dat er nog veel te verwerken valt. We hebben ook weer wat EMDR sessies afgesproken... Valt me echt op dat alles pas boven komt als je weer rustig thuis bent, dan begint het verwerken pas. Merk wel dat ik ondanks dat ik het nog vaak moeilijk heb de dingen meer op een rij begin te krijgen. Ik weet waar ik nog aan moet werken en dat heeft een poos geduurd. Ook heb ik het gevoel dat ik Tatum's handicap volledig geaccepteerd heb. Het is goed zo, Tatum is wie ze is en zo is het goed, meer dan goed zelfs. Voor ons is ze het prachtigste kindje wat er is.., en haar handicap omarmen we met al onze liefde en dat is zo'n bevrijdend gevoel dat ik het nu zo kan voelen... Iedereen die ik vergeten ben, sorry..
@Debozoe: wat een fijn gevoel is dat he, als je je kind kan accepteren zoals ze is en je zoveel liefde voor haar voelt. Dat ze gewoon mag zijn wie ze is. Hopelijk kan je daar ook veel kracht uit putten. Herkenbaar dat je pas thuis alles op een rijtje kan zetten. Dat geldt hier ook, ook al gaat het met mij nu voor mijn gevoel heel goed. Ik heb nog steeds echt wel mijn moeilijke momenten, ik vind het erg moeilijk om om te gaan met bekenden die zwanger zijn. Onbekenden die zwanger zijn, doen me niet zoveel eigenlijk, maar als een bekende zwanger is (en dan met name als ze over de 30 weken is), dan vind ik dat toch moeilijk. Zo oneerlijk vind ik het dan dat mij het niet gelukt is om mijn zwangerschap te voldragen. En het lijkt wel of iedereen om me heen nu weer zwanger wordt, dus ik word weer lekker met mijn neus op de feiten gedrukt . Maar ja, verder mag ik niet klagen hoor, want ik hoef er niet meer elke dag om te huilen en ook niet elke dag aan te denken. Het is meer met vlagen... Zoals ik al zei, verder gaat het hier eigenlijk heel goed. Ik moet gewoon niet zeuren, maar ja, je gevoel kan je niet altijd even makkelijk uitschakelen he?!
@ fabsie Dat is een heel normaal gevoel. Ik had dat ook. Vond het zo wat vervelend van mezelf om zo te denken. Het is toch een soort van jaloers zijn. Wilde zo graag dat ook mee maken om het uit te lopen. Zo dik zijn om nog amper te kunnen bewegen haha. Nu heb ik dat wel gehaald dat m'n buik 9 maanden was alleen het kindje niet. Baal nu ook wel dat ik het met Wes ook niet gehaald heb. Weer geen kraamtijd maar ja heb er wel iets moois voor terug. Het slijt vanzelf tot je een 2de wil dan komt het toch wel weer terug. Ik kan ook niet tegen als ze klagen over dat ze het zo zat zijn ofzo.
Ja het is ook jaloersigheid, zeker, en ook gewoon zelfmedelijden, heel erg... maar wel menselijk, dus mag het van mezelf ook wel even voelen, maar wil er niet in verdrinken zeg maar. Vind het nu gewoon even weer wat moeilijker, er is een enorme zwangerschapsepidemie om me heen aan het uitbreken, dus word er nu gewoon veel mee geconfronteerd. Pppffff, word soms wel een beetje moe van mezelf, al die gevoelens die er in je omgaan en daar moet je dan maar mee zien om te gaan en niemand in je omgeving die dat ook maar snapt. En dan ben ik ook nog eens goed in het doen alsof alles goed gaat... En heb zo het gevoel dat mensen ook gewoon niet op je verhaal zitten te wachten en dat ze je vinden zeuren. Maar ja, ze snappen het ook gewoon echt niet... @Moon: Heb je een kindje verloren aan het einde van je zwangerschap?
Nee gelukkig niet. Alleen een boel miskramen. Maar m'n baarmoeder was bij beide al 9maanden terwijl hun dat nog lang niet waren. Daardoor kwamen ze te vroeg.
Goh, ik wist niet dat dat óók nog kon . Ben je nog erg bezig met de miskramen of heb je dat al een plekje kunnen geven, voor zover zoiets kan...?
In het begin heb ik het er wel heel moeilijk mee gehad. Zkr de 3de miskraam die was voor Britt. Hartje klopte ging naar huis en begon te vloeien. Dus gebeld of ik de volgende dag nog een keer mocht komen en was het hartje gestopt. Daarna was Britt 3m toen ik zwanger raakte schrokken ontzettend maar ging ook mis. En voor Wessel door de pil heen. Die doen wel pijn maar toch minder dan als je er zo mee bezig bent.
Hey Hallo! Even een up-date van Megan....... Het gaat al een stuk beter maar nog steeds niet super. Uit de onderzoeken is gekomen dat ze een zeer ernstige vorm van Reflux heeft en als ze er niet overheen groei moeten ze het maag klepje opereren.......deze sluit niet goed. Verder stroomt haar eten wel goed door naar de darmen, dus dat is gelukkig wel goed Ze groeit redelijk maar heel langzaam. Niet iets waar we ons nu zorgen over hoeven te maken. (probeer ik dan ook niet te doen) @miskramen/ nietvoldragen: Daar kan ik niet over mee praten. Ik ben me heel erg bewust dat dit iets is waar ik heel dank baar voor moet zijn. Ik heb in al mijn jaren waarschijnlijk wel bevruchtingen gehad maar is nooit verder gekomen. En ik deed ook geen testen meer voor de 2wkn overtijd.........dus ik weet het gelukkig ook niet. We heb ik altijd heel veel moeite gehad met zwangere vrouwen in mijn omgeving en kraambezoek deed ik niet aan @jaloers: Misschien ben ik een beetje gek hoor, en begrijp me niet verkeerd hoor, ik ben dol om mijn meisje en ze is het meest bijzondere mensje in mijn leven...............maar.... Soms zou ik willen dat ze niet ziekkig was...........is dat gek? Ze is echt geweldig en ze is zo vlug met alles, maar als ze lekker aan het spelen is dan moet ik altijd een oog op haar houden want als ze spuugd moet ik snel zijn zodat ze er niet door heen gaat. Ik vind het zo zielig voor haar.............dan is ze lekker bezig en dan trek ik haar weer uit de box voor schone kleren. En ze vind aan en uit kleden al zo'n drama! Schreeuwd alles bijelkaar! En dat 5 tot 6 keer per dag.............pfff
@ sloppy Ik reageer straks even uitgebreid op je. Moet zo met Wes naar HA. Die zit onder de vlekjes maar vertel ik zo meer over anders ben ik te laat haha
@ sloppy Wat rot zeg. Dus operatie is dan het enigste wat ze kunnen doen als ze er niet over heen groeit? Tuurlijk is dat niet gek. Britt is al 8 weken no stop ziek knapt ze iets op is het weer feest. Steekt ze ook Wes telkens aan. Ik kan het nu ook wel kakken. En moet jij haar ook nog telkens verschonen en opletten of ze niet spuugd. Dan is het toch logisch dat je wel is denkt: had ze dat maar niet. Ik moest gisteren voor m'n diabetes naar het ziekenhuis en die arts vroeg hoe het kon dat m'n suiker niet zo goed gaat. Ook een hele boel dingen die er voor zorgen.. 2 kinderen die me telkens aansteken... en denkt hij dood leuk dat ik m'n best niet doet. Dan denk ik ook had ik het maar niet. Maar goed. Was vanmorgen met Wes naar de dokter gegaan. Z'n hele lichaam zit onder de vlekjes. Hij heeft een virus die vlekjes veroorzaakt maar niet 1 van de bekenden. Waren zaterdag op zondag ook al met Britt bij de HAP geweest die had ineens mega rode vlekken op haar benen en wangen. Die heeft ook een virus die vlekken veroorzaakt. Allebij zijn ze ook lekker verkouden. Ben al blij dat het onschuldig is want leek op mazzelen en bij britt op roodvonk
@sloppyslayer: nee joh, da's toch helemaal niet gek? Iedereen wil toch liever dat haar kindje gezond is en geen pijn heeft of last heeft van het één of ander? Kan me goed voorstellen dat je hard baalt als ze weer zo spuugt en dat je er minder relaxed van bent. Dat je altijd maar met de spuugdoeken klaar staat en dat je moe wordt van het elke keer maar weer verschonen. Nou was het gespuug bij Fabiënne maar tijdelijk toen in februari en maart, omdat ze ziek was, maar ik zat er na die 2 maanden al helemaal doorheen, laat staan als het zo is dat het misschien niet eens vanzelf overgaat! Dus, je mag je best zo voelen hoor, da's niks om je voor te schamen, maar meer dan logisch! Oh, enne je hebt een prachtmeid die echt supervlot is!! En las op je hyves dat ze mee mag doen aan een reclamespot, GAAF! @Moon: oh jee, dan schrik je wel even van die vlekken! Zeker als je dan gaat googelen, dan kom je de meest vreemde en enge ziektes tegen... brrrr... Ik google ook altijd als er iets is, maar ik maak mezelf er alleen maar gek mee. Ik had vorig jaar een wit puntje achterin mijn keel en het voelde alsof er een stukje voedsel in mijn keel bleef hangen. Ik kreeg het ook niet weggespoeld ofzo. Dus googelen op wit puntje en dan kom je op de meest vreselijke dingen als keelkanker etc. uit. Bleek het een overblijfsel van een fikse keelontsteking te zijn. Had ik me voor niks zorgen gemaakt. Dus dat googelen doen we maar niet meer. Maar fijn in ieder geval dat het niet ernstig is, maar wel vervelend. Je blijft er maar druk mee! Vervelend ook dat je kids jou dan aansteken en dat je suiker daar zo van in de war raakt. Beetje jammer dat je arts dan zo reageert. Hier gaat het goed. Fabiënne kan nou omrollen, dus mama is weer trots . Ik merk steeds minder van haar prematuurheid. Ok, als je d'r naast een andere augustusbaby legt, dan kan die waarschijnlijk meer, maar ja, de ene augustusbaby is sowieso de andere niet. Het ene kind loopt met 8 maand en de andere pas met 1,5 jaar.... dus ik maak me daar niet druk meer om. Wel blijf ik het nog steeds heel er moeilijk vinden om met andere zwangeren om te gaan hoor! Vooral als ze het er dan continu over zwanger zijn hebben. Ik wil het gewoon eventjes niet horen...., maar ja, je wilt ook niet ongeïnteresseerd lijken, want dat ben ik verder ook niet. Maar het is gewoon zo moeilijk... Ik twijfel gewoon ook nog steeds of ik er eens met iemand over moet gaan praten, maar dan denk ik elke keer, kom op zeg, ik kan er zelf wel overheen komen of kom op er zijn anderen die het allemaal veel erger hebben gehad. Maar die rare einde van mijn zwangerschap blijft me toch elke keer weer dwars zitten. Sorry.... is weer eens een lang verhaal geworden.
@ fab Haha ja eigenlijk moet je het niet opzoeken. We hebben toen zo'n boek via felicitas gekocht met alle ziektes er in hihi. En die pak je er dan onbewust snel bij. Ik ga naar een andere arts want vind dit een flapdrol. Wat goed! Zkrs elk kind is anders. Ze kijken altijd heel verbaasd hoe goed Britt kan/kon praten. Daar was ze heel vlot in en loopt ze ver op voor. Maar als je kijkt naar haar motoriek loopt ie weer ver achter op oktoberkindjes. Zo zal het altijd wel blijven. Ik rekende bij Britt in het begin wel terug maar bij Wes doe ik dat veel minder. Zie wel hoe het loopt. Soms kan het opluchten om met iemand te praten. Je moet doen waar je je goed bij voelt. britt staat naast me die heeft blauw in der oor.. van een wascokrijtje 8)
@Moon: Bedankt voor je lieve reactie.... Hoe kunnen ze nou tegen je zeggen dat je niet goed je best doet met je diabetes, kan me voor stellen dat je denkt: had ik het maar niet! Ik heb een vriendin die het heeft en die piekt en daald bijna waar je bijstaat dus ik begrijp hoe heftig het kan zijn en dat is echt niet iets waar je zo maar bij denk: laat ik er nu maar ff wat minder bij stil staan! Pffff wat kunnen artsen soms gevoelloos zijn. De vlekjes: Megan had dat vorige week maandag in ene. Het begon boven haar ogen en ze zat dindag helemaal onder. Ook naar de huisarts en daar werd ook gezegd dat het een of ander virus zou kunnen zijn. Met 2dgn moest het weer over zijn en dat was ook zo. @Fabsie: Geweldig dat ze kan omrollen! Dit van mij is extreem snel en dat is ook niet alles hoor........en het komt echt wel goed hoor. Over een tijdje merk je er helemaal niks meer van dan ze prematuur was. En omgaan met zwangeren en hulpzoeken............tja ik heb nog steeds moeite mijn over mijn bevalling te praten. Gisteren EHBO-kinderen cursus gehad en daar waren 3anderen die ook kleintjes hadden tussen de 5 en 8mnd en er was er een die had ook een hele zware bevalling gehad en daar vertelde ze rond uit over en het enige wat ik dacht was: je hebt er vast geen 3dgn over gedaan en je kleintjes (ja het waren er twee) waren vast niet in levens gevaar omdat JIJ geen keizersnee kon krijgen......pfff En nu ik het schrijf denk: waar ben jij nou mee bezig, iedereen heeft een zware bevalling op zijn eigen manier............ Maar ik kan het soms heel moeilijk los laten dat ze door mij er bijna niet meer was en dan denk ik ook, misschien moet ik ook hulp gaan zoeken. En dan denk ik net als jij, ach waarom het gaat toch??? Het is iets heel moeilijks en loslaten duurd denk ik langer als dat wij wllen @Ziektes googlen: Eigenlijk moet je dat niet doen! Daar word je alleen maar bang van gemaakt en waarvoor?? Het vlekjes virus heerst heel erg maar het is, in de meeste gevallen, niet heel ernstig maar ziet er gewoon een beetje vervelend uit @moon:hahahaha die britt! Een smurfen oor
@ sloppy Ik had een hele lieve arts die ging helaas weg. Kreeg ik hem.. hij deed ook heel gemakkelijk over de zwangerschap van Wessel. Volgens hem had ik gewoon in het streekziekenhuis kunnen blijven. Maar door WKZ was duidelijk gezegd dat dat echt niet mocht. Dus ben ik gewoon overgestapt zonder met hem te overleggen. En maar goed ook anders was hij miss nog wel eerder geboren geweest. Ja? is die ook niet goed intestellen? Ik zit zo heel netjes en kwartier later kan hij toren hoog zijn. Ze weten gewoon niet hoe het komt. Heb een pompje en gaat het wel een stuk beter dan met spuiten maar nog is het een drama. En ik wil ook gewoon leven en niet elke min van de dag er mee bezig zijn. Want dan gaat het echt je leven beheersen. Hoop echt dat de kids het niet krijgen. Ik was 10 en is niet een super leeftijd om het te krijgen. @ vlekjes Ze zijn nu denk ik op de top haha en zit er nu echt heel erg onder en hoesten doet ie. @ britt Nou ze haalt echt van alles uit. Ik zag toen ik naar bed ging gisteraaf dat ze ook een knuffelpop helemaal blauw had gekleurd. En laatst ook al met wasco op een raam gekleurd :s
@Moon: Nee die vriendin is ook niet goed ingesteld........het ging echt jaren goed totdat ze schildklier problemen er bij kwam...........nu is het echt drama. De artsen zeggen tegen haar dat het een jaar duurt voordat er enige stabiliteit in komt en ze is nu al 6mnd bezig........ Vlekken hahaha ik wilde er wel foto's van maken maar ik kreeg ze er niet lekker op....... Dat hoesten deed Megan niet meer als normaal dus dat zou ik wel in de gaten blijven houden, maar dat deed je waarschijnlijk al
@britt: hhahahaha zou ze miss van Blauw houden? Alles blauw! Wasco op het raam is iets minder grappig.
hier kan je het een beetje zien. vooral rechts naast haar neus en boven haar rechter oog. Haar hele rompje en achter hoofd zat ook onder.........soms leek het wel gewoon helemaal rood! Bij de EHBO hebben ze me gisteren geleerd als je erop drukt en je laat los dat als ze dan heel even weg zijn dan is het onschuldig zo niet naar de dokter gaan
Jeetje naar voor haar hoor. Hopelijk komen we er ooit nog vanaf @ vlekjes Zulke heeft Wes ook, ook op zijn acherhoofd. Zal morgen is een foto maken. Ja dat wist ik. @ britt Denk het haha. Raam was ik echt niet blij mee. Billendoekje hielp om het er af te krijgen. Btw hebben jullie wels dat het armpje/armpjes of beentjes verkleuren? Blauwig? Britt had dat heel erg en Wes heeft het soms ook. Volgens de KA komt het vaker bij prematuren voor.