Iemand ervaringsverhalen...of herkenbaarheid? Mijn man werkt 5 jaar bij zijn huidige werkgever. Op zich prima naar zijn zin...leuke collega's, werk waar hij voor geleerd heeft, maar weinig doorgroeimogelijkheden. Nu heeft hij een aanbod gekregen om ergens te komen praten, ik weet dat kan altijd, maar hij weet nu al dat dit bedrijf veel meer mogelijkheden biedt en dat het een fijne werkcultuur is (hij kent daar iemand). Dus als ze niet met een belachelijk laag salaris komen heeft hij er sowieso wel oren naar. Alleen vinden wij (vooral ik) het nogal spannend in deze tijd. Een vast contract onderhandelen kan, maar dan heb je eigenlijk nog weinig zekerheid. Ik moet erbij zeggen dat mijn man de hoofdkostwinnaar is en het voor mij in mijn werkveld ook onmogelijk is om ineens een full time baan te vinden mocht het misgaan. Wie herkent het en wat is wijsheid?
Volg je gevoel vast contract zegt niks momenteel Mijn man is ook eruit gezet crisis Ik heb onlangs ook mijn vaste baan opgezegd omdat ik ergens anders meer mogelijkheden heb
Mijn man zit precies in dezelfde situatie, maar hij heeft in elk geval kunnen regelen dat hij wel direct een vast contract krijgt (als het doorgaat....) Misschien ook wat voor je man om te proberen? Zij hebben hem tenslotte benadert, dat is heel anders dan wanneer je zelf komt solliciteren... (of begrijp ik dat verkeerd??)
Nja half half. Degene die daar over een afdeling de leiding heeft is gevraagd om nieuwe mensen te zoeken. Ze gaan met een nieuw systeem werken en degenen die er zitten zitten zo vastgeroest dat dat geen optie meer is. Die persoon kent mijn man goed en ook vanuit een eerdere baan en mijn man kent oa dat systeem heel goed en 1 functie is precies wat mijn man dus doet. Dus diegene zei denk er over na...
Mijn man heeft ook een paar jaar geleden zijn vast contract opgegeven voor een andere baan (waar hij 3 keer tijdelijk contract heeft gehad, maar nu inmiddels weer een vast). We vonden het idd een heel spannende keuze, maar wel eentje waar we beide achter stonden. We wisten beide dat er bij huidige werkgever niet toekomst was (geen goede doorgroeimogelijkheden, verandering van management waardoor verminderde sfeer) dus de stap moest toch een keer gezet worden. Meest spannende was eigenlijk dat mijn man niet 100% zeker wist of hij nieuwe baan (functie was voor hem nieuw, had nog nooit zoiets gedaan) wel echt leuk zou vinden ... Maar het was een mooie kans, stuk dichter bij huis ook, goede arbeidsvoorwaarden, goede sfeer... Dus hij is in het diepe gesprongen . Al heel snel waren we allemaal heel blij met die stap. Manlief meer thuis, meer plezier in zijn werk en ook veel meer toekomstperspectieven. Dus, als het gevoel goed is, take a chance! Zeker als je man zichzelf niet nog 10-20 jaar bij huidige baas ziet werken.
Ja mijn man toen ik zwanger was van de oudste. Erg spannend maar het was een hele goede keus. Ook hij had weinig tot geen doorgroei mogelijkheden. Was verder een hele goede baas, fijne werk relatie en al jaren een vast contract. Maar gewoon geen plek voor iemand met veel ambitie. Inmiddels al 8 jaar werkzaam bij die nieuwe werkgever. Een paar jaar terug wel van afdeling overgestapt maar nooit een seconde spijt van gehad. Als het goed voelt, direct doen.
Als de werkomstandigheden veel nuttiger zijn, zou ik het wel aannemen. Bij mijn werkgever zijn juist mensen met een vast contract eruit gezet en hebben ze flex-medewerkers ervoor in de plaats genomen.
Ik was zwanger, het huis stond te koop en toen kreeg man de mogelijkheid van baan te veranderen. Het ging heel snel en op dat moment was ik verre van blij, met z'n nieuwe werktijden soms nog steeds niet, maar hij heeft inmiddels een vast contract, het te koop bord kon uit de tuin en het vorige bedrijf hanteert inmiddels ook andere werktijden en is veel te groot geworden, waar ie nu zit zit ie op z'n plek dus al met al ben ik blij dat ie de stap genomen heeft....
Mijn man gaat as woensdag bij een bedrijf praten die hem uitgenodigd hebben voor een gesprek. Ik zit nu helaas vanaf april in de WW dus ben benieuwd of ze hem meer kunnen bieden en hij op het aanbod in gaat.
Mijn man hetzelfde. Hij zat vrij zeker, mooi salaris, lease auto, alles. Maar niet gelukkig. Ik ben tbm dus we zijn van zijn loon afhankelijk. Hij heeft tóch de overstap gemaakt, naar een jaarcontract elders en vindt het nu veel leuker. Er staat wel in zijn contract dat bij goed functioneren hij volgend jaar een vast contract krijgt, dus geen verlenging. Het bedrijf zei ook maar heel zelden iemand er na een jaar uit te gooien. Het is ook een stabiel bedrijf, ook belangrijk. dus ik vond het eerst spannend, maar nu blijkt het een goede keus te zijn geweest. Financieel zijn we er ook enorm op vooruit gegaan.
Bedankt voor de reacties al..financieel zullen we er ook op vooruit gaan, dat is fijn. Wel zal hij het een stuk drukker krijgen en langere reistijd. Voor hem fijn (dat drukke) maar voor mij natuurlijk een stukje pittiger aangezien ik altijd thuis ben.
Ik kan het me voorstellen dat je het spannend vind, en ook pittig omdat jij thuis bent en hij dan nog meer van huis is. Een paar jaar geleden had mijn man het niet echt meer naar zijn zin in zijn (uitzichtloze) baan, maar omdat hij net een hbo studie was gestart waar hij wel de ruimte voor kreeg, en we het financieel niet aankonden als er iets mis zou gaan, heeft hij toen gekozen om er toch te blijven. Een jaar later ging het bedrijf failliet en weer een half jaar later vond hij zijn 'droombaan' die aansloot op zijn nieuwe studie. Financieel gingen we achteruit, maar dat maakte ons toen niet uit vanwege de kansen. Nou is dat een hele andere situatie, maar ik bedoel te zeggen dat de andere factoren en gebeurtenissen in je leven echt wel invloed hebben op zo'n keuze. Echter, heeft hij echt het gevoel het daar naar zijn zin te hebben, kan hij misschien direct een vast contract krijgen, ga je er financieel op vooruit en is het thuis ook bol te werken/aan te passen aan de nieuwe situatie, zou ik zeggen DOEN Maar jullie zijn de enige die kunnen beslissen of je je als gezin aan kunt passen aan de nieuwe situatie, werktijden en reistijden. En soms, soms moet je een risico nemen om er gelukkig van te worden!
Hier stonden wij 1.5 jaar geleden voor dezelfde keus. man zat ook 5 jaar bij zijn oude werkgever maar had het niet meer naar zijn zin. Geen doorgroeimogelijkheden, weinig werkdruk, veel gedoe om ook maar iets verder te komen met je werk. Uiteindelijk zelf gesolliciteerd bij een ander bedrijf, iets dichter bij huis, leuke sfeer, betere doorgroeimogelijkheden maar geen vast contract wat hij dus bij zn vorige baas wel had. Oef, dat vond ik wel wat hoor aangezien ik ook thuis zit. Maar ik heb hem altijd gezegd en gesteund in de keus die hij wilde maken. Hij was immers aan het werk en als dat op een gegeven moment met tegen zin gaat of dat je eigen prestraties er onder gaan leiden dan zit je niet meer goed. Mijn man houdt van hard werken en van uitdagingen, dat had hij daar niet meer en op zn nieuwe werkplek wel! en raad eens? 1.5 jaar later weer een vast contract op zak, hoger salaris, doorgroeimogelijkheden, een hele leuke sfeer op het werk, kortom: alleen maar pluspunten!! Ik ben zelf heel erg blij dat hij veranderd is van baan, ook al stond daar tegenover dat hij wel minder vakantie zou hebben. Plezier en uitdaging op je werk is ook wat waard en als jouw man goed is in zn vak dan komt t vast goed
Angst is een slechte raadgever en bovendien stelt een vast contract niks meer voor tegenwoordig. Dus als je man erop vooruit gaat bij een nieuwe werkgever en hij krijgt een aanbod.....pakken met beide handen!
Als het goed voelt: doen! Wat al werd gezegd, een vast contract is ook niet zoveel meer waard. Mijn man had een vast contract en heeft dit ingeruild voor een jaarcontract via een detacheringsbedrijf, iedereen verklaarde hem voor gek. Inmiddels is hij anderhalf jaar verder, heeft een vast contract gekregen en doet het werk waar hij voor geknipt is en gaat als een speer binnen dat bedrijf. Zo belangrijk om te doen wat je leuk vindt en waar je goed in bent. Juist deze crisistijden nodigen uit om eens een leuke move te maken, het is overal onzeker zo ongeveer, dus daar hoef je het niet voor te laten.
Oei, mijn man heeft dus precies het tegenovergestelde gedaan.... Een andere baan aangenomen om de reistijd te verkorten. Wel ook financieel fijn, maar voor ons was de belangrijkste reden dat hij er anderhalf uur per dag aan tijd mee wint. Ik denk dat ik voor mezelf de financiele kant minder zwaar vind wegen dan het tijd-aspect. Want de tijd die jullie als gezin samen kunnen doorbrengen die is niet in geld uit te drukken...