Ik denk dat het ook erg afhangt van (karakter van) je kinderen hoe moeilijk of makkelijk het gaat. Mijn oudste was 2 jaar toen zijn zusje geboren werd en het eerste jaar met 2 kids vond ik echt vreselijk zwaar. Mijn (naar later bleek autistische) peuter sliep heel slecht, had heftige drift/huilbuien, veel strijd de hele dag. Kon zichzelf ook niet vermaken, vond TV kijken niet leuk en als ik aan het voeden was, ging hij enorm uitdagen en grenzen opzoeken. Daarbij was baby ook niet de makkelijkste, wilde veel gedragen worden, was snel overprikkeld, sliep niet door, was heel vaak ziek. Maar ja, dit is van te voren natuurlijk niet te voorspellen, ik heb gewoon wat 'pech' gehad. De gewone praktische zaken zoals erop uitgaan met 2 kinderen, eten met 2 kinderen, slaapjes e.d. is gewoon een kwestie van wennen. Nu heb ik er 3 en dit is nu echt peanuts! 2 oudste zijn naar school, zindelijk, kunnen wachten, dingen zelfstandig doen, kunnen zelf spelen zonder toezicht etc. En baby is heel gemakkelijk. (en ik ben veel relaxter omdat ik al zoveel heb meegemaakt...)
Ik vond het meevallen van 1 naar 2, maar de sleutelwoorden zijn 'makkelijker worden'. Ik ben vrij vanaf 20.00u / 20.30u en doe dan alleen maar meer waar ik zin in heb. Niets moet dan meer en wat niet af is, is dan maar niet af. Heb ik echt moeten leren, maar het werkt uiteindelijk wel. Nu heb ik het geluk dat ik een peuter heb, die zichzelf ook best redelijk vermaakt en ik dan het huishouden doe, of samen met hem op zijn manier met een doekje of de stofzuiger. Succes!!
Hier een peuter van twee jaar en vier maanden en een dreumes van net een jaar oud. De jongste doet al een paar maanden een slaapje samen met de oudste en dat is eigenlijk de tijd dat ik iets echtbgedaan krijg in huis Vanachtend geprobeerd alle deuren en ramen binnen te zemen, maar de oudste moest en zou meehelpen waardoor de woonkamer een grote natte glijbaan werd Ach...de eerste jaren zal dat nu eenmaal zo gaan. Als ze eenmaal naar school gaan wordt ons huis wel weer watopgeruimder en schoner, hoop ik Wat mij trouwens echt tegenviel is hoe snel je 'vergeet' dat een baby zo veel van je tijd opslokt. Wij waren al weer helemaal gewend aan de avonden zonder te zorgen omdat de oudste het klokje rond sliep. Toen de jongste was geboren, besef je ineens weer hoe druk het ook al weer was, en hoe vermoeiend met al die voedingen, krampjes, etc. Dat was echt weer een omschakeling. Nu, achteraf, vind ik het weer heel snel gegaan en heeft de jongste ook al een maand of twee geen flessen meer. Onze jongste heeft wat slaapproblemen en daardoor ben ik erg vermoeid, maar als je het geluk hebt een goede slaper te krijgen, dan vind ik het eigenlijk wel meevallen allemaal. De omschakeling van geen kind naar wel een kind vond ik vele malen groter. Ons leven ziet er vanaf die tijd zo anders uit. Niet minder leuk, maar wel anders.
als ik het over mocht doen deed ik het later.. Mijn zoontje was 2 jaar een 3 maanden. Vond het te kort op elkaar.. Heb het heel druk gehad.. Begin nu pas adem te halen
hier kindje van bijna 3,5 en bijna 2 (zit dus 1,5jaar tussen). Rond 8u worden ze vaak wakker. rond half 9 eten aankleden spelen koffie D. wil zn boek doen (lespakket ) eten koken terwijl kinderen spelen of iets kijken eten spelen drinken rond 3u spelen eten bad Jongste naar bed rond 7u, oudste spelen rond 8u oudste naar bed. Naar buiten etc is afhankelijk van het vaarschema. Kunnen we aan de wal? moeten we laden of lossen? weersomstandigheden? slapen doen ze allebei al heel lang niet meer overdag. Op de meeste dagen vind ik niet druk. Alleen op de dagen dat ze niet met maar ook neit zonder elkaar kunnen is het gruwelijk slopend
Ik vond de overgang van 0 naar 1 veel zwaarder dan van 1 naar 2. Maar dat komt ook wel omdat de oudste een huilbaby is geweest en de jongste redelijk makkie was. Tja, het is wel aanpezen maar zoals iemand anders al zei, je moet makkelijk(er) worden en go with the flow. Ook was en is de oudste best zelfstandig en kan hij goed zelf spelen. De jongste is echt een plakker dus ben ik nog huiverig om voor een derde te gaan. Ik had hier soms dagen dat ik het met alle gemak deed allemaal maar ook dagen dat ik wel even wilde gillen. Maar als ik het over het algemeen bekijk gaat het best goed maar achteraf had ik misschien toch voor wat meer leeftijdsverschil gegaan. Ze schelen 22 maanden. Alhoewel ze wel ontzettend leuk met elkaar kunnen spelen en ik daar enorm van kan genieten. Echte broers zijn het, zo heerlijk Ik scheel zelf 6 en 12 jaar met mijn broers en dat heb ik wel altijd jammer gevonden. We zitten alle 3 in een totaal andere levensfase.
Zo ongeveer ook mijn verhaal! Mijn jongens zijn bijna 4 en 2,5, zit 16 maanden tussen. Ben blij dat de oudste bijna naar school gaat Ik werk wel 4 dagen, ben dus maar 1 dag alleen met mijn kids en probeer daar dan ook ten volle van te genieten. Maar je kan me wel opvegen aan het einde, vooral als ik ook het huishouden nog heb bijgehouden tussendoor. Het fijne is dat je met de jongste veel minder onzeker bent, en makkelijker. Maar het is echt veel drukker! (en hoe dichter op elkaar, hoe drukker volgens mij, iig wel de eerste tijd)
Hier was mijn oudste 2 jaar en 2 mnd toen de jongste kwam. Ik vond de overgang van 1 naar 2 de eerste 2 maanden van haar geboorte nog niet zo groot, maar pas daarna. Ze begon 's nachts te spoken en heeft me totdat ze ruim 2 jaar was hele nachten opgehouden. Ik denk dat ik het daardoor als heel pittig heb ervaren... Nu ze allebei goed slapen en ik 's nachts ook aan mijn rust toe kom, kan ik de drukte met gemak aan. De oudste gaat nu ook naar school en is zindelijk, dat scheelt al een heel stuk qua 'drukte'. Het is dan misschien wel dubbel zo druk, maar ook dubbel zoveel genieten! Ik zou het echt niet anders willen!!!
onze kinderen schelen 21maanden, en ja, t is iets drukker maar ik vond de overgang van 0 naar 1 kind vele malen zwaarder dan van 1 naar 2. ik was zonder kinderen zo gewend aan mn eigen ding doen, altijd op pad, altijd druk, veel gewerkt. en dan opeens thuis met een baby die je hele planning op de kop zet, en t feit dat alles daarom draait. nu zaten we al in t ritme van slaapje s middags, zorgen dat er luiers zijn, van alles meesjouwen als we weg gaan, regelmatig eten etc. ik vind t een voordeel zo dicht op elkaar dat mn oudste nog sliep toen ik zwanger was en dat ze nu tegelijk s middags een dutje doen (=rust voor mij) verder wordt je idd gemakkelijker, die 2e draait hier gewoon mee.
ow, en t is heeeeeerlijk te zien dat ze zo op elkaar aan trekken, echt genieten is dat. broertje krijgt een knuffffffful! en grote zus wordt de hele dag in de gaten gehouden door dr broertje. zij was de eerste die mn zoontje aan t schaterlachen kreeg, heeeeerlijk!